ποναω

[mstrouf]

αποψε εχασα ενα κομματι μου που μου δινε δυναμη
μια γυναικα που με ειχε αγκαλιασει σαν παιδι της
ητανε η στεγη μου τις δυσκολες ωρες
δεν μπορω να το πιστεψω κοντευω να τρελαθω

δεν μπορω να γραψω
σορρι

[mstrouf]

μανουλα την φωναζα
μου δινε παντα την αγαπη που ζητιανευα απο εκεινους που επρεπε να παρω

δεν τα καταφερνω οσο κ αν προσπαθω
ας τ αφησω

[Arsi]

Τι εννοείς την εχασες?Τι έγινε?

[Remedy]

τα συλλυπητηρια μου στρουμφακι.
ολοι εχουμε απωλειες
κουραγιο και υπομονη για να την αντεξεις κι αυτην...

[mstrouf]

οσο συνερχομαι απο το σοκ, τοσο αισθανομαι την απουσια της
τοσο ξαφνικο, τοσο αδικο, γιατι γαμωτο, γιατι..
προσπαθω να κρατηθω, προσπαθω να στηριξω οτι δικο της εμεινε
κ ομως ο πονος πληγη ανοιχτη, σταζει κ ματωνει η ψυχη μου
δεν το χωραει το μυαλο μου, οχι..

[Arsi]

Τι έγινε?
Συλλυπητήρια πάντως.
Πες τα τουλάχιστον να ξελαφρώσεις.

[melene]

και τα δικα μου συλλυπητηρια..

\'\'Κι αυτο θα περασει\'\'
Εμαθα αυτες τις λεξεις απ\'τη γιαγια μου
σαν μια φραση που χρησιμοποιειται
σ\'ολες τις περιπτωσεις στη ζωη σου.
οταν τα πραγματα ειναι απολυτα φοβερα
οταν ολα ειναι περιφημα και υπεροχα
και θαυμασια και ευτυχισμενα-
πες αυτες τις τεσσερις λεξεις στον εαυτο σου.
Θα σου δωσουν μια αισθηση προοπτικης
και θα σε βοηθησουν τοσο στο να χαρεις
πιο πολυ το καλο,οσο και στο να δεχτεις
στωικα το κακο.
rayner c.

[Παστελι]

κουραγιο στρουμφ σιγα σιγαθα το ξεπερασεις.

[zinovia]

mstrouf, υπομονη, θα περασει ο πονος..Σκεψου οτι απο κει που εχει παει σε σκεφτεται και σε φροντιζει οπως τοτε που ηταν κοντα σου...

[keep_walking]

Συλλυπητηρια και απο μενα mstrouf.Γιατι ρε γαμωτο ολα τα ασχημα πεφτουν παντα μαζι,εσυ δεν αισθανεσαι καλα και ετυχε και αυτο
Κουραγιο.

[melene]

κιπ ομως το ιδιο συμβαινει και με τα ωραια,ολα μαζι θα ερθουν και θα ερθουν..

[xika]

ειναι μεγαλος ο πονος mstrouf και πιστεψε με δεν θα περασει ποτε. γιατι αυτος θα σου θυμιζει παντα την μανουλα σου. απλα θα μαθεις να ζεις με αυτον και θα γινει η συντροφια σου. και θα δεις οτι απο καποιο σημειο και μετα θα ειναι γλυκια συντροφια κι ας ποναει. γιατι θα ξερεις οτι ειναι παντα εκει μαζι σου.
τουλαχιστον ετσι βιωνω εγω την δικη μου απωλεια...
το μονο που χρειαζεσαι αυτη τη στιγμη ειναι κουραγιο να αντεξεις τον πρωτο καιρο που ειναι πολυ δυσκολα, μετα θα δεις θα γλυκανει ο πονος και θα ειναι μια ομορφη και τρυφερη συντροφια.

[mstrouf]

δεν ειναι η πραγματικη μου μητερα xika, αλλα τα τελευταια 15 περιπου χρονια με φροντιζε σαν παιδι της, μου ελεγε χαρακτηριστικα το σπιτι μου ειναι ανοιχτο για σενα, ξερεις πολυ καλα οτι εισαι σαν παιδι μου, με φιλοξενούσε, μαγειρευε ολα εκεινα τα υπεροχα φαγητα, γεμιζε την καθημερινοτητα μου με την αγαπη της, την στοργη της, με προστατευε, μου μιλουσε κ ενιωθα οτι υπαρχει καποιος που δεν με θεωρει αναξιο, σιχαμερο πλασμα. παντα ενιωθα την αναγκη της, παντα χρειαζομουν την συμβουλη της, ειναι ολες οι ομορφες στιγμες μου κ εγινε τοσο ξαφνικα.. ενω μιλουσα στο τηλεφωνο μαζι της, μου ειπε οτι δεν αισθανοταν καλα, εγω επεμενα να παμε στον γιατρο κ μου λεγε, οχι καρδουλα μου, δεν εχω τιποτα, απο την στεναχωρια είναι (τον τελευταιο καιρο επαθε ο αγαπημενος ανηψιος της βαρυ εγκεφαλικο 37 χρονων, δεν ειχε γονεις, τους ειχε χασει, η κατασταση μη αναστρεψιμη, η τελευταια λεξη των γιατρων ηταν οτι θα παραμεινει φυτο). οταν εφτασα σπιτι της.. ειχε φυγει.. το εκαβ εκανε οτι μπορουσε, αλλα ηταν αργα, δεν ειναι δυνατον, ηταν τοσο ηρεμη λες κ κοιμοταν, λες κ θα την αγγιζες κ θα ξυπνουσε, ειχε χασει την ζεστασια της, δεν μπορω να το πιστεψω ακομα.. απο το σοκ, δεν παρειχα τις πρωτες βοηθειες, να χεσω τα σεμιναρια που εχω κανει, τα χασα, ισως μπορουσα να ειχα κανει κατι απο το να πεσω ξερη στο πατωμα.. γαμω την καταρα που με δερνει κ οτι αγαπησα το εχασα για αλλη μια φορα στην ζωη μου.. οχι δεν ειναι δυνατον, ξερω οτι δεν θα υπαρχει πια η παρουσια της, οτι δεν θα ξανακουσω την φωνη της, οτι δεν θα λυνω τα προβληματα μου πια στην αγκαλιά της κ ομως λαχταραω την ωρα που θα πιουμε καφε, κοιταζω γυρω κ περιμενω, αγγιζω τα πραγματα της, εκεινη πουθενα.. εφυγε γαμωτο, εφυγε.. οχι ψυχουλα μου, δεν το αντεχω, οχι

[xika]

mstrouf σε καταλαβαινω..
η λαχταρα να ξαναζησεις στιγμες μαζι της ειναι μεγαλη.
πιστεψε ομως την φωνουλα της θ ατην ξανακουσεις και το χαδι της θα ξανανιωσεις, με τον δικο σου τροπο..γιατι τετοιοι ανθρωποι δεν χανονται απο την ζωη μας. απλα πρεπει να μαθουμε σε τετοιες περιπτωσεις να ζουμε μαζι τους με εναν αλλιωτικο ιδιαιτερο τροπο...
Και τις συμβουλες της θα ακουσεις ξανα. Οταν βρισκομαι σε μια στιγμη που χρειαζομαι την συμβουλη του πατερουλη μου, εχω την εικονα του μπροστα μου και σκεφτομαι τι συμβουλη θα μου εδινε. ακουω τη φωνη του . τον βλεπω να μου μιλαει, αληθεια. Γιατι με ηξερε και τον ηξερα τοσο καλα... Ετσι θα γινει και με \'σενα.
Και με τον καιρο, θα δεις, θα γινει ο πονος γλυκος και θα εχεις παντα συντροφια μαζι σου.

Μπορει να σου φανει αστειο, αλλα τον πατερουλη μου τον νιωθω εδω και 1,5 χρονο παντα μαζι μου....σαν τα παπαγαλακια που εχουν οι πειρατες στους ωμους τους στις ταινιες! Βλεπει , ακουει και ζει μαζι με μενα..
Χρειαζεται κουραγιο και θερρος τωρα.. να κανεις αυτο που θα ηθελε εκεινη να κανεις σε μια τετοια στιγμη...αν μπορουσες να την ακουσεις τωρα θα σου ελεγε : Μαρακι μου μην κλαις, θελω να χαμογελας! Ετσι δεν ειναι?

[Arsi]

Mαρία μου δεν έχασα ποτέ έναν πολύ δικό μου άνθρωπο και δεν ξέρω πως μπορεί να είναι αλλά διαισθητικά κι όσο μπορώ να φανταστώ πρέπει να είναι πολύ επώδυνο.Κουράγιο.Συμφωνώ με τα λόγια της xika.