Πέθανε ο μπαμπάς μου

[σισσυ]

Πολλά συλληπητηρια κ από μένα...το έχω ζήσει κ εγώ κ είναι πολύ δύσκολο...παίρνει καιρό μέχρι να το συνειδητοποιήσεις κ είναι πολύ σκληρό, μεγαλώνεις απότομα...για εμένα πάνε αρκετά χρόνια παρόλα αυτά τον βλέπω στον ύπνο μου κ ιδιαίτερα όταν κάτι με απασχολεί, είναι μεγάλη παρηγοριά αυτό γιατί νιώθω ότι από εκεί που είναι με προστατεύει
Να σταθείς όσο μπορείς στη μαμα σου♥️

[End_of_an_era]

Σήμερα τον αποχαιρετίσαμε και οριστικά. Είναι σκληρό να βλέπεις τον μπαμπά σου νεκρό σε τόση νέα ηλικία. Το καλό είναι πως έχουμε και την οικογένειά του μπαμπά μου να μας στηρίζει και υπάρχει μια συνολική αγάπη. Αλλά ήταν πολύ στενάχωρο ένας λεβέντης, στα δικά μου μάτια πάντα, να τον βλέπεις έτσι. Μακάρι να τον βλέπω κι εγώ συχνά στον ύπνο μου. Του έγραψα και ένα γράμμα και το έβαλε το παιδί από το γραφείο στο σακάκι εκεί στην καρδιά του κοντά.

[ioannis2]

Να μείνεις κοντά στους ανθώπους που σε αγαπούν, που σε καταλαβαινουν και με τα λόγια, ακόμα και με την παρουσία τους, σε ανακουφίζουν.

[End_of_an_era]

Σήμερα σκέφτομαι να είχα ακόμα μια ευκαιρία να κάτσω να τον ξαναδώ, όπως χθες. Αυτό το παράπονο με τρώει σήμερα.

[ioannis2]

Σήμερα σκέφτομαι να είχα ακόμα μια ευκαιρία να κάτσω να τον ξαναδώ, όπως χθες. Αυτό το παράπονο με τρώει σήμερα.

Τις πρώτες μέρες ο πόνος είναι πολύ έντονος. Είναι έντονη η επιθυμία να ταν εκεί που σε συνήθισε να στέκεται, να μιλά, να περνάει, κι αυτή η επιθυμία κάνει τον πόνο έντονο. Όσο μπορείς να σαι κοντά σ' αυτούς που σ' αγαπούν, είναι μια γαλήνη μέσα στον πόνο.