μοναξια.την νιωθετε και σεις? - Page 4
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 4 of 11 FirstFirst ... 23456 ... LastLast
Results 46 to 60 of 153
  1. #46
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Posts
    703
    Originally posted by researcher
    Originally posted by ferro
    κουραγιο γλυκια μου.
    σε νιωθω.
    φιλακια πολλα!
    χαιρομαι που με νιωθεις ferro!


    αραγε θα τα καταφερω?

    το ελπιζωωωω!


    γινεται να αρχιζει κανεις εκ του μη οντος και χωρις στηριξη?

    κανω βεβαια ψυχοθεραπεια...!
    θα τα καταφερεις,θα τα καταφερεις.
    ξερεις τι?
    να λεμε οτι θα τα καταφερουμε ο ενας στον αλλον μπας και το πιστεψουμε!:P

  2. #47
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    2,494
    Εννοώ πως ήταν διαμορφωμένη η φιλία πριν πέσεις σε καταθλιπτική διάθεση;
    Υπήρχε βαθύ νιώσιμο και εξωτερίκευση και από τις δύο πλευρές; Ήταν μόνο όμορφη και διασκεδαστική παρέα; Υπήρξαν άλλες δύσκολες στιγμές που σταθήκατε ο ένας στον άλλο;

    Τώρα, νιώθεις πως επειδή ζήτησες να γίνεις για κάποιο διάστημα περισσότερο το κέντρο εσύ αμέσως επήλθε η απομάκρυνση; Ή υπήρχε υποστήριξη από την άλλη πλευρά που άρχισε σιγά σιγά να ατονεί; Νιώθεις πως ίσως να έγινες το κέντρο για αρκετό καιρό και ίσως η φίλη σου να ένιωθε ότι μόνο έδινε χωρίς να παίρνει; Σου έλεγε αυτή τα δικά της; Αφιέρωνες κι εσύ χρόνο να την ακούσεις;

    (Ουπς πολλές ερωτήσεις:) )
    -Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;

    -H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει

  3. #48
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Posts
    703
    Originally posted by anwnimi
    Εννοώ πως ήταν διαμορφωμένη η φιλία πριν πέσεις σε καταθλιπτική διάθεση;
    Υπήρχε βαθύ νιώσιμο και εξωτερίκευση και από τις δύο πλευρές; Ήταν μόνο όμορφη και διασκεδαστική παρέα; Υπήρξαν άλλες δύσκολες στιγμές που σταθήκατε ο ένας στον άλλο;

    ναι υπηρχε βαθυ νιωσιμο και εξωτερικευση και απο τις δυο πλευρες.υπηρξαν και δυσκολες στιγμες που σταθηκαμε η μια στην αλλη.

    Τώρα, νιώθεις πως επειδή ζήτησες να γίνεις για κάποιο διάστημα περισσότερο το κέντρο εσύ αμέσως επήλθε η απομάκρυνση; Ή υπήρχε υποστήριξη από την άλλη πλευρά που άρχισε σιγά σιγά να ατονεί; Νιώθεις πως ίσως να έγινες το κέντρο για αρκετό καιρό και ίσως η φίλη σου να ένιωθε ότι μόνο έδινε χωρίς να παίρνει; Σου έλεγε αυτή τα δικά της; Αφιέρωνες κι εσύ χρόνο να την ακούσεις;

    αφιερωνα και γω χρονο να την ακουσω. απλα ισως επειδη καθε φορα που με επερνε τηλ ημουν πεσμενη μου ειπε με τροπο πως κουραστηκε.παντως με αγαπαει. ειμαι βεβαιη για αυτο!

    (Ουπς πολλές ερωτήσεις:) )

  4. #49
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    2,494
    Άρα η φιλία έχει δυνατές βάσεις. Αυτό είναι πολύ καλό ferro.

