ειμαι μονη μου

[mariap]

Eυχαριστω xika !!

Μαρια και εσυ ε?

[xika]

Originally posted by mariap
Eυχαριστω xika !!

Μαρια και εσυ ε?

οχι Χριστινα

αλλα σιγουρα θα υπαρχουν κι αλλοι εορταζοντες!!

[mariap]

Ουπς... μπερδευτηκα !!!

[mstrouf]

πως παει χικα μου? παλευεται το βραδυ?
ηπια αρκετα, πηρα κ τα φαρμακα μου, σε λιγο θελοντας κ μη, θα ταβλιαστω!
ξερω δεν ειναι λυση, αλλα δεν μου εμεινε κ τιποτα, οι νεραιδες πεταξαν αλλου.. προσγειωθηκα αποτομα στην πραγματικοτητα που δεν ηθελα.. σε διαβαζω κ σκεφτομαι οτι υπαρχουν κ αλλοι που δεν θα εχουν την επικοινωνια που εχουμε τουλαχιστον μεταξυ μας κ νιωθω οτι εδω τουλαχιστον μπορω να ακουμπησω, μπορω να μοιραστω.. υπαρχει κατανοηση

[xika]

θα περασει και το βραδυ, παλευεται..

φυσικα και μπορεις να μοιραστεις και υπαρχει κατανοηση, ολοι στο ιδιο καζανι βραζουμε

θα πανε ολα καλα ομως..θα το παλεψουμε..

[weird]

Originally posted by Remedy
κι εγω το εχω αυτο αρσι.
στον πονο θελω να ειμαι παντα μονη...μη σου πω οτι η παρουσια των αλλων τον εντεινει..

Μου θυμίζεις την φράση που μου είπε κάποτε μια φίλη μου.
\"Στον πόνο όλοι είμαστε μόνοι\"....

Δεν είμαστε, επιλέγουμε να είμαστε, της απάντησα.

[weird]

Originally posted by xika
δεν κανω και τιποτα αλλο...υπομονη κανω. κουραστηκα ομως να τα πνιγω ολα μεσα μου.κουραστηκα. κουρστηκα να ποναω..κουραστηκα και τον εαυτο μου

Χίκα, διαβάζοντάς σε ανατρίχιασα.... σαν να ακούω τον εαυτό μου.

Πέρασα κι εγώ έναν δύσκολο χωρισμό μετά απο μακροχρόνια σχέση.
Κι ένιωθα έναν διχασμό τεράστιο ανάμεσα στο συναίσθημα και την λογική μου.
Και άλλαζα τόσο συχνά μάσκες για να είμαι αυτό που είχαν συνηθίσει οι γύρω μου....

Τόση μοναξιά!
Στο τέλος έχασα και τον ίδιο τον εαυτό μου.
Τον ενήλικο εννοώ.
Εμεινα ένα παιδί ολομόναχο να κλαίει.

Κι είπα πολλές φορές την φράση, κουράστηκα, δεν με αντέχω, δεν υπάρχει κανείς....

Και ξέκοψα απο πολλές σχέσεις, γιατί μια μέρα αποφάσισα να βγάλω όλη την θλίψη μου και να την απλώσω στο τραπέζι που καθόμασταν και οι παρεούλες μου δεν άντεξαν, πνίγικαν.

Αλλά ξέρεις τι?

Μετά απο χίλια μύρια κύματα, ήρθε μια μέρα που πήρα βαθιά ανάσα, αναστέναξα, κοίταξα τον ήλιο χωρίς γυαλιά ηλιου και ήμουν έτοιμη.

Να κάνω μια καινούργια αρχή, μια μεταμόρφωση.

Δεν είσαι μόνη

Περνάς μια φάση δύσκολη αλλά και αυτό... θα περάσει.

[xika]

Originally posted by weird

Originally posted by xika
δεν κανω και τιποτα αλλο...υπομονη κανω. κουραστηκα ομως να τα πνιγω ολα μεσα μου.κουραστηκα. κουρστηκα να ποναω..κουραστηκα και τον εαυτο μου

Χίκα, διαβάζοντάς σε ανατρίχιασα.... σαν να ακούω τον εαυτό μου.

Πέρασα κι εγώ έναν δύσκολο χωρισμό μετά απο μακροχρόνια σχέση.
Κι ένιωθα έναν διχασμό τεράστιο ανάμεσα στο συναίσθημα και την λογική μου.
Και άλλαζα τόσο συχνά μάσκες για να είμαι αυτό που είχαν συνηθίσει οι γύρω μου....

Τόση μοναξιά!
Στο τέλος έχασα και τον ίδιο τον εαυτό μου.
Τον ενήλικο εννοώ.
Εμεινα ένα παιδί ολομόναχο να κλαίει.

Κι είπα πολλές φορές την φράση, κουράστηκα, δεν με αντέχω, δεν υπάρχει κανείς....

Και ξέκοψα απο πολλές σχέσεις, γιατί μια μέρα αποφάσισα να βγάλω όλη την θλίψη μου και να την απλώσω στο τραπέζι που καθόμασταν και οι παρεούλες μου δεν άντεξαν, πνίγικαν.

Αλλά ξέρεις τι?

Μετά απο χίλια μύρια κύματα, ήρθε μια μέρα που πήρα βαθιά ανάσα, αναστέναξα, κοίταξα τον ήλιο χωρίς γυαλιά ηλιου και ήμουν έτοιμη.

Να κάνω μια καινούργια αρχή, μια μεταμόρφωση.

Δεν είσαι μόνη

Περνάς μια φάση δύσκολη αλλά και αυτό... θα περάσει.

ετσι ακριβως νιωθω wierd....ενα παιδακι μονο να κλαιει..
απο τη μια η λογικη να με τραβαει...και απο την αλλη το συναισθημα να αντιστεκεται..

και οπως ειπες..οταν απλωνεις το μεγαειο της θλιψης σου επανω στο τραπεζι και το βλεπουν τα ματια της παρεας...εξαφανιζονται σαν τα μυρμηγκια...

και τι μενει...μοναξια.

απο τη μια χαιρομαι που εχω ατομα να με καταλαβαινουν και απο την αλλη στεναχωριεμαι που κι αλλοι ανθρωποι περασαν και περνουν το ιδιο μαρτυριο...

[weird]

Αχ ρε κορίτσι, κάνε υπομονή....

τί μου θύμησες μεσημερίατικο.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη άβυσσος, δεν έχω βιώσει πιο μεγάλο χαοτικό κενό μέσα μου, απο όταν η λογική και το συναίσθημά μου στήσανε άγριο καβγά.

Να ξέρεις οτι άλλο επιθυμείς και άλλο να κάνεις.
Να σε τραβούν ακάλυπτες συναισθηματικές ανάγκες απο το μανίκι.

Να προσπαθείς να σταθείς στο ύψος σου και να νιώθεις ένα ανήμπορο πλάσμα.

Και όλοι εκείνοι που κάποτε τους στάθηκες να μην σε έχουν συνηθίσει στον ρόλο να ζητάς.

Να μην αντέχουν να σταθούν δίπλα σου αν δεν παίρνουν απο εσένα αυτό που έχουν συνηθίσει.

Κουράγιο κοριτσάκι μου.

Θα έρθουν καλύτερες μέρες, στο υπόσχομαι,
κάθε οδύνη σε καλό.


Και μόνη σου δεν είσαι.

Γράφε κι εμείς εδώ είμαστε

[xika]

το ξερω οτι ειστε εδω κι ευχαριστω πολυ..

μακαρι να μπορεσω κι εγω συντομα να κοιταξω τον ηλιο καταματα χωρις φοβο αλλα με παθος!

[weird]

Θα μπορέσεις!

Με πάθος και δίψα για ζωή.

Αφού καθαρίσεις τα σκουπίδια απο μέσα σου και αποβάλλεις αυτά που σε βαραίνουν.

Και αφού βρεις τον εαυτό σου.

Μια φράση της ψυχολόγου μου που με βοηθούσε πολύ και μου έδινε κουράγιο ήταν,

\"δώσε χρόνο...\"

[xika]

Originally posted by weird
Θα μπορέσεις!

Με πάθος και δίψα για ζωή.

Αφού καθαρίσεις τα σκουπίδια απο μέσα σου και αποβάλλεις αυτά που σε βαραίνουν.

Και αφού βρεις τον εαυτό σου.

Μια φράση της ψυχολόγου μου που με βοηθούσε πολύ και μου έδινε κουράγιο ήταν,

\"δώσε χρόνο...\"

αυτο προσπαθω να κανω..να δωσω χρονο στον εαυτο μου.
Γιατι τοσα χρονια δινω χρονο στους αλλους για να ειναι οι αλλοι καλα. Αποτελεσμα : η τωρινη μου κατασταση.

Οποτε ηρθε η ωρα να φροντισω εμενα τωρα..προσπαθω

[weird]

Αυτό ακριβώς.

Ακούω πίσω απο τις γραμμές που γράφεις ένα \"οι άλλοι\" αυτό, οι άλλοι περιμένουν απο εμένα εκείνο, πρέπει να ικανοποιήσω τους άλλους.

Μάλλον ήρθε η ώρα να σταματήσεις.

Να ακούσεις τον εαυτό σου, να τον γνωρίσεις και να κάνεις πράγματα απο εσένα για εσένα, χωρίς να κάνεις μόνο και κυρίως για τους άλλους, περιμένοντας μια ανταπόδωση που δεν ξέρεις αν θα έρθει.

[xika]

αναρωτιεμαι,αραγε, υπαρχει τοση μοναξια ή εμεις τη δημιουργουμε?
δεν ξερω. καποιες φορες ειναι επιλογη μας, το ξερω. καποιες αλλες φορες ομως ειναι τοσο παγερη η μοναξια και τοσο δυνατη που απλα σε κατακλυζει και ειναι σαν να σε κρατει χειροποδαρα...

[polina]

χικα μου ειμαι κ εγω στην ιδια κατασταση με σενα κανεις δεν με καταλαβαινει κ νιωθω φοβερη μοναξια.ειμαι σε ταδιο χωρισμου εχω μαλωσει με τις φιλες μου μεχουν αφησει μονη κ ζω εναν εφιαλτη.....μουρχεται να παω να αυτοκτονησω...ταχουμε ιωπεδοσει ολα δεν υπαρχει ουτε αγαπη αλα ουτε κ φιλια τελικα...αν δεν εισαι ******* σολα δεν επιβιωνεις...κακοσ ειμουν καλη με ολους επρεπε να κανω το αντιθετο...ειμαι θυμα...σημερα ολη μερα κλαιω εχω κατεβασει καμια 4 χαναχ για ναμαι ηρεμη