Αδιάφορος, απαρατήρητος, καμία σημασία

[erimitis44]

Καλησπέρα σας...Έχοντας αποστασιοποιηθεί κάπως από το φόρουμ τους τελευταίους μήνες και έχοντας κάπως φτιάξει τα πράγματα σε ψυχολογικό επίπεδο, εν τέλει ήρθε η ώρα να αναφέρω το πρόβλημα που με απασχολεί από όταν ήμουν 13 ετών μέχρι σήμερα στα 20.5 μου.

Αρχικά, υπενθυμίζω ότι έχω παρελθόν με existential OCD, κρίσεις πανικού κλπ αλλά αυτό δεν έχει τόσο να κάνει με αυτά οπότε ας τα αφήσουμε στην άκρη.

Γενικότερα, πάντα υπήρχε μια τάση να περνάω απαρατήρητος ή αόρατος αν θέλετε χωρίς να είμαι όμως απαραίτητα σιωπηλός. Υπήρχαν οι φορές που ναι μεν ήμουν κάπως ήσυχος αλλά γενικότερα θα έλεγα ότι εξέπεμπα ζωντάνια και παραστατικότητα.

Θα μου πείτε τι εννοείς όταν λες περνάς αόρατος. Εννοώ ότι πάντα ενώ φαινομενικά θα έλεγα ότι δεν υπάρχουν σημάδια αντιπάθειας από τα απέναντι πρόσωπα, ποτέ δεν πήρες κάποιος την πρωτοβουλία να με γνωρίσει παραπάνω ή να προτείνει κάτι παραπάνω σε μια έξοδο. Αυτό γινόταν πάντα με δική μου πρωτοβουλία. Ενώ λοιπόν ήμουν ένα άτομο με υψηλή αυτοπεποίθηση και τα είχα καλά με τον εαυτό μου, έχω προβληματιστεί πολύ τα τελευταία χρόνια πάνω σε αυτό γιατί στην ουσία δεν έχω αναπτύξει καμία κοινωνική σχέση με ουσία. Όλα μένουν στο τυπικό.

Λογικό είναι τέτοιες καταστάσεις να σε βάζουν υπό καθεστώς αμφισβήτησης του ίδιου σου του εαυτού. Έτσι, μετά από μια εσωτερική έρευνα, διαπίστωσα ότι εν μέρει είμαι κάπως ιδιόρρυθμος χαρακτήρας. Ναι το παραδέχομαι. Ωστόσο, δε νομίζω ότι αυτό θα έπρεπε να στέκεται εμπόδιο. Υπάρχουν πολύ χειρότερα χαρακτηριστικά σε κάποιον κατ εμέ. Τσιγκούνης δεν είμαι, αγενής δεν είμαι, ψεύτης δεν είμαι, εγωιστής δεν είμαι. Και αυτά σας τα λέω βάσει αναφορών από άτομα που ξέρω ότι μιλούν αντικειμενικά και δε φοβούνται να πουν κάτι επιλήψιμο. Όποτε πραγματικά τόσα χρόνια δεν ξέρω γιατί περνάω τόσο αδιάφορος ρε παιδί μου...Ενώ μου έχουν πει ότι έχω πολύ καλό χιούμορ, ότι είμαι ευγενικός (μιλάμε για αναφορές ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας, αφού το πρόβλημα εντοπίζεται στους συνομηλίκους), ότι προσφέρω ανιδιοτελως, δεν εκτιμάται από κανένα αυτό.

Όποτε καταλήγω στα εξής συμπεράσματα και θέλω να μου πείτε και εσείς τη γνώμη σας:
1) Ευθύνεται το γεγονός ότι είμαι κάπως ανένταχτος και μακριά από κοινωνικές νόρμες
2) Ευθύνεται το ότι δεν εκλυω θετικά vibes( που πραγματικά δεν ξέρω γιατί)

[Remedy]

Καλησπέρα σας...Έχοντας αποστασιοποιηθεί κάπως από το φόρουμ τους τελευταίους μήνες και έχοντας κάπως φτιάξει τα πράγματα σε ψυχολογικό επίπεδο, εν τέλει ήρθε η ώρα να αναφέρω το πρόβλημα που με απασχολεί από όταν ήμουν 13 ετών μέχρι σήμερα στα 20.5 μου.

Αρχικά, υπενθυμίζω ότι έχω παρελθόν με existential OCD, κρίσεις πανικού κλπ αλλά αυτό δεν έχει τόσο να κάνει με αυτά οπότε ας τα αφήσουμε στην άκρη.

Γενικότερα, πάντα υπήρχε μια τάση να περνάω απαρατήρητος ή αόρατος αν θέλετε χωρίς να είμαι όμως απαραίτητα σιωπηλός. Υπήρχαν οι φορές που ναι μεν ήμουν κάπως ήσυχος αλλά γενικότερα θα έλεγα ότι εξέπεμπα ζωντάνια και παραστατικότητα.

Θα μου πείτε τι εννοείς όταν λες περνάς αόρατος. Εννοώ ότι πάντα ενώ φαινομενικά θα έλεγα ότι δεν υπάρχουν σημάδια αντιπάθειας από τα απέναντι πρόσωπα, ποτέ δεν πήρες κάποιος την πρωτοβουλία να με γνωρίσει παραπάνω ή να προτείνει κάτι παραπάνω σε μια έξοδο. Αυτό γινόταν πάντα με δική μου πρωτοβουλία. Ενώ λοιπόν ήμουν ένα άτομο με υψηλή αυτοπεποίθηση και τα είχα καλά με τον εαυτό μου, έχω προβληματιστεί πολύ τα τελευταία χρόνια πάνω σε αυτό γιατί στην ουσία δεν έχω αναπτύξει καμία κοινωνική σχέση με ουσία. Όλα μένουν στο τυπικό.

Λογικό είναι τέτοιες καταστάσεις να σε βάζουν υπό καθεστώς αμφισβήτησης του ίδιου σου του εαυτού. Έτσι, μετά από μια εσωτερική έρευνα, διαπίστωσα ότι εν μέρει είμαι κάπως ιδιόρρυθμος χαρακτήρας. Ναι το παραδέχομαι. Ωστόσο, δε νομίζω ότι αυτό θα έπρεπε να στέκεται εμπόδιο. Υπάρχουν πολύ χειρότερα χαρακτηριστικά σε κάποιον κατ εμέ. Τσιγκούνης δεν είμαι, αγενής δεν είμαι, ψεύτης δεν είμαι, εγωιστής δεν είμαι. Και αυτά σας τα λέω βάσει αναφορών από άτομα που ξέρω ότι μιλούν αντικειμενικά και δε φοβούνται να πουν κάτι επιλήψιμο. Όποτε πραγματικά τόσα χρόνια δεν ξέρω γιατί περνάω τόσο αδιάφορος ρε παιδί μου...Ενώ μου έχουν πει ότι έχω πολύ καλό χιούμορ, ότι είμαι ευγενικός (μιλάμε για αναφορές ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας, αφού το πρόβλημα εντοπίζεται στους συνομηλίκους), ότι προσφέρω ανιδιοτελως, δεν εκτιμάται από κανένα αυτό.

Όποτε καταλήγω στα εξής συμπεράσματα και θέλω να μου πείτε και εσείς τη γνώμη σας:
1) Ευθύνεται το γεγονός ότι είμαι κάπως ανένταχτος και μακριά από κοινωνικές νόρμες
2) Ευθύνεται το ότι δεν εκλυω θετικά vibes( που πραγματικά δεν ξέρω γιατί)

το οτι περνας αδιαφορος και απαρατηρητος οπως λες, το βασιζεις μονο στο οτι χρειαζεται αν παιρνεις παντα την πρωτοβουλια για στενοτερες σχεσεις και σε τιποτε αλλο;;
για παραδειγμα, μεχρι τωρα δεν εχεις κανει ποτε παρεες συνομηλικων; δεν εχεις κανει ποτε μια πιο στενη φιλια;
εισαι παντα μονος απο παιδι και δεν σε πλησιαζουν;

[Honorata]

Λοιπόν, διάβασα παλιότερα θέματα σου.

Ίσως κάποιο γεγονός στη ζωή σου να σε έκανε να αναπτύξεις κάποιος καχυποψία ή φόβο για τους άλλους ανθρώπους και κλείστηκες στον εαυτό σου. Μπορεί να θεωρείς τους άλλους ανάξιους εμπιστοσυνης, παρτακηδες,ρηχους. Ή ότι θα σε απορρίψουν.
Έχεις διαχωρίσει τον εαυτό σου από τους σημαντικούς "άλλους" σε μεγάλο βαθμό.
Οι σκέψεις σου και η στάση ζωής δείχνουν ένα άτομο ανασφαλές σε μεγάλο βαθμό και ίσως αυτή την ανασφάλεια τη βγάζεις και στη στάση σου. Σίγουρα δεν είσαι ένα άτομο που έχει αυτοπεποίθηση όπως λες σε προηγούμενα ποστ σου. Και αυτή την ανασφάλεια σου τη βασιζω στο γεγονός ότι ψάχνεις συνεχώς την επιβεβαίωση των άλλων για να νιώσεις καλά, και στο ότι πραγματικά δεν έχεις πίστη στον εαυτό σου. Φαίνεται ότι πιστεύεις πως δεν αξίζεις ή πως δεν θα έχεις ΠΟΤΕ την παρέα και την αποδοχή των άλλων. Κάνεις βήματα προσέγγισης ομως με τη βεβαιότητα ότι θα αποτύχεις. Δεν ξέρω γιατί το νιώθεις αυτό. Ίσως μια παρελθοντικη απόρριψη από ένα σημαντικό για σένα άτομο; σε συνδυασμό με χαμηλή αυτοπεποίθηση;

Ωστοσο εχεις αναπτύξει μια ιδέα για τον εαυτό σου (ότι είσαι ξεχωριστός και πάντα σωστός και τέλειος) όμως αυτό δεν είναι πραγματική αυτοπεποιθηση αλλά ένας αμυντικός μηχανισμός σου ώστε να απαλύνεις λιγο τον πονο της αποξένωσης.
Σκέφτεσαι ότι είσαι κάτι ξεχωριστό από τους άλλους που υπερέχει και για αυτό δεν μπορείς να ταιριάξεις. Έτσι νιώθεις καλύτερα με τον εαυτό σου,όμως αυτό δεν σε βοηθάει να έρθεις αντιμέτωπος με τα πράγματα που σε δυσκολεύουν και ίσως να θέλουν αλλαγή.
Λέγοντας αυτά, δεν υπονοώ ότι είσαι προβληματικός, ίσα ίσα πιστεύω ότι είσαι ένα καλό παιδί, εμφανισημος και έξυπνος γιατί όντως υπεραναλυεις και σκέφτεσαι αρκετά. Όμως η ζωή θέλει και τσαμπουκά και θράσος για να επιβιώσεις. Μην ψυχανεμιζεσαι τόσο πολύ τα πράγματα. Η ζωή είναι δράση οχι σκέψη. Εσύ φαίνεται ότι ζεις μέσα στο κεφάλι σου και λιγότερο στον έξω κόσμο, και σε αυτό ίσως φταίει η ΙΔΨ. Ό,τι επηρεάζει το μυαλό μας επηρεάζει και τη γενικότερη ζωή μας. Μη θεωρείς ότι αυτό το πρόβλημα είναι άσχετο από τη κατάσταση που βιωνεις. Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει εάν εσύ έχεις κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα, κανένας δεν ελέγχει το μυαλό σου , αν αυτο με ρωτας. Δηλαδή δεν είναι ότι φαίνεσαι άρρωστος ή προβληματικός στους έξω. Απλά η αρρώστια που ενοχλεί το μυαλό σου σε οδηγεί σε σκέψεις που σε οδηγούν σε συμπεριφορές οι οποίες με τη σειρά τους σε φέρνουν σε αυτή τη θέση που είσαι τώρα.

