ΥΠΑΡΧΕΙ \"ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ\" ΔΙΑΖΥΓΙΟ;

[Sofia]

Originally posted by boubourina


Συμφωνω, αλλα οχι και να μου λενε οτι \"Τι θα καταλαβει ο αλλος, και αν τα εχω χαμενα......\" εδω δεν καταλαβε τοσα χρονια με σχολια, συζητησεις, αναλυσεις, και φιλοσοφιες, λετε τωρα να μπερδευτει;
Οπως λεει και ο Κρινο εγω ειμαι μπερδεμενη αλλα αυτο δεν τον επηρρεαζει στο ελαχιστο, σας διαβεβαιωνω!!!

Boubou, εγω απο ολο το θέμα βλεπω εσενα κ βλεπω πώς εσύ δεν βγάζεις ακρη. Αυτος μπορει (κ μάλλον) τα εχει αλλιως στο μυαλο του. Αν δεν κατάλαβε οπως λες εσενα, γιατι να σε καταλαβει τώρα? Χωρις να εννοω οτι δεν μπορει να καταλαβει ο ανθρωπος ή οτι ειναι ηλιθιος.

Αλλα εχεις σκεφτει αν ο τροπος που επικοινωνεις σας βοηθάει σαν ζευγάρι? Ο τροπος σας να επικοινωνειται ποιος ειναι? Εισαι ανοιχτη να εκφραστεις οπως τα σκεφτεσαι μεσα σου ή τα ξερνας ολα μεσα απο υποννοουμενα ή βιαιες εκρηξεις κ αποτομες αλλαγες διαθεσης που κανουν εσενα να φαινεσαι κυκλοθυμικη ή παραξενη κ αυτον το κανουν να ψαχνει να βρισκει απο που ήρθε ολο αυτο?

Ακομα κ αν το μπερδεμα μεσα σου δεν επηρεαζει τον αντρα σου, επηρεαζει εσενα κι οπως βλεπεις αυτο ειναι αρκετο για να ληξει μια σχεση.

[boubourina]

Originally posted by Sofia

Αλλα εχεις σκεφτει αν ο τροπος που επικοινωνεις σας βοηθάει σαν ζευγάρι? Ο τροπος σας να επικοινωνειται ποιος ειναι? Εισαι ανοιχτη να εκφραστεις οπως τα σκεφτεσαι μεσα σου ή τα ξερνας ολα μεσα απο υποννοουμενα ή βιαιες εκρηξεις κ αποτομες αλλαγες διαθεσης που κανουν εσενα να φαινεσαι κυκλοθυμικη ή παραξενη κ αυτον το κανουν να ψαχνει να βρισκει απο που ήρθε ολο αυτο?

Ακομα κ αν το μπερδεμα μεσα σου δεν επηρεαζει τον αντρα σου, επηρεαζει εσενα κι οπως βλεπεις αυτο ειναι αρκετο για να ληξει μια σχεση.

Θα πρεπει να σας πω το εξης.
Πιο πολυ εκφραζομαι εδω μεσα απ\'οτι στην καθημεροτητα μου.
Με ποια εννοια το λεω αυτο:
Με εχετε δει να γραφω με κεφαλαια, με θαυμαστικα, με οτιδηποτε μπορω να σας εκφρασω αυτο που νιωθω την ωρα που το γραφω. Και πιστευω οτι αντιλαμβανεσται μεσα απο αυτη την σιωπηλη επικοινωνια του ιντερνετ εαν φωναζω, εαν ειμαι θυμωμενη, αγανακτισμενη ή οτι αλλο.
In real life,τα πραγματα ειναι τελειως διαφορετικα.
Ο τυπος μου ειναι αυτος ο αταραχος, μακαριος, που ακομα και εαν ο θυμος μου εχει ανεβασει το αιμα στο κεφαλι, εγω θα καταπιω τη γλωσσα μου, και θα δειχνω εντελως Νιρβανα, περιμενοντας την καταλληλη στιγμη που μπορει να μην ερθει και ποτε για να απαντησω.
Δεν φωναζω ποτε, αν θελετε το πιστευετε, καποιοι νομιζουν οτι εχω κρυο αιμα στις φλεβες μου, ειναι απιθανο να με κανει καποιος να βγω απο τα ρουχα μου, και να του το εκδηλωσω,( μεσα μου μπορει να βραζω)
Η κορη παντα ελεγε οτι εχω απιστευτη υπομονη και πως καταφερνω να μην μιλησω ή να μην φωναξω σε συγκεκριμενες στιγμες ενταστης.
Μαλλον το εμαθα απο μικρη, ισως και λιγη εξασκηση.

Πιστευα λοιπον οτι πρεπει να μιλησω ή να απαντησω οταν ο αλλος \"ακουει\", και μεσα σε εναν καυγα ο αλλος δεν ακουει.

Τι γινεται ομως;:
Περιμενοντας την καταλληλη στιγμη, πολλες φορες το θεμα εχει ξεθυμανει, ή το εχεις ξεπερασει προσωρινα, και δεν το ξανακανεις ζητημα, το αφηνεις να περασει.
Αυτο δεν σημαινει οτι ξεχνιεται. Με την επομενη φορα που παρουσιαζεται, ερχεται και συσσωρευεται στο προηγουμενο.
Και αφου δεν εχω μιλησω μια δυο τρεις φορες, αλλα τα μαζευω, καταληγω σε μια συναισθηματικη κατασταση που δεν θυμαμαι και εγω η ιδια απο που ξεκινησε.
Π.Χ: Ο αντρα μου αργησε, δεν μιλησε στα παιδια του, δεν επαιξε με τον μπεμπη, δεν με πηγε μια βολτα, δεν μου ειπε μαι κουβεντα ...κλπκλπ.... και μετα απο 1 μηνα που εγω μαζευω απεναντι του, η κριση ξεσπαει γιατι αφησε ενα ποτηρι στο νεροχυτη!!!
Το εχετε πιασει το νοημα.
Δεν μιλαω, δεν φωναζω, δεν συζηταω, δεν το κανω θεμα........
............ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΤΕΛΙΚΑ..............
και οταν ο κομπος φτανει στο χτενι, παιρνω το δρομο. Ηταν ευκολο υποθεση να σηκωθω να φυγω απο οποιαδηποτε δυσαρεστη κατασταση μεχρι πριν 1,5 χρονο.

τωρα ομως, δεν ειμαι μονη μου πια.......... εχω ενα μωρο......... το λατρευω......... προτιθεμαι να το μεγαλωσω με τον καλυτερο δυνατο τροπο........... αλλα δεν ειμαι πια ελευθερη να κανω οτι θελω.......... τωρα συμμορφωνομαι και με τις δικες του αναγκες, δεν εχω υποχρεωση μονο απεναντι στον εαυτο μου αλλα και απεντανι σε αυτο το πλασμα που ακομα δεν μπορει να προστατευσει μονο του τον εαυτο του.

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ \"ΚΛΕΙΝΕΙ\" ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ.

(δεν ξερω αν βγαζουν νοημα οσα εγραψα και αν τα καταλαβατε)

[Sofia]

Originally posted by boubourina
Πιο πολυ εκφραζομαι εδω μεσα απ\'οτι στην καθημεροτητα μου.
Με ποια εννοια το λεω αυτο:
.......In real life,τα πραγματα ειναι τελειως διαφορετικα.
Ο τυπος μου ειναι αυτος ο αταραχος, μακαριος, που ακομα και εαν ο θυμος μου εχει ανεβασει το αιμα στο κεφαλι, εγω θα καταπιω τη γλωσσα μου, και θα δειχνω εντελως Νιρβανα, περιμενοντας την καταλληλη στιγμη που μπορει να μην ερθει και ποτε για να απαντησω.
Δεν φωναζω ποτε, αν θελετε το πιστευετε, καποιοι νομιζουν οτι εχω κρυο αιμα στις φλεβες μου, ειναι απιθανο να με κανει καποιος να βγω απο τα ρουχα μου, και να του το εκδηλωσω,( μεσα μου μπορει να βραζω)

boubou, ηθελα μονο να σου πώ, πώς αυτο που λες βγαζει ματι. Ετσι ακριβως φανταζομουν οτι γινεται. Δεν ξερω πώς κ γιατι, αλλα κυριως με τις περιγραφες του πώς μαλωνεις με τον αντρα σου ή πώς εκφραζεις την δυσαρεσκεια σου, θα στοιχηματιζα πώς ετσι γινεται.

Ομως, αφου βλεπεις οτι δεν σε βγάζει καπου ολο αυτο, εχεις σκεφτει να αλλαξεις τακτικη επικοινωνιας? Οχι για αυτον, ουτε για την φουκαριαρα τη μανα σου:), αλλα γιατι ειναι αλλο τη στιγμη της εντασης να δειχνεις μεχρι που αντεχεις, μεχρι που ειναι το οριο σου, της υπομονης σου, της αντοχης σου, της αξιοπρεπειας σου. Και ειναι αλλο ετεροχρονισμενα κ με ακυρο σκηνικο, να πετας υποννοουμενα. Δεν βγαζει ακρη κανεις κ μπερδευονται τα πραγματα περισσοτερο.

[Sofia]

Originally posted by boubourina
τωρα ομως, δεν ειμαι μονη μου πια.......... εχω ενα μωρο......... το λατρευω......... προτιθεμαι να το μεγαλωσω με τον καλυτερο δυνατο τροπο........... αλλα δεν ειμαι πια ελευθερη να κανω οτι θελω.......... τωρα συμμορφωνομαι και με τις δικες του αναγκες, δεν εχω υποχρεωση μονο απεναντι στον εαυτο μου αλλα και απεντανι σε αυτο το πλασμα που ακομα δεν μπορει να προστατευσει μονο του τον εαυτο του.

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ \"ΚΛΕΙΝΕΙ\" ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ.

(δεν ξερω αν βγαζουν νοημα οσα εγραψα και αν τα καταλαβατε)

προσωπικα εγω βλεπω αυτο το μηνυμα σου, πιο ξεκαθαρο απο οποια αλλα εχω διαβασει.

μπορει λοιπον η κατασταση οπως εχει διαμορφωθει στο παρον πλεον, να σε βοηθησει να ωριμασεις. Βλεποντας ποιες ειναι οι ευθυνες σου τώρα κ κυριως τί μπορεις να κανεις κ μεχρι ποιο σημειο για να τις διαχειριστεις καλυτερα.

[researcher]

boubourina

ο στοχος σου ειναι να πεισεις τους αλλους πως εισαι ελευθερος ανθρωπος

νομιζω στοχευεις λαθος

ο στοχος ειναι να γινεις εσυ σιγα σιγα ελευθερος ανθρωπος

με το να μαθεις

να εκφραζεσαι

να διεκδικεις

οχι φευγοντας

αλλα μεταμορφωνοντας σιγα σιγα εσενα

εκεινοι θα το καταλαβουν

μονο οταν εχεις φτασει εσυ να επιτρεπεις στον εαυτο σου να εισαι οπως θες να εισαι

οχι οταν συνεχως ζητας φοβισμενα να σου το επιτρεψουν

δε λεω οτι ειναι ευκολο

και αυτες τις ενοχες και την αισθηση πως δεν επιτρεπεται να εισαι οπως πραγματικα θα ηθελες

ισως αυτα ειναι παλια ιστορια

απλα τωρα υλοποιειται

το σκηνικο το εσωτερικο που κουβαλας

εαν αλλαζει αυτο

θα υλοποιειται σιγα σιγα και η αλλαγη εξωτερικα

οι ενοχες σου ειναι γερο πατημα για ολους δυστυχως

[boubourina]

Σοφια δεν ξερω πως να αλλαξω τον τροπο που διεκδικω, νιωθω οτι εχει γινει ενα με το πετσι μου πλεον.
Σε αλλες φασεις της ζωης μου με βοηθησε και σε αλλες οχι.

