χωρισμός ... τρόμος και πόνος....

[sanoneiro]

Γειά σας και από εμένα.. είναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι το site και το forum αλλά η ανάγκη μου να μιλήσω και να ακούσω είναι μεγάλη... Ξεκινώ χωρίς πολλά πολλά να εξηγήσω τους λόγους που ένιωσα την ανάγκη να γράψω εδώ. Είμαι μια γυναίκα 33 ετών παντρεμένη εδώ και περίπου 3 χρόνια, και συνολικά με τον άντρα μου είμαστε μαζί 5 μιση χρόνια.Παιδιά δεν έχουμε... Τον άντρα μου τον γνώρισα ένα χρόνο μετά από μία σχέση μεγάλης καταπίεσης και άσχημων καταστάσεων. Γενικά είμαι άνθρωπος του πάθους και των δυνατών συναισθημάτων αλλά μετά από εκείνη την καταπιέστικη σχέση είχα πειστεί ότι πλέον θέλω ήσυχα πράγματα στην ζωή μου.. Οχι τρελούς έρωτες πια, όχι εντάσεις και πάθη. Και έτσι ο άντρας μου ήταν ο καταλληλότερος. Οχι ιδιαίτερα ρομαντικός, δεν αποτελούσα ποτέ το κέντρο του κόσμου του. Και έτσι ξεκινήσαμε. Στους 6 μήνες της σχέσης μας αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί... Όσο περνούσε ο καιρός έβλεπα ότι δεν μου πολύ αρέσει τελικά αυτή η ησυχία, αυτή η έλλεθιψη ρομαντισμού και πάθους.. Κι όμως τον παντρεύτηκα... Να σημειώσω εδώ ότι ο αντρας μου δουλεύει πάντα νύχτα και τα καλοκαίρια χωρίς άδειες και ρεπό.. Εμένα μετά τον γάμο μου ήρθε πολύ έντονα η επιθυμία να κάνουμε ενα παιδί... Αλλά πάνω που ήρθαν τα καλά νέα δυστηχώς απέβαλλα.. Μετά εκείνος έδειχνε να μην συμμερίζεται πολύ την επιθυμία μου αυτή... Αρχισαν καβγάδες και προστριβές για το θέμα... Και οσο περνούσε ο καιρός, και μέσα σε όλη αυτή την μοναξιά που εκ των πραγμάτων βιώνω μέσα σε αυτή την σχέση, (κάθα βράδυ μόνη μου, τα Σαββατοκύριακα μόνη μου) παντού μόνη μου, άρχισε σιγα σιγά να μου τελειώνει... Επίσης να πω ότι ποτέ δεν ταιράζαμε ιδιαίτερα και πλέον είμαι σίγουρη ότι η πιο σημαντική μας διαφορά είναι ο τρόπος που βλέπουμε την ζωή.... Από πέρσι το καλοκαίρι άρχισα να σκέφτομαι το ενδεχόμενο χωρισμού... Επίσης να πω ότι ο άντρας μου τον ελεύθερο χρόνο του πάντα τον αξιοποιούσε παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια, παρόλους τους καβγάδες μας και τις αντιρρήσεις μου πάνω σε αυτό το θέμα... Φέτος πλέον είμαι σίγουρη ότι μου έχει τελειώσει οριστικά αυτή η σχέση... Και θέλω να χωρίσω... Τρομάζω όμως και πονάω τόσο πολύ.... Του έχω μιλήσει, όχι εντελώς ανοιχτά αλλά του έχω πει ότι τείνω προς τον χωρισμό.. Τον βλέπω που στενοχωριέται και αυτό με σκοτώνει.. Σκέφτομαι επίσης πόσο θα στενοχωρηθουν οι γονείς του και με πληγώνει και αυτό πολύ... Με πιάνει ένας απίστευτός τρόμος, ένα πνίξιμο και μια στενοχώρια που δεν μπορώ να εξηγήσω.... Γιατί?? γιατί μου συμβαίνει όλο αυτό? Αφού ξέρω καλά μέσα μου πως δεν μπορώ να είμαι άλλο μαζί του... δεν ζω τίποτα καλό, δεν είμαι καλά.... αυτό δεν φτάνει?? τρέμω για την ημέρα που θα του το ανακοινώσω επίσημα και θα πρέπει να μαζεύω τα πράγματα μου για να φύγω.... Τον αγαπώ πολύ σαν άνθρωπο αλλά όχι ερωτικά... όχι για να ζούμε άλλο μαζί.... Ειναι και πολλά ακόμα τα συναισθήματα που νιώθω όταν σκέφτομαι το φευγιό μου που ούτε καν μπορώ να περιγράψω....
αυτά........

[giota]

Είσαι οικονομικά ανεξάρτητη; εαν δεν τον βλέπεις ερωτικά και τον αγαπάς αδελφικά για μένα που κοιμάμαι μια ζωή μόνη μου λόγω του επαγγέλματος του άνδρα μου δεν ειναι και το καλύτερο.Ο κόμπος μπορεί για μένα να υποδηλώνει συνήθεια,ανασφάλεια ή δεν είσαι σίγουρη για τα αισθήματά σου.Μήπως θα πρέπει να απευθυνθείτε σε σύμβουλο γάμου;

[mariafound82]

Καλως ηλθες.Το μηνυμα σου δειχνει μεγαλη αγωνια αλλα πιστευω οτι ξερεις ποια ειναι η λυση.Ειναι ανωφελο να αναλωνεσαι σε μια σχεση που δεν εχει να σου προσφερει τιποτα πια.Εισαι πολυ νεα ,η ζωη ειναι μπροστα σου.Μου φαινεται παραξενο ομως οτι παρολη την αδιαφορια που σου εδειξε τοσα χρονια στενοχωριεται για τον χωρισμο σας.Στενοχωριεται για σενα η για τον εαυτο του?

[Θεοφανία]

Φίλη σαν ...καταρχήν καλως ήρθες!
Είσαι μόλις 33 χρονών. Ξέρεις τι σημαίνεις αυτό? Πως όταν κάποτε σκεφτείς πόσο σου πήρε για να αποφασίσεις να φύγεις ήταν χαμένος χρόνος. Μπορείς να μείνεις για πάντα εκεί? Όχι φυσικά. Απ\' τη στιγμή που σου έχει τελειώσει και είσαι συνειδητοποιημένη, μόνο πολύτιμο χρόνο απ\' τη ζωή σου χάνεις.
Για καλή σου τύχη δεν κάνατε παιδί, οπότε δεν έχεις δέσμευση πέρα απ\' τις τύψεις που ενδεχομένως σου δημιουργεί η απόφαση πως φεύγεις πριν του τελειώσει και εκείνου. Για φαντάσου να περάσεις άλλη μια πενταετία μέχρι να ξεμπερδέψεις....Φρίκη.

[Sofia]

sanoneiro καλως ήρθες:)

διαβαζοντας αυτο το συνεχομενο \"γιατι\", εγω το καταλαβαινω σαν \"γιατι\" απελπισιας ή απογοητευσης....

Μπορω να σκεφτω πώς ενα τετοιο γιατι μπορει να ερχεται απο απογοητευση, στεναχωρια που τα πραγματα δεν εξελιχθηκαν ισως οπως περιμενες ή ήθελες. Βρισκω ανθρωπινο ενα τελος ακομα κ αν η πορεια μεχρι αυτο το τελος δεν ηταν ευχαριστη, να περιεχει πονο, θυμο. Ειναι κ ενα χτυπημα για τον εγωισμο μας ισως. \"δεν τα καταφερα\" ισως να λες...Το να ματαιωνονται οι προσδοκιες μας, βρισκω πώς ειναι ενας παρα πολυ καλος λογος για να νιωθουμε τοσο ασχημα. Περιμενουμε συνηθως τα πραγματα να ερχονται με τον τροπο που τα σκεφτομαστε. Ομως τί κανουμε για να φτασουμε μεχρι το επιθυμητο αποτελεσμα?

Πιστεύω πώς βλεποντας οχι μονο το αποτελεσμα δλδ τον χωρισμο, αλλα κ το πώς εφτασες εσυ μεχρι εκει εχει αξια. Εχει σημασια να δεις δλδ τη διαδρομη.

Τελος να πω πώς καθε τελος σηματοδοτει μια αρχη, αγνωστη ισως...αυτο επισης μπορει να προκαλει κ ενα αγχος κ εναν επιπροσθετο φοβο.

[sanoneiro]

Πρώτα από όλα να σας ευχαριστήσω όλους για τις άμεσες απαντήσεις και τη στήριξη... giota μου για τα οικονομικα πιστεύω ότι θα τα καταφέρω... δουλεύω , ξέρω βέβαια ότι θα είναι πιο δύσκολα αλλά είμαι έτοιμη για αυτό.. τώρα όσο για το σύμβουλο γάμου δε υπάρχει για μένα κάτι άλλο μεσα μου για να το προσπαθήσω.. mariafound το ίδιο αναρωτιέμαι και εγώ, γιατί δείχνει ότι στενοχωριέται... χτες σε μια κουβέντα που κάναμε μου έλεγε ότι τα τελευταία ΄2 χρόνια ήταν μια κακιά στιγμή για αυτόν και ότι θέλει πλέον να προσπαθήσει για αυτή την σχέση... εγώ όμως δεν θέλω πια... δεν τον καταλαβαίνω πάντως και εγώ πολύ... Θεοφανία μου πόσο δίκιο έχεις.... έτσι είναι... αλλά και οι τύψεις και οι ενοχές που εχω είναι όντως πολλές... με αυτές παλεύω και θα παλέψω αλλά ελπίζω όχι για πολύ ακόμα.... Sofia μου μου έδωσε πολύ δύναμη αυτό που μου έγραψες... κάθε τέλος σηματοδοτεί μια νέα αρχή.... αυτό θα προσπαθώ να το σκέφτομαι πολύ γιατί το βλέπω μόνο από την θετική του πλευρά...
Απλά δε μπορω και εγώ να καταλάβω γιατί το σκέφτομαι τόσο τραγικό όλο αυτό, γιατί τόσο πολύ με νοιάζει ο πόνος που πιθανόν να προκαλέσει αυτός ο χωρισμός στον άντρα μου και στην οικογένεια του..... σίγουρα τον αγαπώ σαν άνθρωπο, τόσα χρόνια είμαστε μαζί αλλά αυτό είναι κάτι που με πάει μόνο πίσω και θέλω να το βγάλω από μέσα μου.....
επιτέλους....

[giota]

Κάνε αυτό που θέλεις πραγματικά.Τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω,κι έχεις τα περιθώρια να ξαναφτιάξεις την ζωή σου.Απο ένα χωρισμό όποι λιγο πολύ θα πληγωθούν γιατί όλοι πιστεύουμε ότι όταν παντρευόμαστε θα είμαστε μαζί όλη μας την ζωή.Ευτυχώς να λες που δεν υπάρχουν παιδιά.Είσαι νέα και μπορείς να ξαναφτιάξεις την ζωή σου.Δυστυχώς εκπτώσεις στον γάμο δεν γίνονται στο λέω εκ πείρας.Ασε τον να παίζει με τα ηλεκτρονικά και κοίταξε τον εαυτό σου δεν βλέπεις εδώ τι γίνεται; το αντικαταθλιπτικό πάει σύννεφο

[mariafound82]

Πριν προχωρησεις σε μια τοσο σοβαρη αποφαση θα πρεπει να εισαι σιγουρη οτι το θελεις πραγματικα.Αλλιως θα φυγεις ,αυτος θα σε παρακαλεσει να γυρισεις πισω,εσυ θα γυρισεις κ οι ενοχες κ οι τυψεις θα πολλαπλασιαστουν.
Τι εννοει λεγοντας κακια στιγμη?Οτι ειχε μια κακια στιγμη στην δουλεια του[ενα παραδειγμα λεω]κ την ξεπερασε παιζοντας ηλεκτρονικα η μετανιωσε που τοσα χρονια δεν ασχοληθηκε μαζι σου?
Εμενα με προβληματιζει γιατι νιωθεις τυψεις κ ενοχες.Νιωθεις οτι δεν προσπαθησες αρκετα?Μηπως πηρες ολη την ευθυνη για την επιτυχια αυτου του γαμου πανω σου? Μηπως νιωθεις ενοχη για την χαρα που νιωθεις σκεπτομενη την ωρα που θα φυγεις?Εσυ ξερεις τις απαντησεις,αν θελεις τις
μοιραζεσαι μαζι μας.

[sanoneiro]

δεν ξέρω ούτε κι εγώ γιατί νιώθω τόσο έντονα αυτές τις τύψεις και τις ενοχές... ένας λόγος σίγουρα είναι πως ακόμα και πριν από το γάμο έβλεπα ότι δεν είμαστε καλά με αυτόν τον άνθρωπο, ότι δεν ταιριάζουμε και όμως τον παντρεύτηκα... και αυτό το έχω πάρει όλο πάνω μου... Από την άλλη όμως αισθάνομαι ότι προσπάθησα για αυτόν τον γάμο, για αυτή την σχέση όπως προσπάθησα για αυτόν τον άνθρωπο... να του δείξω πως η ζωή δεν είναι ηλεκτρονικά παιχνίδια και απομόνωση αλλά καλές στιγμές... Ναι εκείνος υποστηρίζει πως λόγω προβλημάτων στην δουλειά του η μόνη του διέξοδοδος ήταν να περνάει έτσι τον χρόνο του, και να είναι απόμακρος και αδιάφορος... αλλα κράτησε πολύ.. όσον αφορά το θέμα αν είμαι σίγουρη πιστεύω πως είμαι πολύ σίγουρη... ότι δεν θέλω πλέον να βρίσκομαι σε αυτή τη σχέση... αδύναμη αισθάνομαι να αντιμετωπίσω το κόστος των αποφάσεων μου σε συναισθηματικό επίπεδο γιατί είμαι έτσι φτιαγμένη σαν άνθρωπος και υποφέρω πολύ όταν κάποιος πονάει, και ακόμα περισσότερο αν έστω και άθελα μου του έχω προκαλέσει εγώ πόνο......................

[Sofia]

sanoneiro ειναι σιγουρο πώς δεν μπορουμε να κανουμε κατι για οσα εγιναν. Το να δουμε ομως το μεριδιο ευθυνης μας, ειναι καλο αλλα για δικη μας συνειδητοποιηση (οχι αυτομαστιγωμα).

οι προσπάθειες για να δει ο ανθρωπος σου καποια πραγματα αλλιως, κ ισως κ εσενα αλλιως κ φυσικα κ μαζι αλλιως μπορει να μην καρποφορησαν. κ σιγουρα υπηρχαν λογοι κ απο τις δυο πλευρες γι αυτο. 2, δύο πλευρες ομως:) οχι μια...

αυτο το τονιζω γιατι μοιαζει σαν το τελος αυτης της σχεσης να το χρεωνεσαι μονο εσυ. αν εσυ προσπάθησες ήταν κι αυτος εκει κ ειχε επιλογες: να προσπαθησει ή οχι. κ ειναι φυσικα δικαιωμα του. οπως κ δικο σου δικαιωμα να φυγεις απο τη σχεση.

Η αποφαση σου εχει κοστος οπως βλεπεις. Αλλα καθε αποφαση εχει ενα τιμημα, δεν συμφωνεις?

[giota]

Sofia διαβάζω τα λόγια της ψυχοθεραπεύτριας σε αυτά που γράφεις.Εχεις κάνει πολλή καλή δουλειά.

[mariafound82]

Sanoneiro Θα ηθελα να μας πεις ποτε τον εκανες κ πονεσε?πριν του το πεις η μετα ?Μπορεις να αιτιολογησεις την γνωμη σου αυτη?

[efi26]

Φυσικά και θα πονέσει...
φυσικά και θα πονέσεις κι εσύ...
Φυσικά και πονάς τώρα,και έχεις ακόμα δρόμο να διανύσεις(οι διαδικασίες μέχρι το οριστικό διαζύγιο είναι χρονοβόρες και επίπονες)
Αλλά το ξέρεις πως δεν υπάρχει άλλη λύση.
Επίσης, σκέψου πόσο περισσότερο θα πονέσετε κι οι δύο σας αν μέινεις στο γάμο, για να μην τον πληγώσεις...ούτε σ αυτόν αξίζει, ούτε σε σένα
Δεν έχει και πολλή σημασία το ποιός τελικά έφταιξε, αλλά η ήδη διαμορφωθείσα συναισθηματική σου κατάσταση
Και ήδη έκανες θυσίες με το να τον παντρευτείς χωρίς να ταιριάζετε

Υπομονή, θα περάσει...μπορεί τώρα να μη το βλέπεις, αλλά θα περάσει!

[sanoneiro]

Sofia ακριβώς αυτό... κάθε απόφαση έχει το τίμημα της αυτό νιώθω αδύναμη να αντιμετωπίσω, αλλά δεν έχω και άλλους δρόμους πια... mariafound πιστεύω ότι τον πονάει να βλέπει ότι τελειώνει η σχέση μας, και στη κουβέντα που κάναμε περι χωρισμού αυτό ένιωσα... αυτό εννοώ για τον πόνο... και σίγουρα όταν θα φεύγω θα πονέσει και αυτός... όπως ακριβώς λέει και η efi και οι 2 θα πονέσουμε... αλλά εμένα με απασχολεί τόσο πολύ και ο δικός του πόνος, αλλά και πάλι όντως δεν μπορώ να μείνω με έναν άνθρωπο που δεν θέλω πια να είμαι μαζι του μόνο και μόνο για να μην τον πληγώσω...

[Sofia]

εννουσα πώς ακομα κ αν μεινεις υπάρχει κ πάλι ενα τιμημα. εσυ θα κρινεις ή μαλλον εσυ νιωθεις πιο θελεις να πληρώσεις.

κάτι ακομα που ήθελα να πω:καμια φορα (εγω ας πουμε το κανω πολυ συχνα αυτο) κρινω απο τον εαυτο μου τί κοστος θα εχει μια αποφαση μου κ για τον αλλο. Δλδ σκεφτομαι ποσο πληγωνομαι εγω, κ βαζω στη θεση μου κ τον άλλο. Ειναι ομως ετσι? Ο άλλος ειναι ενας ανθρωπος με την δικη του προσωπικοτητα κ τα δικα του αισθηματα. Μ ολα αυτα θελω να πω πώς ο καθενας μας βιωνει διαφορετικα μια κοινη εμπειρια, οπως ενας χωρισμος.