Είναι ένας παιδικός-οικογενειακός φίλος ο οποίος δεν είναι καλά. Φίλοι ήμασταν με τον αδερφό του ο οποίος λείπει έξω. Αλλά μεγαλώσαμε κάπως όλοι μαζί, τους αγαπούσα, μαγαπούσαν όλα καλά. Ξέρω από την μητέρα του ότι περνάει κάπως δύσκολα και ότι κάνει ψυχοθεραπεία και παίρνει κάποιο φάρμακο. Είχα αρκετό καιρό να τον δω. Η μητέρα του λέει πως ήταν πολύ χειρότερα αλλά δεν ξέρω πόσο χειρότερα θα μπορούσε να είναι. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Κουνημένος; Κλονισμένος; Σαν να μιλάει αποκαρδιωμένος; Σαν να μην έχει ανάσα; Στεναχωριέμαι. Είναι ένα πολύ γλυκό παιδί και όμορφο δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Μου είπε η μάνα του να πάμε για κανέναν καφέ και προφανώς και θέλω. Αλλα τον νιώθω τόσο εύθραυστο. Δεν έχω ιδέα από ψυχικές παθήσεις. Δεν δουλεύει (δεν νομίζω πως μπορεί) αλλά είναι πολύ εφυές άτομο. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνει όλο αυτό ή αν είναι χαμένος; Στο ινσταγκραμ έχει βγάλει φωτογραφίες τα πάντα, άσχετα σπίτια, γάτες, περιστέρια. Σαν να περπατάει όλη μέρα και να φωτογραφίζει (but something doesn't feel right). Υπάρχει κάτι που θα έπρεπε να κάνω για να τον βοηθήσω; Σκέφτηκα να του έλεγα να πάμε γυμναστήριο (κάνω μια ωραία προπόνηση που προσωπικά μου φτιάχνει φουλ την διάθεση). Φαίνεται σαν να μην έχει δύναμη όμως. Έχω στεναχωρηθεί και εγώ. Στην ουσία ήμασταν φίλοι με τον αδερφό του, χαθήκαμε επειδή έφυγε έξω. Αλλά πάντα τους είχα στην καρδιά μου. Μια φωνή μέσα μου μου λέει "γιατί τον είχες ξεχάσει;".