Η θεούσα της διπλανής πόρτας

[tommorello]

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.

asperger39 θα σε παρακαλέσω πολυ να τα κοινοποιείς στο νήμα τι σκέφτεστε και όχι εδω

[axl100]

Υπηρξαν και αλλες αιρεσεις του ιουδαϊσμου εκεινη την εποχη, πολυ πιο διαδεδομενες απο τον χριστιανισμο και με ηγετες πολυ πιο γνωστους απο τον Ιεσουα. Για ποιο λογο να ασχοληθουν οι ιστορικοι της εποχης μαζι του;

[tommorello]

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.

[tommorello]

Υπηρξαν και αλλες αιρεσεις του ιουδαϊσμου εκεινη την εποχη, πολυ πιο διαδεδομενες απο τον χριστιανισμο και με ηγετες πολυ πιο γνωστους απο τον Ιεσουα. Για ποιο λογο να ασχοληθουν οι ιστορικοι της εποχης μαζι του;

Ολη αυτή η θρησκεία είναι μαιμού. Έχει αντιγράψει παγιωμένες θρησκευτικές δοξασίες τελετουργικά συμβολισμούς κλπ, από προγενέστερες θρησκείες και φυσικά απ τον Ελληνισμό στον οποίο επιβλήθηκε εγκληματικά. Δεν είμαι σίγουρος αλλά έχω την εντύπωση ότι ακόμα διαβάζουν αναθεματισμούς κατά των Ελλήνων.

[tommorello]

Πείτε μια φιλοσοφική σκέψη του Χριστού έστω μια;
Πείτε μου ένα πράγμα που είπε που δεν ήταν ήδη γνωστό;
Πείτε μου έστω κ ένα ρητό που είπε που δεν το είχαν πει άλλοι πριν από αυτόν;
Πείτε μου έστω μια φορά που ο Χριστός μίλησε για ορθοδοξία;

[axl100]

Ολη αυτή η θρησκεία είναι μαιμού. Έχει αντιγράψει παγιωμένες θρησκευτικές δοξασίες τελετουργικά συμβολισμούς κλπ, από προγενέστερες θρησκείες και φυσικά απ τον Ελληνισμό στον οποίο επιβλήθηκε εγκληματικά. Δεν είμαι σίγουρος αλλά έχω την εντύπωση ότι ακόμα διαβάζουν αναθεματισμούς κατά των Ελλήνων.

Οταν μια καινουργια θρησκεια γινεται κυριαρχη παντα αντιγραφει και ενσωματωνει τα παλια εθιμα. Αν πας στο Μεξικο οι αγιοι ειναι απο την τοπικη μυθολογια.

[biscochicco]

https://www.bible.com/el/bible/173/MRK.10.25.TGV

οτι δεν συμφερει δε το λενε ομως

[asperger39]

αυτοι φταινε για ολα κι απομακρύνουν το κοσμο απ τον θεο ρασοφοροι θεατρο

ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΕΣ ΜΠΙΖΝΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΠΕΤΡΑΚΗ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕΛΗΣ

Γράφει ο
Ελευθέριος Φραγκιουδάκης
Πρώην Γενικός Δ/ντής Δασών Υπουργείου Γεωργίας

****



Αυτοί που ενώ υποτίθεται ότι εγκατέλειψαν τα εγκόσμια, ασχολήθηκαν διαχρονικά με πωλήσεις δασών και καθόρισαν εν πολλοίς τη χωροθέτηση χρήσεων γής στην Αττική. Η συμμετοχή των τριών εξουσιών (Νομοθετικής-Εκτελεστικής-Δικαστικής) στη δράση τους.



Το έτος 1834, λίγο μετά την απελευθέρωση από τον Τουρκικό ζυγό και την ίδρυση του Νεοελληνικού Κράτους, υπήρχαν στην Αττική δύο Μοναστήρια, που δεν διαλύθηκαν επί Βασιλέως Όθωνος, λόγω του ότι πράγματι διέθεταν δύναμη άνω των έξι (6) μοναχών. Ήταν η Ι. Μονή Ασωμάτων (επονομαζόμενη και Πετράκη) και η Ι. Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου (επονομαζόμενη και Πεντέλης). Όσες Ι. Μονές, διέθεταν δύναμη κάτω των έξι (6) μοναχών, διαλύθηκαν και τα οποιαδήποτε περιουσιακά στοιχεία που διαχειριζόντουσαν στο παρελθόν, περιήλθαν στη διαχείριση του Παλαιού Εκκλησιαστικού Ταμείου, το οποίο διαχειριζόταν (τα περιουσιακά στοιχεία) μέχρι το έτος 1841.