Εμαθα να κερδιζω και οχι να διεκδικω, δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι εννοω.
Οι σχεσεις μου παντα τελειωναν μεσα σε σιωπη. Μαζευα, μαζευα γεμιζα το ποτηρι και στο τελος με ενα μοριο νερου, ξεχυλιζε και χυνοταν.
Σου εχει τυχει να σε ρωταει ο αλλος \"τι εχεις;\" και εσυ να νιωθεις τα χειλη σου σφραγισμενα, να νιωθεις οτι δεν θελεις να πεις τιποτα, δεν θελεις να του εξηγησεις τιποτα, οτι δεν εχει νοημα πια να πεις κατι, αλλα και ουτε που θυμασαι πια τι θα ηθελες να πεις, ενα κενο, στα χειλη, στην καρδια και στο μυαλο.
Και τοτε λες: μα ποιος ειναι αυτος που κοιμαται διπλα μου, τι κανω εγω εδω; Ετσι απλα ξερεις οτι εχει τελειωσει.

Για αυτο σας ειπα οτι 2 φορες εχω γραψει γραμμα στον αντρα μου και μια φορα εγραψα εναν κανονισμο σπιτιου, ετσι για πλακα, αν θελετε διαβαστε το, ηταν την πρωτη χρονια που συγκατοικησα με τα παιδια!!!!

[researcher]

Originally posted by boubourina


Εμαθα να κερδιζω και οχι να διεκδικω, δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι εννοω.
Οι σχεσεις μου παντα τελειωναν μεσα σε σιωπη. Μαζευα, μαζευα γεμιζα το ποτηρι και στο τελος με ενα μοριο νερου, ξεχυλιζε και χυνοταν.
Σου εχει τυχει να σε ρωταει ο αλλος \"τι εχεις;\" και εσυ να νιωθεις τα χειλη σου σφραγισμενα, να νιωθεις οτι δεν θελεις να πεις τιποτα, δεν θελεις να του εξηγησεις τιποτα, οτι δεν εχει νοημα πια να πεις κατι, αλλα και ουτε που θυμασαι πια τι θα ηθελες να πεις, ενα κενο, στα χειλη, στην καρδια και στο μυαλο.
Και τοτε λες: μα ποιος ειναι αυτος που κοιμαται διπλα μου, τι κανω εγω εδω; Ετσι απλα ξερεις οτι εχει τελειωσει.

την καταλαβαινω αυτη την αισθηση

τη ζω πολλες φορες

τα σφιγμενα χειλη

για μενα προσωπικα

κατεληξα στο συμερασμα πως ειναι πολυ παιδιαστικο να περιμενω ο αλλος να καταλαβει το αυτονοητο των σφιγμενων μου χειλιων

οσο και αν ακουγεται ανακουφιστικο

ειναι οπως η μαμα του μπεμπη ψαχνει να βρει τι εχει ο μπεμπης απο μια του και μονο εκφραση

το κλαμα

εαν το παιδι δεν αρχισει να μιλα

και παραμεινει στο κλαμα θα καταντησει

απο χαριτωμενο εντελως κουραστικο

εγω για τη researcher

θελω να προχωρησω ενα βημα παραπερα στην επικοινωνια

να λεω

να μην συσωρευω

να μη περιμενω ντε και καλα ο αλλος να διαβαζει τα σφιγμενα μου χειλη

δεν ειναι ευκολο

ομως ειναι δουλεια που πρεπει να κανω εγω

να μπορω να εκφραζομαι σαν ενηλικας

με ισους ορους

boubourina

βλεπω οτι φροντιζεις υπερβολικα πολυ

εκφραζεσαι υπερβολικα λιγο

[boubourina]

Δικιο παιδια, εχετε δικιο ολοι. ΑΧ!!!! ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΤΕ ΟΛΟΙ!!!
Να πω την αληθεια, ειναι ευτυχημα που καποια στιγμη βρηκα αυτο το site και εχω βγαλει απο μεσα μου τοσα πολλα.
Ισως αν δεν εγραφα εδω ακομα να μην ειχα συνειδητοποιησει πολλα πραγματα.

