είμαι σε ένα αδιέξοδο ψυχικά.. δουλεύω 8-10 ώρες 5μερες καθε βδομάδα τηλεργασια.. κατά τη διάρκεια συναναστρεφομαι με αρκετούς πελάτες.. σε προσωπικό επίπεδο όμως δεν μιλάω με άνθρωπο.. δν θέλω ίσως.. υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που προσπαθούν να με προσεγγισουν αλλά είμαι πολύ απόμακρη.. δν με λες ακριβώς εσωστρεφή.. είμαι αρκετά κοινωνική επιφανειακά.. όταν ο άλλος όμως πλησιάζει πολύ εξαφανιζομαι..προσφατα έκοψα το χόρτο.. μετα από πολλά χρόνια χρήσης μαζί με κάποια άλλα ναρκωτικα.. τον τελευταίο 1μισι χρονο έπινα και πάθαινα κρίσεις πανικού.. μετα από 10 μήνες σχετικής νηφαλιοτητας δν άντεξα και πήρα λίγο.. έκανα μισό μονοφύλλο με φιλτρακι και άρχισαν οι ταχυκαρδιες...πεταξα το μισό τσιγάρο και το υπόλοιπο που είχα αγοράσει.. είναι λες και όλες οι σκόρπιες σκέψεις ενώνονται σε μια ενιαία φρίκη όταν είμαι μαστουρωμενη.. απορώ πως εργάζομαι και αντεπεξερχομαι στην καθημερινότητα..η καρδιά μου συνέχεια πάει να σπάσει.. είμαι απίστευτα ασταθής.. Μέσα σε μιλλισεκοντς μπορώ ακόμη κι εγώ να παρατηρήσω ακραίες μεταβολές στα συναισθήματα μου κ την συμπεριφορά μου.. είμαι δυνατός άνθρωπος θέλω να πιστεύω.. αλλά έχω λυγίσει.. πλέον είμαι σε απόγνωση.. νιώθω συναισθηματικα στερημένη.. Κάθε φορά που έρχομαι σε σεξουαλικη επαφή με κάποιον μετά θέλω να φυγω τρέχοντας και να πάω κάπου να απομονωμένα να κλάψω.. είναι όλα τόσο στρεσογονα.. όλες οι πτυχές της ζωής μ.. δν μπορώ να βρω τπτ που να μου παρέχει ηρεμία ή να γεμίζει έστω κ προσωρινά το κενό.. τους τελευταίους μήνες είμαι απλά κλεισμένη σπίτι μου κ φοβάμαι να βγω στον "πολιτισμό"... κατακλυζομαι από σκέψεις δν μπορώ να απολαύσω τπτ.. το μέσα μου τσιρίζει και σπάει πράγματα και αυτό εξωτερικευεται εντελώς παθητικά..δν μπορώ να εκφραστώ.. όλα αυτά που νιώθω απλά μαζεύονται μέχρι να το πάρω απλά απόφαση να φυγω απτό μπαλκόνι στο έδαφος...αν συνεχίσει να είναι αυτό η ζωή απλά δν το θέλω.. να πα να γαμηθει.. και για να συσχετισω τον τίτλο με όσα λέω.. αυτό που είμαι τώρα είναι μια χωματερή συναισθημάτων που συσσωρευει και ελκει ότι πιο άσχημο κ περιττό.. γτ απλά δν μπορώ να νιώσω κάτι άλλο.. και ναι.. αυτά είναι τα προβλήματα του τρίτου κόσμου.. βιοποριζομαι μια χαρά για να υπάρχω απλά.. να καταναλωνω κ να παράγω.. δν ζω δν νιώθω απλά περιφερω το άχρηστο σώμα μου και βιωνω ένα ατελείωτο brainstorm το οποίο αφομιωνω...
Edit:δν ξέρω ποιο είναι το σωστό φόρουμ.. το ιντερναλ δράμα μ νμζ είναι αρκετά άσχετο με το θέμα του γκρουπ