κατι να αγαπω

[researcher]

συνναντησα δυο ανθρωπους που εχουν επιστρεψει στη ζωη

εχοντας ζησει πολλα χρονια στο γολγοθα του αλκοολισμου και των ναρκωτικων 10-15 χρονια


τωρα τους θυμηθηκα διαβαζοντας ενα αλλο ποστ

ε λοιπον ζηλεψα

ζηλεψα τη ζωντανια τους

την αισθηση του καθε λεπτου ζωης που τους διαπερνα και το χαιρονται

αφου μου ερχεται τωρα που το σκεφτομαι

να πηγαινω σε συνναντησεις ΑΑ

μπας και ξυπνησω

κοιμαμαι

αυτο εχω να πω

σαν να φοβαμαι να ζησω

σαν να με σερνω για να ζησω

(δεν πινω καθολου ουτε καπνιζω καν δεν το λεω γι αυτο )

απλα θελω να ζησω

και δεν ξερω πως

καταλαβατε;

μια ιδεα ειναι να αρχισω να ζω να κανω ετσι καθημερινους μικρους στοχους πιο γρηγορα

και ισως μου ελθει μετα η ορεξη

π.χ. τη φορολογικη μου δηλωση την εκανα μετα απο εναμισι μηνα αναβολης

με βαρεθηκα

οταν την εκανα και τελειωσε χαρηκα

τωρα σκεφτομαι να παω γυμναστηριο

αλλα δεν παω

το σκεφτομαι

και αλλα τετοια.....

[researcher]

Originally posted by marina38

Originally posted by researcher

οταν συναντω ανθρωπους να λαμπουν απο χαρα για αυτο που κανουν

και να χαιρονται τους ανθρωπους που εχουν διπλα τους

Μα νομίζω ότι αυτό δείχνει πολλά, ανεξάρτητα από το αν περιγράφουν τον εαυτό τους συμβιβασμένο ή ασυμβίβαστο, ανεξάρτητα από το πώς τους περιγράφουν οι άλλοι σαν συμβιβασμένους ή ασυμβίβαστους.

ναι Μαρινα δειχνει πολλα

και μου αρεσει οταν το βλεπω

μα αισθανομαι πως καποιες αορατες κλωστες δε θα με αφησουν ποτε να το ζησω

οσο και αν το θελω

[researcher]

οχι δεν ειναι τοσο θλιβερα τα πραγματα

απλα με το να αισθανομαι τη μια μερα ετσι και την αλλη γιουβετσι δε βγαζω και γω ακρη...

[keep_walking]

τωρα σκεφτομαι να παω γυμναστηριο

αλλα δεν παω

το σκεφτομαι

και αλλα τετοια.....

Δεν ειναι και οτι καλυτερο γυμναστηριο μες τη ζεστη...μην το κανεις σαν και εμενα που εκανα ετησια και...δεν πατησα το ποδι μου,λες και δεν ηξερα τι να κανω τα λεφτα μου.
Βεβαια στην επομενη που εκανα πηγα... και τωρα σκεφτομαι μηπως παω να γυμναστω λιγο ωστε να ανεβει η ευεξια και να γινω και πιο σεξυ:)

[researcher]

Originally posted by keep_walking

τωρα σκεφτομαι να παω γυμναστηριο

αλλα δεν παω

το σκεφτομαι

και αλλα τετοια.....

Δεν ειναι και οτι καλυτερο γυμναστηριο μες τη ζεστη...μην το κανεις σαν και εμενα που εκανα ετησια και...δεν πατησα το ποδι μου,λες και δεν ηξερα τι να κανω τα λεφτα μου.
Βεβαια στην επομενη που εκανα πηγα... και τωρα σκεφτομαι μηπως παω να γυμναστω λιγο ωστε να ανεβει η ευεξια και να γινω και πιο σεξυ:)

γεια σου βρε keep!

και γω αυτο σκεφτηκα

καλυτερα θλιμενη και σεξυ

παρα θλιμμενη και πλαδαρη

η ας το πω καλυτερα αναποφασιστη....

δε με κουραζει η ζεστη γιατι ειναι διπλα ακριβως απο το σπιτι μου το γυμναστηριο

δεν μπορω ομως με τιποτα να το παρω αποφαση

αυτο με κουραζει

[anwnimi]

Researcher το πρώτο βήμα για να αρχίσεις να ζεις όπως θα ήθελες είναι αυτό ακριβώς που περνάς!
Το να σκέφται συνεχώς ότι δεν ζεις όπως ακριβώς θα ήθελες:)

Αν δεν το περάσεις αυτό δε θα κάνεις κανένα βήμα.

Τώρα φαντάζομαι θα αναρρωτιέσαι πόσο θα κρατήσει...
Αυτό εξαρτάται απο εσένα την ίδια. Μα μη πιέσεις τα πράγματα να κάνεις αλλαγές που θες αν δεν αισθάνεσαι έτοιμη. Ναι είσαι σίγουρη πως όταν θα είσαι έτοιμη θα αρχίσεις να τις κάνεις πιο φυσικά από όσο περίμενες. Αυτό δε σημαίνει ότι σου λέω να επαναπαυτείς. Κράτα αυτή τη σκέψη συνεχώς στο μυαλό σου και επεξεργάσου την. Θα σου έρθει η όρεξη να κάνεις πράγματα, θα δεις.
Αν νιώσεις ότι πέρασε αρκετός καιρός, κάνε μια μικρή αλλαγή πιέζοντάς σε λίγο για να δεις πως θα είσαι με αυτή.

Ακόμα και το γυμναστήριο που λες, που είναι μια φαινομενικά ήπια αλλαγή.
Είχα να γυμναστώ 10 χρόνια! Πόσες και πόσες φορές έλεγα θα ξεκινήσω. Αγόραζα φόρμες, ρωτούσα πληροφορίες...τιποτα.
Και ξαφνικά, μετά από 10 χρόνια, ήρθε η απόφαση σαν αστραπή. Ήθελα μια τέτοια αλλαγή, διψούσα γι\'αυτή:)

Αυτο είναι απλό παράδειγμα. Αλλά από τις μικρές αλλαγές στη ζωή ανοίγουμε το δρόμο προς τις μεγαλύτερες.

[researcher]

anwnimi

εισαι σιγουρη?

εγω γιατι φαβαμαι οτι πολυ απλα ειμαι ετσι επειδη γονιδιακα μοιαζω στον κυκλοθυμικο καταθλιψε πατερα μου; ε;

σου περιγραφω ιστορικο

ειχε τριανταρησει
αλητευε ασσυστολα
ταυτοχρονα αποτελουσε βαρος για τις αδελφες του που τον επλεναν και τον μαγειρευαν και ειχε ολο παραξενιες δε μ αρεσει τι ναι αυτο και τετοια

κυνηγι εμετους καθε κυριακη λογω κυνηγιου ξενυχτιου

και ετσι βαλθηκαν να τον παντεψουν
του βρηκαν μια καλη μικρη και αβγαλτη ομορφη νησιοτοπουλα
της υποσχεθηκαν λαγους με πετραχηλια και τον παντρεψαν και μετα της ελεγαν φατον τωρα και μας τα ιδια μας εκανε

σημειωτεον η μαμα μου 17-18

τελος παντων οικογενεια....

ετσι κλωτσωντας κι αυτος

αναμεσα σε καταθλιψη κυκλοθυμικοτητα θυμο και λιγο ταμπεραμεντο σε σχεση με την παρεα μας μεγαλωσε

ειχε ομως αγαπη και νοιαξιμο πολυ για εμας το αναγνωριζω

και τωρα να μαι

βιωνω το χαλι μου

νομιζω οτι ειμαι δεμενη γονιδιακα και δε θα τα καταφερω

να βιωνω ομορφα τη ζωη μου

προσπαθω αλλα δεν μπορω

γι αυτο σε ρωτω ποσο σιγουρη εισαι;

[anwnimi]

Εγώ να δεις πόσο γονιδιακά \"δεμένη\" είμαι καλή μου! Χειρότερα από εσένα. Αν και δε μου αρέσει προσωπικά ο όρος δεμένη αλλά επηρεασμένη.

Γιατί ναι, μπορεί να είσαι και να είμαι επηρεασμένη αλλά θα σου πω το άλλο.
Πιστεύω ότι οι γονείς μου, που ΄μπορεί να ήταν κι εκείνοι επηρεασμένοι γονιδιακά δεν τόλμησαν να ωριμάσουν πραγματικά πριν προχωρήσουν σε γάμο, αλλά προτίμησαν να \"βολευτούν\" πιστεύοντας ότι έτσι είναι καλύτερα.
Κάτι τέτοιο μου θυμίζει αυτό που περιγράφεις και για τη δική σου οικογένεια.

Αν ακολουθήσω ακριβώς την ίδια πορεία κι εγώ, είναι μαθητικά πολύ πιθανό να μην ευτυχήσω ούτε κι εγώ. Όχι εξαιτίας των γονιδίων αλλά εξαιτίας των επιλογών μου.

[Sofia]

Originally posted by anwnimi
Αν ακολουθήσω ακριβώς την ίδια πορεία κι εγώ, είναι μαθητικά πολύ πιθανό να μην ευτυχήσω ούτε κι εγώ. Όχι εξαιτίας των γονιδίων αλλά εξαιτίας των επιλογών μου.

Συμφωνω. Εκτος των αλλων λεμε οτι καποιος αλλος ειναι δυστυχισμενος. Ο ιδιος ομως μπορει να πει κατι αλλο για την κατασταση του. Μεχρι ενα σημειο η κατασταση μας, ειναι κ επιλογη μας. Ας μην το ξεχναμε αυτο...

[anwnimi]

originally posted by researcher
νομιζω οτι ειμαι δεμενη γονιδιακα και δε θα τα καταφερω

να βιωνω ομορφα τη ζωη μου

προσπαθω αλλα δεν μπορω

Πως ακριβώς το προσπαθείς researcher? Δε σε ρωτάω με διάθεση ανακριτική αλλά διαλόγου:)
Πάντως, μην απογοητεύεσαι, θελει χρόνο η προσπάθεια να ωριμάσει μέσα σου μέσω της σκέψης.

[researcher]

εχετε δικιο

ο καθενας μας εχει καποια γονιδιακη κληρονομια

ισως ναι καποια πραγματα με δυσκολευουν μονο και μονο επειδη τα κληρονομησα

ισως καποια αλλα πραγματα με διευκολυνουν μονο και μονο επειδη τα κληρονομησα

οι γονεις μας δεν ειχαν τις δυνατοτητες επιλογης που εχουμε τωρα κακα τα ψεμματα

και εζησαν ετσι οπως εζησαν

αλλωστε κληρονομειται καποιο κομματι και οχι οι ζωη ολοκληρη

ακομα και αν εισαι πλουσιος ευτυχισμενος η ο,τι αλλο

αυτοπ σε καμια περιπτωση δε σημαινει πως το παιδι σου θα ειναι το ιδιο πλουσιο και ευτυχισμενο

μπορει περισσοτερο

μπορει και λιγοτερο

εξαρταται

αρα και στο αρνητικο που λεω παλι εξαρταται

ναι οι καταβολες μου ειναι τετοιες

μα ποιος ειπε πως τα γονιδια των υπολοιπων ανθρωπων αγγιζουν την τελειοτητα;

κανεις

ολοι παλευουμε ολοι αγωνιζομαστε ολοι κατι εχουμε που θελουμε να το αλλαξουμε

ολοι αγανακτουμε και περνουμε απο ολη τη γκαμα των συναισθηματων

γιατι πολυ απλα ειμαστε ανθρωποι

[researcher]

Originally posted by anwnimi

originally posted by researcher
νομιζω οτι ειμαι δεμενη γονιδιακα και δε θα τα καταφερω

να βιωνω ομορφα τη ζωη μου

προσπαθω αλλα δεν μπορω

Πως ακριβώς το προσπαθείς researcher? Δε σε ρωτάω με διάθεση ανακριτική αλλά διαλόγου:)
Πάντως, μην απογοητεύεσαι, θελει χρόνο η προσπάθεια να ωριμάσει μέσα σου μέσω της σκέψης.

εννοω οτι η βαση της τουρτας της ζωης μου ειναι γονιδια που ρεπουν προς τη καταθλιψη

και γω προσπαθω

προσπαθω να φτιαξω μια ομορφη γλυκεια τουρτα

αλλα η βαση ειναι πικρη

και δεν μου πετυχαινει το γλυκο

συνναντω εναν ανθρωπο π.χ. μου αρεσει

μετα λογω της κυκλοθυμικοτητας μου δε μου αρεσει

και μετα μου ξανα αρεσει

κι ολο προσπαθω

κι ολο το παλευω

με τον συκεκριμενο ανθρωπο ειμαστε μαζι

ε λοιπον μια ετσι μια αλλιως δεν μπορω αλλο

καταλαβες

προσπαθω αγωνιζομαι να εχω μια σταθεροτητα

αλλα δεν μου βγαινει

τη μια αγαπω την αλλη ξεχνιεμαι την αλλη λυπαμαι

την αλλη σκεφτομαι οτι ειναι ασχετος με τη ζωη μου την αλλη τι ωραια που υπαρχει βγαλε ακρη τωρα....

αυτα και με ο,τι καταπιανομαι

αυτα βιωνω

[anwnimi]

Χμ, μάλιστα - ομοιοπαθούσα:)))
Και πως ξέρεις ότι η κυκλοθυμικότητα που βιώνεις στη σχέση είναι αποτέλεσμα κληρονιμικότητας;

Πχ μπορεί κάποια πράγματα μέσα στη σχέση να σε ευχαριστούν και κάποια άλλα όχι.
Είναι λογικό και το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο.

Εξωτερικεύεις τα συναισθήματά σου τόσο όσον αφορά για τα πράγματα που σε ευχαριστούν όσο και γι\'αυτά που σε δυσαρεστούν;

[researcher]

Οχι δεν μιλαω για πραγματα που μου αρεσουν η οχι (εννοω δεν εννοω για πραγματα αλλα για τον ιδιο τον ανθρωπο)

ναι τα εξωτερικευω αυτα που νιωθω

απλα με τον ιδιο

αισθανομαι αλλοτε κοντα του και ησυχα και ομορφα

και αλλοτε τον θεωρω ασχετο ετσι απωθητικο

και μετα το μετανιωνω

συζηταμε

ειναι γλυκος ανθρωπος καλος


μου λεει μηπως αυτη η ενεργεια της διπολικης που εχει ο αδελφος μου ανυπαρχει καπως και σε μενα και με δυσκολευει αυτο

μου το λεει ετσι πολυ γλυκα οχι για να με προσβαλλει

[anwnimi]

Πρόσφατα διάβασα ένα όμορφο βιβλίο: Μικρή φιλοσοφια του έρωτα του Αλαίν ντε Μποττόν.
Ο συγγραφέας και η τότε αγαπημένη του είχαν ανακαλύψει ένα μικρό παιχνίδι. Να βαθμολογούν πόσο ένιωθαν ο ένας πλάι στον άλλο στη διάρκεια μιας ημέρας από 0-10. Οι απαντήσεις ήταν ποικίλες: 8, 3, 5, 9, -5 κτλ :):) Και τουλάχιστον δεν ανέφερε ότι κανείς τους είχε ιστορικό κατάθλιψης.

Το θέμα είνα researcher μου αν στη ζυγαριά σου βαράινουν περισσότερο τα θετικά ή τα αρνητικά. Κι αν αυτό δεν μπορείς να το εκτιμήσεις τώρα χρειάζεσαι χρόνο. Ακόμα και η απόσταση μερικές φορές θα σε βοηθήσει να εκτιμήσεις καλύτερα την κατάσταση.
Βλέποντας και κάνοντας...