Το θεμα λοιπον τελειωνει εδω και εχει αρχισει η δραση. Και η Μπου απεκτησε φωνη......... (καλα δεν κραυγαζει κιολας) δειλα δειλα, και οι γυρω μου παραξενευονται, δεν ειναι η Μπου που ξερουνε, δεν τους αρεσει αυτη η Μπου!!! δεν τους βολευει αυτη η Μπου!!!
Ξερετε αυτη η στροφη χαρακτηρα δεν ειναι και ευκολη υποθεση!!
Μεχρι σημερα κοιταζομουν στον καθρεφτη και ημουν η σιωπηλη Μπου που ειχα συνηθισει να βλεπω. Και τωρα πρεπει να δω μια αλλη.
Και ο αντρας μου ερωτευτηκε μια σιωπηλη Μπου και τωρα του βγαινει μια αλλη, και η μανα μου μεγαλωσε μια σιωπηλη Μπου και τωρα της βγαινει μια αλλη. Και τωρα τι κανω;
Αρχιζω και γινομαι συμπαθης σε εμενα και παραξενη στους γυρω μου.

[researcher]

Αρχιζω και γινομαι συμπαθης σε εμενα και παραξενη στους γυρω μου.

αυτα συνηθιζονται

αρκει να σου βγαινουν αυθεντικα

ενα δυο μηνες το πολυ θα κρατησει το

α πραξενο για κοιτα!

δε θα ειναι καθε μερα με ανοιχτο το στομα

θα ειναι μια θα ειναι δυο

μετα θα το κλεισουνε

[researcher]

ισως και συ μενεις με ανοιχτο το στομα

αλλα παρτο αποφαση

θα βλεπεις ανοιχτα στοματα για δυο το πολυ τρεις μηνες

το αυθεντικο θα το συμπαθησουν να ξερεις

το ψευτικο απωθει

παντα!

[Sofia]

Originally posted by boubourina
Σοφια δεν ξερω πως να αλλαξω τον τροπο που διεκδικω, νιωθω οτι εχει γινει ενα με το πετσι μου πλεον.
Σε αλλες φασεις της ζωης μου με βοηθησε και σε αλλες οχι.

Εμαθα να κερδιζω και οχι να διεκδικω, δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι εννοω.
Οι σχεσεις μου παντα τελειωναν μεσα σε σιωπη. Μαζευα, μαζευα γεμιζα το ποτηρι και στο τελος με ενα μοριο νερου, ξεχυλιζε και χυνοταν.
Σου εχει τυχει να σε ρωταει ο αλλος \"τι εχεις;\" και εσυ να νιωθεις τα χειλη σου σφραγισμενα, να νιωθεις οτι δεν θελεις να πεις τιποτα, δεν θελεις να του εξηγησεις τιποτα, οτι δεν εχει νοημα πια να πεις κατι, αλλα και ουτε που θυμασαι πια τι θα ηθελες να πεις, ενα κενο, στα χειλη, στην καρδια και στο μυαλο.
Και τοτε λες: μα ποιος ειναι αυτος που κοιμαται διπλα μου, τι κανω εγω εδω; Ετσι απλα ξερεις οτι εχει τελειωσει.

Για αυτο σας ειπα οτι 2 φορες εχω γραψει γραμμα στον αντρα μου και μια φορα εγραψα εναν κανονισμο σπιτιου, ετσι για πλακα, αν θελετε διαβαστε το, ηταν την πρωτη χρονια που συγκατοικησα με τα παιδια!!!!

Σε καταλαβαινω, εχω υπάρξει κ εγω πολλες φορες μουγκη. Μάλλον ειχα μαθει έτσι.
Βλεποντας πισω θα σου πω πια πώς τοτε για μενα ήταν πιο ευκολο να μη μιλησω απο το να μιλήσω. Οταν μιλάμε, πρεπει να γινομαστε καταννοητοι, να αναλυουμε αυτο που λεμε, να ανοιγομαστε περισσοτερο....ολο αυτο εμπεριεχει μια αλλη δυσκολια κ ενα ρισκο. Ειδικα οταν εχουμε μαθει να κραταμε τα συναισθηματα μας αλλα κ τα λογια μας, γνωστα μονο σε εμας.

