Είμαι ΑμΕΑ

[apla_ego]

Νιώθω κατάθλιψη και θυμό, επειδή όσες προσπάθειες και να έκανα, όσο σκληρές και αν ήταν, οι άνθρωποι ποτέ δεν με αποδέχτηκαν. Έχω σπουδάσει, μα το πτυχίο μου είναι άχρηστο, δεν δουλεύω.

Νιώθω βαθειά λύπη και δεν αντέχω πλέον αυτή την κατάσταση. Θέλω να κάνω κάτι εκκωφαντικό που θα αναγκάσει όλους αυτούς να μου δώσουν προσοχή.
Νιώθω απελπισία για αυτό που βιώνω, αλλά πιο πολύ με πληγώνει η αδιαφορία σας, άνθρωποι.

Πνίγομαι... Βοήθεια

[Φωτεινη!]

καλησπερα

Σκεψου τι ομρφο χαρισμα εχεις!!
Σε ευχαριστει το γραψιμο?τι σου προσφερει?
Αυτος που αγαπας,σε απερριψε λογω της ασθενειας σου?(Παρεπιπτοντως δεν εχω καταλαβει τι εχεις!)

[apla_ego]

Το γράψιμο μου δίνει ελευθερία. Έχω, μία δυσκολία στο περπάτημα, όχι κάτι σοβαρό , αλλά ... είναι εμφανές. Ντρέπομαι να μιλάω για αυτό, ανοίγομαι όταν νιώσω οικεία.

Καλησπέρα και από εμένα!!

[Sofia]

Apla_ego (ωραιο νικ )

καλως ηρθες!

Εχω παρατηρησει κι εγω,μαλλον οχι απο την δικη σου θεση, πώς οι περισσοτεροι ανθρωποι εχουμε δυσκολια στο να αποδεχτουμε την διαφορετικοτητα, οπως κ αν εκφραζεται ή φαινεται αυτη. Εχω νιωσει κι εγω αμηχανη μπροστα σε κατι διαφορετικο ακομα κι οταν αυτο το διαφορετικο ειναι δικο μου. Ακομα κ τοτε δεν ξερω τι να το κανω αυτο το διαφορετικο που με χαρακτηριζει, φοβαμαι αν θα γινω αποδεκτη απο τους αλλους, αν θα με αγαπησουν με την διαφορετικοτητα μου παρεα...ή αν θα με απορριψουν. Εξαιτιας της. Καμια φορα λοιπον ειναι ολα τα φωτα μου στραμμενα στην διαφορετικοτητα μου. Ειμαι ομως μονο αυτο το κομματι? Δεν ειμαι κι αλλα? Κι αν ναι ποσο χωρο καταλαμβανουν ή αφηνω να καταλαβουν κ τα υπολοιπα κομματια μου?

Ολα αυτα τα γραφω για να σου πω πώς καμια φορα οι προσωπικες μας αναπηριες μπορει να ειναι πιο βαθιες κ οχι τοσο εμφανεις. Κι οτι αν δεν τις αποδεχτουμε ή αν δεν μας αγαπησουμε εμεις οι ιδιοι, ο αγωνας για την αγαπη κ την αποδοχη των αλλων μπορει να ειναι κ ματαιος.

Πιστευω βαθια μεσα μου, πώς υπάρχουν υπέροχοι αλλοι γυρω μας που μας αγαπανε, ετσι απλα, γι αυτο που ειμαστε...Αλλα χρειαζεται να κανουμε εναν δικαιο κ ωραιο αγωνα για να τους βρουμε κ να αλληλεπιδρασουμε μαζι τους.

Αν θελεις να αναρτησεις κ σ αυτον εδω το χωρο κειμενα σου, νομιζω θα ταν πολυ ομορφο..! Καθε φωνη εχει την δικη της χροια...

[apla_ego]

Εγώ δεν μπορώ να το αποδεχτώ, δεν μπορώ. Το νιώθω σαν ένα μεγάλο βάρος, σαν θηλιά που με πνίγει. Και τώρα που το περιγράφω, με έπιασε στρες να φανταστείς. Δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή ήμουν μόνο "αυτό", και όχι το σύνολο μου, ποτέ δεν ήμουν "απλά εγώ". Ακόμα και στη συνέντευξη για το μεταπτυχιακό που ήθελα, αυτό το πράγμα μου έθιξαν: δεν μετρούσε το πτυχίο μου -άριστα, όταν δεν σε καλούν για καφέδες διαβάζεις για να τους την σπάσεις- αλλά το πρόβλημα της υγείας μου... Δεν ξέρω γιατί όλοι βλέπουν πάνω μου αυτό και όχι εμένα. Και πονώ για αυτό...

Θα χαρώ να δημοσιεύσω και εδώ κάτι -) Και καλώς σας βρήκα!!

[apla_ego]

ΥΓ: Στο μεταπτυχιακό δεν με πήραν...

[Sofia]

apla_ego,

ο καθενας μας μπορει να βλεπει οτι θελει κ οτι μπορει ή οτι μας βολευει. πχ. εγω μπορει να θελω να δω το προβλημα σου κ οχι το οτι γραφεις υπέροχα, γιατι μπορει να με βολευει περισσοτερο να εστιαζω στα προβληματα του αλλου κ οχι στα θετικα του. ή να μην αντεχω να δω κατι περα απο αυτο...

γι αυτο σου λεω, οτι ειναι σημαντικο να ξεκιναμε απο τον εαυτο μας: να δουμε ο καθενας μας, πως βλεπει τον εαυτο του. εχει μεγαλη αξια να σε δεις ολοκληρη, ολοκληρωμενη. να σε παρατηρησεις κ να αισθανθεις που πονας κ που οχι. για τι εισαι περηφανη κ γιατι ακομα ακομα ντρεπεσαι ή αισθανεσαι αβολα. φυσικα κ η διαδικασια αυτη δεν ειναι ευχαριστη ή αναλαφρη. η θηλια που σε πνιγει, το μεγαλο βαρος, ειναι πραγματα που νομιζω τα νιωθουμε ολοι, οσο ψαχνομαστε ή αφηνομαστε στο να αισθανθουμε...ολο αυτο ομως νομιζω ειναι απαραιτητο σταδιο για να ερθει σιγα σιγα κ η λυτρωση.

Κ σε οτι αφορα το προβλημα της υγειας, δεν σημαινει οτι οσοι ρωτουν βλεπουν μονο αυτο. Μπορει να βλεπουν και αυτο. Αλλα οχι μονο αυτο Διαφωνεις?

[apla_ego]

Δεν ξέρω, δεν ξέρω αν διαφωνώ ή συμφωνώ. Έχω μπλοκάρει, δεν μπορώ να σκεφτώ, μόνο αρνητικά σκέφτομαι, καθαρά όχι. Ομίχλη μπαίνει από παντού στο μυαλό μου, δεν μπορώ να σου απαντήσω. Τουλάχιστον, όχι τώρα. Ίσως, α κάποτε βρω τη λύτρωση, να μπορώ να απαντήσω. Τώρα είμαι σε αρνητική σύγχυση.

[ανεμος]

Apla_ego (ωραιο νικ )

καλως ηρθες!

Εχω παρατηρησει κι εγω,μαλλον οχι απο την δικη σου θεση, πώς οι περισσοτεροι ανθρωποι εχουμε δυσκολια στο να αποδεχτουμε την διαφορετικοτητα, οπως κ αν εκφραζεται ή φαινεται αυτη. Εχω νιωσει κι εγω αμηχανη μπροστα σε κατι διαφορετικο ακομα κι οταν αυτο το διαφορετικο ειναι δικο μου. Ακομα κ τοτε δεν ξερω τι να το κανω αυτο το διαφορετικο που με χαρακτηριζει, φοβαμαι αν θα γινω αποδεκτη απο τους αλλους, αν θα με αγαπησουν με την διαφορετικοτητα μου παρεα...ή αν θα με απορριψουν. Εξαιτιας της. Καμια φορα λοιπον ειναι ολα τα φωτα μου στραμμενα στην διαφορετικοτητα μου. Ειμαι ομως μονο αυτο το κομματι? Δεν ειμαι κι αλλα? Κι αν ναι ποσο χωρο καταλαμβανουν ή αφηνω να καταλαβουν κ τα υπολοιπα κομματια μου?

Ολα αυτα τα γραφω για να σου πω πώς καμια φορα οι προσωπικες μας αναπηριες μπορει να ειναι πιο βαθιες κ οχι τοσο εμφανεις. Κι οτι αν δεν τις αποδεχτουμε ή αν δεν μας αγαπησουμε εμεις οι ιδιοι, ο αγωνας για την αγαπη κ την αποδοχη των αλλων μπορει να ειναι κ ματαιος.

Πιστευω βαθια μεσα μου, πώς υπάρχουν υπέροχοι αλλοι γυρω μας που μας αγαπανε, ετσι απλα, γι αυτο που ειμαστε...Αλλα χρειαζεται να κανουμε εναν δικαιο κ ωραιο αγωνα για να τους βρουμε κ να αλληλεπιδρασουμε μαζι τους.

Αν θελεις να αναρτησεις κ σ αυτον εδω το χωρο κειμενα σου, νομιζω θα ταν πολυ ομορφο..! Καθε φωνη εχει την δικη της χροια...

ναι θα συμφωνησω απλα με το παραπανω........ωραια πασα Σοφια.Οι προσωπικες αναπηριες,με αγγιξες πολυ και απλα μου θυμισες πως απομονωνομαι οταν νιωθω πως οι προσωπικες μου αναπηριες με απομακρυνουν απο τους αλλους.εγω απομακρυνομαι,δεν με απομακρυνουν οι αλλοι,πρωτα εγω με αποριπτω και μετα οι αλλοι.Απλα τωρα μαθαινω πως για να με απορριψει καποιος πρεπει πρωτα να απορριψω εγω εμενα.Στην πραγματικοτητα απορριπτουμε τους αλλους γιατι εχουμε αποριψει πρωτα εμας.Φαυλος κυκλος η αποριψη.Διαφορετικοτητα η μοναδικοτητα?μικρη η διαφορα και χωρις σημασια και ναι αν δεν αγαπησουμε εμας ο αγωνας για την αποδοχη και την αγαπη των αλλων ειναι ματαιος.Κανεις δεν αγαπα καποιον που δεν αγαπαει τον εαυτο του.
Για αυτο γραφε καταλαβαινω την ελευθερια σου αλλα η ελευθερια ειναι μεσα μας και αν δεν σπασουμε τα δεσμα που μας κρατανε φυλακισμενους δεν θα απελευθερωθουμε ποτε οτι και αν λενε οι αλλοι για εμας.......
Σοφια εγω την γουσταρω την διαφορετικοτητα που εχεις στο γραψιμο σου
<<απλα εγω>> καλως ορισες,ετσι να επικοινωνουμε για να αλληλεπιδρουμε...................... ................

[Sofia]

και η συγχυση εχεις τον λογο της. το πιστευω αυτο...ελπιζω να ξεμπλοκαρεις συντομα

[apla_ego]

Καλώς σας βρήκα άνεμε!!

[apla_ego]

Σε ευχαριστώ πολύ Σοφία! -)

[Φωτεινη!]

Επισης να πω οτι οταν ειμαστε απογοητευμενοι,βλεπουμε ΜΟΝΟ την αρνητικη πλευρα,ναι?
Εχουμε την ταση να ξεχναμε πως υπαρχουν και αυτοι που μας αποδεχονται και να δινουμε σημασια μονο σε εκεινους που μας αρνουνται!

[researcher]

apla_ego

καλωσορισες

δεν διαβασα το θεμα σου

καποια στιγμη θα το διαβασω και θα σου απαντησωωωω....

[researcher]

Νιώθω κατάθλιψη και θυμό, επειδή όσες προσπάθειες και να έκανα, όσο σκληρές και αν ήταν, οι άνθρωποι ποτέ δεν με αποδέχτηκαν. Γράφω λογοτεχνία και την είχα αναρτήσει στο Facebook: όσο δεν τους είχα πει για το πρόβλημα της υγείας μου, όλοι μου έλεγαν "Τι ωραία που γράφεις!". Όταν τους το ανακοίνωσα πως είμαι..., κανείς δεν μου ξαναείπε τίποτα. Έχω σπουδάσει, μα το πτυχίο μου είναι άχρηστο, δεν δουλεύω.

Νιώθω βαθειά λύπη και δεν αντέχω πλέον αυτή την κατάσταση. Θέλω να κάνω κάτι εκκωφαντικό που θα αναγκάσει όλους αυτούς να μου δώσουν προσοχή. Θέλω να πάω εκεί που βρίσκεται αυτός που αγαπάω, και να του πω "Ναι ρε, σε αγαπάω. Τι κακό είναι που είμαι ... αυτό που είμαι; Πες ρε!!!!".
Νιώθω απελπισία για αυτό που βιώνω, αλλά πιο πολύ με πληγώνει η αδιαφορία σας, άνθρωποι.

Πνίγομαι... Βοήθεια

Καλημερα απλα εσυ!!!!

δεν βλεπω πουθενα το ποτε

στο facebook

ισως δεν γνωριζουν και κεινοι σε ποιο μυνημα σου να απευθυνθουν


στο ειμαι αμεα

η στο γραφω ωραια

και μπερδευονται!!!!

πρωτα ειχαν ενα μηνυμα οτι γραφεις

τωρα εχουν δυο και δεν ξερουν απλα με ποιο μυνημα εισαι εκει πως εσυ το βιωνεις και τετοια

το αμεα ειναι και πως το βιωνει ο καθενας στην ψυχη του.

Και σιγουρα υπαρχουν ψυχες και σωματα που μπορουν να σε αγγιξουν και να τα αγγιξεις με ξεχωριστο τροπο