Δεν μιλάω καθόλου

[Angel1519]

Καλησπέρα,
Έχω κουραστεί να είμαι αυτή που είμαι. Όταν είμαι σε μία παρέα δεν μιλάω καθόλου, μόνο αν μου απευθύνει κάποιος το λόγο. Νιώθω ότι ακόμα και να μην ήμουν εκεί κανείς δεν θα το πρόσεχε ή ότι δεν θα έλειπα σε κανένα.
Ακόμα και όταν είμαι με ένα μόνο άτομο μιλάω λίγο ή δεν μπορώ να βρω κάτι να συζητήσουμε.
Τις ελάχιστες φορές που μπορεί να βγω έξω και όντως να μιλήσω αρκετά και να εκφράσω αυτά που σκέφτομαι, νιώθω πολύ όμορφα και ότι πέρασα καλά. Θα ήθελα να είμαι πάντα έτσι, αλλά δεν τα καταφέρνω.
Τον τελευταίο καιρό μάλιστα με έχουν απογοητεύσει άτομα που θεωρούσα φίλους μου, κι έτσι δεν θέλω καν να προσπαθήσω να επικοινωνήσω πραγματικά μαζί τους. Το να γνωρίσω νέα άτομα μου φαίνεται πολύ δύσκολο και έτσι καταλήγω να σκέφτομαι ότι μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου και ότι δεν έχω ανάγκη ούτε παρέες ούτε φίλους ούτε σχέσεις.
Κανω συνεδρίες σε ψυχολόγο αλλά εκεί είμαι το άκρως αντίθετο, μιλάω συνέχεια. Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω.

[kopela93]

Γεια σου. Οπότε μάλλον λες ότι επειδή δε μιλάς καθόλου λογικά αυτό θα επηρεάζει το ρόλο σου στην κοινωνία τις σχέσεις σου το πώς σε βλέπουν οι άλλοι και συνεπώς το πώς βλέπεις εσύ τον εαυτό σου.
Εγώ βλέπω ότι απλά δε θες να μιλήσεις γιατί πιστεύεις ότι δε θα σε καταλάβουν, δεν ενδιαφέρονται, ίσως να έχεις δει ότι ο καθένας κοιτάει την πάρτη του και πολύ καλά θα πιστεύεις γιατί έτσι είναι.
Πόσο είσαι;

[Cmos]

Καλησπέρα.
Μπορείς να αναφέρεις θέματα συζητήσεων που σε ενδιαφέρουν?

[Angel1519]

Συνήθως μιλάω για πράγματα που μπορεί να με απασχολούν καθημερινά όπως η σχολή μου ή για πράγματα που θέλω να κάνω. Μπορεί όμως να συζητήσω και για κοινωνικά ή πολιτικά θέματα, για κάτι που άκουσα στις ειδήσεις κλπ.
Τις περισσότερες φορές θα λειτούργησω καλύτερα με ένα θέμα που άνοιξε ο συνομιλητής μου. Όταν προσπαθήσω να ανοίξω ένα θέμα εγώ νιώθω ότι πολύ σύντομα το έχουμε εξαντλήσει.

[nikos2]

υποπτευομαι οτι μιλας πολυ και ανοιγεσαι μονο οταν εμπιστευεσαι τον αλλον που εχεις διπλα σου και εχεις σιγουρη την αποδοχη του.

η αληθεια ειναι οτι κακως θεωρεις οτι το τι θα πεις σε μια παρεα εχει μεγαλη σημασια και οτι ολλοι θα σε κρινουν απο τα λογια σου κτλ κτλ. δεν πρεπει να δινεις καμμια σημασια στο τι θα πουνε οι αλλοι, σε καποιους θα αρεσει σε καποιους οχι, μερικοι θα αδιαφορισουν εντελως....

[Angel1519]

Είμαι 23. Σίγουρα επηρεάζει το πώς νιώθω για τον εαυτό μου. Το θέμα είναι ότι εγώ η ίδια νιώθω μοναξιά και θέλω κάποιον να συζητάω,οχι πάντα, γιατί γενικά μου αρέσει και να περνάω χρόνο μόνη μου. Και όπως ήδη ανέφερα όταν έχω μια ευχάριστη συναναστροφη και συνομιλία με κάποιον μετά νιώθω ότι πέρασα πολύ ωραία και αυτό είναι που ψάχνω. Αλλά όταν βγαίνω με μια παρέα και δεν μιλάω καθόλου, μετά νιώθω χειρότερα γιατί καταλαβαίνω ότι για τους υπόλοιπους ήταν σαν να μην ήμουν εκεί. Εγώ μπορεί πχ να γέλασα με κάποια αστεία οπότε ούτε να βαρέθηκα ούτε να πέρασα σε γενικές γραμμές άσχημα αλλά στο τέλος της μέρας δεν νιώθω ότι ήταν αυτό που ήθελα.

[nikos2]

γιατι δεν θελεις να μιλας; εσυ τι αισθανεσαι;
φοβασε οτι θα πεις κατι ανουσιο και ασημαντο για τους υπολοιπους;
δεν προλαβαινεις γιατι μιλανε οι αλλοι;
σκεφτεσαι πολυ τι θα πρεπει να πεις και δεν βρισκεις την καταλληλη στιγμη για να το πεις;

οτι και να ειναι, απο την στιγμη που εχεις κοινωνικες σχεσεις και βγαινεις σε παρεες εχεις και καποιους πιο κολλητους ας πουμε, και σε συνδυασμο με την μικρη σου ηλικια οταν το αποφασισεις θα δεις μεγαλη βελτιωση

[Cmos]

Αλλά όταν βγαίνω με μια παρέα και δεν μιλάω καθόλου, μετά νιώθω χειρότερα γιατί καταλαβαίνω ότι για τους υπόλοιπους ήταν σαν να μην ήμουν εκεί.

Ποιος είναι ο λόγος που δεν μιλάς? Τι σκέφτεσαι ή νιώθεις και σε σταματάει?

[Angel1519]

Γενικά είμαι λιγομίλητη, ακόμα και με αυτούς που θεωρώ τους πιο κοντινούς μου. Ο κύριος λόγος νομίζω ότι είναι ότι θεωρώ ότι είναι ανούσιο αυτό που σκέφτομαι. Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να σκέφτομαι πολλή ώρα κάτι συγκεκριμένο αλλά να διστάζω να το πω. Ωστόσο, υπάρχουν και στιγμές όταν πχ μπορεί να είμαι με ένα μόνο άτομο και μπορεί να υπάρχει η αμηχανία της σιωπής και να μην μπορώ πραγματικά να βρω τίποτα να πω.

[Angel1519]

Επίσης τα πάω πολύ καλύτερα στο γραπτό λόγο. Μπορώ να ανταλλάσσω όλη μέρα μηνύματα με κάποιον αλλά δεν μπορώ να μιλήσω μαζί του στον ίδιο βαθμό ούτε στο τηλέφωνο ούτε σε βιντεοκλήση ούτε από κοντά.

[Cmos]

Γενικά είμαι λιγομίλητη, ακόμα και με αυτούς που θεωρώ τους πιο κοντινούς μου. Ο κύριος λόγος νομίζω ότι είναι ότι θεωρώ ότι είναι ανούσιο αυτό που σκέφτομαι. Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να σκέφτομαι πολλή ώρα κάτι συγκεκριμένο αλλά να διστάζω να το πω. Ωστόσο, υπάρχουν και στιγμές όταν πχ μπορεί να είμαι με ένα μόνο άτομο και μπορεί να υπάρχει η αμηχανία της σιωπής και να μην μπορώ πραγματικά να βρω τίποτα να πω.

Συμβαίνει να μην έχεις κάτι να πεις κάποιες στιγμές. Δεν είναι κάτι κακό αυτό.
Αφου αναγνωρίζεις τον λόγο που δεν μιλάς, μπορείς να τον ξεπεράσεις.
Ακόμα και όταν θεωρείς πως είναι ανούσιο αυτό που σκέφτεσαι, να το λες.
Δεν θα αλλάξει εύκολα το οτι το θεωρείς ανούσιο, αλλά μπορείς να εκφράζεσαι ακόμα και αν το θεωρείς ανούσιο.
Το ίδιο ισχύει και με τον φόβο. Μπορεί να φοβάσαι την αντίδραση του άλλου, αλλά δεν είναι απαραίτητο να σε σταματήσει ο φόβος.
Αν το δοκιμάσεις κάποιες φορές, θα δεις πως είναι καλύτερα να το διαχειρίζεσαι έτσι, άσχετα με την αντίδραση του άλλου.

[Honorata]

Διαβάζοντας το θέμα σου νομίζω πως έχεις λάθος παρέες. Εισαι με άτομα που ούτε ενδιαφέρονται για σενα ουτε εσύ για αυτά. Μπορείς να βγαίνεις μαζί τους για να σκοτώσεις την ώρα σου όμως θα χρειαστεί να γνωρίσεις και άλλα άτομα.

Σκέψου τις φορές που βγαίνεις και νιωθεις ελεύθερη να μιλάς για τον εαυτό σου, τι συμβαίνει γύρω σου που σε βοηθαει να το κάνεις αυτό και να περνάς καλά; Και αναζήτησε παρόμοιες καταστάσεις που σε βοηθούν.

[Angel1519]

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας