Άγχος και δουλειά γίνεται; Έχουμε μέλλον;

[keep_walking]

Αυτο φυσικα δεν σημαινει οτι δεν θα φαω πακετο. Δηλαδη αγχος, αβεβαιοτητα εαν τα καταφερω, την αρχη που ειναι παντα πολυ δυσκολη κλπ κλπ κλπ. Φυσιολογικο.

[andreas86]

Γειά σου φίλε μου, εγώ έχω αναφέρει πολλές φορές την ιστορία μου στο θέμα δουλειά, ας την ξανά πω άλλη μια. Πρώτη μου δουλειά ήταν στα 19 με 20 μέσω ΟΑΕΔ σε ανελκυστήρες, ασανσέρ. Τότε δεν ήξερα πως είναι σε ένα περιβάλλον όπως η δουλειά και πήγα στο άγνωστο και χωρίς άγχος. Λοιπόν εκεί δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω, ήμουν χαμένος μου έλεγαν πράγματα κάνε το ένα το άλλο και εγώ δεν καταλάβαινα, δεν μπορούσα να επεξεργαστώ την εντολή και άρχισαν κάποιες κουβέντες- ειρωνείες και τελικά πήγε το αφεντικό στην σχολή και είπε ότι δεν πηγαίνω στην δουλειά ψέμα, ήθελε να φύγω γιατί δεν μπορούσα να προσφέρω, μου έδωσε και 20 ευρώ δήθεν ότι τόσα έπρεπε να πάρω για της μέρες που πήγα ενώ ήταν πολλά περισσότερα, μου έφαγε λεφτά δηλαδή, τέλος πάντων έφυγα από εκεί και μετά με βάλανε στην ΔΕΗ από τον ΟΑΕΔ, εκεί το άγχος μου ήταν πιο έντονο ίσως μου είχε μείνει από την προηγούμενη δουλειά, ήταν έντονο το άγχος όπως προείπα, δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω, μόνιμα αφηρημένος στον κόσμο μου. Εκεί δεν υπήρχαν ειρωνείες αλλά υπήρχαν κάπου κάπου φωνές από ορισμένους, η μάλλον παρατηρήσεις καλύτερα. Πέρασα ένα χρόνο, όπως πέρασα και με ανακούφιση τελείωσα. Πήγα στρατό μετά ( αυτό άσχετο,). Μετά δούλεψα από κάτι σεμινάρια σε σούπερ μάρκετ, εντάξει μες στο άγχος και από τότε δεν θέλω να ακούσω για δουλειά, όταν ακούω για κάποια θέση, για κάποια δουλειά με πιάνει κάτι σαν έντονο άγχος, ταχυκαρδία, βέβαια δεν γίνεται να μένω έτσι άπραγος το ξέρω, αλλά δεν το παίρνω απόφαση να κινηθώ. Επίσης έχω τελειώσει δύο ΙΕΚ, αλλά δεν έδωσα πιστοποίηση λόγο άγχους. Το καλό νέο ήταν πριν λίγες μέρες όταν έμαθα ότι με πήραν σε κάτι σεμινάρια, αυτό δεν θα με κάνει να αντιμετωπίσω κατάματα τους φόβος μου, καθώς θα είναι μόνο θεωρητικά από ότι διάβασα, αλλά θα έχω κάποια χρήματα. Πάντως να αποφεύγεις τα προβλήματα είναι μεγάλο λάθος και όσο μεγαλώνεις είναι και χειρότερα, το έχω καταλάβει, άσχετα που δεν δραστηριοποιουμαι.

Καλησπέρα σε όλους.
Πάσχω από Γαδ, κρίσεις πανικού, χρόνιο στρες ίσως και μια ψιλοκαταθλιψουλα, ίσως και κοινωνική φοβία και άλλα.
Το θέμα μου είναι ότι λόγω οικονομικών το άγχος μου μεγαλώνει και δεν μπορώ να δουλέψω , τριανταρισα και με συντηρούν οι γονείς μου αλλά δεν αντέχουν πλέον οικονομικά.
Με λίγα λόγια δεν μπορώ να δουλέψω όσες προσπάθειες έκανα έπεσαν στο κενό, πριν καν φτάσω στην συνέντευξη πήγαιναν να με πιάσουν κρίσεις πανικού και οι φοβίες μου γινόντουσαν έντονες με αποτέλεσμα να ακυρώνω τις συνεντεύξεις ,όχι για τίποτα σοβαρές δουλειές.

Να σημειώσω πως δεν έχω κάποιο πτυχίο , την σχολή μου την είχα παρατήσει πριν χρόνια. Ούτε τίποτα ειδικές γνώσεις, με λίγα λόγια δεν έχω τίποτα να βάλω σε βιογραφικό ούτε έχω κάποια προϋπηρεσία κάπου.

Υπάρχει κάποια δουλειά μέσω σπιτιού που μπορώ να βρω;
Υπάρχουν τίποτα ειδικά προγράμματα για άτομα σαν και εμάς;
Να στραφω στο επίδομα οπεκα; Το δικαιούμαι; Θα μου καταστρέψει την ζωή όταν το πάρω; Αυτό θα ήταν η τελευταία λύση.

Η αλήθεια είναι ότι θέλω να αλλάξω την ζωή μου και αν δεν γίνω καλά ψυχικά, βλέπω να πηγαίνει στα σκουπίδια δυστυχώς.
Το θέμα δουλειάς με απασχολεί πάρα πολύ αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι.

Έχει κάποιος παρόμοιο θέμα με εμένα; Που δεν έχει δουλειά η δεν μπορεί να βρει λόγω συνθηκών;
Η αν κάποιος άλλος με προβλήματα έχει βρει δουλειά; Και αν πως;
Υπάρχουν δουλειές για άτομα με ψυχολογικα προβλήματα; Η είμαστε καταδικασμένοι;

[Player]

Να σε ρωτήσω κάτι Player;Πριν κάτι δεκαετίες που οι άνθρωποι ήταν λιγότερο ενημερωμένοι για αυτά τα θέματα και οι ειδικοί ψυχικής υγείας ήταν σπάνιοι, άνθρωποι με άγχος δεν παίρναν αποφάσεις, δεν πηγαίναν για δουλειά, δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητα; Έπρεπε να έχουν κάποιον από δίπλα να τους μάθει 2-3 μηχανισμούς για να κάνουν το οτιδήποτε; Σίγουρα δυστυχώς κάποιοι θα στιγματίζονταν, δεν θα είχαν την κατάλληλη βοήθεια και θα ζούσαν μια ζωή κρυμμένοι σε σπίτια από συγγενείς ή ακόμα χειρότερα θα καταλήγαν σε ιδρύματα, αλλά αυτοί ήταν μία πολύ ισχνή μειοψηφία σε σχέση με τους ανθρώπους που είχαν κρίσεις πανικού. αγχώδεις διαταραχές κτλ, μπορεί να μην ξέραν καν τι έχουν, αλλά πάντως σφίγγανε τα δόντια και απλά συνεχίζανε τη ζωή τους. Ίσως με πολύ κόπο και ταλαιπωρία, αλλά σίγουρα η κατάσταση βελτιωνόταν γιατί δεν υπήρχε περιθώριο να μη βελτιωθεί. Τουλάχιστον κάτι κάναν, προχωρούσαν στη ζωή τους ακόμα και αν είχαν τις διαταραχές αγκαζέ παρά να κάθονται με την διαταραχή ούτως ή άλλως και να κοιτάνε τα τοίχια και να περνάνε τα χρόνια έτσι.

Πρόσεξε, δεν κατακρίνω την σύγχρονη ψυχιατρική επιστήμη ή την ψυχολογία, είναι μία πολύ μεγάλη βοήθεια. Ωστόσο διακρίνω μία τάση να βάζουμε ταμπέλες στα προβλήματα, να κρυβόμαστε πίσω από την ταμπέλα και να μένουμε εκεί. Στην θεωρία και όχι σε πρακτικές λύσεις. Είναι μεγάλη παγίδα. Βλέπεις κι εδώ να γράφουν πήγα για ψυχοθεραπεία τόσα χρόνια και δεν με έκανε καλά, δεν μπορώ το ένα, δεν μπορώ το άλλο, λες και είναι η μαγική λύση. Βοήθεια είναι οι ειδικοί ψυχικής υγείας, τεράστια βοήθεια, αλλά τη δουλειά πρέπει να την κάνεις μόνος σου.

Ναι το ξέρω ότι την δουλειά πρέπει να την κάνω μόνος μου, αλλά θέλω μια ψυχολογική βοήθεια για να ανταπεξέλθω.
Βασικά νομίζω ότι έχεις δίκιο, αλλά δεν ξέρω από πού να αντλήσω δύναμη.
Και εννοείται ότι το στίγμα δεν με νοιάζει αρκεί να γίνω καλά.

[Player]

Ούτε εγώ είχα δουλέψει πριν πάθω κατάθλιψη, είχα περάσει κατάθλιψη και σαν έφηβος. Έπαιρνα ήδη αντικαταθλιπτικό που μείωνε και το άγχος όταν πέρασα συνέντευξη και μετά στη δουλειά.

Μόνο σε εμένα φαίνεται βουνό το να περάσω συνέντευξη και να πιάσω δουλειά;
Ίσως αντί να μειώσω το ξαναξ έπρεπε να τ αυξήσω η να πάρω αντικαταθλιπτικό.

[Player]

Αυτο φυσικα δεν σημαινει οτι δεν θα φαω πακετο. Δηλαδη αγχος, αβεβαιοτητα εαν τα καταφερω, την αρχη που ειναι παντα πολυ δυσκολη κλπ κλπ κλπ. Φυσιολογικο.

Σου εύχομαι τα καλύτερα.
Ελπίζω να τα καταφέρεις.
Αλλά εμένα μου φαίνεται βουνό να τα καταφέρω.

[Player]

Γειά σου φίλε μου, εγώ έχω αναφέρει πολλές φορές την ιστορία μου στο θέμα δουλειά, ας την ξανά πω άλλη μια. Πρώτη μου δουλειά ήταν στα 19 με 20 μέσω ΟΑΕΔ σε ανελκυστήρες, ασανσέρ. Τότε δεν ήξερα πως είναι σε ένα περιβάλλον όπως η δουλειά και πήγα στο άγνωστο και χωρίς άγχος. Λοιπόν εκεί δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω, ήμουν χαμένος μου έλεγαν πράγματα κάνε το ένα το άλλο και εγώ δεν καταλάβαινα, δεν μπορούσα να επεξεργαστώ την εντολή και άρχισαν κάποιες κουβέντες- ειρωνείες και τελικά πήγε το αφεντικό στην σχολή και είπε ότι δεν πηγαίνω στην δουλειά ψέμα, ήθελε να φύγω γιατί δεν μπορούσα να προσφέρω, μου έδωσε και 20 ευρώ δήθεν ότι τόσα έπρεπε να πάρω για της μέρες που πήγα ενώ ήταν πολλά περισσότερα, μου έφαγε λεφτά δηλαδή, τέλος πάντων έφυγα από εκεί και μετά με βάλανε στην ΔΕΗ από τον ΟΑΕΔ, εκεί το άγχος μου ήταν πιο έντονο ίσως μου είχε μείνει από την προηγούμενη δουλειά, ήταν έντονο το άγχος όπως προείπα, δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω, μόνιμα αφηρημένος στον κόσμο μου. Εκεί δεν υπήρχαν ειρωνείες αλλά υπήρχαν κάπου κάπου φωνές από ορισμένους, η μάλλον παρατηρήσεις καλύτερα. Πέρασα ένα χρόνο, όπως πέρασα και με ανακούφιση τελείωσα. Πήγα στρατό μετά ( αυτό άσχετο,). Μετά δούλεψα από κάτι σεμινάρια σε σούπερ μάρκετ, εντάξει μες στο άγχος και από τότε δεν θέλω να ακούσω για δουλειά, όταν ακούω για κάποια θέση, για κάποια δουλειά με πιάνει κάτι σαν έντονο άγχος, ταχυκαρδία, βέβαια δεν γίνεται να μένω έτσι άπραγος το ξέρω, αλλά δεν το παίρνω απόφαση να κινηθώ. Επίσης έχω τελειώσει δύο ΙΕΚ, αλλά δεν έδωσα πιστοποίηση λόγο άγχους. Το καλό νέο ήταν πριν λίγες μέρες όταν έμαθα ότι με πήραν σε κάτι σεμινάρια, αυτό δεν θα με κάνει να αντιμετωπίσω κατάματα τους φόβος μου, καθώς θα είναι μόνο θεωρητικά από ότι διάβασα, αλλά θα έχω κάποια χρήματα. Πάντως να αποφεύγεις τα προβλήματα είναι μεγάλο λάθος και όσο μεγαλώνεις είναι και χειρότερα, το έχω καταλάβει, άσχετα που δεν δραστηριοποιουμαι.

Καλησπέρα φίλε,
Σε νιώθω εκατό τα εκατό και εγώ μόλις ακούω για δουλειά με πιάνει ταρακουλο ,έντονο άγχος, ταχυκαρδίες κ τέτοια.
Δυστυχώς εγώ δεν έχω ούτε αυτή την εμπειρία που έχεις εσύ στην δουλειά.
Και εγώ μια από τα ίδια δεν μπορώ να δραστηριοποιηθω παρόλο που ξέρω ότι χειροτερεύουν τα προβλήματα μου και γιγαντώνονται μέρα με την μέρα.
Και δεν έχω και κάποιον γνωστό να με βάλει σε μια δουλειά, τότε ίσως να μην είχα τόσο άγχος.
Όπως και να έχει σου εύχομαι καλή επιτυχία στην νέα αρχή που πας να κάνεις.

[andreas86]

Καλησπέρα φίλε,
Σε νιώθω εκατό τα εκατό και εγώ μόλις ακούω για δουλειά με πιάνει ταρακουλο ,έντονο άγχος, ταχυκαρδίες κ τέτοια.
Δυστυχώς εγώ δεν έχω ούτε αυτή την εμπειρία που έχεις εσύ στην δουλειά.
Και εγώ μια από τα ίδια δεν μπορώ να δραστηριοποιηθω παρόλο που ξέρω ότι χειροτερεύουν τα προβλήματα μου και γιγαντώνονται μέρα με την μέρα.
Και δεν έχω και κάποιον γνωστό να με βάλει σε μια δουλειά, τότε ίσως να μην είχα τόσο άγχος.
Όπως και να έχει σου εύχομαι καλή επιτυχία στην νέα αρχή που πας να κάνεις.

Ευχαριστώ για της ευχές. Πιστεύω ότι, ίσως εάν για πρώτη φορά στην πρώτη μου δουλειά είχα ένα φιλικό κλίμα ίσως να με επηρέαζε αλλιώς το πράγμα και να μην είχα τέτοια αρνητικοτητα. Εσύ που δεν έχεις εμπειρία, μπορεί να βρεις κάτι που να σαρεσει το περιβάλλον και όλα.

[Player]

Ευχαριστώ για της ευχές. Πιστεύω ότι, ίσως εάν για πρώτη φορά στην πρώτη μου δουλειά είχα ένα φιλικό κλίμα ίσως να με επηρέαζε αλλιώς το πράγμα και να μην είχα τέτοια αρνητικοτητα. Εσύ που δεν έχεις εμπειρία, μπορεί να βρεις κάτι που να σαρεσει το περιβάλλον και όλα.

Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ με πιάνει Μπλάκ άουτ, τρεεμω και μόνο στην ιδέα, με πιάνουν ταχυπαλμιες, κρίσεις και άλλα μόνο κ μόνο άμα στείλω βιογραφικό κ με καλέσουν.

[Sonia]

Διάβασε προσεκτικά όλα σου τα μηνύματα. Σε όλα γράφεις ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ, για πράγματα που θεωρείς ότι δεν γίνονται, παντού μία άρνηση.
Περιμένεις να αλλάξεις κάτι με επιφοίτηση, με μαγικό ραβδί, με τι;

[andreas86]

Διάβασε προσεκτικά όλα σου τα μηνύματα. Σε όλα γράφεις ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ, για πράγματα που θεωρείς ότι δεν γίνονται, παντού μία άρνηση.
Περιμένεις να αλλάξεις κάτι με επιφοίτηση, με μαγικό ραβδί, με τι;

Και εσύ έγραψες ένα δεν!!! Χαχα

[andreas86]

Πέρα από την πλάκα Player, ένα ΙΕΚ είναι ότι πρέπει και θα γνωρίσεις κόσμο ίσως κάνεις φίλους και αύριο μεθαύριο δεν ξέρεις μπορεί να είστε συνάδελφοι. Θα μάθεις μια ειδικότητα και στην πρακτική άσκηση θα πληρώνεσαι, από ότι ξέρω τώρα πληρώνονται, γιατί εγώ ευρώ δεν πήρα!

[Sonia]

O ΟΑΕΔ έχει μετονομαστεί σε Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης (Δ.ΥΠ.Α.) και τρέχει διάφορα προγράμματα "επιμόρφωσης", εν μέρει επιδοτούμενα από Ευρωπαϊκά κονδύλια. Πληρώνεσαι ένα ποσό που πας στα μαθήματα, έχει ανάλογα την ειδικότητα κάποιους μήνες πρακτικής που κι εκεί πληρώνεσαι και έχεις και ένσημα, παίρνεις και χαρτί ότι έχεις κάποια κατάρτιση. Είναι κι αυτό μία ιδέα.

