κατι απ το παρελθον που μου προσφερει ηρεμια ψυχικη

[asperger39]

ενας κυριος που εκτιμούσε ο πατερας μου πολυ εμφανιστηκε κι τον βλεπω παντου να ειναι εδω εκει γυρο μου . αυτον τον ανθρωπο μου τον εκαναν προξενιο παλια ο πατερας μου μα δε τον ηθελα γιατι ηταν μεγαλος σε ηλικια και αργοτερα μου τον κανανε κι αλλοι προξενιο που τον ξερουν μα παλι ελεγα ευγενικα οχι . και αυτος με τροπους ερχονταν κοντα μου εδειχνε ενδιαφερον μα εγω ποτε δε τον ειδα αλιος ουτε θα τον δω ποτε διαφορετικα . μονο σα ανθρωπο που γνωριζε ο πατερας μου κι με νευριάζε οταν ηθελε με τροπο πλαγιο να με φέρει σε επαφη μαζι του να μιλαμε τον απέφευγα δε τον ηθελα για αντρα μου .ο ανθρωπος αυτος εντωμεταξύ εχει δυο παιδια μεγαλα γυρω στα 30 η κορη ο γιος στα 25 περιπου αρα τωρα αυτος η εχει χασει τη γυναικα του η χωρισε κατι τετοιο . ενας φιλος του κολλητος με τροπο μας εφερνε σε επαφη να μιλαμε τηλεφωνικα κι τετοια κι δε τον ήθελα τον βλεπω σα θειο μου . ο κυριουλης αυτος τον ηξερα απο παιδι που ειχε δυο μεγαλα μπλε φορτηγακια κι τα αγαπουσα μαρεσανε παρα πολυ ειχα κολλημα με αυτα . ε κολλήματα asperger εχουμε εμμονες εμεις με διαφορα πραγματα . εχω περασει παρα πολλα στη ζωη μου κι οταν τον βλεπω νοσταλγώ τα χρονια τοτε που ημουν παιδι κι θυμαμαι . γι αυτο κι μονον τον εκτιμω τον κυριο αυτον κι ας μην τον βλεπω διαφορετικα .τωρα τον βλεπω κι καταλαβαινω οτι ακομα ο ανθρωπος πιθανον με συμπαθει μα δε θελω να δωσω ελπιδες κι τετοια εχω τα προβληματα μου κι εγω δε χρειαζομαι κι αλα απ πανω . ηθελα καπου να τα πω να τα βγαλω απ μεσα μου μια κι δε εχω φιλους να τα λεω κι να τα συζητάμε .