ποναω

**πανος12345** · 07-09-2009, 12:28

η ζωη ειναι ενα βουνο απο καθημερινα προβληματα , οπου αναμεσα στις βουνοκορφες κρυβεται μια ευφορη κοιλαδα ευτυχιας...
οσο πιο λιγοι καταφερνουν να την βρουν για να απολαυσουν την χαρα της ευτυχιας ,τοσο περισσοτεροι ειναι αυτες η αυτοι που πεισματωνουν και προσπαθουν να βρουν καποια η καποιον που θα του παραδωσουν μεσω της αγαπης , της γνωσης και της σοφιας τους την σκυταλη για την αναζητηση.....

**weird** · 07-09-2009, 22:54

Originally posted by mstrouf
δεν γμιεται, η ζωη συνεχιζεται, εγω ειχα βαλθει να δωσω τερμα εχθες, εχετε δικιο, ο καθενας ξερει το προσωπικο μαρτυριο που περναει. θελω τοσο να βρισω, γμω τον δια μου!

Γειά σου
φιλενάδα
Φαντάζομαι πόσο θα πονάς
και πόσο θα είναι βαρύ για σένα το φορτίο.
Προσπάθησε να κλαις και να εκφράζεσαι όσο και όπως θέλεις.

Ο άνθρωπος που έχασες έφυγε, αλλά υπήρξε.
Κι αυτό, τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει.
Τα λόγια της, τα χάδια της, είναι τώρα μέσα σου.
Ενα κομμάτι της καρδιάς σου.

Κράτα το καλά, μοιράσου το κι εσύ με κάποιον.

Κάνε υπομονή.
Είμαστε δίπλα σου

**VelvetUnderground** · 08-09-2009, 19:49

Ο θάνατος κυβερνά τις ζωές μας. Φαντάσου να\'χες και ενοχές ότι τον προκάλεσες εσύ. Εγω νοιώθω δολοφόνος του ομορφότερου πράγματος που μπορούσε να μου συμβεί. Να είσαι καλά και να θυμάσαι τα όμορφα.

**mstrouf** · 12-09-2009, 23:57

εφαγα κ αλλη ηττα.. εχασα κ την θεια μου αποψε, δεν ξερω πια πως αισθανομαι, δεν θελω να αισθανομαι..

**Θεοφανία** · 13-09-2009, 00:04

Originally posted by mstrouf
εφαγα κ αλλη ηττα.. εχασα κ την θεια μου αποψε, δεν ξερω πια πως αισθανομαι, δεν θελω να αισθανομαι..

Μαρία τι έγινε? Ήταν απότομο, το περιμένατε?

**Empneustns** · 13-09-2009, 00:32

στρουμφ καλως η κακως σε 50 χρονια απο τωρα δεν θα υπαρχουμε ουτε εμεις.καποτε θα φυγουμε και μεις,ειναι νομος του κρατους.αντι να προσπαθεις να το πολεμησεις και να αντιδρας γιατι δεν προσπαθεις να το αποδεχτεις;

**giota** · 13-09-2009, 00:56

Νόμος του κράτους ή της φύσης;

**Empneustns** · 13-09-2009, 00:59

προσπαθησα να το κανω λιγο πιο αναλαφρο....αν ηταν νομος του κρατους να εισαι σιγουρη θα ειχαν βγει πολλα παραθυρακια....

**anwnimi** · 13-09-2009, 01:37

Aχ Μαρία μου κουράγιο...
Όλα απανωτά...
Μέσα σε 7 μήνες είχα χάσει το μπαμπά μου, τον αγαπημένο μου θείο και τη γιαγιά μου...
Ήμουν όχι απλά θλιμμένη αλλά τόσο μα τόσο θυμωμένη και εξαγριωμένη!!! Με τη ζωή, το θεό, με όλους γύρω μου!
Ήθελα να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο...

Σε νιώθω...
Ξέσπασε, βγάλε όλα σου τα συναισθήματα...

Κουράγιο...Η αγάπη που σου δώσαν δε θα χαθεί ποτέ...Αυτή θα σε κρατήσει. Μην την προδώσεις...Κράτα...

**Arsi** · 13-09-2009, 01:47

Κουράγιο Μαρία μου.Μερικές φορές έρχονται όλα μαζί,τι να πω.
Συμφωνώ με την ανώνυμη,εκφράσου όσο μπορείς,βγάλτο από μέσα σου.

**Ακροβατης** · 13-09-2009, 02:25

κουραγιο και δυναμη ο χρονος γιατρευει τις πληγες..

**mstrouf** · 13-09-2009, 23:22

ευχαριστω παιδια, ηταν κατι αναποφευκτο σε αυτη την περιπτωση, δεν παυει ομως το συμβαν να σε παραλυει. 38 χρονων, πριν 2 χρονια αφαιρεσε στηθος κ ηταν καλα, ωσπου αυτο το καλοκαιρι μεταφερθηκε με λοιμωξη στους πνευμονες, ηταν καρκινος ειχε κανει μετασταση, σε λιγο διαστημα, συκωτι, αδενες, οστο του εγκεφαλου. επεσε σε κωμα το σαββατο κ εφυγε, σαν μωρακι που κοιμοταν, μες στους σπασμους, στον πυρετο, προσπαθουσαν να της παρουν αιμα κ ετρεχε υγρο απ τις φλεβες. επονται τραγικες καταστασεις, συμπεθερια εναντιον γαμπρου, μα πως μπορουν να βεβληλωνουν ετσι την μνημη ενος ανθρωπου που δεν ειχε πειραξει ποτε κανεναν; δυστηχως ή ευτυχως, ενιωσα τοσο προσβεβλημενη απο την συμπεριφορα τους, ακομα δεν την εχουν κηδεψει κ τσακωνονται σαν τα κορακια κ απαντησα, γιατι τοση κακια πια; ειναι ντροπη σας! αποχωρησα, δεν επαψα να τρεμω απο τα νευρα, αλλα δεν τρωω αλλο κουτοχορτο, φτανει πια με τις παπαδιες κ τους μεγαλους σταυρους! μακαρι να ειχα την μαμαρουλα μου, ηταν η γωνια μου, το αποκουμπι μου. ας αναπαυθουν οι ψυχουλες τους, οσων πολυ αγαπησαμε κ δεν ειναι πια κοντα μας! αυτη ειναι η ζωη , μια αδικια κ μια πικρα. εχω ταρακουνηθει αρκετα απο τα συμβαντα κ λεω στον εαυτο μου, δεν μενει τιποτα, παρα μια προσπαθεια να ζεις την ζωη σου, οσο μπορεις να την εχεις. να ειστε καλα κ μην το βαζετε κατω, παντου παραμονευει, μπορω πια να αισθανθω το αγγιγμα του.

**Θεοφανία** · 13-09-2009, 23:29

Originally posted by mstrouf
............ εχω ταρακουνηθει αρκετα απο τα συμβαντα κ λεω στον εαυτο μου, δεν μενει τιποτα, παρα μια προσπαθεια να ζεις την ζωη σου, οσο μπορεις να την εχεις. να ειστε καλα κ μην το βαζετε κατω, παντου παραμονευει, μπορω πια να αισθανθω το αγγιγμα του.

ακριβώς μαρία...η θεία σου ήταν στην ηλικία μου, μου φαίνεται τρελλό....έτσι όμως όπως νιώθεις εσύ τώρα, άρχισα να νιώθω από την πρώτη στιγμή που έχασα τη μαμά μου...αργότερα ήρθαν και άλλοι θάνατοι γύρω μου και το μόνο που σκέφτομαι συνέχεια, είναι να ζω την κάθε μέρα, να κάνω σχέδια αλλά να μην γίνομαι δούλος τους και χάνω πολύτιμο χρόνο...
η ζωή μας είναι ένα δώρο που ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα μας το ζητήσουν πίσω. Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό είναι ιερό...αυτό που μετράει είναι να προσπαθούμε για την ευτυχία, να μην αναλωνόμαστε σε ανούσια πράγματα και να γιορτάζουμε για τις καλές στιγμές μας....

**anwnimi** · 13-09-2009, 23:37

Κορίτσια έχετε τόσο μα τόσο δίκιο...

Μαρία μου σε θαυμάζω που μας δίνεις τέτοιο κουράγιο...

**Empneustns** · 13-09-2009, 23:49

απο δικη μου εμπειρια,μερικες φορες πρεπει να συμβει κατι πολυ δυνατο για να γυρισει ενας διακοπτης στο μυαλο μας και να ξεκινησουμε να σκεφτομαστε διαφορετικα.στρουμφακι ελπιζω να γυρισε αυτο το διακοπτακι σου στη σωστη πλευρα.μη ξεχνας σε αγαπαμε