    Η απομάκρυνση ενός ανθρώπου για κάποιο διάστημα από τη ζωή μας μερικές φορές δεν ισοδυναμει με τη φυγή του. Ο χρόνος θα δείξει καλή μου. Εύχομαι όλα να πάνε καλά:)
    -Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;

    -H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει

  5. #50
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    5,668
    Originally posted by researcher
    Originally posted by Sofia
    Originally posted by researcher

    απλα κουραστηκα

    και ξερεις απο το βαρος το πολυ

    και τα προσωπικα μου

    αρχισαν να χαλανε και οι σχεσεις μου με αλλους ανθρωπους

    ισως γιατι δεν εβρισκα χρονο και διαθεση να κανω ανεμελη παρεουλα και καφε για πολυ καιρο

    τι φταινε κι οι αλλοι;

    τωρα αποφασισα να ειμαι στηρικτικη οταν το ζητα

    αλλα οσο μπορω να μην ασχολουμε και να φυγω μακρυα γενικως

    για να στησω τη δικη μου ζωη

    κατα πως εγω τη θελω
    researcher, στην δικη μου ψυχοθεραπεια, οταν μια φορα με ρωτησε η ψυχοθεραπευτρια μου πώς νιωθω το σωμα μου, σκεφτηκα \"τί ασχετο που ειναι αυτο τώρα?\"....ήμουν δυσπιστη στο πώς μπορει να επιβαρύνεται το σωμα απο την ψυχικη κατασταση. Στην πορεια, οταν αρχισα να παρατηρω καταλαβα κ την ουσια της ερωτησης.

    Οποτε καταλαβαινω πώς συνδεεις το ψυχικο βαρος σου με το σωματικο....

    Επισης βρισκω πολυ ανθρωπινο το οτι κουράστηκες, οτι θελεις να παρεις τις αποστάσεις που χρειαζεσαι για να χτισεις οπως λες τη ζωη σου, οπως την θες. Στο ευχομαι, πραγματικα:) Καταλαβαινω πώς εχοντας αυτες τις αντικειμενικες δυσκολιες στο πατρικο σου, βαρυνες παραπανω...

    Οσο για τις σχεσεις που χαλασαν μπορουν να ξαναφτιαξουν, πανω σε πιο αληθινα πλαισια, αν υπάρχει διαθεση κ απο τις δυο πλευρες. Κ κατανοηση, στο οτι κανεις δεν μπορει να ειναι πραγματικα ευχαριστος συνεχως....:) Κ φυσικα μπορουν να δημιουργηθουν κ νεες:)

    αχ!

    ποσο δυσκολο ειναι καμια φορα να διακρινεις
    το προστατευω τον εαυτο μου

    απο το φερομαι σκληρα

    η απομακρα!

    αλλα πραγματικα

    τι να κανεις οταν νιωθεις πως το σπιτιαντι να βοηθα με δυναμη και κουραγιο τα μελη του προς τα εξω

    τα ρουφα με τη μια η την αλλη δυσκολια σα μαυρη τρυπα;

    γινεται να προχωρησει κανεις με τετοιες βασεις;

    αρχιζω και αναρωτιεμαι....
    ενδιαφεροντα τα ερωτηματα σου:) ναι ειναι δυσκολο να τα διακρινεις τα ορια,αλλα νομιζω πώς οταν ακουσεις καλυτερα νιωθεις, οταν δλδ αισθανθεις καλυτερα τί γινεται εκει μεσα, τοτε θα προστατευσεις τον εαυτο σου, φερομενη ειτε σκληρα ειτε οχι. οπως χρειαζεσαι.

    ρωτάς τί να κανεις οταν το σπιτι αντι να βοηθα, απορροφα....εγω λεω παιρνεις αποστάσεις ασφαλειας. γιατι εκτος το οτι απορροφα, αφηνεις κ εσυ με τον τροπο σου να σε απορροφα.

    ναι, γινεται να προχωρησεις με τετοιες βάσεις. πολλοι εχουν προχωρησει κ με δυσκολοτερες βασεις. νομιζω ομως πώς χρειαζονται οι αποστάσεις, που θα θεσεις εσυ. μπορει καποιοι να δυσαρεστηθουν, αλλα καθε βημα εχει ενα τιμημα. κ η ελευθερια φυσικα....
    πάρα πολλή ευφυϊα μπορεί να επενδυθεί στην άγνοια, οταν η αναγκη για ψευδαίσθηση ειναι βαθιά...

  6. #51
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    5,668
    Originally posted by ferro


    αφιερωνα και γω χρονο να την ακουσω. απλα ισως επειδη καθε φορα που με επερνε τηλ ημουν πεσμενη μου ειπε με τροπο πως κουραστηκε.παντως με αγαπαει. ειμαι βεβαιη για αυτο!
    ferro δεν το βρισκω κακο, ισα ισα το βρισκω δειγμα υγειους σχεσης το να δηλωσει καποιος απο τους δύο οτι κουράστηκε, οτι βαρέθηκε, οτι δεν μπορει άλλο. εχει σημασια ομως και ο τροπος που θα το πει κ πώς θα δηλώσει δλδ την στάση σου σε ολο αυτο.

    πιστεύω επισης πώς ειναι πολυ εγωιστικο το να περιμενουμε απο εναν ανθρωπο να σηκωσει βαρη που δεν γνωριζουμε αν εχει την δυνατοτητα να το κανει....

    τελος ακομα κ ο πιο δυνατος ανθρωπος εχει το δικαιωμα να κουραστει κ να θελησει να αποφορτιστει με οποιον τροπο κρινει ο ιδιος καταλληλο για τον εαυτο του.

    ετσι μια φιλη λεγοντας οτι κουράστηκε κ δεν μπορει αυτην την κατασταση, μαλλον ειλικρινης ειναι κ δηλωνει μεχρι που μπορει ή αντεχει. δεν μπορουμε ολοι τα ιδια, αλλα ακομα δεν μπορουμε συνεχως να προχωρουμε κ με τους ιδιους ρυθμους.
    πάρα πολλή ευφυϊα μπορεί να επενδυθεί στην άγνοια, οταν η αναγκη για ψευδαίσθηση ειναι βαθιά...

  7. #52
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Posts
    703
    για μια ακομα φορα εχεις απολυτο δικιο καλη μου σοφια!

  8. #53
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    5,668
    Originally posted by anwnimi
    Θα μιλήσω και για μένα.
    Πριν 2,5 χρόνια είχα περάσει περίοδο μαυριλας. Δεν έβγαινα καθόλου έξω. Η μουσική των μαγαζιών ή οποιαδήποτε ανάλαφρη εκπομπούλα της tv μου έσπαγε τα νεύρα. Γενικά δεν έκανα τίποτε εκτός από το να διαβάζω μανιωδώς βιβλία και να ακούω τα κομμάτια που με άγγιζαν.
    Οι τότε φίλες μου δεν ξέραν τίποτα για το πως περνώ τον ελεύθερο χρόνο μου. Το μονο που έκαναν ήταν να με πάρουν μερικά τηλέφωνα (1 κάθε μήνα ή δίμηνο), να ΄μιλάμε περί ανέμων και υδάτων (καμία σχέση δεν έβγαζα στο μέγεθός της τη μαυρίλα που ένιωθα γιατί δε μου φταίγαν σε τίποτε αλλά και εγώ δε θα ένιωθα καλά με αυτό) αλλά πάντα η κουβέντα πήγαινε στο \"έλα να βγούμε για καφέ έξω καμιά φορά\" και η απάντησή μου ήταν \"θα προτιμούσα χαλαρή κουβεντούλα σπίτι\". Λες και φοβόντουσαν να έρθουν σπίτι μου! Ήρθαν μία φορά μετά από κανά 5μηνο αραιών τηλεφωνημάτων (ναι ομολογώ πως εγώ δεν έπαιρνα) και περάσαμε πολύ όμορφα-γιατί η ατμόσφαιρα δεν ήταν βαριά-πραγματικά. Όμως, αυτό ήταν. Δεν επαναλήφθηκε ενώ τους είπα ότι η πόρτα θα΄είναι πάντα ανοιχτή αλλά τόνισα πως δε γούσταρα να βγαίνω έξω.

    Αυτό εγώ το θεώρησα φυγή, εγκατάλειψη και προδοσία. Δεν ξέρω εσείς τι λέτε; Γιατί ενώ προσπαθούσα να βαρύνω την ατμόσφαιρα όσο το δυνατό λιγότερο, κάνοντας αυτή την υποχώρηση (που στο κάτω κάτω δε μου ζητήθηκε άμεσα και σαφώς αλλά έτσι ένιωθα ότι ήταν το καλύτερο) μία φιλία τόσων χρόνων δεν μπορούσε να κάνει μία υποχώρηση και να αφήσει απ\'έξω το χαλαρό καφεδάκι στην καφετέρια ή το clubbing ή δε ξέρω γω τι άλλο για να δει μια φίλη έστω και μια φορά το 3μηνο στο σπίτι της;

    Τώρα, μετά από τόσο καιρό, μία πρώην φίλη ζητά επανασύνδεση, περνά δύσκολη φάση χωρισμού. Ένα συγνώμη δεν άκουσα παρά το \"απομακρυνθήκαμε, μια φιλία τόσων χρόνων έτσι χάνεται;\"

    ..... Απλά αναρρωτιέμαι πόσο διαφορετικά μπορεί να βλέπουν 2 άνθρωποι μια κατάσταση και πληγώνομαι.
    anwnimi θα θελα να σου απαντησω.

    Ξερεις, εχω περάσει κ εγω αναλογη φαση μαυριλας. με αναλογο κλεισιμο κ αρνηση.

    Λοιπον, θα σου ελεγα πώς εχοντας τα δικια σου, βρισκω πώς κ η άλλη πλευρα εχει τα δικα της. Μας λες πώς δεν ειπες ποτε τί εχεις στις φιλες σου, πώς τους ανακοινωσες πώς δεν θες να βγαινεις εξω παρα μονο στο σπιτι σου, και πώς επισης δεν τους τηλεφωνουσες ποτε. Μπορω να σου πω, πώς σε αναλογη περιπτωση θα μπορουσα να σκεφτω πώς θελεις να αποφυγεις τις φιλες σου, πώς δεν τις θελεις πλεον για πολλα πολλα, πώς εχεις άλλες προτεραιοτητες. Ετσι μπορει να αισθανθουν κ αυτες πώς δεν τις βλεπεις οπως πριν.

    Δεν ειναι έτσι αληθεια? Μα δεν ειναι \"κακο\", ειχες τους λογους σου να εισαι ετσι. Ομως πώς αληθεια να το ξέρουν? προσπάθησες να μιλησεις? να δωσεις εστω ενα στιγμα της κατάστασης? Μιλας για μια φιλια ετών....ποσο ομως ουσιαστικη ήταν κ συνεβαλες κι εσυ, αποσιωποντας τοσο σημαντικα γεγονοτα ή συναισθηματα που ενιωθες?

    Οπως εσυ θεωρησες φυγη, εγκατάλειψη κ προδοσια αυτην τη σταση των κοριτσιων αντιστοιχα ετσι μπορει να το ειδαν κ οι φιλες σου....Αλλωστε γιατι να ακολουθουσαν αυτο που ειχες αναγκη εσυ? Δλδ το καλεσμα στο σπιτι αραια κ που? Κ γιατί αντιστοιχα εσυ αραια κ που να μην βγαινεις μαζι τους? Ή να μην τηλεφωνεις καθολου? πώς μπορουν να ξερουν οτι πραγματικα θελεις να περνας εστω κ ενα απογευμα μαζι, μη επικοινωνοντας μαζι τους καθολου?

    Νομίζω πώς προσπαθώντας να ελαφρύνεις περισσοτερο την ατμοσφαιρα δεν ηταν υποχώρηση. Γιατι αλλωστε δεν στο ζητησε κανεις ή μηπώς οχι? Μπορει να ήταν δικη σου αμηχανια, δικη σου αναγκη να μεινεις μακρυα ακομα κ οταν ησουν κοντα με τις φιλες σου, παντως οχι υποχωρηση.