Γενικά πολλά μπορείς να κάνεις. Πρέπει όμως να πεις θα κάνω αυτό, όχι σκέφτομαι να κάνω το και το, αλλά μήπως μπλα μπλα μπλα και φέρνεις προσκόμματα και μένεις στις θεωρίες.

[ΑΧΒΑΧ]

Μετά από ένα μήνα ανεργίας κατάφερα να ξεκινήσω να εργάζομαι , αλλά δεν νιώθω καλά , είναι πολλές οι ώρες …, και νιώθω σαν γλάστρα . Φοβάμαι για το πώς θα εξεληχθεί , πιστεύω πως τις επόμενες μέρες θα με υποχρεώσουν να κάνω περισσότερα. Είναι ‘’δοκιμαστικές μέρες’’ με πληρωμή αλλά δεν μου άρεσε το περιβάλλον και ο τρόπος που δουλεύουν. Δεν τολμώ να φύγω μόνος μου , πέρασα δύσκολα ψάχνοντας να βρω κάποια δουλειά , δεν την πάλευα περιμένοντας να με καλέσουν για συνέντευξη, και όλες οι θέσεις είναι σε μεγάλη απόσταση για έμενα, με δύσκολο ωράριο και βαριές εργασίες. Πόσο άδικη είναι η ζωή , τι κακό έχω κάνει και δεν μπορώ να βρω κάτι σωστό. Τώρα ανησυχώ υπερβολικά, μεγαλώνω και δεν ξέρω πως θα εξασφαλίσω το εργασιακό και (συνταξιοδοτικό) μου μέλλον..
Έχω άδικο που θέλω κάτι μόνιμο με όλα τα νόμιμα ? Έφυγα από την παλιά μου εργασία γιατί δεν είχα πλήρη ασφάλεια και έπαιρνα λιγότερα χρήματα τώρα που ξεκίνησα προβληματικά αξίζει να κάνω υπομονή ? Δεν μπορώ να πω κάτι γιατί τα καθήκοντά μου είναι λίγα και εύκολα, όπως είχα ξεκινήσει και στην πρώτη μου δουλειά και κατέληξα να κάνω τα πάντα … . Φοβάμαι πως θα την πατήσω για δεύτερη φορά !

[kostas62]

Το να παιρνεις τα νόμιμα ,σωστά το διεκδικείς.

Οσο για το μόνιμο, δεν υπάρχει πάρα μόνο στο δημόσιο που η απόδοση του υπαλλήλου δεν αξιολογείται..

Στον ιδιωτικό τομέα,
αποδίδεις κέρδος για την επιχείρηση; μένεις ..

Δεν αποδίδεις; φεύγεις..

[ΑΧΒΑΧ]

Δεν φταίει ο υπάλληλος για τα μειωμένα κέρδη όταν δεν του επιτρέπουν να πάρει πρωτοβουλίες και να διορθώσει όσα στραβά γίνονται. Η άποψη πως πέφτει απόδοση με την ηλικία προκαλεί αποτροπή και φόβο για τους ‘’λίγο’’ μικρότερους , γιατί θα περιμένουν να τους αντικαταστήσουν με νεότερους μόλις ξεπεράσουν το όριο ηλικίας που βλέπουμε πάντα στις αγγελίες !
Με τόση ανασφάλεια δεν μπορώ να σχεδιάσω , να ονειρευτώ και να έχω ελπίδες για το μέλλον . Με πιάνει πανικός μόλις ξυπνήσω χωρίς να μπορώ να το ελέγξω, τουλάχιστον η εργασία ακόμα και αν δεν με κάνει χαρούμενο βοηθάει στο να ξεχνιέμαι από τις ανησυχίες για το μέλλον, και γλιτώνω το άγχος της αναζήτησης και την ντροπή να κάθομαι και να με συντηρούν οι γονείς μου. Τελικά δεν αξίζει να διεκδικείς περισσότερα από όσα σου δίνουν, είναι χιλιάδες οι δυστυχισμένοι εργαζόμενοι και όσο ψάχνεις βρίσκεις παντού προβλήματα. Κάποιοι κρύβουν την ''άσχημα'' στην εργασία τους και πρέπει να ζήσεις ο ίδιος από κοντά γιατί η περιγραφή και τα λόγια διαφέρουν από την πραγματικότητα.