μοναξια.την νιωθετε και σεις?

[mariafound82]

Vug αυτο ακριβως λεω.Οτι οποιοι φωναζουν τι ειναι στην πραγματικοτητα ειναι κατι αλλο.Τον πραγματικο τους χαρακτηρα προσπαθουν να κρυψουν.
Συμπερασμα:Tποτα δεν ειναι οπως φαινεται:)
Τα λεμε σε λιγο

[Sofia]

Originally posted by VelvetUnderground

Originally posted by Sofia
μια εξωπραγματικη προσδοκια?

ξέρεις, ακουγεσαι πολυ αυστηρος, το λεω κ πάλι: δεν ακουγεται να εχεις αποδεχθει την γυναικα αυτη γι αυτο που ειναι...μαλλον θυμωμενος ακουγεσαι τοσο μ αυτην, αλλα κ με σενα!



οταν μιλάς για Ζωη που χάνεις, τί εννοεις?

Πίστεψε με αν είχες περάσει όσα πέρασα για εκείνη, της είχες δώσει όσα έδωσα (την ψυχή μου την ίδια ανιδιοτελώς και το είναι μου, και είχες αυτή την αντιμετώπιση, θα έγραφες πολύ χειρότερα και όχι ότι την αγαπάς ακόμα όπως εγώ, αλλά ότι την σιχαίνεσαι. \'Ολοι μου έλεγαν να φύγω κι όμως εγώ από αγάπη καθαρή καθόμουν. Ζωή, η ζωή η ίδια εννοώ, μια απλή ζωή με ενδιαφέρον, όχι μια οριζόντια κατάσταση. Δεν αγαπάει τη ζωή αυτή η γυναίκα, δεν βγαίνει, δεν παίζει, δεν ζει, δεν έχει ενδιαφέροντα, δεν κάνει τίποτα σχεδόν. Μόνο μετράει, υπολογίζει και έχει συμφέροντα, όχι ενδιαφέροντα. Ούτε την σωματική ηδονή αγαπάει όπως φάνηκε, σε παρακαλώ λοιπόν εσύ μην είσαι τόσο αυστηρή μαζί μου γιατί δεν ξέρεις τι της έδωσα,πώς της το έδωσα και πόσο καλός και ευαίσθητος και πιστός χωρίς ψίγματα εγωισμού ζούσα μαζί της τόσο καιρό. Κινδύνευσε η ζωή μου για χάρη της κι όμως ακόμα την αγαπάω. Αν αγαπάς, τότε είναι που θυμώνεις, αν κοιταγα τον εαυτουλη μου σήμερα θα ήμουν μέσα στην τρελλή χαρά.

Αγαπητε Velvet, δεν εχω καμια διάθεση να σταθω δύσπιστη σε οσα μου λένε. Προσπαθώ να δω ομως αν \"κολλανε\" με βάση αυτα που βλεπω ή ψαχνω να δω...

Ετσι λοιπον, οπως δεν μπορω να ξερω πώς αντιδρας εσυ, δεν ξερεις πώς θα αντιδρουσα εγω σε μια αναλογη κατασταση. Ποσο μαλλον να γνωριζεις κ πώς θα αισθανομουν. Καλο ειναι να δουμε πρωτα ο καθενας τα δικα του συναισθηματα κ να τα αναγνωρισουμε...Κ τοτε μαλλον θα ναι πιο ευκολο να αναγνωρισουμε κ των άλλων.

Τωρα σε οτι αφορα οτι δεν την άφησες επειδη την αγαπουσες οπως λες....για να το λες, ετσι θα ειναι. Αλλα ειναι αληθεια μονο αυτο? Μηπως ήταν κ ο φοβος της μοναξιας? ο φοβος του χρονου που με την φυγη σου μπορει να ενιωσες πώς πάει στα σκουπιδια....ο φοβος του οτι μπορει να μην βρεις κατι καλυτερο? ο φοβος του πώς να ξεκινησεις πάλι απο την αρχη σε ενα παιχνιδι που μοιαζει μάταιο?

Κ μια υποθεση- μπορει λανθασμενη: το οτι οπως λες δεν εισαι μια χαρα, δεν ειναι για την κοπελα...μηπως ειναι για σενα κ πώς νιωθεις?

[VelvetUnderground]

Originally posted by SofiaΑγαπητε Velvet, δεν εχω καμια διάθεση να σταθω δύσπιστη σε οσα μου λένε. Προσπαθώ να δω ομως αν \"κολλανε\" με βάση αυτα που βλεπω ή ψαχνω να δω...

Ετσι λοιπον, οπως δεν μπορω να ξερω πώς αντιδρας εσυ, δεν ξερεις πώς θα αντιδρουσα εγω σε μια αναλογη κατασταση. Ποσο μαλλον να γνωριζεις κ πώς θα αισθανομουν. Καλο ειναι να δουμε πρωτα ο καθενας τα δικα του συναισθηματα κ να τα αναγνωρισουμε...Κ τοτε μαλλον θα ναι πιο ευκολο να αναγνωρισουμε κ των άλλων.

Τωρα σε οτι αφορα οτι δεν την άφησες επειδη την αγαπουσες οπως λες....για να το λες, ετσι θα ειναι. Αλλα ειναι αληθεια μονο αυτο? Μηπως ήταν κ ο φοβος της μοναξιας? ο φοβος του χρονου που με την φυγη σου μπορει να ενιωσες πώς πάει στα σκουπιδια....ο φοβος του οτι μπορει να μην βρεις κατι καλυτερο? ο φοβος του πώς να ξεκινησεις πάλι απο την αρχη σε ενα παιχνιδι που μοιαζει μάταιο?

Κ μια υποθεση- μπορει λανθασμενη: το οτι οπως λες δεν εισαι μια χαρα, δεν ειναι για την κοπελα...μηπως ειναι για σενα κ πώς νιωθεις?

Δεν την άφηνα, όχι δεν την άφησα. Ποιός σου είπε ότι είμαστε μαζί ακόμα ; Δεν αντέχεται αυτή η σχέση, σήμερα με ξαναπλησίασε και κόντευε να με τρελλάνει, φυσικά κοιτάω τον εαυτό μου πλέον, δεν επιτρέπω να καταστραφώ για καμμία αγάπη, ούτε ν\'αγιάσω άλλο. Δείχνει ότι δεν καταλαβαίνει τίποτα και με έχασε και την έχασα πάει τέλειωσε. \'Αφησε το γιατί σήμερα ήταν πολύ δύσκολη μέρα και είμαι πολύ θλιμένος και θυμωμένος. Ο,τι και να γράψω και να πω κανείς δεν θα με πιστέψει ότι έμενα και για κείνη, έβλεπα βαθειά μέσα στην ψυχή της, οι άλλοι την εκμεταλεύτηκαν, και βρήκε κάποιον που την αγάπησε με ανιδιοτέλεια κι όμως δεν το εκτίμησε, μέχρι σήμερα αμετανόητη δείχνει. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι τέλειοι. Με πήρε σήμερα πάλι να αποδείξει τι ; Να πετύχει τι ; \'Αστα που σου λέω, δεν έπρεπε να ξεκινήσω καθόλου τη σχέση, άμα δεθώ αγαπάω και άμα αγαπάω αγαπάω, αλλά δεν αντέχω άλλο να ακούω τα ψέμματα που λέει στον εαυτό της ούτε την \"τύφλωση\" που έχει. Θα μείνει μόνη και γω το ίδιο, μεγαλώσαμε πια πολύ για άλλες σχέσεις - τουλάχιστον εγώ δεν το μπορώ πια - και θα πεθάνουμε μια μέρα όπως κι άλλοι μόνοι μας. Δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι. Εγώ έκανα ό,τι περνούσε απ\'το χέρι μου και την συμπονούσα όταν έβλεπα τον πραγματικό της πονεμένο εαυτό.