    Οπως λες λυπάσαι γιατι οι ανθρωποι βλεπουμε διαφορετικα τα πραγματα. Αυτο ξερεις μπορει να ειναι κ εξαιρετικα ενδιαφερον. Στη συγκεκριμενη κατασταση ξερεις πως βλεπεις εσυ τα πραγματα. Ξέρεις ομως οι ιδιες πώς βλεπουν την ιδια κατάσταση? Ποτε δεν θα μαθεις, αν δεν ρωτήσεις....Ειμαι σιγουρη, πώς μπορει να σε εκπληξουν με την δικη τους οπτικη...Κ να οδηγηθεις ετσι πιο καθαρα σε μια πιο κοινη κ διαδραστικη κ οχι μονομερη αληθεια:)
    πάρα πολλή ευφυϊα μπορεί να επενδυθεί στην άγνοια, οταν η αναγκη για ψευδαίσθηση ειναι βαθιά...

  9. #54
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    2,494
    Σοφία μου έχεις δίκιο που παραννόησες γιατί δεν το έκανα ξεκάθαρα.
    Περιγράφω τη φάση που πέρασα όταν έχασα το μπαμπά μου (ένιωσα άσχημα να το γράψω προηγουμένως γιατί μερικές φορές δε θέλω να το λέω συνέχεια, δεν ξέρω, όμως σε αυτή την περίπτωση δεν έγινα κατανοητή και είναι δικό μου λάθος).
    Ήξεραν πολύ καλά ότι δεν ήμουν καλά (με ρωτούσαν και τους το έλεγα ΟΤΑΝ επικοινωνούσαν μαζί μου) και ήξεραν πολύ καλά γιατί δεν ήθελα να βγαίνω, αν και το θεωρούσαν λάθος. Γνώμη τους αλλά είπα που είναι η ένστασή μου.

    Αυτό που προσπαθούσα ήταν να δω πόσο με πάιρνει να εκφράζομαι μαζί τους. Εκφραζόμουν, αλλά προσπαθούσα να μην επιβαρύνω και πολύ την ατμόσφαιρα γυρνώντας τη συζήτηση και προς αυτές. Είχα την αίσθηση από τη στάση απομάκρυνσης που τηρούσαν ότι δε με έπαιρνε να εκφράζομαι όσο θα ήθελα. Οπότε προτίμησα από το να κάνω εκπτώσεις στην εξωτερίκευσή μου να μείνω μόνη.

    Σε μια ανοιχτή συζήτηση που είχα με μία εκ τω δύο μου δήλωσε ότι καταλάβαινε πόσο δύσκολο ήταν για μένα όλο αυτό και το ότι δεν ήθελα να βγαίνω (σε αντίθεση με την άλλη σχετικά με τις εξόδους) αλλά επέμεινε στο ότι δεν ειμαι το κέντρο του κόσμου ή κάπως έτσι. Παρόλαυτά ήθελε να ξαναείμαστε φίλες και εκείνη και η άλλη αφού πε΄ρασε εννοείται η μπόρα και ήμουν πιο καλα!

    Τέλοσπάντων ποτέ δεν ενηργησα στη φιλία αυτή ως το κέντρο του κόσμου - και αυτό ήταν και το λάθος μου εννοώ ότι δεν διεκδίκησα ποτέ μέχρι εκείνη τη στιγμή πράγματα- οπότε έτσι τις είχα μάθει.
    -Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;

    -H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει

  10. #55
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    5,668
    Δηλαδή ήσουν σε περιοδο πένθους.Αρα σε πολυ κρισιμη κ σημαντικη φαση της ζωής σου,ε?

    Φανταζομαι αν κ εμενες μεσα στο σπιτι ειχες την αναγκη εστω για λιγα διαστήματα, να μιλας με τις φιλες σου,ε? Τους το ειπες αυτο? Ή για να το αλλιως: τους το ζητησες? Διακοπτωντας την επικοινωνια μαζι τους κ ουσιαστικα πετώντας το μπαλακι σε αυτές τί ζητούσες μεσα σου? Περισσοτερη επικοινωνια απο μερους τους? Περισσοτερη επιμονη στο τί ειχες?