Εχω ΄φτάσει στο σημειο που λες. Εκεινο της απολυτης σιωπης, οπου ενιωθα οτι δεν εχει νοημα μια κουβεντα παραπανω. Ομως, εχω συμβάλλει ξεκαθαρα κι εγω σ αυτο. Δεν εδωσα στον εαυτο μου την ευκαιρια να πώ αυτο που σκεφτομαι, τελειωσα πρωτη εγω την σχεση ή βοηθησα τον αλλο να την τελειωσει. Η σιωπη ΔΕΝ ειναι χρυσος πολλες φορες. Απομακρυνει. Μπορει να νομιζεις πώς προφυλασσεις τον εαυτο σου ετσι απο εντασεις, απο διαφωνιες, απο το να απομακρυνθεις απο τον αλλο ομως στην ουσια κανεις ακριβως το αντιθετο. Ειναι καλυτερα να διαφωνησεις αλλα να ξερεις οτι διαφωνειτε, παρα να σερνεις μια διαφωνια που υποθέτεις οτι υπάρχει στα σιγουρα αγνοωντας ουσιαστικα τον αλλο.

Αν λες, ποιος ειναι αυτος που κοιμαται διπλα σου, εχε στο νου πώς ειναι καποιος που επελεξες. Αλλα που στην πορεια των σχεσεων βγηκαν ολες οι αδυναμιες σου κ οι αδυναμιες του που ισως δεν θελετε να παραδεχτειτε κ να κανετε κατι για αυτες.

Ολοι πεφτουμε σε τετοιες διαδρομες. Λιγοτεροι νομιζω το παραδεχομαστε.

[boubourina]

Και να που εστειλα παλι τον μπουμπουρινο να κοιμηθει στον καναπε εχθες!!!!!!
Τουμπα παλι αλλη μια απο τα ιδια!!!

[πανος12345]

Originally posted by boubourina
ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΕΤΑΙΡΟ SITE:

Δια+ζύγι=ο
13 Ιουνίου 2009, 10:26



Πληγωμένα παιδιά ή πληγωμένοι γονείς;

Ένας πόνος μοιρασμένος στα τρία.

Είναι καλύτερα ένα ευτυχισμένο διαζύγιο ή ένας δυστυχισμένος γάμος;



Αυτές οι σκέψεις στριφογύριζαν στο μυαλό της αδελφής μου πριν πάρει τη μεγάλη απόφαση. Να πει αντίο στον έγγαμο βίο!

«Καλύτερα ζωντοχήρα, μου πάει κιόλας», έλεγε σαν άλλη Ρένα Βλαχοπούλου στο μια «τρελή 40άρα», «παρά χήρα. Γιατί θα τον σκοτώσω αν συνεχίζουμε έτσι!»



Πάει καιρός που το πάθος είχε σβήσει για τους δυο τους. Ο έρωτας είχε γίνει μια μακρόσυρτη συνήθεια και τα παιδιά οι μοναδικοί συνδετικοί κρίκοι ανάμεσά τους.

Ο κύβος ερρίφθη! Δια- ζύ- γιο. με όσα συνεπάγεται αυτό.



Για παντρεμένο ζευγάρι αυτό είναι μια λύτρωση από την καθημερινότητα και τη δυστυχία, για το παιδί όμως;

Όταν στο «τραπέζι» πέφτει η λέξη χωρισμός θα πρέπει εμείς ως ενήλικες να πάρουμε το κόστος της απόφασής μας.

Μέσα στη δύνη ενός αποτυχημένου γάμου ο χωρισμός φαίνεται να είναι η μονή σανίδα σωτηρίας.

Αν όμως αναλογιστούμε τα ψυχικά τραύματα που θα επισύρει αυτός ο χωρισμός, τότε ίσως η απόφαση αυτή να μην είναι λύση αλλά καταδίκη της ίδιας μας της ζωής.



Αρχικά για την μητέρα. Θα αναλάβει την επιμέλεια των παιδιών, όπως γίνεται κατά κόρον. Θα πρέπει να «κουβαλήσει» μόνη της το οικογενειακό φορτίο.

Να σταθεί «μάνα» και «πατέρας» για τα παιδιά της.

Να φροντίζει να διατηρεί τις ισορροπίες.



Ο πατέρας είναι ο μεγάλος χαμένος της υπόθεσης. Σε μια στιγμή χάνει τη ζωή του.

Μένει μόνος, χωρίς την γυναίκα της ζωής του, η οποία αποδείχθηκε προσωρινή, χωρίς τα παιδιά του. Γίνεται σε μια στιγμή ο «πατέρας του Σαββατοκύριακου».



Είναι πλέον αναγκασμένος λόγω των περιστάσεων να βρίσκεται μακριά τους, σε ένα άλλο σπίτι, αφιλόξενο, ανακτώντας τις νεανικές συνήθειές του. Εργένης ξανά.

Δεν είναι λίγες οι φορές που ένα ευτυχισμένος γάμος μπορεί να καταλήξει σε ένα άσχημο διαζύγιο. Τότε ο μπαμπάς μεταμορφώνεται σε έναν κακό άνθρωπο, πηγαίνει με τη μαμά στα δικαστήριο και μαλώνουν.

Κάπως έτσι απλοϊκά θα περιέγραφε ένα παιδάκι χωρισμένων γονιών την κατάσταση.



Γιατί τα παιδιά είναι εκείνα που βρίσκονται στη μέση. Αυτήκοοι μάρτυρες ενός ξεθυμασμένου έρωτα, αντικείμενα εκβιασμού από τους γονείς τους και από τις οικογενείας των δικών τους.

Βίαια αποκόπτονται από το ένα τους μισό και να μεγαλώνουν «ψυχικά ακρωτηριασμένα» από αγάπη και προστασία.



Τα παιδάκια των χωρισμένων γονιών πολλές φόρες γίνονται απαιτητικά μεγαλώνοντας.

Είναι αυστηροί κριτές των γονιών τους και όσων αγαπούν.

Συγχωρούν όταν καταλάβουν τα λάθη των γονιών τους και η επίθεση σε αυτούς είναι η μονή τους άμυνα..



Μήπως τελικά δεν υπάρχει ευτυχισμένο διαζύγιο ούτε δυστυχισμένος γάμος, υπάρχουν μόνο αθώες ψυχές που πληγώνονται, δικάζουν και καταδικάζουν τους γονείς που δεν σταθήκαμε κοντά τους, δεν αντέξαμε.

«Γιατί μου χαλάς τον κόσμο μου;» έλεγε κλαίγοντας το μωρό της αδελφής μου.

Πώς μπορούσε να του πει ότι δεν αγαπούσε άλλο τον μπαμπά του και έπρεπε να τον αφήσει ελεύθερο πριν οι φωνές πνίξουν τα γέλια τους;

Μπορούμε να αντέξουμε το βάρος ενός διαζυγίου; Μπορούμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στα έντρομα μάτια των παιδιών μας που «χάνουν» τον κόσμο κάτω από τα πόδια τους;



Το διαζύγιο δεν είναι «πόλεμος». Αυτό ας το καταλάβουν οι ενήλικες, οι γονείς. Γιατί σε κάθε πόλεμο υπάρχουν παράπλευρες απώλειες. Ας μην είναι τα θύματα τα ίδια μας τα παιδιά, αλλά το σπίτι στη Μύκονο ή το MLV jeep!

ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ.... ΥΠΑΡΧΕΙ \"ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ\" ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΕΝΑΝ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΓΑΜΟ;

Θα ηθελα να καταθεσω μια προσωπικη μαρτυρια , που θα φανει ισως χρησιμη σε πολλους σημερινους γονεις ...
Το 1980 σαν σύμβουλος σε ένα παιδικό σταθμό- νηπιαγωγείο, αντιμετωπισα αυτη ακριβως την περίπτωση...
Μια μητερα , μου ζητησε να την συμβουλεψω αν επρεπε να χωρισει τα 2 παιδια της εν οψει διαζυγιου με τον συζυγο της και με πιο ακριβως τροπο ουτωσωστε να αποφυγει την τραυματικη εμπειρια τους....Μαλιστα , μου εξομολογηθηκε οτι αισθανοτανε πιο κοντα στον Γιωργάκη το μικροτερο αγορακι της ,ενω ο Παναγιωτης ο μεγαλυτερος ηταν πιο προσκολημενος στον πατερα του....
Με ειδικά τεστ προσωπικοτητας που στηριζονται στο σχεδιο
λογω ελλειψης της δυνατοτητας ολοκληρωμενης επικοινωνιας με παιδια 3 και 4 αντιστοιχα ετων , η εικονα που πηρα ερχοτανε σχετικα σε αντιφαση με αυτη που μου εδωσε η μητερα των παιδιων! Της εξηγησα τα αποτελεσματα που εδειχναν αυτο που λεει η θεωρια.... Το μικροτερο αγορακι ειχε σχεσεις Οδιποδειου με την μητερα του , ενω ο μεγαλυτερος ειχε ηδη μπει στην φαση της ταυτοποιησης με τον πατερα και αυτο ηταν η αιτια που η μητερα ειχε βγαλει το λανθασμενο συμπερασμα , συγχεοντας τις σχεσεις σεξουαλικοτητας με τις κοινωνικες των παιδιων που παρα τα οποια προβληματα στην οικογενεια , αγαπουσαν τους γονεις τους εξ\'ισου και καθε χωρισμος , θα μπορουσε ισως να αφησει σχετικα σημαδια απογοητευσης και ανασφαλειας στον χαρακτηρα και την συμπεριφορα τους...
Την καλεσα και τις ειπα απλα , αυτα τα οποια βρηκα...
Της εξηγησα οτι το οιδιποδειο θα περασει και οτι ο μικρος θα ακολουθησει τον μεγαλυτερο φυσιολογικα στην ταυτιση με τον πατερα του , με νομοτελειακη ακολουθια...Οτι τα παιδια ειχαν αναγκη και τους δυο γονεις τους , αλλα αυτο μπορει να εξασφαλιστει και μετα τον χωρισμο και οτι το επιβαλει και νομος της πολιτειας....
Με ευχαριστησε και εφυγε....
Κποιους μηνες αργοτερα , ηταν απιστευτη η χαρα μου που τους ειδα στην σχολικη γιορτη της ληξης της σχολικης περιοδου ακομα μαζι και μαλιστα να δειχνουν ερωτευμενοι !!!!!!!!!!
Με πλησιασαν και με ευχαριστησαν θερμα και οι δυο τους....
Αθελα μου , εγινα η αιτια να δουν την ομορφια της οικογενειας τους , τις αναγκες των παιδιων τους για χαδια και φροντιδα και απο τους δυο και αυτο ισως εγινε αιτια να παρακαμψουν τον εγωισμο τους και να δουν την ζωη με τα ιδια ματια....

[πανος12345]

Μπουμπουρινα , δεν πειραζει που τον εστειλες στον καναπε...
Καλυτερα στον καναπε παρα να νοιωθει οτι κοιμαται με μια ξενη...
Πολλα ζευγαρια κοιμουνται χωρια...
Για πολλους , το κρεββατι εχει δυο εννοιες
Η μια ειναι να κανεις ερωτα...

[researcher]

Originally posted by boubourina
Και να που εστειλα παλι τον μπουμπουρινο να κοιμηθει στον καναπε εχθες!!!!!!
Τουμπα παλι αλλη μια απο τα ιδια!!!

καλημερα boubourinoula!

σε σκεφτομουν εγω το βραδυ δεν ξερω πως μου ηλθες στο μυαλο

και σκεφτομουν το εξης

ας παρουμε ως παραδειγμα κατι ιατρικο

ο γιατρος

προχωρα σιγα σιγα

κανει διαγνωση

διασταυρωνει πληροφοριες

εξεταζει για αλλεργιες

λαμβανει υπ οψιν του παραγοντες

παρακολουθει τον ασθενη

δινει φαρμακακια

προετοιμαζει τον οργανισμο

και μετα προχωραει αν αυτο απαιτει η κατασταση στην εγχειριση

προσεχοντας παντα και σο ολη τη φαση και στη μετεγχειρητικη διαδικασια

εσυ boubourina μου

μολεις διεγνωσες κατι ως προβλημα

πηρες τη χατζαρα και κυνηγας να κοψεις

μπας και προλαβεις και το βγαλεις με τη μια
ο ασθενης απεθανε η εγχειρηση ομως...αλλλο πραμα

αχ...αντε καλημερα

συγχωρα με αν σε στενοχωρω