κατι να αγαπω

[researcher]

κατι να αγαπω ιδιαιτερα
μα τι αγαπω?

γιατι δεν γνωριζω τι αγαπω?

γιατι δεν αγαπω κατι ιδιαιτερα

γιατι;

γενικοτερα σα φατσα ειμαι καπως υποσχομενη

σαν καλλιτεχνης

σαν οτι κανω ετσι με παιδια

ομως στην πραγματικοτητα

δε με ελκυει πραγματικα τιποτα

δεν ξερω ζω μετρια

αγαπω μετρια

κουραζομαι πολυ ευκολα

δεν ξερω αν επανηλθε η καταθλιπτικη μου φαση

δεν νομιζω

εαν και σταματησα την ψυχοθεραπεια οπως εχω πει για οικονομικους λογους

δεν ξερω

η ιδια η ζωη ειναι σαν να μην με εμπνεει

σαν να μην μπορω να παιξω ενα παιχνιδι

που οι αλλοι φαινεται να το γνωριζουν καλα

ηλθαν πριν λιγο τα ανηψακια μου

παιξαμε χαρηκαμε

εγω δηλαδη ξαναενιωσα την αναγκη να εχω συντροφο μα οχι παιδια

ισως ειναι νωρις ακομη

ειμαι εικοσιοχτω

αλλα θα ηθελα εστω κατι αλλο να με εμπνεει

ας μην ακουστουν τραγικα ολα αυτα

ξερω καπου στο βαθος κατι θα υπαρχει

θα τα λεμε αλλωστε

[DissolvedGirl]

Γλυκιά μου researcher, η αγάπη είναι μια ενεργή διαδικασία που πηγάζει από εσένα, δεν έρχεται από το περιβάλλον σου. Κάτι μπορεί να σου αρπάξει την προσοχή, κάτι άλλο να σε συναρπάσει, κάτι να σε γοητεύσει, αλλα εσύ η ίδια πρέπει να βρείς το χαρακτηριστικό, αυτό το κατιτίς, που θα σε κάνει να το αγαπήσεις. Ένα τόσο βαθύ και έντονο συναίσθημα όπως η αγάπη θέλει χρόνο να αναπτυχθεί, θέλει να το κυνηγήσεις και να το φροντίσεις με υπομονή, και από όσο σε έχω διαβάσει σε αυτό το forum, μου φαίνεσαι άνθρωπος που θα θαυμάζει ένα αλαβάστρινο άγαλμα χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό, μέχρι τη στιγμή που θα εντοπίσεις μια σκιά, ένα παιχνίδισμα του φωτός, ένα ψεγάδι, κάτι που, σε ένα κοινό θέαμα, θα έχει νόημα μονο για εσένα... και τότε θα το αγαπήσεις για πάντα.

Το μεγαλύτερο λάθος επίδοξων καλλιτεχνών ήταν ότι περίμεναν τη μεγάλη έμπνευση να έρθει στη ζωή τους σαν επανάσταση, σαν αποκάλυψη ενός κρυφού ονείρου που θα τους έδινε νόημα και όραμα. Για εμενα όμως, τα πιο έντονα ποιήματα, τα πιο συναρπαστικά καλλιτεχνήματα πηγάζουν από τα πιο απλοϊκά θέματα, ένα χαμόγελο, μια ερώτηση, μια μέρα στον ήλιο, και ξεχωρίζουν όχι επειδή η θεματολογία τους είναι από μονη της ελκυστική, αλλα επειδή ο δημιουργός τους τους έδωσε μια προσωπική διάσταση που τα έκανε μοναδικά.

[researcher]

και το κακο ειναι

οτι τετοιου ειδους πραγματακια

δεν...

δεν ειναι ρε παιδι μου

αντε τα πες σ ενα φιλο και βοηθαει

π.χ.

ανοιξε μου την καρδια σου

πες μου να ξαλαφρωσεις....

δεν

σαν να ειναι κατι πιο γενικο

ειναι σταση ζωης?

τι ειναι τελικα ε?

το νιωθει κανεις αλλος;

[researcher]

DissolvedGirl

ποσο δικιο εχεις!