    Ηταν η πρωτη φορα που εκανες εκπτώσεις στην εξωτερικευση με τις φιλες σου?
    πάρα πολλή ευφυϊα μπορεί να επενδυθεί στην άγνοια, οταν η αναγκη για ψευδαίσθηση ειναι βαθιά...

  11. #56
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Posts
    703
    καληνυχτα σοφια μου.
    καληνυχτα researsher μου.
    καληνυχτα ανωνυμη.
    σας ευχαριστω για την συντροφια που μου κανατε.
    απαλυνατε σε μεγαλο βαθμο την μοναξια μου:)

  12. #57
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2008
    Posts
    2,541
    Γεια σου ferro!


    Sofia kai ferro

    ευχαριστω

    που μου λετε πως μπορω να συνεχισω!

    και γω κατα βαθος καμια φορα το πιστευω

    πως οι προδιαγραφες δεν ειναι το παν!

    αλλα η θεληση και η καθημερινη ενασχοληση με τουτη τη ρημαδα τη θεληση

    και με ολα!

    learning by doing!

  13. #58
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Posts
    703
    φιλακια κοπελα μου!
    σου ευχομαι τα καλυτερα!

  14. #59
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    2,494
    Originally posted by ferro
    καληνυχτα σοφια μου.
    καληνυχτα researsher μου.
    καληνυχτα ανωνυμη.
    σας ευχαριστω για την συντροφια που μου κανατε.
    απαλυνατε σε μεγαλο βαθμο την μοναξια μου:)
    Καλη σου νύχτα ferro.
    Είσαι πολύ γλυκιά κοπέλα:)

    To καλό με το φόρουμ είναι ότι λειτουργεί σαν ένα διαδραστικό ημερολόγιο:) Κι εγώ σ\'ευχαριστώ! Και όποτε θες κουβεντούλα πάλι εδώ είμαστε.
    -Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;

    -H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει

  15. #60
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    2,494
    Originally posted by Sofia
    Δηλαδή ήσουν σε περιοδο πένθους.Αρα σε πολυ κρισιμη κ σημαντικη φαση της ζωής σου,ε?

    Φανταζομαι αν κ εμενες μεσα στο σπιτι ειχες την αναγκη εστω για λιγα διαστήματα, να μιλας με τις φιλες σου,ε? Τους το ειπες αυτο? Ή για να το αλλιως: τους το ζητησες? Διακοπτωντας την επικοινωνια μαζι τους κ ουσιαστικα πετώντας το μπαλακι σε αυτές τί ζητούσες μεσα σου? Περισσοτερη επικοινωνια απο μερους τους? Περισσοτερη επιμονη στο τί ειχες?

    Ηταν η πρωτη φορα που εκανες εκπτώσεις στην εξωτερικευση με τις φιλες σου?
    Sofia μου έπρεπε να σκεφτώ αυτά που μου γράφεις και επειτα να σου απαντήσω:) Όχι μόνο σε εσένα αλλά και στον εαυτό μου...

    Ναι, ήμουν σε πολύ κρίσιμη περίοδο, την κρισιμότερη θα έλεγα.
    Και να σου πω πως ήταν διαμορφωμένο το όλο πλαίσιο της φιλίας προηγόυμένως.
    Σχεδόν ποτέ δεν έπαιρνα τηλέφωνο (ανασφάλεια στο μεγαλέιο της) αλλά σχεδόν ποτέ δεν έλεγα όχι για να τις δω αφού πραγματικά ήθελα να τις δω εννοείται. Και βλεπόμασταν πάρα πολύ συχνά. Ήμουν δηλαδή η καλή φίλη που είναι πάντα και παντού διαθέσιμη. Η φίλη που άκουγε, που ένιωθε. Εγώ, ως πολύ ανασφαλές ον, περισσότερο άκουγα και ένιωθα αλλά εξωτερικευόμουν με το σταγονόμετρο σε πραγματικά βαθιά θέματά μου.

    Και μετά αυτό ανατράπηκε. Δεν είχα όρεξη, δεν ήμουν η διαθέσιμη να βγει για καφέ. Είχα ανάγκη να στραφούν τα φώτα πάνω μου, πως το λένε. Δε με ένοιαζε, μπορεί να μου βγήκε και τελείως εγωιστικά αλλά αυτό είχα ανάγκη. Μετά, καθώς περνούσε ο καιρός, δεν το επιδίωκα τόσο (ειχα αρχίσει να απογοητεύομαι κιόλας αφού δεν είχα την ανταπόκριση που περίμενα) και η συζήτηση, όποτε γινόταν, αφορούσε περισσότερο τη δική τους ζωή.

    Γι\'αυτό που με ρωτάς, ότι αν το δήλωσα πως θα ήθελα να τις βλέπω, έστω και όχι τόσο συχνά, όχι δεν το εξέφρασα ως \"θέλω να έρθεις, να σε δω\" (αφού ήδη η απογοήτευση χτυπούσε κόκκινο, αλλά στις πρότασεις για καφέ ή να συναντηθούμε \"κάποια φορά\" απαντούσα \"εννοείται ξέρεις που είμαι κάθε σκ, η πόρτα του σπιτιού μου είναι πάντα ανοιχτή\".

    Από την άλλη, νομίζω ότι κάποια πράγματα σε μια φιλία είναι αυτονόητα ρε παιδί μου. Δηλαδή πόσο μυαλό θέλει να έχει κάποιος για να σκεφτεί ότι λέγοντας πως όποτε θέλεις μπορείς να έρθεις δεν το κάνει; Θυμάμαι την απάντησή σου στο άλλο θέμα μου που μερικές σχέσεις είναι όμορφες όταν τα πράγματα κυλάνε χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Όχι πως εμείς θα πρέπει να μη προσπαθούμε καθόλου και να τα αφήνουμε όλα στην τύχη. Αλλά είναι κάποια πράγματα που είναι αυτονόητα, έτσι πιστεύω. Και το να χρειαστεί να καταβάλλω προσπάθεια για αυτά που εγώ τουλάχιστον θεωρώ αυτονόητα, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά.

    Βέβαια, το πράγμα δεν πήγαινε καλά και από πριν. Αναγνωρίζ τις ευθύνες μου που διαμόρφωσα κι εγώ έτσι αυτό το πλαίσιο της φιλίας. Οπότε είχα κι εγώ ευθύνη για το τι έγινε έπειτα. Παρόλαυτά, για μένα, τουλάχιστον, η ζυγαριά της ευθύνης για την απομάκρυνσή μας δε γέρνει περισσότερο προς τα εμένα.

    Και κάτι τελευταίο. Μπορεί κάποιος να βλέπει το όλο θέμα παρατραβηγμένο από τη μεριά μου, ότι θα μπορούσα να δώσω ευκαιρία για να είμαι δίκαιη. Ειδικά εγώ που έιχα την εξαιρετική τάση να ζυγίζω πάντα τα συναισθήματά μου για το αν είναι \"δίκαια\" ή \"λογικά\". Σε εκείνη την περίπτωση ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που απλά δε με ένοιαζε αν ήμουν \"δίκαιη\" \'η \"λογική\" και επίσης ακόμα δε με νοιάζει ιδιαίτερα.

    Ακολούθησα πρώτη φορά το ένστικτό μου και το συναίσθημα που μου έβγαινε προς την πλευρά τους, κι έτσι να απομακρύνθηκα.
    Πολλές φορές σκέφτομαι πως η κίνησή μου αυτή ήταν συμβολική. Πως στην ουσία θελησα έτσι να απομακρυνθώ από τον παλιό μου εαυτό και το πως αυτός συμπεριφερόταν σε μια φιλία. Βέβαια, θα μπορούσα να μη \"θυσιάσω\" τη φιλία για να το κάνω αυτό. Όμως, πραγματικά, το μέσα μου μου έλεγε και μου λέει πως δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς.

    Και φυσικά πόσο πολύ δρόμο έχω ακόμα...
    -Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;

    -H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει

Page 4 of 11 FirstFirst ... 23456 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •