μοναξια.την νιωθετε και σεις? - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 11 FirstFirst 12345 ... LastLast
Results 31 to 45 of 153
  1. #31
    Banned
    Join Date
    Apr 2009
    Posts
    49
    Originally posted by ferro
    εμενα επιτεινει την μοναξια μου και η θεια μου.
    μου λεει \"εσυ προσπαθησες να αρρωστησεις με το να μενεις αδρανης\".
    εχω προσπαθησει πολλες φορες να της εξηγησω οτι αυτο που εχω δεν το επελεξα,αλλα δεν καταλαβαινει.
    μου λεει οτι απο ολα της τα ανιψια ειμαι το πιο αγαπημενο,αλλα δεν το δειχνει.
    παντως ετσι σκληρη ειναι και με τα παιδια της.
    ειναι ο χαρακτηρας της ετσι...
    καλος ανθρωπος αλλα σκληρος.πολυ σκληρος...

    Εμένα ο θείος μου έλεγε πως το κάνω επίτηδες για να στεναχωρώ τους γονείς μου και να τρέχουν να μου κάνουν τις χάρες...κι όταν του είπα ότι πάω σε γιατρό και παίρνω φάρμακα, το μόνο που κατάφερα ήταν να μου πετάξει σε ανύποπτο χρόνο, όταν ρώτησα για την υγεία της κόρης του( τι είδους φάρμακα παίρνει για μια ιγμορίτιδα) ότι \"πάντως όχι ψυχοφάρμακα...\"και οι διπλωματικές σχέσεις μας τελείωσαν εκεί...

  2. #32
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    5,668
    Originally posted by researcher

    οτι η καταθλιψη ειναι πολυ συχνο φαινομενο
    και μπορει να νομιζουμε πως εμεις περναμε ζωρια και οι φιλοι μας οχι αλλα δεν ειναι ετσι

    ο αδελφος μου π.χ. νομιζει πως το παιζω ανεμελη και ωραια και οτι τους γραφω ολους

    σε πληροφορω πως δεν ειναι ετσι

    μπορει ουτε καν να το διαννοειται αλλα περνω πολυ ασχημες φασεις αλλα προς το παρον ακομα κι αν το λεω η το δειχνω ουτε το πιστευευει ουτε τον νοιαζει καθως ισως περνα κι αυτος τα δικα του
    νομιζω researcher, πώς οταν περναμε κατάθλιψη γινομαστε πολυ εγωιστες. κι ισως κανουμε κ καλα....μπορει ομως κ μεσω της καταθλιψης να μπορουμε να δουμε καποιες στιγμες πιο καθαρα πραγματα, που αλλες φορες δεν βλεπαμε. ποιοι ειναι κοντα μας ας πουμε κ ποιοι οχι, με ποιους μπορουμε να συννενοηθουμε κ ποιους οχι. αλλα ειναι αληθεια πως προτεραιοτητα ειμαστε εμεις.

    ετσι, ισως ειναι δυσκολο να αντιληφθουμε κ τί ζορι περναει καποιος φιλος μας. και επειδη γραφεις πολυ σωστα πώς ολα δεν τα μπορουμε, δεν μπορουμε να ξερουμε ο καθενας πώς περναει. κ δεν ειναι κακο αυτο.

    οσο για τον αδερφο σου, εχεις προσπαθησει να επικοινωνησεις μαζι του? να του πεις πώς νιωθεις? αυτα που μας γραφεις εδω δλδ?
    πάρα πολλή ευφυϊα μπορεί να επενδυθεί στην άγνοια, οταν η αναγκη για ψευδαίσθηση ειναι βαθιά...

  3. #33
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    5,668
    Originally posted by researcher
    θεωρω τελικα πολυ κλισε

    το..


    οι φιλοι μου με παρατησαν στη δυσκολη στιγμη!

    εμεις ποσες φορες εχουμε παρατησει λογω συγκυριων ταχα , εναν *καταθλιπτικο* φιλο μας?


    μπορουμε?

    εγω δεν μπορω


    και μια φιλη που ειχα ετσι δεν μπορουσα

    το μοτιβο της ζωης της στο μυαλο της ηταν μαυρο

    και μενα απλα με καλουσε να δω ποσο μαυρο ειναι

    και καθε φορα εγω να καταβαλω προσπαθειες και καθε φορα λιγη ανακουφιση και μετα παλι μαυρο

    εεεεεεε

    δεν αντεξα

    θες κοριτσακι μου μαυρο?

    κατσε και φατο

    εγω κουραστηκα
    researcher, εχω παρατηρησει πώς οταν περναμε δυσκολα λεμε: \" με παρατησαν οι φιλοι την δυσκολη στιγμη\", αναρωτιεμαι ομως αν ειναι παντα ετσι. Σιγουρα υπάρχουν ανθρωποι που δεν θελουν κ δεν αντεχουν για τους δικους τους λογους την μαυριλα. Μπορει να τους πιασει αυτο που επιασε κ σενα \"θες κοριτσακι μου μαυρο? κατσε κ φατο , εγω κουράστηκα\" Ξερεις, πραγματικα το βρισκω πολυ ειλικρινες κ ανθρωπινο. Αυτα σαν λογια μπορει να ακουγονται σκληρα, αλλα μπορει να ταρακουνησουν κ τον άλλο....Εχεις δικαιωμα να κουραστεις κ εσυ. Βεβαια εχει σημασια κ ο τροπος που θα το δειξεις ή θα το πεις.

    Απο την άλλη υπάρχουν κ ανθρωποι που μενουν διπλα σε εναν ανθρωπο που περναει δυσκολα (ειτε ειναι καταθλιπτικος, ειτε οχι, λιγη σημασια εχει). Αυτος ο ανθρωπος ομως μπορει να απομακρυνει τον αλλο με τον τροπο του. Να αποφευγει τις επαφες, τα τηλεφωνα....ποσο να επιμεινει αυτος που ειναι \"καλα\"?και πώς να το κάνει, οταν ο άλλος τον διωχνει...?

    Νομιζω πώς οταν παραταμε καποιον υπάρχει κ μια διαδρομη μεχρι την τελικη πραξη.την τελικη παραιτηση δλδ. κ αξιζει να μην βαζουμε την πραξη αυτη σαν μια μονοσημαντη κ ακαρδη συμπεριφορα, γιατι μπορει να μην ειναι καθολου ετσι....
    πάρα πολλή ευφυϊα μπορεί να επενδυθεί στην άγνοια, οταν η αναγκη για ψευδαίσθηση ειναι βαθιά...

  4. #34
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2008
    Posts
    2,541
    Sofia εχω προσπαθησει

    ειχα τοσο βαρος αυτον τον καιρο

    και τοση αγωνια

    που μου φαινεται πως ο εντονος μυικος πονος που νιωθω στο ματι ειναι και απο κει


    οταν μιλαμε με τον αδελφο μου

    μιλαμε κανονικα

    βεβαια παντα εγω ειμαι που προσπαθω να προσεγγισω την πλευρα του

    σαν να μην υπαρχει τροπος ο κοσμος να μην περιστρεφεται γυρω του

    ειναι και πρωτο παιδι και θελει ολη την προσοχη αλλιως αγχωνεται

    τον αγαπω

    απλα κουραστηκα

    και ξερεις απο το βαρος το πολυ

    και τα προσωπικα μου

    αρχισαν να χαλανε και οι σχεσεις μου με αλλους ανθρωπους

    ισως γιατι δεν εβρισκα χρονο και διαθεση να κανω ανεμελη παρεουλα και καφε για πολυ καιρο

    τι φταινε κι οι αλλοι;

    τωρα αποφασισα να ειμαι στηρικτικη οταν το ζητα

    αλλα οσο μπορω να μην ασχολουμε και να φυγω μακρυα γενικως

    για να στησω τη δικη μου ζωη

    κατα πως εγω τη θελω

    και οχι στα θεμελια και πανω στη θολουρα βαβαουρα της καταθλιψης

    το ελπιζω δηλαδη!

    παντως του τα εχω ξεκαθαρισει ολα

    και ο τροπος που για μενα ειναι η ψυχοθεραπεια του να αλλαξεις φαση

    οπως εκανα και γω

    εχει προταθει σε εκεινον

    με σοβαροτητα διακριση και αγαπη απο μενα

    αυτα

    και ελπιζω ολα να ειναι για καλο :)

  5. #35
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Posts
    703
    Originally posted by Sofia
    Originally posted by ferro
    εχω προσπαθησει σοφια μου, αλλα μου ειναι δυσκολο εως ακατορθωτο....
    ferro ξερω πώς ειναι πολυ δυσκολο. δεν γινεται αυτοματα...αλλα σιγα σιγα:)

    με τους γιατρους που σε παρακολουθουν μιλας? κανεις καποιας μορφης ψυχοθεραπεια.
    ναι σοφια μου κανω ψυχοθεραπεια.

  6. #36
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    5,668
    ωραια ferro, Ποσο καιρο? νιωθεις πώς εκει μπορεις να μιλησεις ελευθερα? να πεις οτι σε απασχολει?
    πάρα πολλή ευφυϊα μπορεί να επενδυθεί στην άγνοια, οταν η αναγκη για ψευδαίσθηση ειναι βαθιά...

  7. #37
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Posts
    703
    3 συνεδριες εχουμε κανει αλλα μου εμπνεει απολυτη σιγουρια και εμπιστοσυνη ο γιατρος και του ανοιγω ολα τα εσωψυχα μου.

  8. #38
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    5,668
    φερρο, αυτο ειναι ΠΑΡΑ πολυ σημαντικο, στο να δεις θετικα αποτελεσματα κ να αισθανθεις πιο αναλαφρα κ ομορφα:) θα το δεις κ μονη σου! Σου ευχομαι καλη δυναμη κ να συνεχισεις αυτην την προσπάθεια. Πιστεύω πώς αξιζει να το κανεις:)
    πάρα πολλή ευφυϊα μπορεί να επενδυθεί στην άγνοια, οταν η αναγκη για ψευδαίσθηση ειναι βαθιά...

  9. #39
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    5,668
    Originally posted by researcher

    απλα κουραστηκα

    και ξερεις απο το βαρος το πολυ

    και τα προσωπικα μου

    αρχισαν να χαλανε και οι σχεσεις μου με αλλους ανθρωπους

    ισως γιατι δεν εβρισκα χρονο και διαθεση να κανω ανεμελη παρεουλα και καφε για πολυ καιρο

    τι φταινε κι οι αλλοι;

    τωρα αποφασισα να ειμαι στηρικτικη οταν το ζητα

    αλλα οσο μπορω να μην ασχολουμε και να φυγω μακρυα γενικως

    για να στησω τη δικη μου ζωη

    κατα πως εγω τη θελω
    researcher, στην δικη μου ψυχοθεραπεια, οταν μια φορα με ρωτησε η ψυχοθεραπευτρια μου πώς νιωθω το σωμα μου, σκεφτηκα \"τί ασχετο που ειναι αυτο τώρα?\"....ήμουν δυσπιστη στο πώς μπορει να επιβαρύνεται το σωμα απο την ψυχικη κατασταση. Στην πορεια, οταν αρχισα να παρατηρω καταλαβα κ την ουσια της ερωτησης.

    Οποτε καταλαβαινω πώς συνδεεις το ψυχικο βαρος σου με το σωματικο....

    Επισης βρισκω πολυ ανθρωπινο το οτι κουράστηκες, οτι θελεις να παρεις τις αποστάσεις που χρειαζεσαι για να χτισεις οπως λες τη ζωη σου, οπως την θες. Στο ευχομαι, πραγματικα:) Καταλαβαινω πώς εχοντας αυτες τις αντικειμενικες δυσκολιες στο πατρικο σου, βαρυνες παραπανω...

    Οσο για τις σχεσεις που χαλασαν μπορουν να ξαναφτιαξουν, πανω σε πιο αληθινα πλαισια, αν υπάρχει διαθεση κ απο τις δυο πλευρες. Κ κατανοηση, στο οτι κανεις δεν μπορει να ειναι πραγματικα ευχαριστος συνεχως....:) Κ φυσικα μπορουν να δημιουργηθουν κ νεες:)
    πάρα πολλή ευφυϊα μπορεί να επενδυθεί στην άγνοια, οταν η αναγκη για ψευδαίσθηση ειναι βαθιά...

  10. #40
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Posts
    703
    Originally posted by Sofia
    φερρο, αυτο ειναι ΠΑΡΑ πολυ σημαντικο, στο να δεις θετικα αποτελεσματα κ να αισθανθεις πιο αναλαφρα κ ομορφα:) θα το δεις κ μονη σου! Σου ευχομαι καλη δυναμη κ να συνεχισεις αυτην την προσπάθεια. Πιστεύω πώς αξιζει να το κανεις:)
    σε ευχαριστω πολυ γλυκια μου:)

  11. #41
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2008
    Posts
    2,541
    Originally posted by Sofia
    Originally posted by researcher

    απλα κουραστηκα

    και ξερεις απο το βαρος το πολυ

    και τα προσωπικα μου

    αρχισαν να χαλανε και οι σχεσεις μου με αλλους ανθρωπους

    ισως γιατι δεν εβρισκα χρονο και διαθεση να κανω ανεμελη παρεουλα και καφε για πολυ καιρο

    τι φταινε κι οι αλλοι;

    τωρα αποφασισα να ειμαι στηρικτικη οταν το ζητα

    αλλα οσο μπορω να μην ασχολουμε και να φυγω μακρυα γενικως

    για να στησω τη δικη μου ζωη

    κατα πως εγω τη θελω
    researcher, στην δικη μου ψυχοθεραπεια, οταν μια φορα με ρωτησε η ψυχοθεραπευτρια μου πώς νιωθω το σωμα μου, σκεφτηκα \"τί ασχετο που ειναι αυτο τώρα?\"....ήμουν δυσπιστη στο πώς μπορει να επιβαρύνεται το σωμα απο την ψυχικη κατασταση. Στην πορεια, οταν αρχισα να παρατηρω καταλαβα κ την ουσια της ερωτησης.

    Οποτε καταλαβαινω πώς συνδεεις το ψυχικο βαρος σου με το σωματικο....

    Επισης βρισκω πολυ ανθρωπινο το οτι κουράστηκες, οτι θελεις να παρεις τις αποστάσεις που χρειαζεσαι για να χτισεις οπως λες τη ζωη σου, οπως την θες. Στο ευχομαι, πραγματικα:) Καταλαβαινω πώς εχοντας αυτες τις αντικειμενικες δυσκολιες στο πατρικο σου, βαρυνες παραπανω...

    Οσο για τις σχεσεις που χαλασαν μπορουν να ξαναφτιαξουν, πανω σε πιο αληθινα πλαισια, αν υπάρχει διαθεση κ απο τις δυο πλευρες. Κ κατανοηση, στο οτι κανεις δεν μπορει να ειναι πραγματικα ευχαριστος συνεχως....:) Κ φυσικα μπορουν να δημιουργηθουν κ νεες:)

    αχ!

    ποσο δυσκολο ειναι καμια φορα να διακρινεις
    το προστατευω τον εαυτο μου

    απο το φερομαι σκληρα

    η απομακρα!

    αλλα πραγματικα

    τι να κανεις οταν νιωθεις πως το σπιτιαντι να βοηθα με δυναμη και κουραγιο τα μελη του προς τα εξω

    τα ρουφα με τη μια η την αλλη δυσκολια σα μαυρη τρυπα;

    γινεται να προχωρησει κανεις με τετοιες βασεις;

    αρχιζω και αναρωτιεμαι....

  12. #42
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Posts
    703
    κουραγιο γλυκια μου.
    σε νιωθω.
    φιλακια πολλα!

  13. #43
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2008
    Posts
    2,541
    Originally posted by ferro
    κουραγιο γλυκια μου.
    σε νιωθω.
    φιλακια πολλα!
    χαιρομαι που με νιωθεις ferro!


    αραγε θα τα καταφερω?

    το ελπιζωωωω!


    γινεται να αρχιζει κανεις εκ του μη οντος και χωρις στηριξη?

    κανω βεβαια ψυχοθεραπεια...!

  14. #44
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    2,494
    Θα μιλήσω και για μένα.
    Πριν 2,5 χρόνια είχα περάσει περίοδο μαυριλας. Δεν έβγαινα καθόλου έξω. Η μουσική των μαγαζιών ή οποιαδήποτε ανάλαφρη εκπομπούλα της tv μου έσπαγε τα νεύρα. Γενικά δεν έκανα τίποτε εκτός από το να διαβάζω μανιωδώς βιβλία και να ακούω τα κομμάτια που με άγγιζαν.
    Οι τότε φίλες μου δεν ξέραν τίποτα για το πως περνώ τον ελεύθερο χρόνο μου. Το μονο που έκαναν ήταν να με πάρουν μερικά τηλέφωνα (1 κάθε μήνα ή δίμηνο), να ΄μιλάμε περί ανέμων και υδάτων (καμία σχέση δεν έβγαζα στο μέγεθός της τη μαυρίλα που ένιωθα γιατί δε μου φταίγαν σε τίποτε αλλά και εγώ δε θα ένιωθα καλά με αυτό) αλλά πάντα η κουβέντα πήγαινε στο \"έλα να βγούμε για καφέ έξω καμιά φορά\" και η απάντησή μου ήταν \"θα προτιμούσα χαλαρή κουβεντούλα σπίτι\". Λες και φοβόντουσαν να έρθουν σπίτι μου! Ήρθαν μία φορά μετά από κανά 5μηνο αραιών τηλεφωνημάτων (ναι ομολογώ πως εγώ δεν έπαιρνα) και περάσαμε πολύ όμορφα-γιατί η ατμόσφαιρα δεν ήταν βαριά-πραγματικά. Όμως, αυτό ήταν. Δεν επαναλήφθηκε ενώ τους είπα ότι η πόρτα θα΄είναι πάντα ανοιχτή αλλά τόνισα πως δε γούσταρα να βγαίνω έξω.

    Αυτό εγώ το θεώρησα φυγή, εγκατάλειψη και προδοσία. Δεν ξέρω εσείς τι λέτε; Γιατί ενώ προσπαθούσα να βαρύνω την ατμόσφαιρα όσο το δυνατό λιγότερο, κάνοντας αυτή την υποχώρηση (που στο κάτω κάτω δε μου ζητήθηκε άμεσα και σαφώς αλλά έτσι ένιωθα ότι ήταν το καλύτερο) μία φιλία τόσων χρόνων δεν μπορούσε να κάνει μία υποχώρηση και να αφήσει απ\'έξω το χαλαρό καφεδάκι στην καφετέρια ή το clubbing ή δε ξέρω γω τι άλλο για να δει μια φίλη έστω και μια φορά το 3μηνο στο σπίτι της;

    Θεωρώ ότι έφταιγα κι εγώ στο ότι δε σήκωνα ποτέ το τηλέφωνο για να πάρω εγώ, μόνο απαντούσα. Δικαιολογώ την απέναντι πλευρά στο ότι αυτό που είχα ζήσει τρομάζει κάθε άνθρωπο που δεν το έχει ζήσει. Αλλά ως εκεί. Νομίζω ότι σε μια αληθινή φιλία θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα.

    Και μερικές φορές αναρρωτιέμαι μήπως κι εγώ δεν ήθελα εν τέλει αυτή τη φιλία από πιο πριν... Ένιωθα ότι δεν έπαιρνα ότι πραγματικά ονειρευόμουν από μια φιλία, ότι έδινα μόνο και δεν διεκδικούσα να πάρω. Οπότε είχα ήδη διαμορφώσει το πλαίσιο αυτό με τη συμπεριφορά μου...
    Μετά ένιωθα ότι τελικά δεν μπορούσα να γίνω κατανοητή εκεί. Τόσο καιρό με λάθος άτομα ήμουν ένιωσα...

    Τώρα, μετά από τόσο καιρό, μία πρώην φίλη ζητά επανασύνδεση, περνά δύσκολη φάση χωρισμού. Ένα συγνώμη δεν άκουσα παρά το \"απομακρυνθήκαμε, μια φιλία τόσων χρόνων έτσι χάνεται;\"

    Αλήθεια, τώρα το κατάλαβε; Πάντως, δεν έκανα δεύτερες σκέψεις για επανασύνδεση. Απλά αναρρωτιέμαι πόσο διαφορετικά μπορεί να βλέπουν 2 άνθρωποι μια κατάσταση και πληγώνομαι.

    Καταλαβαίνω πως ο καθένας έχει τα δικά του και πως όποιος υποφέρει δεν καταλαβαίνει ίσως ότι ο καθένας έχει τα δικά του. Συμφωνώ μαζί σας πως αν ο φίλος απαιτεί να γίνεται ΣΥΝΕΧΩΣ το κέντρο του κόσμου (είτε υποφέρει είτε όχι) τότε εκεί η άλλη πλευρά ασφυκτιά και με το δίκιο της θα απομακρυνθεί. Όταν όμως αυτό δε συμβαίνει εκεί θα πω ότι φαίνεται ποιος είναι πραγματικός φίλος και ποιος όχι.

    Όταν κάποιος φίλος μας υποφέρει πολύ, αναγκαστικά θα μετατοπιστεί λίγο περισσότερο σε εκείνη τη φάση το κέντρο προσοχής, τα φώτα πάνω του. Όταν όμως αυτό γίνεται νοσηρό, αποκλειστικό ναι εκεί έχετε απόλυτο δίκιο ότι η άλλη πλευρά δικαιολογημένα θα απομακρυνθεί...

    Ferro μου, εσύ τι πιστεύεις; Πως ήταν διαμορφωμένο το πλαίσιο της φιλίας πριν και πως είναι τώρα; Υπάρχει κατανεμημένη προσοχή, υπάρχει μοίρασμα;
    -Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;

    -H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει

  15. #45
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Posts
    703
    Originally posted by anwnimi

    Ferro μου, εσύ τι πιστεύεις; Πως ήταν διαμορφωμένο το πλαίσιο της φιλίας πριν και πως είναι τώρα; Υπάρχει κατανεμημένη προσοχή, υπάρχει μοίρασμα;
    δεν πολυκαταλαβα την ερωτηση σου καλη μου

Page 3 of 11 FirstFirst 12345 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •