Μακροχρόνιο κλείσιμο στο σπίτι/αγοραφοβία/πανικοί
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 15 of 15
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2022
    Posts
    4

    Μακροχρόνιο κλείσιμο στο σπίτι/αγοραφοβία/πανικοί

    Καλησπέρα σε όλους,

    ταλαιπωρούμαι από το 2010 με κρίσεις πανικού, αγχώδεις διαταραχή με περιόδους κατάθλιψης και αγοραφοβία. μέχρι το 2014 ήμουν άλλοτε χειρότερα και άλλοτε καλύτερα αλλά από το 2014 (που χώρισα με την τότε σχέση μου) και μετά σαν να παραιτήθηκα και κλείστηκα στο σπίτι. Από τότε δεν έχω απομακρυνθεί πάνω από 2 χιλιόμετρα από το σπίτι μου και ανα περιόδους δεν βγαίνω καθόλου. ζώ μόνος μου και δουλεύω από το σπίτι οπότε ευτυχώς μπορώ και συντηρούμαι. πλέον μόνο τους γονείς μου και τον αδερφό μου έχω για συναναστροφή και 2-3 φίλους που επικοινωνω μαζί τους μέσω ιντέρνετ.

    έχω βιώσει αρκετά δυσάρεστες καταστάσεις, έντονες και χιλιάδες κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, φοβίες, εμμονές, μόνιμο άγχος, κρίσεις θυμού, απόγνωση, απελπισία, απέραντη μοναξιά και κάθε φορά που κάνω μερικά βήματα να βγώ κάνω το 1ο το 2ο το 3ο το 4ο και εκεί που χαίρομαι ότι κάτι πάει καλά μετά ξενερώνω δεν βρίσκω άλλο νόημα αποθαρρύνομαι από την έντονη πάλη, κουράζομαι και σταματάω. και μετά πάλι από την αρχή. και έτσι περνάνε οι μήνες και τα χρόνια.

    δεν αντέχω άλλο, νιώθω ότι χάνεται η ζωή μου, περνάνε τα χρόνια, δεν θα βρώ ποτέ γυναίκα δεν θα κάνω ποτέ οικογένεια (είμαι 38) και θα ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου μόνος μου, μίζερα μέχρι να πεθάνω. νιώθω ότι έχει πέσει μια κατάρα πάνω μου (μεταφορικά μιλώντας), μια μόνιμη αναπηρία από την οποία δεν μπορώ να ξεφύγω. έχω βάλει πολλά κιλά, να βγώ από σπίτι δεν μπορώ, τι πιθανότητες υπάρχει να γυρίσει κάποια να με κοιτάξει (και καλά θα κάνει). το να τα υπερνικήσω αυτά τα 2 (κιλά, και αγοραφοβία) μου φαίνεται από πανδύσκολο εώς απίθανο οπότε δεν έχω πολλές ελπίδες ότι θα ζήσω ωραίες ημέρες ποτέ ξανά. να προσθέσω επίσης ότι με αγχώνει πολύ το να απομακρυνθούν οι γονείς μου και ο αδερφός μου απο μια σχετικά κοντινή απόσταση από εμένα οπότε και οι γονείς μου ζούνε υπέροχα εδώ και πολλά χρόνια κολλημένοι εδώ τριγύρω μαζί μου. ο αδερφός μου έχει την δική του οικογένεια και προφανώς κάνει την ζωή του και φεύγει εκτός αθήνας αλλά υποφέρω κάθε φορά που συμβαίνει αυτό καθώς μέχρι να επιστρέψει είμαι μονίμως στην τσίτα και στα πρόθυρα του πανικού...

    έχω πάει σε 2 ψυχίατρους και σε 3 ψυχολόγους. έχω πάρει διάφορα φάρμακα αλλά για πολύ καιρό μόνο cipralex. από τα χριστούγεννα ξεκίνησα με νέα ψυχολόγο και ψυχίατρο, ξεκίνησα νέο φάρμακο εδώ και 1 μήνα και περιμένω λίγο να ανέβω για να ξεκινήσουμε emdr με την ψυχολόγο η οποία μου λέει ότι έχω complex ptsd. παρόλαυτα δεν βλέπω καμία σπουδαία βελτίωση και ανησυχώ ότι πάλι μάταια γίνονται όλα. ίσως είναι λίγο νωρίς ακόμα (με την νέα ψυχολόγο και ψυχίατρο) αλλά 12 χρόνια είναι πάαααρα πολλά και δεν έχω και πολύ υπομονή πλέον.

    υπάρχει κάποιος άλλος που να ταλαιπωρείται / έχει κλειστεί στο σπίτι τόσο πολύ καιρό?

    έχω μεγάλη ανάγκη για επικοινωνία αλλά με τους παραπάνω περιορισμούς είναι πολύ δύσκολο να κάνεις νέους φίλους. οι παλιοί μου φίλοι έχουν χαθεί και όσοι έχουν απομείνει μένουν μακριά. τόσα χρόνια μόνο τους γονείς μου και τον αδερφό μου βλέπω. φρίκη..

    και να σκεφτείτε ότι φοιτητής δεν μαζευόμουν, γύρναγα συνέχεια, ταξίδεψα στην μισή Ευρώπη και ήμουν συνέχεια έξω. πως τα φέρνει η ζωή...
    Last edited by _Hippo_; 16-04-2022 at 04:42.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2013
    Posts
    1,040
    Πάνω κατω στην ίδια βάρκα είμαστε...Εχω την ιδια ακριβώς διαταραχή και είμαστε σχεδον συνομήλικοι...Παίρνω φάρμακα απο το 13' και από τότε έιμαι χειρότερα...Ειδικά απο το 19' που σταματησα να δουλεύω πραγματικά φυτοζωώ...Μαμ κακά και νάνι...Και πολύς φόβος,και αγωνία,και υποφορά.
    Υποβαθρο της διαταραχής είναι ο φόβος,και μόνο η έκθεση στις καταστασεις φόβου και η συναναστροφή με ανθρώπους θα βελτιωσουν την κατάσταση...Αλλά ακόμα και όταν κανω ενα μικρο βήμα,δεν το συνεχίζω,με πιάνει κάτι σαν ματαιότητα και τεμπελιά και ξαναβαλτώνω.
    Κανένα φάρμακο και κανένας γιατρος δεν θα μας βρεί την λυση....Μόνο όταν μπουμε στον χορό και χορέψουμε θα νοιώσουμε καλύτερα.
    Καμμιά φορά μου λέιπει η ζωή,αλλά κυρίως θέλω να φύγω μακρυά της.
    ''Μισώ την ζωή απ'την αγάπη που της έχω'' - Fernando Pessoa

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2022
    Posts
    489
    Εγώ θέλω να βγώ αλλά ζαλίζομαι ναυτίες τάση λιποθυμίας δεν ξέρω πια τι να κάνω ξάπλα σ ένα κρεβάτι ούτε τι δουλεία μου δν μπορώ να βγάλω που είναι τηλεργασία είμαι 1 μήνα αγωγής κ τίποτα φοβάμαι μήπως δεν είναι ψυχολογικό

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2015
    Posts
    169
    Φιλε Χιππο θα ηθελα να ρωτησω κατι "off topic" που μου προξενησε το ενδιαφερον απο αυτα που λες. Τι δουλεια κανεις απο το σπιτι αν επιτρεπεται? Περιπου ποσα βγαζεις το μηνα? με ενδιαφερει γιαυτο ρωταω.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,089
    Στους ψυχολόγους (τρεις που λες) έκανες ψυχοθεραπεία τακτικά; Γιατί από αυτά που γράφεις δεν φαίνεται να έχεις πάρει πράγματα από αυτούς.

  6. #6
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2022
    Posts
    4
    Quote Originally Posted by Niels View Post
    Στους ψυχολόγους (τρεις που λες) έκανες ψυχοθεραπεία τακτικά; Γιατί από αυτά που γράφεις δεν φαίνεται να έχεις πάρει πράγματα από αυτούς.
    Έκανα και πολύ τακτικά και για χρόνια. Αλλά έχεις δίκιο. Ενώ νοητικά έχω πάρει πολλά πράγματα και μπορώ να εξηγήσω πολλά, δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθηματα μου και συναισθηματικά νιώθω ότι δεν έχω κάνει τίποτα. Ίσως φταίω εγώ αλλά δεν μπορώ να κυριαρχήσει στις φοβίες μου

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,089
    Δεν παριστάνω τον γκουρού, εγώ συνεχίζω ψυχοθεραπεία (κάνω πέντε χρόνια), και κάθε φορά αισθάνομαι ότι παλεύω με τον εαυτό μου αλλά με βοηθάει, κάθε φορά παίρνω κάτι μαζί μου, τροφή για σκέψη έστω. Δεν είναι εύκολο σε καμιά περίπτωση, απλά μην σκέφτεσαι ότι η λύση θα έρθει από έξω, από κάποιον άλλο, δεν χρειάζεσαι τη γυναίκα που θα σε ερωτευτεί να σε σώσει, ούτε συγγενείς και φίλους να σε σώσουν, εσύ πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου, να φιλιωσεις μαζί του. Μπορεί να είναι κοινοτυπιες αλλά έτσι έρχεται η ισορροπία. Αλλιώς συνεχώς θα εξαρτασαι από έναν εξωτερικό παράγοντα, ο οποίος συνήθως είναι αστάθμητος, μη ελεγχόμενος. Είναι σημαντικό πράγμα η αταραξία της ψυχής που έλεγε κι ο Επίκουρος (γι' αυτόν το ύψιστο αγαθό). Έχω κι εγώ κοινωνικό άγχος, μ'αρεσει να μένω σπίτι, αλλά όχι αγοραφοβία, οπότε ίσως να μην αντιλαμβάνομαι πλήρως το μέγεθός του προβλήματος. Εμένα το cipralex με είχε βοηθήσει πολύ στην κοινωνικότητα.

  8. #8
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2022
    Posts
    4
    Ωραία τα λες. Έτσι είναι.

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    May 2013
    Posts
    526
    Κατάθλιψη όλοι έχουμε αδερφέ, γ@μω το κράτος γ@μω.. Όλους καταθλιπτηκους μας κάνανε ειδικά μετά την ιστορία αυτή μ τον κορονοιο κλεισμένοι μέσα μας έκαναν τα μυαλά μαρμελάδα, μας πέταξαν στα ταρταρα αντε να σηκωθούμε τώρα.. Εγώ χωρίς φάρμακα δεν λειτουργεί τπτ γαμησε τα χαπακηδες μας κατάντησαν, δεν υπάρχει σπίτι χωρίς λεξοτανιλ φίλε..
    ....But tell me where can i go to get away from all this pain...

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2021
    Posts
    350
    Ειδικά τα τελευταία χρόνια, της οικονομικής κρίσης και του κορονοιου όσοι είχαμε προδιάθεση για ψυχική διαταραχή ήταν οι ιδανικές συνθήκες για να μας βγουν στην επιφάνεια. Ζούμε σε εποχές που μόνον οι σκληροί και απαθείς επιβιώνουν με άνεση χωρίς θέματα ψυχικής υγείας.

  11. #11
    Junior Member
    Join Date
    Apr 2022
    Posts
    2
    Από το 2007 παλεύω..
    Πήρα αγωγή δεν έκανα ψυχοθεραπεία και μέχρι το 2010 έγινα σαν καινούρια. Συνέχισα τη ζωή μου με τα φάρμακα κι όλα ήταν εξαιρετικά, μέχρι που πάλι ένα τραυματικό γεγονός, που ακολουθήθηκε από άλλα δύο, με ξανάφερε πίσω. Επίσης μου έδωσε ο ψυχίατρος effexor το οποίο μου προκάλεσε και κατάθλιψη. Τώρα ξαναπαίρνω την παλιά μου αγωγή με μία προσθήκη και κάνω και ψυχοθεραπεία. Τις περισσότερες φορές πιέζω τον εαυτό μου να βγει έξω, ακόμα και για την πιο απλή διαδικασία. Υπάρχουν και φορές, αρκετές, που δεν την παλεύω και μένω στο σπίτι. Σε καταλαβαίνω απόλυτα!

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2013
    Location
    αθηνα
    Posts
    16,721
    χθες ειχα μια εμπειρια , που μουκανε κλικ , πηγα στον ταφο του πατερα μου , πεθανε τον ιανουαριο, καθησε πανω στο μνημα , σαν να μην τρεχει τιποτα , χωρις λυπη , ομως το βλεμμα αρχισε να περιπλαναται γυρω κει, εβλεπα μονο μνηματα , σταυρους , βαλε και τον πατερα μου , που καθομουν ουσιαστικα πανω του , και σκεφτηκα , ρε συ, ολοι αυτοι ειναι πεθαμενοι, τελειωσε ο χρονος γι αυτους , καποτε ζωντανοι, κατσε να ξεκουνηθω κι εγω , που ειμαι σε μια παρομοια κατασταση με τους γραφοντες , να προλαβω να ζησω , οπως οπως , τελειωνει ο χρονος και για μενα , ειμαι 60 , παιζω παρατασεις , κατι θα βρω να κανω , πρεπει να βρω κατι......οτι προλαβω ......εχω κανει πραματα , αλλα για καποιον αγνωστο λογο σταματησα να κανω οτιδηποτε στα 42 μου ...................μακαρι αυτο να το σκεφτομουν νωριτερα .....10 χρονια ψυχοθεραπεια , so what?

  13. #13
    Junior Member
    Join Date
    May 2022
    Posts
    2
    Από περιέργεια, πως έγινε η διάγνωση complex ptsd? δηλαδή ποιες μακροχρόνιες καταστάσεις οδήγησαν σε αυτό?

  14. #14
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2013
    Posts
    2
    Quote Originally Posted by _Hippo_ View Post
    Καλησπέρα σε όλους,

    ταλαιπωρούμαι από το 2010 με κρίσεις πανικού, αγχώδεις διαταραχή με περιόδους κατάθλιψης και αγοραφοβία. μέχρι το 2014 ήμουν άλλοτε χειρότερα και άλλοτε καλύτερα αλλά από το 2014 (που χώρισα με την τότε σχέση μου) και μετά σαν να παραιτήθηκα και κλείστηκα στο σπίτι. Από τότε δεν έχω απομακρυνθεί πάνω από 2 χιλιόμετρα από το σπίτι μου και ανα περιόδους δεν βγαίνω καθόλου. ζώ μόνος μου και δουλεύω από το σπίτι οπότε ευτυχώς μπορώ και συντηρούμαι. πλέον μόνο τους γονείς μου και τον αδερφό μου έχω για συναναστροφή και 2-3 φίλους που επικοινωνω μαζί τους μέσω ιντέρνετ.

    έχω βιώσει αρκετά δυσάρεστες καταστάσεις, έντονες και χιλιάδες κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, φοβίες, εμμονές, μόνιμο άγχος, κρίσεις θυμού, απόγνωση, απελπισία, απέραντη μοναξιά και κάθε φορά που κάνω μερικά βήματα να βγώ κάνω το 1ο το 2ο το 3ο το 4ο και εκεί που χαίρομαι ότι κάτι πάει καλά μετά ξενερώνω δεν βρίσκω άλλο νόημα αποθαρρύνομαι από την έντονη πάλη, κουράζομαι και σταματάω. και μετά πάλι από την αρχή. και έτσι περνάνε οι μήνες και τα χρόνια.

    δεν αντέχω άλλο, νιώθω ότι χάνεται η ζωή μου, περνάνε τα χρόνια, δεν θα βρώ ποτέ γυναίκα δεν θα κάνω ποτέ οικογένεια (είμαι 38) και θα ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου μόνος μου, μίζερα μέχρι να πεθάνω. νιώθω ότι έχει πέσει μια κατάρα πάνω μου (μεταφορικά μιλώντας), μια μόνιμη αναπηρία από την οποία δεν μπορώ να ξεφύγω. έχω βάλει πολλά κιλά, να βγώ από σπίτι δεν μπορώ, τι πιθανότητες υπάρχει να γυρίσει κάποια να με κοιτάξει (και καλά θα κάνει). το να τα υπερνικήσω αυτά τα 2 (κιλά, και αγοραφοβία) μου φαίνεται από πανδύσκολο εώς απίθανο οπότε δεν έχω πολλές ελπίδες ότι θα ζήσω ωραίες ημέρες ποτέ ξανά. να προσθέσω επίσης ότι με αγχώνει πολύ το να απομακρυνθούν οι γονείς μου και ο αδερφός μου απο μια σχετικά κοντινή απόσταση από εμένα οπότε και οι γονείς μου ζούνε υπέροχα εδώ και πολλά χρόνια κολλημένοι εδώ τριγύρω μαζί μου. ο αδερφός μου έχει την δική του οικογένεια και προφανώς κάνει την ζωή του και φεύγει εκτός αθήνας αλλά υποφέρω κάθε φορά που συμβαίνει αυτό καθώς μέχρι να επιστρέψει είμαι μονίμως στην τσίτα και στα πρόθυρα του πανικού...

    έχω πάει σε 2 ψυχίατρους και σε 3 ψυχολόγους. έχω πάρει διάφορα φάρμακα αλλά για πολύ καιρό μόνο cipralex. από τα χριστούγεννα ξεκίνησα με νέα ψυχολόγο και ψυχίατρο, ξεκίνησα νέο φάρμακο εδώ και 1 μήνα και περιμένω λίγο να ανέβω για να ξεκινήσουμε emdr με την ψυχολόγο η οποία μου λέει ότι έχω complex ptsd. παρόλαυτα δεν βλέπω καμία σπουδαία βελτίωση και ανησυχώ ότι πάλι μάταια γίνονται όλα. ίσως είναι λίγο νωρίς ακόμα (με την νέα ψυχολόγο και ψυχίατρο) αλλά 12 χρόνια είναι πάαααρα πολλά και δεν έχω και πολύ υπομονή πλέον.

    υπάρχει κάποιος άλλος που να ταλαιπωρείται / έχει κλειστεί στο σπίτι τόσο πολύ καιρό?

    έχω μεγάλη ανάγκη για επικοινωνία αλλά με τους παραπάνω περιορισμούς είναι πολύ δύσκολο να κάνεις νέους φίλους. οι παλιοί μου φίλοι έχουν χαθεί και όσοι έχουν απομείνει μένουν μακριά. τόσα χρόνια μόνο τους γονείς μου και τον αδερφό μου βλέπω. φρίκη..

    και να σκεφτείτε ότι φοιτητής δεν μαζευόμουν, γύρναγα συνέχεια, ταξίδεψα στην μισή Ευρώπη και ήμουν συνέχεια έξω. πως τα φέρνει η ζωή...
    Μπορώ να επικοινωνήσω καπως μαζί σου??

  15. #15
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2023
    Posts
    1
    Γεια σας έχω από τα 27 διαταραχή πανικού και αγοραφοβία μετά από ένα τροχαίο ατύχημα που είχε η μητέρα μου η οποία έμεινε ανάπηρη .Τώρα είμαι 53 χρονών. Δεν εχω παει μονη μου μακρια απο το σπίτι πανω απο 200 μετρα. Ειμαι παντρεμένη (Ο άντρας μου με συναντούσε ένα δρόμο ποιο κάτω από το σπίτι με της πυτζάμες μου .Ηθελε να κανει οικογενεια βλεπετε) με δυο γιούς ο ενας φοιτητής και ο άλλος 2 φορά πανελλήνιες. Έχω πάρει πολλούς συνδυασμούς φαρμάκων ποτέ όμως δεν πήρα ηρεμιστικά.Α ξέχασα να σας πω ότι έχω και ρευματοειδής αρθρίτιδα παραμορφωτικη και πολλά άλλα τα οποία δημιουργήθηκαν από το ψυχολογικό. Ψυχοθεραπεύτρια έγινα μόνη μου. Ανέλυσα τόσο καλά την φοβία μου που κατάλαβα ότι ποτέ δεν θα ταξιδέψω μόνη μου ,δε θα κόψω ποτέ τα φάρμακα (τα οποία μας γερνάνε)και όταν αλλάζει κάτι στην ζωή μου θα κλαίω τόσο πολύ μέχρι να το αποδεχτώ. Ελπίζω ο άντρας μου να βγει στην σύνταξη από τα καράβια πριν πεθάνει η μάνα μου (με την οποία παρόλο που είναι με περπατουρα νιωθο ασφάλεια μαζι της. Βρηκα τι το προκάλεσε αλλα..... θελει γνωσιακη συμπεριφορά πριν βγαλει γερα θεμελεια εφόρου ζωής (το οποιο ειναι δαπανηρό)Εύχομαι ο θεος να μας βοηθήσει να το ξεπερασουμε ειδικα εσεις που είστε νέοι.

Similar Threads

  1. Κλεισιμο Θεραπειας
    By Theshotgun in forum Εμπειρίες Ψυχοθεραπείας - Ψυχολογική & Ψυχιατρική Υποστήριξη
    Replies: 1
    Last Post: 23-07-2021, 13:09
  2. Κλεισιμο ψυχιατρικων νοσοκομειων
    By unlucky in forum Συζητήσεις Ψυχολογικού Ενδιαφέροντος
    Replies: 14
    Last Post: 05-10-2013, 00:45
  3. Πανικοι,πανικοι και παλι πανικοι.απορια !
    By το αγχος προσωποποιημενο! in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 42
    Last Post: 15-10-2012, 16:51
  4. ΑΝΧΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ( ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ)
    By marinaki236 in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 8
    Last Post: 23-09-2011, 02:45
  5. Κλείσιμο Τρωκτικού
    By Asterix in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 12
    Last Post: 28-07-2010, 06:12

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •