Καλησπέρα, δεν ξέρω γιατί μου συμβαίνει αλλά εδώ και 9 μήνες που γέννησα ζηλεύω τα πάντα γύρω μου, ότι καλό συμβαίνει στους άλλους και όχι σε εμένα. Πιο συγκεκριμένα λίγο μετά από μένα γέννησε και η συννυφαδα μου και το μυαλό μου μπαίνει μονίμως σε μια σύγκριση. Δεν ήμουν ποτέ αυτός ο χαρακτήρας και μισώ που μου συμβαίνει, αλλά δεν μπορώ να το ελέγξω. Κάθε φορά που θα τη δω πιο όμορφη, πιο ξεκούραστη ή πιο ανέμελη από εμένα, αισθάνομαι αποτυχημένη. Κάθε φορά που θα δω το παιδί της και θα μου φανεί πιο "εύκολο" από το δικό μου, θα καταρρακωθω, γιατί αν και πανέξυπνη και αξιαγάπητη η μικρή μου με δυσκολεύει πολύ στον ύπνο και στο φαγητό και αυτό με κάνει να νιώθω ότι κάτι δεν κάνω εγώ σωστά. Ο κάθε άνθρωπος, καθώς και το κάθε παιδί είναι μοναδικό το ξέρω, αλλά δυστυχώς οι κακές σκέψεις είναι πάντα εκεί και παραμονεύουν να μου ρίξουν την ψυχολογία...