Συνεξαρτηση

[Art_Phil]

Διανύεις μία διαδρομή πολύ ποιοτική και ουσιαστική. Η οποία σίγουρα και ανηφόρες. Οι πεπποιθήσεις αλλάζουν σιγά σιγά και όχι εν μία νυκτι.
Η μεγαλη αλλαγή θα συμβεί όταν κανοήσεις γνωστικά και συναισθηματικά ότι αξίζεις όπως είσαι και όχι όταν πληρείς τα (αυθαίρετα) κριτήρια που έθεσαν οι γονείς σου για εσένα. Από εκεί χάνεις την αυτοεκτίμήση σου. Αγαπήθηκες υπό όρους και όχι άνευ όρων. Όποτε αισθάνεσαι άξια όταν πληρείς αυτούς τους όρους και εάν δεν τους πληρείς δεν νιώθεις άξια.
Πρέπει να βρεις τους όρους. Γιατί νιώθεις ότι δεν αξίζεις. Τι σουλείπει? Που το έμαθες?
Ένα δέντρο αξίζει υπό όρους? Ένας σκύλος αξίζει υπό όρους? Εσύ γιατί αξίζεις υπό όρους?

Δύο πράγματα μπορούν να σε βοηθήσουν σε αυτό το ταξίδι
1)πολύ μικροί στόχοι που όταν τους επιτυγχάνεις αυξάνεις την αυτοπεποίθηση και την αυτοαποτελεσματικότητά σου
2)mindfulness, να παρατηρείς τη στιγμή όπως είναι χωρίς να την κρίνεις

[Ήλιος μεγάλος και ζεστός]

Διανύεις μία διαδρομή πολύ ποιοτική και ουσιαστική. Η οποία σίγουρα και ανηφόρες. Οι πεπποιθήσεις αλλάζουν σιγά σιγά και όχι εν μία νυκτι.
Η μεγαλη αλλαγή θα συμβεί όταν κανοήσεις γνωστικά και συναισθηματικά ότι αξίζεις όπως είσαι και όχι όταν πληρείς τα (αυθαίρετα) κριτήρια που έθεσαν οι γονείς σου για εσένα. Από εκεί χάνεις την αυτοεκτίμήση σου. Αγαπήθηκες υπό όρους και όχι άνευ όρων. Όποτε αισθάνεσαι άξια όταν πληρείς αυτούς τους όρους και εάν δεν τους πληρείς δεν νιώθεις άξια.
Πρέπει να βρεις τους όρους. Γιατί νιώθεις ότι δεν αξίζεις. Τι σουλείπει? Που το έμαθες?
Ένα δέντρο αξίζει υπό όρους? Ένας σκύλος αξίζει υπό όρους? Εσύ γιατί αξίζεις υπό όρους?

Δύο πράγματα μπορούν να σε βοηθήσουν σε αυτό το ταξίδι
1)πολύ μικροί στόχοι που όταν τους επιτυγχάνεις αυξάνεις την αυτοπεποίθηση και την αυτοαποτελεσματικότητά σου
2)mindfulness, να παρατηρείς τη στιγμή όπως είναι χωρίς να την κρίνεις

Σας ευχαριστώ Honorata και Art Phil για τις απαντήσεις σας.
Πολύ σημαντικά πράγματα ανέφερες Αrt_Phil!
Ακριβώς αυτό προσπαθώ να δουλέψω μέσα μου. Το να με αποδεχτώ όπως είμαι, με τα ελαττώματα μου. Ανηφόρα όντως! Γιατί τώρα το ξεκινάω και έχω να αντιμετωπίσω μια βαθιά ριζωμένη αντίληψη που έχω για τον εαυτό μου. Στην ουσία ντρέπομαι για μένα. Όταν μια γυναίκα με γουστάρει και ενδιαφέρεται για μένα, εγώ δεν το θεωρώ φυσιολογικό. Σκέφτομαι ότι ίσως με κοροϊδεύει ή ότι έχει κάποιο πρόβλημα η ίδια και ότι δεν πάει καλά, και γενικά μου φαίνεται άγνωστη συνθήκη όλο αυτό. Δεν είμαι ο δον Ζουάν ,ούτε ότι δεν έχω "κατακτήσεις". Στη θεωρία και σε αριθμό πιστεύω ότι είμαι νορμάλ στο θέμα αυτό. Στη θεωρία. Γιατί μεσα μου με θεωρώ ελαττωματικό. Μπαίνω σε καλούπια και αποδέχομαι όρους για να γίνω αποδεκτός. Αυτό το έμαθα από παιδί. Στην ουσία υπήρξε απουσία παρουσίας γονέων και όχι αγάπη υπό όρους. Μοναξιά πολύ σαν παιδί. Νομίζω ότι δεν ήξερα ποιος είμαι και πέρασα πολύ χρόνο μόνος μου,με αποτέλεσμα να μη μοιράζομαι πολλά με άλλους ανθρώπους και άρα να ντρέπομαι για αυτά που μου αρέσουν, αυτά που σκέφτομαι, να ντρέπομαι για μένα να.φοβαμαι να εκφράσω τον εαυτό μου.
Η συνεξαρτηση έρχεται με όλα αυτά. Ψάχνω αποδοχή μέσα στους άλλους, να γίνω μέρος ενός συνόλου, να αποκτήσω εαυτό ή να εκτιμηθεί αυτός που έχω επιτέλους. Βασιζόμενος , εξαρτωμενος στους άλλους.

Αυτό με το mindfulness Art_Phil, τι εννοείς να παρατηρώ τη στιγμή χωρίς να τη κρινω;