Δεν έχω καύλες για ζωή!

[Yoco Choco]

Θέλω να ζήσω αλλά δεν ξέρω πως...Τα τελευταία 3 χρόνια δεν είμαι και τοσο σίγουρος ακόμα και για αυτό το ''θέλω''.
Οι συμβατικές ενασχολήσεις/διασκεδάσεις του κόσμου δεν με ενδιαφέρουν...Μόνο θέατρο/σινεμά/λάιβ εμφανίσεις μου άρεσαν, αλλά έχω να πάω από το 2019 λόγω φόβου για κρίσεις πανικού.
Το ερωτικό κομμάτι νομίζω ανήκει στο παρελθόν...Νομίζω έχω γίνει κυνικός ή ''ώριμος'' και δεν μπορώ πια να ερωτευτώ...Αλλά δεν υπάρχει ούτε το σεξουαλικό στοιχείο...Τα χάπια μου
έχουν εξαφανίσει την λίμπιντο, και όταν βλέπω μια ωραία κοπέλα δεν μου κάνει αίσθηση καμμία...Δεν ήμουν έτσι μικρός...Είχα όνειρα, φιλοδοξίες για το μέλλον..Εχω ξεχασει πως είναι να είσαι ερωτευμένος με την ζωή.
Τα χάπια δεν μπορώ να τα κόψω όσο δεν εξομαλύνω την καθημερινότητά μου και οσο δεν εχω βρει τα θέλω μου, γιατί τα ψυχοσωματικα συμπτώματα άγχους/κατάθλιψης επιδεινώνονται.
Και τι μένει?...
Φόβος, απάθεια, απογνωση, ραθυμία, νωθρότητα.
Αραγε ερχεται κάποτε η στιγμή στον άνθρωπο που κλείνει ο κύκλος του ψυχολογικά και διανοητικά σε αυτόν τον κόσμο και πρέπει να αλλάξει πίστα?

[Niels]

Κι εγώ το σκέφτομαι αυτό. Είναι πρόβλημα αυτό με τα χάπια, και η πτώση της λίμπιντο και το φλατ συναίσθημα. Μήπως το τέλμα έρχεται επειδή δεν τολμάμε να αλλάξουμε πράγματα; Μήπως φταίνε οι βεβαιότητες της ζωής μας;

[Κατιαχ]

Κι εγώ το σκέφτομαι αυτό. Είναι πρόβλημα αυτό με τα χάπια, και η πτώση της λίμπιντο και το φλατ συναίσθημα. Μήπως το τέλμα έρχεται επειδή δεν τολμάμε να αλλάξουμε πράγματα; Μήπως φταίνε οι βεβαιότητες της ζωής μας;

Μήπως φταίει που δεν μπορείς να απολαύσεις αυτό που είσαι και τα επιτευγματα σου? Γιατι διαβαζοντας σε εδω μέσα βλεπω οτι εχεις διανύσει ένα μακρυ δρομο μακρύ με μεγάλες επιτυχίες και ενα ανθρωπο σκεφτομενο, συγκροτημένο και απολυτα λογικό! Δεν ξερω την ηλικια σου αλλά χρονος υπαρχει πάντα για να τολμησει κανεις!

[Κατιαχ]

Θέλω να ζήσω αλλά δεν ξέρω πως...Τα τελευταία 3 χρόνια δεν είμαι και τοσο σίγουρος ακόμα και για αυτό το ''θέλω''.
Οι συμβατικές ενασχολήσεις/διασκεδάσεις του κόσμου δεν με ενδιαφέρουν...Μόνο θέατρο/σινεμά/λάιβ εμφανίσεις μου άρεσαν, αλλά έχω να πάω από το 2019 λόγω φόβου για κρίσεις πανικού.
Το ερωτικό κομμάτι νομίζω ανήκει στο παρελθόν...Νομίζω έχω γίνει κυνικός ή ''ώριμος'' και δεν μπορώ πια να ερωτευτώ...Αλλά δεν υπάρχει ούτε το σεξουαλικό στοιχείο...Τα χάπια μου
έχουν εξαφανίσει την λίμπιντο, και όταν βλέπω μια ωραία κοπέλα δεν μου κάνει αίσθηση καμμία...Δεν ήμουν έτσι μικρός...Είχα όνειρα, φιλοδοξίες για το μέλλον..Εχω ξεχασει πως είναι να είσαι ερωτευμένος με την ζωή.
Τα χάπια δεν μπορώ να τα κόψω όσο δεν εξομαλύνω την καθημερινότητά μου και οσο δεν εχω βρει τα θέλω μου, γιατί τα ψυχοσωματικα συμπτώματα άγχους/κατάθλιψης επιδεινώνονται.
Και τι μένει?...
Φόβος, απάθεια, απογνωση, ραθυμία, νωθρότητα.
Αραγε ερχεται κάποτε η στιγμή στον άνθρωπο που κλείνει ο κύκλος του ψυχολογικά και διανοητικά σε αυτόν τον κόσμο και πρέπει να αλλάξει πίστα?