Κάνεις μόνος σου σενάρια για φαντασιακες καταστάσεις και προδικάζεις τα αποτελέσματα. Αυτό το κατάλαβα από το σημείο που λες ότι "εάν πας σε ένα μπαρ και η κοπέλα που θες να προσεγγίσεις είναι παρέα με άλλες 4 φίλες της τότε είναι δύσκολο να πλησιάσεις και δεν θα υπάρξει ουσιαστική γνωριμία" καταρχάς να σου πω ότι πολλοί άνδρες έχουν προσεγγίσει κοριτσοπαρεες στα μπαρ με τον πιο ατσαλο και χαζο τρόπο και έχουν φύγει και αγκαλιά με κάποιον κορίτσι. Το μυστικό είναι το θάρρος τους, το θρασος και το ότι δεν τους ενδιαφέρει εάν θα απορριφθούν ή τη γνώμη θα σχηματίσουν οι άλλοι για αυτους. Οπότε ο συλλογισμος σου είναι ακυρος.

Με βάση τα παραπάνω πιστεύω πως με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζεις όλη σου τη ζωή. Προτιμάς γενικά να μένεις έξω από τη δράση, προτιμάς να καθεσαι "απεξω" και να σκέφτεσαι πως θα ήταν η ζωή αν έκανες εκείνο και εκείνο και μετά εκείνο και πάντα καταλήγεις σε ένα φαντασιακό αρνητικό αποτέλεσμα ώστε να μην προσπαθήσεις καν να ρισκάρεις. Έτσι αυτό που πετυχαίνεις είναι να βάζεις μόνος σου στον εαυτό σου εμπόδια. Και δεν μπορείς να προχωρήσεις.

Επίσης το γεγονός ότι βιώνεις ένα συνεχόμενο αίσθημα μοναξιάς σε έχει κάνει να δημιουργήσεις "στεγανά" και τείχη γύρω σου. Με τα οποία κρατάς τους άλλους σε απόσταση. Ουσιαστικά, φοβάσαι να ανοιχτείς πραγματικά, να γίνεις ευάλωτος για να σε πλησιάσει κάποιος και αυτό το κάνεις υποσυνείδητα. Αυτό βασικά συμβαίνει επειδή ο εαυτός σου δημιουργεί άμυνες και προσπαθεί να σε προστατευσει από μια ενδεχόμενη επώδυνη απόρριψη. Ακόμα και εάν φαίνεται ότι κάνεις κίνηση να έρθεις κοντά με τους άλλους στη πραγματικότητα κάτι μέσα σου σε κάνει να τους κρατάς σε απόσταση.

Όμως μην ανησυχείς, όλα φτιάχνονται αν υπάρχει θέληση και επιμονή

[Honorata]

Δεν θέλω να σε αγχώσω και άλλο με αυτά που σου λέω. Απλά να σε βοηθήσω μόνο, εάν μπορώ.
Μην φοβηθείς ότι όλα αυτά είναι τόσο σοβαρά και ότι δεν θα καταφέρεις να βελτιωθεις.
Και αφού τελειώσαμε με την αναλυση της συμπεριφοράς και των συναισθημάτων σου πάμε στις λύσεις.

Η απάντηση για να βγεις από τη μοναξιά είναι να σταματήσεις ή να μειώσεις τον χρόνο που σκέφτεσαι, να κάνεις πράγματα ενεργητικά, να απασχολείς τα χέρια σου με κάτι για να μην σκέφτεσαι, όπως λέει και η ειδικός σου, να βρεις χόμπυ. Να ζεις περισσότερο, να ενταχθείς στη δράση και να αφήσεις τη σκέψη. Χρειάζεται να αγαπήσεις τον εαυτό σου, να κάνεις πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις καλά και να πάψεις να σκέφτεσαι τους άλλους και πως θα ταιριάξεις και πως θα κάνεις φίλους. Γέμισε τη μέρα σου με δραστηριότητες, πήγαινε στη σχολή σου καθημερινά, διάβασε για αυτό που θες να σπουδάσεις, ώστε να γίνεις καλύτερος, ξεκινα ένα νέο χόμπυ και μη σκέφτεσαι που θα καταλήξει αυτό. Και σιγά σιγά μέσα από τη ζωή θα έρθουν και οι παρέες και τα άτομα, μόνο τους. Όχι με αμεσο στόχο την κοινωνικοποίηση αλλα με έμμεσο, ότι μέσα από την τριβή σου με τη καθημερινότητα και με την εύρεση του εαυτου σου θα έρθουν και οι φιλίες και οι σχέσεις.

Εισαι έξυπνος και ικανός να τα καταφέρεις και αυτο φαίνεται από τον τρόπο που γράφεις και από την επιθυμία σου να βελτιωθεις ως άνθρωπος. Φαίνεται ότι είσαι ανοικτός να μάθεις τι φταιει και αυτο είναι το πλεονέκτημα σου ,δεν είναι όλοι οι άνθρωποι σε θέση να αποδεχτούν τα ελαττώματα τους. Με το να είσαι ανοικτομυαλος θα βοηθηθείς πιο γρήγορα να καταλάβεις τι πρέπει να διορθώσεις.

Το άλλο μεγάλο σου πλεονέκτημα είναι ότι είσαι αρκετά νεος, έχεις τη ζωή μπροστά σου αρκεί να αλλάξεις σκέψη και στάση ζωής και να σπρώξεις τον εαυτό σου να πάει μπροστά.

Αγάπησε τον εαυτό σου, και μπες στη δράση. Άσε τη σκέψη

[Honorata]

Επίσης εαν θες να απαντήσεις σε μερικές ερωτήσεις:

Γιατί αναφέρεις τα 13 ως σημειο έναρξης της μοναξιάς σου; τι συνέβη εκείνη τη περιοδο;

Σήμερα που είσαι φοιτητής πως είναι η ζωή σου, πας στη σχολή σου, παρακολουθεις τα μαθήματα; ποια είναι τα όνειρα σου για τον εαυτό σου πέρα από την κοινωνικοποίηση; με τι θες ως ατομο να ασχοληθείς, τι θες να επιτύχεις στη ζωή;

[Remedy]

διαβασα το αρχικο σου θεμα στο φορουμ και ειναι ΟΛΟΙΔΙΟ.
πηγε δε, 8 σελιδες και ειχες παρα πολλες συζητησεις εκει μεσα.
γιατι ανοιγεις καινουργιο θεμα , σαν να μην υπηρξε, σαν να μην ειπωθηκε τιποτε;;;
εκεινο το θεμα επρεπε να συνεχισεις, για να καταλαβουν και οσοι ασχοληθουν το τι συμβαινει...

[erimitis44]

το οτι περνας αδιαφορος και απαρατηρητος οπως λες, το βασιζεις μονο στο οτι χρειαζεται αν παιρνεις παντα την πρωτοβουλια για στενοτερες σχεσεις και σε τιποτε αλλο;;
για παραδειγμα, μεχρι τωρα δεν εχεις κανει ποτε παρεες συνομηλικων; δεν εχεις κανει ποτε μια πιο στενη φιλια;
εισαι παντα μονος απο παιδι και δεν σε πλησιαζουν;

Καλησπέρα...Έχω κάνει παρέες με συνομηλίκους. Όπως είχα αναφέρει σε προηγούμενα θέματα που άνοιξα, υπήρξε στο παρελθόν (αρχες-τελος λυκείου) μια παρέα με 4 ακόμη άτομα ωστόσο δεν κύλησε ώστε να διαμορφωθεί σε κάτι πιο διαχρονικό και ήταν κάπως τυπικές οι σχέσεις. Από τότε και έπειτα έκανα μόνο μεμονωμένα άτομα παρέα, με κάποια διατηρώ ακόμα επαφές, ωστόσο δεν έχω καταφέρει να τους "κερδίσω" στον βαθμό που θα ήθελα. Ουσιαστικά με έχουν ως τριτοτεταρτη λύση...Θα μου πεις ότι και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Δίκιο θα έχεις αλλά θέλω και εγώ να νιώσω λίγο σημαντικός για κάποιον/κάποια

[erimitis44]

Επίσης εαν θες να απαντήσεις σε μερικές ερωτήσεις:

Γιατί αναφέρεις τα 13 ως σημειο έναρξης της μοναξιάς σου; τι συνέβη εκείνη τη περιοδο;

Σήμερα που είσαι φοιτητής πως είναι η ζωή σου, πας στη σχολή σου, παρακολουθεις τα μαθήματα; ποια είναι τα όνειρα σου για τον εαυτό σου πέρα από την κοινωνικοποίηση; με τι θες ως ατομο να ασχοληθείς, τι θες να επιτύχεις στη ζωή;

Αρχικά σε ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες να διαβάσεις τα προηγούμενα θέματα. Νομίζω ότι η προσέγγιση που έχεις κάνει είναι σχεδόν 100% to the point. Κάνω σενάρια φαντασίας με το μυαλό μου και ουσιαστικά με απορρίπτω εγώ ο ίδιος πριν δω την κατάληξη με κάποια γνωριμία.