και μου αρεσει που αισθανομαι πως εχεις δικιο

αλλα ετσι ζω σπρωχνωντας κλωτσωντας

ενω περιμενω να εμπνευστω...

ισως περιμενω να εμπνευστω με εναν συγκεκριμενο τροπο

οπως κανουν οι αλλοι

και χανομαι σε αυτο που κανουν οι αλλοι

χωρις ποτε να εμπιστευομαι να ακουσω λιγο και το δικο μου τροπο

[DissolvedGirl]

Άσε τους άλλους να κάνουν ο,τι πιστεύουν πως είναι το \"πρέπον\" η το \"αναμενόμενο\" η το \"κανονικό\"... νομίζεις πως έστω και οι μισοί από αυτούς που ακολουθούν τον συγκεκριμένο τρόπο που προανέφερες το κάνουν από προσωπική επιλογή η έχουν τη παραμικρή ιδέα γιατί το κάνουν; Η πως η οποια ευχαρίστηση που λαμβάνουν από αυτές τις \"κοινές τακτικές έμπνευσης και ευτυχίας\" πηγάζει από μέσα τους και όχι από το γεγονός ότι τουλάχιστον δεν ξεχωρίζουν από το πλήθος; Η ανάγκη να ανήκουμε κάπου είναι από τις πιο έντονες σε αυτή τη ζωή, αλλα ο κίνδυνος κρύβεται στο ποσα προσωπικά σου κομμάτια συμβιβάζεις για μια θέση στο \"κοινόν τόπο\"... και φτάνεις τελικά σε μια ηλικία που συνειδητοποιείς ότι ο φόβος του να περιμένεις και να πολεμάς ώστε να αποκτήσεις κάποια πράγματα με το δικό σου τρόπο, διακινδυνεύοντας να μην τα αποκτήσεις τη στιγμή που οι άλλοι φαινομενικά τα είχαν καταφέρει, σε οδήγησαν σε συμβιβασμούς που μετέτρεψαν τη θέση στον ήλιο που ονειρευόσουν, σε ένα κουβούκλιο κάτω από μια επιγραφή neon.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταπίεση researcher, από το να επιβάλεις πρέπει στα συναισθήματα σου. \"Πρέπει να εμπνευστώ με συγκεκριμένο τρόπο, θα έπρεπε να αισθάνομαι κάπως\"... γιατί; Επειδή οι άλλοι φαίνεται να κάνουν το ίδιο; Δεν υπάρχουν πρέπει στη ψυχή μας, δε μπορείς να επιβάλεις όρια στα συναισθήματα σου, είναι εναντια στην ίδια τους την ύπαρξη. Επέμενε και μην συμβιβάζεσαι, σπρώξε και κλώτσησε όσο μπορείς, και κάποια στιγμή, το ξέρω, η καλύτερα το νιώθω, θα βρείς αυτό το x-factor που θα σε κάνει περήφανη που το περίμενες.

[Alterego]

Ακουσα καποιον να μιλα μεσα απο εμενα...Ειναι φορες που νιωθω τα ιδια.Και αναρωτιεμαι;Ετσι ειμαι η γινομαι ετσι λογων των καταστασεων;
Ειναι τοσα που θελω νακανω που νιωθω πως δεν κανω απολυτως τιποτα.Καποτε μου ειχαν πει να βαζω χαμηλους στοχους για να τους πετυγχαινω σιγα σιγα..μα αδυνατω.Ολο λεω να κανω αυτο και ολο τα αφηνω.Χανεται ευκολα η εμπνευση μου και τρομαζω την ανοια που τυλιγει την ψυχη μου μερικες φορες.Θελω να δημιουργησω κι ομως..μενει και αυτο σφραγισμενο.Δεν ξερω τι ακριβως φταιει.Λετε να φταιει οτι δεν μπορουμε να γεμισουμε εμεισ οι ιδιοι τον εαυτο μας;Εντοπιζω συχνα πραγματα που κανω που απλα δεν μου προσφερουν τιποτα κι ομως δεν μπορω να τα αλλαξω με μια κλωτσια.Λετε ν φταιει που φιλοσοφαμε πολυ τα πραγματα;Οι αλλοι που απλα ζουν με ενα τροπο πολυ χαλαρο τι ακριβως κανουν; Δεν μπορω να ζω ετσι...τοσο απλα..Δεν ξερω.

researcher φιλη μου..συμφωνω οταν λες οτι ειναι σαν σταση ζωης.Το νιωθω και εγω γιαυτο και πολλες φορες κλεινομαι στον εαυτο μου, μην εχοντας κατι να πω σε κανενα.

Φιλη μου Dissolv μου αρεσαν οσα ειπες...και συμφων μαζι σου.Το να συμβιβαζεσαι ειναι οτι χειροτερο.Δεν ζεις,δεν υπαρχεις.Ουτε το να καταπιεζεσαι..Ο εαυτος μας και η ψυχη μας θελει ελευθερια.Επισης μου αρεσε αυτο που ειπες για τους καλλιτεχνες.
Μου αρεσει εδω....αυτος ο χωρος μοιαζει τοσο δημιουργικος.Ειστε εμπνευση..
Καλο βραδυ

[researcher]

DissolvedGirl

δεν ξερω

φοβαμαι

δεν θελω πλεον να χωριζω τους ανθρωπους στους συμβιβασμενους και τους μη

βαζοντας υπερηφανα τον εαυτο μου στους μη

φετος φοβηθηκα πολυ

εζησα με μια συγκατοικο

υπιτιθεται ασυμβιβαστη ψιλοκαλλιτεχνις ψιλοαλητακι γυρω στα πενηντα χωρις οικογενοια

ε λοιπον

φοβηθηκε το ματι μου

χιλιες φορες συμβιβασμενη παρα ετσι

η δυστυχια η αδιακρισια το αγχος και το βρισιμο της δηθεν κακουργας κοινωνιας σε ολο της το μεγαλειο

αντιθετα βλεπω ανθρωπους που δηθεν τους θεωρουσα και γω συμβιβασμενους και καλα

που η χαρα ακτινοβολει στο νοιαξιμο τη νοικοκυροσυνη τη διακριτικοτητα τους και στα γελαστα προσωπακια των παιδιων τους....

[researcher]

Alter μου απο τη μια χαιρομαι που ταυτιζεσαι

με τα λογακια που λεγονται σε τουτο το post

που ειναι λες σαν να μιλουσες εσυ

απο την αλλη ειναι ομορφο να βλεπω ανθρωπους να ζουν με παθος και ευχαριστηση τη ζωη τους και το ευχομαι σε ολους μας


αλλη μου σκεψη ειναι πως ισως ηδη ζουμε ζω με παθος

απλα δεν το γνωριζω

δεν το ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ

ισως ειναι απλα η σκεψη μου που μου επιβαλλει να συγκρινομαι και να αισθανομαι παντα η χαμενη η λιγοτερη

[researcher]

εννοω οτι κατι υπαρχει εκει σε σχεση με το συμβιβασμο

και δεν με καλυπτει πλεον εντελως η φραση μη συμβιβαζεσαι

δεν ξερω πια τι σημαινει για μενα συμβιβασμος

θα ηξερα ισως αν μπορουσα να συλλαβω μεσα μου

τι για μενα δεν ειναι

αλλα δεν μπορω

οποτε το μη συμβιβαζεσαι μου ακουγεται περισσοτερο σαν ενα μη ακομη

[DissolvedGirl]

Originally posted by researcher
αντιθετα βλεπω ανθρωπους που δηθεν τους θεωρουσα και γω συμβιβασμενους και καλα

που η χαρα ακτινοβολει στο νοιαξιμο τη νοικοκυροσυνη τη διακριτικοτητα τους και στα γελαστα προσωπακια των παιδιων τους....

Νομίζω πως στο μυαλό σου έχεις ταυτίσει τον συμβιβασμό με ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, το οποιο δεν είναι απόλυτα ακριβές. Το να έχεις έναν άνθρωπο διπλα σου που να σε στηρίζει, και να έχεις χτίσει μια υγιή οικογένεια που σε κάνει χαρούμενο δεν σημαίνει ότι οι συμμετάσχοντες συμβιβάστηκαν οπωσδήποτε... και επ ουδενί δε σημαίνει πως δε θα συμβιβαστείς ποτε στη ζωή σου. Τουναντίον, επειδή ζούμε σε ένα κόσμο γεμάτο αλληλεπιδράσεις, πολλές φορες θα υποχωρήσεις σε κάτι για να κερδίσεις κάτι άλλο, θα κανεις αλλαγές, θα κανεις εκπτώσεις... αλλα όχι στα πάντα, όχι σε όλα τα όνειρα σου, όχι στα αισθήματα σου και στο τι σε εμπνέει, όχι στο κατά ποσο είσαι ευτυχισμένη. Γιατί σε αυτά τα θέματα δεν συμβιβάζεσαι (το οποιο σημαίνει να βρίσκεις μια λύση αποδεκτη για όλους τους συμμετέχοντες, όχι να υποχωρείς σε όλα τα μέτωπα) αλλα προσπαθείς να αλλάξεις τον εαυτό σου χωρίς να επιθυμείς την αλλαγή, προσπαθείς να σε πείσεις ότι θα έπρεπε να είσαι χαρούμενη... και αυτό απλά, δεν γίνεται.

Το θέμα είναι να συμβιβαστείς για θέματα και με λύσεις που να ικανοποιούν ΕΣΕΝΑ, και κανέναν άλλον... γιατί ένας συμβιβασμός αποτελεί τη σωστή λύση όταν οι συμμετέχοντες αποδεχτούν το αποτέλεσμα ως ικανοποιητικό για όλους, και πίστεψε με, όταν αυτή η λέξη πέσει στο τραπέζι, ο καθένας θα φροντίσει για τον εαυτό του, και αυτό οφείλεις να κανεις και εσύ για εσένα.

[researcher]

Originally posted by DissolvedGirl

Originally posted by researcher
αντιθετα βλεπω ανθρωπους που δηθεν τους θεωρουσα και γω συμβιβασμενους και καλα

που η χαρα ακτινοβολει στο νοιαξιμο τη νοικοκυροσυνη τη διακριτικοτητα τους και στα γελαστα προσωπακια των παιδιων τους....

Νομίζω πως στο μυαλό σου έχεις ταυτίσει τον συμβιβασμό με ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, το οποιο δεν είναι απόλυτα ακριβές. Το να έχεις έναν άνθρωπο διπλα σου που να σε στηρίζει, και να έχεις χτίσει μια υγιή οικογένεια που σε κάνει χαρούμενο δεν σημαίνει ότι οι συμμετάσχοντες συμβιβάστηκαν οπωσδήποτε... και επ ουδενί δε σημαίνει πως δε θα συμβιβαστείς ποτε στη ζωή σου. Τουναντίον, επειδή ζούμε σε ένα κόσμο γεμάτο αλληλεπιδράσεις, πολλές φορες θα υποχωρήσεις σε κάτι για να κερδίσεις κάτι άλλο, θα κανεις αλλαγές, θα κανεις εκπτώσεις... αλλα όχι στα πάντα, όχι σε όλα τα όνειρα σου, όχι στα αισθήματα σου και στο τι σε εμπνέει, όχι στο κατά ποσο είσαι ευτυχισμένη. Γιατί σε αυτά τα θέματα δεν συμβιβάζεσαι (το οποιο σημαίνει να βρίσκεις μια λύση αποδεκτη για όλους τους συμμετέχοντες, όχι να υποχωρείς σε όλα τα μέτωπα) αλλα προσπαθείς να αλλάξεις τον εαυτό σου χωρίς να επιθυμείς την αλλαγή, προσπαθείς να σε πείσεις ότι θα έπρεπε να είσαι χαρούμενη... και αυτό απλά, δεν γίνεται.

αντεεεεε...

τοση ωρα περιμενα απαντηση σου κυρια μου...!

ναι μαλλον εχω μπερδεψει το συμβιβασμο με κατι συγκεκριμενο σαν στυλ και αυτο ειναι δυσκολο τωρα να το δω πιο σφαιρικα

καταλαβαινω τωρα καλυτερα τι εννοεις

αναφερεσαι σε ενα πιο εσωτερικο συμβιβασμο

σε μια αποσιωπηση αν θελεις της δικης μας πραγματικοτητας χαριν καποιας κοινωνικης αισθησης του ανηκειν

ετσι π.χ. μπορει καποιος να ζει σαν εργενης ενω στην πραγματικοτητα θελει παιδια και οικογενεια

ενω καποιος αλλος να συμβιβαζεται ανοιγοντας ενα σπιτικο χωρις αγαπη γι αυτο που κανει παλι

χαριν της αισθησης οτι απο καπου του επιβαλλεται το σωστο
η οτι θελει να ανηκει καπου

[DissolvedGirl]

Originally posted by researcher
αντεεεεε...

τοση ωρα περιμενα απαντηση σου κυρια μου...!

[...]χαριν της αισθησης οτι απο καπου του επιβαλλεται το σωστο
η οτι θελει να ανηκει καπου

Sorry :( Καταπιάστηκα με ένα σωρό θέματα, πρέπει να έχω γράψει 4 φορες ένα topic που θέλω να ανοίξω αλλα το σβήνω συνεχεια... να με κουνάς με ένα U2U την επομενη φορα, μη σου πω να βγούμε και για καφέ καμια φορα :D

Με αυτή σου την τελευταία πρόταση, έπιασες ακριβώς την οπτική μου. Δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό στο να κανεις κάποιους συμβιβασμούς και υποχωρήσεις για να ανήκεις κάπου, αρκεί αυτό το κάπου να είναι επιλογή ΣΟΥ και όχι κάτι που η εποχή η ο περίγυρος σου προβάλει ως \"σωστό\".
Και επειδή η συζήτηση ξεκίνησε από τι μας εμπνέει, ερωτώ κάτι παρεμφερές: τι σε συγκινεί στη ζωή σου; Ποτε νιώθεις τα ματια σου να γεμίζουν δάκρυα και ένα ειλικρινές \"ωωωω\" θαυμασμού και ανάτασης (και μιας μικρής δικης σου ανεπάρκειας ίσως) να ανεβαίνει στα χείλη σου;

[Remedy]

καποια στιγμη, νομιζω οτι οι επιλογες ΜΑΣ, μπερδευονται γλυκα με τις κοινωνικες επιταγες, και το να τις λεμε, ΜΑΣ, προσφερει........κατι...τι αραγε?

[researcher]

Και επειδή η συζήτηση ξεκίνησε από τι μας εμπνέει, ερωτώ κάτι παρεμφερές: τι σε συγκινεί στη ζωή σου; Ποτε νιώθεις τα ματια σου να γεμίζουν δάκρυα και ένα ειλικρινές \"ωωωω\" θαυμασμού και ανάτασης (και μιας μικρής δικης σου ανεπάρκειας ίσως) να ανεβαίνει στα χείλη σου;


οι εμπνευσμενοι ανθρωποι

οταν συναντω ανθρωπους να λαμπουν απο χαρα για αυτο που κανουν

και να χαιρονται τους ανθρωπους που εχουν διπλα τους

χωρις να τους κρινουν

δε ξερω πως ακουγεται

αλλα αυτο θα μπορουσε πραγματικα να με συγκινησει

το συναντω καπως σπανια

αλλα το συνναντω

αυτο με συγκινει. παει και τελειωσε!

[deleted-member141015]

Originally posted by researcher

οταν συναντω ανθρωπους να λαμπουν απο χαρα για αυτο που κανουν

και να χαιρονται τους ανθρωπους που εχουν διπλα τους

Μα νομίζω ότι αυτό δείχνει πολλά, ανεξάρτητα από το αν περιγράφουν τον εαυτό τους συμβιβασμένο ή ασυμβίβαστο, ανεξάρτητα από το πώς τους περιγράφουν οι άλλοι σαν συμβιβασμένους ή ασυμβίβαστους.