Εκείνη περίπου την περίοδο (1834), ελήφθησαν και τα οριστικά μέτρα από μέρους του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, όσον αφορά στην αναγνώριση δικαιωμάτων σε τρίτους, που πρόβαλαν αξιώσεις σε βοσκοτόπους και δάση. Τα δύο βασικά νομοθετήματα που εκδόθηκαν την εποχή εκείνη αφορούσαν τόσο στους βοσκήσιμους τόπους όσο και στα δάση, ήτοι το υπ. αρ. 3/15 Δεκεμβρίου 1833 Βασιλικό Διάταγμα «Προσδιορισμός του φόρου της βοσκής και του δια τα Εθνικοϊδιόκτητα λιβάδια εγγείου φόρου…» (ΦΕΚ 40/1833) και το υπ. αρ. 17/29 Νοεμβρίου 1836 Β. Δ/γμα «περί ιδιωτικών Δασών». Σημειώνεται ότι στα εν λόγω διατάγματα δεν γινόταν ειδική διάκριση για τα μοναστήρια αλλά αντιθέτως, όσον αφορά τα δάση γινόταν και ειδική μνεία. Τα Διατάγματα λοιπόν αυτά, αποτέλεσαν έκτοτε αψευδείς μάρτυρες, ότι η Πολιτεία θεώρησε ευθύς εξ αρχής, ότι οι Ι. Μονές της ελεύθερης Ελλάδας, σε περίπτωση που προέβαλαν αξιώσεις σε βοσκοτόπους και δάση, όφειλαν να προσκομίσουν επίσημα Τουρκικά έγγραφα (ταπιά) με τα οποία να αποδείκνυαν εκχώρηση προς αυτές, της αποκλειστικής οιονεί νομής επικαρπίας τους, από το επίσημο Τουρκικό Κράτος, σε αυτού του είδους τις εκτάσεις.



Συγκεκριμένα με το υπ. αρ. 3/15 Δεκεμβρίου 1833 Βασιλικό Διάταγμα «Προσδιορισμός του φόρου της βοσκής και του δια τα Εθνικοϊδιόκτητα λιβάδια εγγείου φόρου…» (ΦΕΚ 40/1833), ακόμα και στις περιπτώσεις προσκομίσεως ταπίου με το οποίο τους είχε εκχωρηθεί επί Οθωμανικής κυριαρχίας αποκλειστικό δικαίωμα εξουσίασης βοσκοτόπου, θα τους διδόταν και από το Νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος, αυτό το αποκλειστικό δικαίωμα βοσκής, η δε γή του βοσκότοπου θα είχε καταγραφεί ως Εθνική (Βλ. άρθρο 1: «Όλα τα λιβάδια, για την επικαρπίαν των οποίων δεν έχει τις να παρουσιάση έγγραφον (ταπί) εκδοθέν επί Τουρκικής εξουσίας, θεωρούνται ως δημόσια και η νομή αυτών μένει ως και μέχρι τούδε εις το δημόσιον» και άρθρο2: «Τα λιβάδια, των οποίων η επικαρπία είχε δοθεί εκ μέρους της Οθωμανικής εξουσίας είστινα ιδιώτη δια ταπίου, και τα οποία νέμεται είτε αυτός, είτε άλλος τις, εις τον οποίον εδύνατον να παραχωρήση το της επικαρπίας δικαίωμα κατά τους Τουρκικούς νόμους, μένουσι και εις το εξής εις τον νόμιμονεπικαρπωτήν με δικαίωμα εμφυτευτικής επικαρπίας υπό το όνομα εθνικοϊδιόκτητα»).



Για τα δάση επίσης, είχε γίνει ειδική διατύπωση στο σχετικό υπ. αρ. 17/29 Νοεμβρίου 1836 Β. Δ/γμα όσον αφορά στις αξιώσεις Μοναστηριών (βλ. Άρθρο 2, Aξιώσεις Δήμων και Μοναστηρίων περί της ιδιοκτησίας δάσους, θεμελιούμεναι μόνον εις πολυχρόνιον και αδιάλειπτον δικαίωμα ελευθέρας ξυλεύσεως, προερχόμεναι από την ανέκαθεν αμελημένην διοίκησιν των δασών, και, επομένως, μη στηριζόμεναι εις νομικά έγγραφα, χαρακτηρίζοντα ρητώς την ιδιοκτησίαν τους, δεν εμπορούν να αναγνωρισθώσιν ούτε εμπορούν τα διϊσχυριζόμενα αυτά δικαιώματα να γένωσι παραδεκτά ως τίτλος ιδιοκτησίας, μάλιστα θεωρούνται τα δάση αυτά αναντιρρήτως ως Δημόσια. Αλλ’ εάν υπήρχον έγγραφα αποδεικνείοντα τώ όντι την ιδιοκτησίαν ενός τοιούτου δάσους και εχάθησαν εκ περιστάσεως, τότε εμπορεί να φέρη εν τώ μέσω την περί τούτου απόδειξιν ο απαιτών αυτό Δήμος, ή το Μοναστήριον, αλλά μόνον κατά το άρθρον 390 της Πολιτικής Δικονομίας.)

Αμφότερα τα παραπάνω διατηρηθέντα Μοναστήρια, δεν προκύπτει να εγκαταστάθηκαν ποτέ (από το Δημόσιο) σε εκτάσεις βοσκοτόπων της Αττικής, ως επί Εθνοκοϊδιοκτήτων βοσκοτόπων.



Επίσης, εμμέσως προκύπτει ότι είχαν υποβάλλει σχετικά αιτήματα στην επί των διαφιλονικουμένων εξεταστικήν των Δασών Επιτροπήν, στα πλαίσια του υπ. αρ. 17/29 Νοεμβρίου 1836 Β. Δ/τος περί Ιδιωτικών Δασών, αξιούντα δικαιώματα επί Δασών της Αττικής, πλην όμως καμία θετική γνωμοδότηση για αναγνώριση δασών δεν προκύπτει να εκδόθηκε, μέχρι το έτος 1855, ότε και διαλύθηκε η Επιτροπή αυτή. Σημειωτέον ότι όταν η Επιτροπή διαλύθηκε είχε περαιώσει όλο το έργο που της είχε ανατεθεί.

[asperger39]

Συνεπώς, επίσημα, κανένα δάσος του Πεντελικού ή αλλαχού, δεν προκύπτει να αναγνωρίσθηκε μέσω της Επιτροπής αυτής από το Κράτος στις Μονές αυτές.

Και όμως, τα ερείσματα τα έδωσε με διάφορες ενέργειες, παραλήψεις και καταχρηστικές συμπεριφορές, το ίδιο το Κράτος αφού με την ανοχή του, αμφότερες οι Ι. Μονές φέρονταν ότι δήθεν εξουσίαζαν βοσκοτόπους και δάση αλλά και να πωλούν δάση της Αττικής από του έτους 1884 και εντεύθεν.



Η πλήρης περιγραφή όμως των παραλήψεων του Δημοσίου, δεν είναι του παρόντος. Θα καταγραφούν όμως βασικές παραλήψεις εκείνης της περιόδου, από μέρους του τότε νεοσύστατου Κράτους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα όσα επακολούθησαν.



Τα αιτήματα αναγνωρίσεως δασών που φέρονται (δυνάμει κάποιων εγγράφων) να υπέβαλλαν οι δύο αυτές Ι. Μονές, στα πλαίσια του υπ. αρ. 17/29 Νοεμβρίου 1836 Β. Δ/τος, δεν εμφανίσθηκαν ποτέ στο προσκήνιο ώστε να μπορεί η Διοίκηση εκ του περιεχομένου τους να εξάγει σχετικά συμπεράσματα, δηλ. σε ποια ακριβώς Δάση αξίωναν δικαιώματα, με ποιά όρια και βάσει ποίων στοιχείων (ταπίων).

Συγκεκριμένα, ύστερα από σχετική αναφορά που υποβλήθηκε από τον νέο αρχειοφύλακα που παρέλαβε το αρχείο της επί των διαφιλονικουμένων Δασών εξεταστικής Επιτροπής (όταν αυτή διαλύθηκε από τον προκάτοχο αρχειοφύλακα), προκύπτει ότι τρείς φάκελοι που είχαν υποβληθεί και αφορούσαν αιτήματα αναγνωρίσεως Δασών της Ι. Μ. Πετράκη και της Ελευσίνας (προφανώς του Δήμου), είχαν χαθεί. Γι’ αυτό είχε κατηγορηθεί ο προκάτοχος αρχειοφύλακας επί των ημερών του οποίου και χάθηκαν. Ο νέος αρχειοφύλακας, περιγράφει, πώς φυλλομετρώντας κάποιους φακέλους, βρήκε αυτούς τους φακέλους που είχαν χαθεί. Οι φάκελοι όμως βρέθηκαν αφού η επί των διαφιλονικουμένων Δασών Επιτροπή, είχε πλέον διαλυθεί με Β. Δ/γμα!!!



Όσον αφορά επίσης την Ι. Μονή Πεντέλης, η πληροφορία ότι είχε υποβάλλει σχετικό αίτημα αναγνωρίσεων Δασών ως ιδιωτικών, αντλήθηκε από το περιεχόμενο του υπ. αριθ. 418/8.02.1839 εγγράφου του τότε Διοικητού Αττικής που απευθυνόταν προς το Συμβούλιο της Μονής Πεντέλης. Το περίεργο είναι, ότι το έγγραφο αυτό κυκλοφορεί ως «αντίγραφον απαράλλακτον τω πρωτοτύπω» που το επιβεβαιώνει και σφραγίζει κατά περιεχόμενο το Συμβούλιο της Διατηρουμένης Ιεράς Μονής Πεντέλης!!!



Το αντίγραφο αυτό, έχει αυτούσιο ως κάτωθι:

Αριθ. Πρωτ. 418

Βασίλειον της Ελλάδος



Ο Διοικητής Αττικής

Προς το Συμβούλιον της Διατηρουμένης Μονής Πεντέλης

Σας γνωστοποιούμεν, κατά Διαταγήν υπ’ αρίθ. 25038 της επί των Εκκλησιαστικών κ.λ.π. Γραμματείας, εις απάντησιν της προς αυτήν από 20 του παρελθόντος μηνός και έτους αναφοράς σας, ότι κατ’ αίτησιν της επί των Οικονομικών Γραμματείας της Επικρατείας, διάταξε τον Δασονόμον Αττικής, μέχρι της αποπερατώσεως της περί διαφιλονικουμένων Δασών υποθέσεως να θεωρεί τα υπό της Μονής Πεντέλης αντιποιούμενα δάση ως υπαγόμενα εις τους τελευταίους τρείς στίχους του άρθρου 9 του από 4/16 Δεκεμβρίου 1836 Β. Διατάγματος, τουτέστι ως ιδιωτικά υποκείμενα εις φόρον επί της υλοτομουμένης ξυλείας. Να ενεργεί δε προσέτι τα δέοντα κατά τους ορισμούς της παραγράφου 6 του αυτού Β. Διατάγματος, τουτέστι να δίδει τακτικής της ξυλεύσεως άδειαν εις μόνους εκείνους όσοι ήθελον του παρουσιάσει την άδειαν του ιδιοκτήτου τουτέστι της Μονής Πεντέλης.

Εν τοσούτω όμως το Συμβούλιον οφείλει να προσέξει ότι κατά τον ειρημένον Νόμον, εάν δι’ ανάγκας αναποφεύκτους της Μονής ήθελε λάβει χρείαν να υλοτομήσει ή να ξυλευθεί εις τα ίδια δάση, χρεωστεί να ειδοποιήσει επίσης τον Δασονόμον.

Ο Διοικητής

(Τ.Σ) Κων. Αξιώτης
Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται (από το έγγραφο αυτό) ότι δεν μπορεί κανείς να πληροφορηθεί, ούτε για ποιά δάση επρόκειτο, ούτε με ποια όρια, ούτε ποιος έκρινε και βάσει ποίων στοιχείων, ότι όταν υποβλήθηκε το αίτημα αναγνωρίσεως Δασών ως ιδιωτικών (αν τελικά υπάρχουν και άλλα στοιχεία, αποδεικνύοντα ότι πράγματι υποβλήθηκε), ότι η Ι.Μονή Πεντέλης ήταν στην διακατοχή των δασών αυτών, ήτοι καρπωνόταν εκείνα τα δάση. Πιθανολογείται σφόδρα, ότι τα αιτήματα που υπέβαλλαν οι Μονές αυτές, ήταν άνευ αντικειμένου (απαράδεκτα), διότι δεν συνοδευόταν από επίσημα Τουρκικά έγγραφα. Αυτό συμπεραίνεται από σχετική δηλοποίηση της επί των Οικονομικών Γραμματείας, η οποία ως τελικός αποδέκτης των υποβληθέντων, σύμφωνα με το προαναφερθέν Β. Δ/γμα της 17/29 Νοεμβρίου 1836, αιτημάτων και ως αρμόδια να τα εξετάσει, διαπίστωσε ότι τα περισσότερα είχαν υποβληθεί χωρίς να συνοδεύονται με επίσημους Τουρκικούς τίτλους (ταπιά) που όριζε το άρθρο 3 του Β. Διατάγματος. Η δηλοποίηση αυτή, έχει κατά περιεχόμενο ως κάτωθι:


ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ

Η επί των διαφιλονικουμένων δασών εξεταστική επιτροπή προσκαλεί όλους ,όσοι έχοντες απαιτήσεις περί δασών, επαρουσίασαν, κατά τον περί ιδιωτικών δασών από 17/29 Νοεμβρίου 1836 Νόμον, αντίγραφα ή μεταφράσεις μόνον των τίτλων της ιδιοκτησίας των εις την Γραμματείαν των Οικονομικών, να παρουσιάσωσιν εντός τριάκοντα ημερών από της δια της εφημερίδος της Κυβερνήσεως δημοσιεύσεως της παρούσης απ’ ευθείας προς την Επιτροπήν, ή προς την επί των Οικονομικών Γραμματείαν τα πρωτότυπα των δικαιογράφων των είτε Τουρκικών, είτε, Ελληνικών, δια να εξετασθή η γνησιότης των δια των επί τούτω παρ’ αυτή διορισθέντων πραγματογνωμόνων.

Μετά την παρέλευσιν της προθεσμίας ταύτης, προβαίνουσα η επιτροπή εις την εξέτασιν των τίτλων θέλει αναγκάζεσθαι να θεωρή, εν ελλείψει πρωτοτύπων εγγράφων, τας επί αντιγράφων και μεταφράσεων στηριζομένας περί δασών απαιτήσεις ως αναποδείκτους και να γνωμοδοτή αδιακρίτως την δια των δικαστηρίων διάλυσίν των.

Εν Αθήναις την 3 Μαρτίου 1843

Η Επιτροπή

Αθαν. Λοιδορίκης, Α. Πάϊκος, Σ. Γαλάτης

Ο Γραμματεύς, Κ. Αφθονίδης

[tommorello]

Έχει διαβάσει κανείς το βιβλίο; ΕΛΛΑΣ Η ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ

Σήμερα οι Έλληνες βαφτίζονται, παντρεύονται και κηδεύονται ως υπάκουοι δούλοι του Γιαχβέ και απόγονοι του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ! Ενώ με τα Αναθέματα κατά των Ελλήνων της Κυριακής της Ορθοδοξίας αποδέχονται την εξευτελιστική καθύβριση και της Ελλάδας και των φιλοσόφων της.

https://www.politeianet.gr/books/978...imomeni-123014

[Pinkrose17]

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.

[tommorello]

Λογοπαίγνια αλά Σεφερλή είναι ότι πιο πνευματώδες μπορούν χαχα..

[tommorello]

Ναι Κύκνε μου, ο άνθρωπος άνοιξε ΕΝΑ θρεντ και γράφει τις απόψεις του. ΔΕΝ τις γράφει από 'δω κι από 'κει ωστέ να πεις ότι πιέζει.
Αυτή είναι η δική του γωνιά που άνοιξε κι έχει το δικαίωμα να γράψει ό,τι θέλει εφόσον δεν προκαλλεί βία ή ο,τιδήποτε άλλο παράνομο.
Να ανοίξει η Ρόζα όπως είπα ένα δικό της θρεντ και να γράφει τα δικά της συμπεράσματα κι όχι να μπαίνει εδώ μέσα χωρίς να την καλέσει κανείς, να βρίζει, να ξεσηκώνει ένα ολόκληρο φόρουμ εναντίον του κλπ.

Αυτό ακριβώς HarleyQuinn

[Pinkrose17]

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.

[Pinkrose17]

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.