Όσον αφορά το κομμάτι της αυτοπεποίθησης, υπάρχουν στιγμές που νιώθω αρκετά καλά με τον εαυτό μου. Εάν όμως αισθανθώ οποιουδήποτε τύπου απόρριψη τότε ναι είμαι φουλ ανασφαλής. Βέβαια ίσως είναι και φανταστική η απόρριψη και απλώς περίμενα εξαρχής να γίνω αγαπητός έτσι; Επειδή μου άρεσε από παλιά να διαβάζω ψυχολογία και όλα τα παρεμφερή, ψάχνω να βρω ποιο γεγονός με στιγμάτισε αλλά δεν το βρίσκω...εκτός κι αν είναι κάτι από την οικογένεια, αλλά πολύ παλιά ώστε να το ανακαλέσω από τη μνήμη μου.

Πάντως ένας λόγος που ίσως με κάνει να νιώθω ότι θα με απορριψουν, είναι το γεγονός ότι δεν είμαι σαν το μέσο συνομήλικο μου. Ούτε με το Instagram ασχολούμαι, ούτε με την εμφάνιση και τη μόδα απασχολούμαι ιδιαίτερα. Θα έλεγα ότι διατηρώ μια περισσότερο μετρημένη και σοβαρή στάση στην κοινωνία, κάτι που μάλλον δε συμβαδίζει με το μεγαλύτερο ποσοστό

[erimitis44]

Αλλά μάλλον έχω κολλήσει με κάποιες γενικεύσεις στο μυαλό μου, τις οποίες τηρώ σαν πιστό ευαγγέλιο και δε με αφήνουν να προχωρήσω. Δηλαδή βλέποντας εκ πρώτης κάποια χαρακτηριστικά στο απέναντι άτομο, τα βάζω σε μια εξίσωση με τα δικά μου χαρακτηριστικά και βγάζω error μόνος μου χωρίς να δοκιμάσω. Μακάρι κάποια στιγμή να την κόψω αυτή την κακή συνήθεια γιατί με τρώει σα σαράκι απ' ότι φαίνεται

[Remedy]

Αλλά μάλλον έχω κολλήσει με κάποιες γενικεύσεις στο μυαλό μου, τις οποίες τηρώ σαν πιστό ευαγγέλιο και δε με αφήνουν να προχωρήσω. Δηλαδή βλέποντας εκ πρώτης κάποια χαρακτηριστικά στο απέναντι άτομο, τα βάζω σε μια εξίσωση με τα δικά μου χαρακτηριστικά και βγάζω error μόνος μου χωρίς να δοκιμάσω. Μακάρι κάποια στιγμή να την κόψω αυτή την κακή συνήθεια γιατί με τρώει σα σαράκι απ' ότι φαίνεται

εγω νομιζω οτι ειναι σφαλμα η εξισωση ετσι κι αλλιως.
οι γνωριμιες δεν γινονται κανοντας υπολογισμους.
γινονται βημα- βημα. οσο γνωριζεσαι, κανεις ειτε περισσοτερη ειτε λιγοτερη παρεα, αναλογα απο το ποσο καλα περνας με καποιον, ποσο σε ενδιαφερει.
αν δεν σου ταιριαζει στο 100%, δεν σημαινει οτι του γυρνας την πλατη. μπορεις να τον βλεπεις πιο αραια, να τον βλεπεις μονο για καφε, ενω καποιον αλλον τον βλεπεις για εκδρομες, καποιον αλλον για κολλητη φιλια, καποιον μονο για γνωστο, καποια/ον ερωτικα, κλπ κλπ κλπ.
σκεφτεσαι ΑΠΟΛΥΤΑ. βλεπεις ασπρο- μαυρι και δεν βλεπεις ενδιαμεσες αποχρωσεις στις σχεσεις. λες και σε εβαλε καποιος να τους δικασεις...
χαλαρωσε λιγο. παρτο πιο ηρεμα. κανε γνωριμιες κι ας προκυψει ο,τι θελει. δεν χρειαζεται να αποφασισεις οτι θα εισαι μαζι τους 24/7, ουτε να πικραινεσαι αν δεν επιδιωκουν εκεινοι κατι τετοιο.

[Al_Bundy]

Σεξ έχεις κάνει ποτέ ; Τώρα κάνεις ;

[nikos2]

θεματοθετη εισαι σε μια ηλικια που μαθαινεις πολυ γρηγορα επιλεον τα προβληματα σου δεν εχουν σημαδεψει ακομα την ζωη σου.
η λυση ειναι να πας σε καποιον ψυχολογο του ειναι πολυ ευκολο να σε βοηθησει

[kopela93]

Έτσι όπως τα ακούω, δε μου φαίνεται ότι έχεις τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση όση νομίζεις. Μάλλον σε κάτι άλλο πάει. Η αυτοπεποίθηση είναι κάτι ήσυχο, δεν ανησυχεί να μην περνάει απαρατήρητη και έτσι δε νομίζω πως έχεις τόση όση λες. Αυτό δεν είναι το θέμα όμως. Συνήθως όταν κάποιος δε μας προσεγγίζει είναι επειδή μάλλον εμείς δείχνουμε κάποια αδιαφορία ή δείχνουμε κρύοι και έτσι δεν πιστεύουν ότι θα αντιδράσουμε θετικά απέναντι τους και έτσι δεν το κάνουν το βήμα να μας προσεγγίσουν.
Χαλάρωσε λίγο τη γλώσσα του σώματος σου πήγαινε μπροστά από ένα καθρέφτη και δες πως κινείσαι ή πες σε κάποιον που εμπιστεύεσαι να σε "διαβάσει". Όλα εκεί φαίνονται.
Η απάντηση μου είναι δοσμένη έχοντας διαβάσει μόνο το αρχικό σου μήνυμα.

[erimitis44]

Σεξ έχεις κάνει ποτέ ; Τώρα κάνεις ;

Ουσιαστικά έχω κάνει μόνο περιστασιακά, αφού δεν είχα σχέση ποτέ. Τώρα όχι δεν κάνω τον τελευταίο μήνα

[erimitis44]

Έτσι όπως τα ακούω, δε μου φαίνεται ότι έχεις τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση όση νομίζεις. Μάλλον σε κάτι άλλο πάει. Η αυτοπεποίθηση είναι κάτι ήσυχο, δεν ανησυχεί να μην περνάει απαρατήρητη και έτσι δε νομίζω πως έχεις τόση όση λες. Αυτό δεν είναι το θέμα όμως. Συνήθως όταν κάποιος δε μας προσεγγίζει είναι επειδή μάλλον εμείς δείχνουμε κάποια αδιαφορία ή δείχνουμε κρύοι και έτσι δεν πιστεύουν ότι θα αντιδράσουμε θετικά απέναντι τους και έτσι δεν το κάνουν το βήμα να μας προσεγγίσουν.
Χαλάρωσε λίγο τη γλώσσα του σώματος σου πήγαινε μπροστά από ένα καθρέφτη και δες πως κινείσαι ή πες σε κάποιον που εμπιστεύεσαι να σε "διαβάσει". Όλα εκεί φαίνονται.
Η απάντηση μου είναι δοσμένη έχοντας διαβάσει μόνο το αρχικό σου μήνυμα.

Πραγματικά δεν ξέρω αν δείχνω αδιαφορία ή κρυάδα. Αν γίνεται κάτι τέτοιο θα είναι σίγουρα χωρίς να το θέλω.

Έχω ρωτήσει άτομα που εμπιστεύομαι και δε μου έχουν πει ότι φαίνομαι απόμακρος, ίσα ίσα κιόλας