Αναζητηση αποτελεσματικης θεραπειας για Γενικευμενη Αγχωδης Διαταραχη(AVPD)

[JohnyK33]

Πιστεύω ότι θα σε βοηθήσει η ομαδική. Είχα πάει για έναν καιρό και νομίζω ότι βελτιώθηκα. Πάσχω και γω από avpd & κοινωνική φοβία.

(βασικά, ό,τι και να κάνεις καλό κάνει. Το καταλαβαίνεις όταν τα κόβεις και βλέπεις πόσο γρήγορα υποτροπιάζεις)

Εύχομαι να βρεις και τα κατάλληλα άτομα. Κυριολεκτικά μπορείς να κάνεις και καλούς φίλους αν είσαι τυχερός.

Δυστυχώς εγώ όσες φορές πήγα (2 ή 3 χρονιές, δεν θυμάμαι), δεν βρήκα άτομα που να έχουν παραπλήσια (δλδ κοινωνικά) προβλήματα.

Πηγαινω με χαμηλες προσδοκιες αλλα ελπιζω για κατι καλυτερο,τα φαρμακα τα σταματησα καθως δεν τα χρειαζομουν αλλο,ειχα κανει recovery καθως ειχα καταρρευσει ενα διαστημα.Δεν περιμενω οτι θα κανω φιλους απο εκει,καθως υπαρχουν και καποιοι κανονες που πρεπει να τηρηθουν,ειναι ενα κλειστο κλαμπ η ομαδικη,ειναι και πιο οικονομικη ως θεραπεια απο τις ατομικες.

Aπλως,με κουρασε το να ψαχνω να βρω τον καταλληλο που θα με βοηθησει,να πρεπει να τα εξηγω ολα απο την αρχη παλι,να χανω πολυτιμο χρονο και χρημα χωρις να βλεπω αποτελεσματα στον εαυτο μου με διαφορες θεραπειες που υποσχονταν πως μπορουν να με βοηθησουν.

[NamelessOne]

Πηγαινω με χαμηλες προσδοκιες αλλα ελπιζω για κατι καλυτερο,τα φαρμακα τα σταματησα καθως δεν τα χρειαζομουν αλλο,ειχα κανει recovery καθως ειχα καταρρευσει ενα διαστημα.Δεν περιμενω οτι θα κανω φιλους απο εκει,καθως υπαρχουν και καποιοι κανονες που πρεπει να τηρηθουν,ειναι ενα κλειστο κλαμπ η ομαδικη,ειναι και πιο οικονομικη ως θεραπεια απο τις ατομικες.

Aπλως,με κουρασε το να ψαχνω να βρω τον καταλληλο που θα με βοηθησει,να πρεπει να τα εξηγω ολα απο την αρχη παλι,να χανω πολυτιμο χρονο και χρημα χωρις να βλεπω αποτελεσματα στον εαυτο μου με διαφορες θεραπειες που υποσχονταν πως μπορουν να με βοηθησουν.

Ναι, υποτίθεται απαγορεύονται οι φιλίες αλλά οι κοινωνικοί πάντα κάνουν κάποιες συναντήσεις απ'την εμπειρία μου. Κατά τα άλλα, είναι σαν την κανονική ζωή, απλά δεν έχω πέσει ποτέ σε άτομα με κοινωνικές δυσκολίες (ίσως καλύτερα; για την θεραπεία), πάντα συνήθως ήταν ή γυναίκες με δυσκολίες στην σχέση τους, ή άτομα που βρίσκονται σε αδιέξοδο στη ζωή (αλλά ποτέ λόγω προβλήματος συσχετισμού με τους άλλους) κτλ

Το 2ο που λες, και γω ψάχνω για νέο ψυχολόγο τώρα γιατί έχω φτάσει στο ναδίρ. Ο παλιός ήταν καλός αλλά εγώ ξέμεινα από φόρα (κοινώς δεν είχα την δύναμη να αλλάξω) και νιώθω ότι κι αυτός συμβιβάστηκε και σαν λίγο να ψιλοβαριόταν κιόλας στα τελευταία. Πάντως, εξέλιξη δεν έβλεπα και λογικά, αφού δεν έκανα τις απαιτούμενες ενέργειες. Τεσπα. Για να αλλάξεις πρέπει να το θες εσύ πρώτα και πάνω απ'όλα και γω είμαι πολύ κουρασμένος.

[JohnyK33]

Εμένα ο προηγούμενος ψυχιατρος-θεραπευτης μου είπε κάποια στιγμή,ότι,εντάξει,δεν ξέρω πως αλλιώς να σε βοηθήσω,δεν μπορούσα να αλλάξω η να εφαρμόσω τις τεχνικές τις οποίες και πρότεινε,σταμάτησα,καθως όπως είπες και εσύ,μάλλον ψιλοβαριοταν η δεν ήθελε να ασχοληθεί περαιτέρω με την περίπτωση μου.

Ένας άλλος,ψυχολόγος μου είχε πει,ότι για την θεραπεία που είχαμε μιλήσει,θα έπρεπε να δώσω χρόνο στην θεραπεία το λιγότερο 1 έτος και το λιγότερο 4 συνεδρίες το μήνα,που σημαίνει,ότι έπρεπε να δώσω πάνω από 2 χιλιάδες ευρώ γιατί κάτι που δεν ήξερα αν θα με βοηθούσε εν τέλει,στο 5μηνο απλώς σταμάτησα.

Κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσεις πως έχεις δώσει ένα σκασμό λεφτά,έχεις αλλάξει 4-5 ειδικούς,ο καθένας με διαφορετική προσέγγιση στο πρόβλημα και αυτά που κερδιζεις στο τελικο αποτέλεσμα,είναι λίγα.

Πρέπει να υπάρχει η θέληση για αλλαγή,πραγματι,αλλά την ίδια στιγμή φοβόμαστε να αλλάξουμε,γιατί το μονοπάτι αυτό είναι άγνωστο για εμάς και δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε.

[JohnyK33]

H εμπειρια που εχω μεχρι στιγμης,απο τον σεπτεμβριο κανω ομαδικη ψυχαναλυτικη ψυχοθεραπεια,σε μια ομαδα που βρισκομαστε 4 φορες το μηνα για 1:30 ωρα,γυρω στα 8 ατομα,ειναι οτι παροτι ακομη δυσκολευομαι να εκφρασω τα συναισθητα μου,να κοιταξω ευθεως τους αλλους στα ματια η να ανοιχτω στα προβληματα που αντιμετωπιζω,δεν σου προσφερει προφανως καποιο quick fix,ειναι αργη διαδικασια και πρεπει να δωσω χρονο σε αυτην,καποιες φορες επικρατει αμηχανια,ειδικα οταν εισερχεται καποιο νεο μελος,αγνωστο δηλαδη στους υπολοιπους.

Απο την αλλη καταλαβαινω και τους προβληματισμους ορισμενων οπως,γιατι να παω να αποκαλυψω τα σωψυχα μου σε αλλους και σε αγνωστο κοσμο,κατι που δεν ειναι και ευκολο να γινει,αλλα η ομαδα παντα ειναι ενα ασφαλες περιβαλλον που δεν θα φυγεις απο εκει νομιζοντας οτι σε κρινουν η οτιδηποτε.