Yoco Choco οι πίστες αλλαζουν οταν βγαζεις την προηγουμενη. Που σημαίνει οτι εχεις παρει το μαθημα σου και προχωρας! Υποψιαζομαι ότι είσαι πολυ νεος, πολυ νεότερος από μένα και μην παρατας την προσπαθεια! Τα φαρμακα μονο τους δεν επαρκουν και ολοι πια το ξερουμε αυτό! Ψυχοθεραπεια εχεις κάνει?

[Yoco Choco]

Κι εγώ το σκέφτομαι αυτό. Είναι πρόβλημα αυτό με τα χάπια, και η πτώση της λίμπιντο και το φλατ συναίσθημα. Μήπως το τέλμα έρχεται επειδή δεν τολμάμε να αλλάξουμε πράγματα; Μήπως φταίνε οι βεβαιότητες της ζωής μας;

Οσες φορές έχω δοκιμάσει να αλλάξω τα πράγματα στην ζωή μου,διαπιστώνω ότι δεν αλλάζει κατι ουσιαστικά μέσα μου...Σαν να μην είναι εξαρτώμενο από τα εξωτερικά πράγματα αυτό που νοιώθω.
Οι βεβαιότητες φταίνε ναι,αλλά είναι μια πλάνη...Δεν υπάρχει τίποτα βέβαιο,τα πάντα είναι ρευστά...Η δική μας οπτική στενεύει και γίνεται βεβαιότητα.
Νομίζω το μυστικό είναι να μαθεις να σε ικανοποιεί το λίγο,το καθημερινό...Να βλέπεις μια μαγεία στα πράγματα έτσι όπως είναι...Αλλα πως γίνεται αυτό?

[Yoco Choco]

Yoco Choco οι πίστες αλλαζουν οταν βγαζεις την προηγουμενη. Που σημαίνει οτι εχεις παρει το μαθημα σου και προχωρας! Υποψιαζομαι ότι είσαι πολυ νεος, πολυ νεότερος από μένα και μην παρατας την προσπαθεια! Τα φαρμακα μονο τους δεν επαρκουν και ολοι πια το ξερουμε αυτό! Ψυχοθεραπεια εχεις κάνει?

Είμαι 38 πλέον...Είμαι στερημένος στην ζωή επειδή δεν είχα ποτε το θάρρος να την ζήσω...Οτι έζησα,το έζησα 16-24,μετά έχασα το ενδιαφέρον μου και αποσύρθηκα.
Δεν πιστεύω στην ψυχοθεραπεία...Και στους ψυχιάτρους όταν πηγαινα τα λέγαμε για μια ωρα και το εξαντλούσαμε το πράγμα...Τα λογια είναι απλά λόγια...Σπάνια περνούν απο το αυτί και μπαίνουν μέσα μας και ακόμα πιο σπάνια φτάνουν στο εγώ μας.

[xalou]

Όρεξη για ζωή ιδιαίτερα δεν έχω.αυτο που με κινεί εμένα είναι ότι πρέπει να δουλεύω για να βγάζω τα έξοδα μου και να βοηθάω στο σπίτι.για μένα το σημαντικότερο πράγμα είναι οι γονείς μου.δινω και παιρνω αγάπη.δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το οικονομικό πολιτικό σύστημα το απεχθάνομαι αλλά αναγκαστικά υπάρχω.

[Κατιαχ]

Είμαι 38 πλέον...Είμαι στερημένος στην ζωή επειδή δεν είχα ποτε το θάρρος να την ζήσω...Οτι έζησα,το έζησα 16-24,μετά έχασα το ενδιαφέρον μου και αποσύρθηκα.
Δεν πιστεύω στην ψυχοθεραπεία...Και στους ψυχιάτρους όταν πηγαινα τα λέγαμε για μια ωρα και το εξαντλούσαμε το πράγμα...Τα λογια είναι απλά λόγια...Σπάνια περνούν απο το αυτί και μπαίνουν μέσα μας και ακόμα πιο σπάνια φτάνουν στο εγώ μας.

Και ομως δεν ειναι ετσι με την ψυχοθεραπεια στο λεω εγω που το χω ζήσει. Οι ψυχιατροι δεν κανουν ψυχοθεραπεια συνήθως. Τα λογια περνουν αν θες να περασουν όχι αμεσα αλλα σιγα σιγα και σταθερα. Τι σε εκανε να χασεις το ενδιαφέρον σου στα 24?Τι ειναι αυτό που φοβηθηκες να ζήσεις στη ζωή? Είσαι λειτουργικος? Κανεις πραγματα? Αν οχι πως θα καταλαβεις τι σε αρεσει και τι οχι? Γιατι αν εισαι ολη μέρα σπίτι πόση ορεξη να χεις για ζωή σε αυτη την ηλικία? ( σορρυ για τις πολλες ερωτησεις -προσπαθώ να σε μαθω) Εχουμε γινει μια παρεα εδω μέσα εστω και εξ αποστασεως.!

[Niels]

Οσες φορές έχω δοκιμάσει να αλλάξω τα πράγματα στην ζωή μου,διαπιστώνω ότι δεν αλλάζει κατι ουσιαστικά μέσα μου...Σαν να μην είναι εξαρτώμενο από τα εξωτερικά πράγματα αυτό που νοιώθω.
Οι βεβαιότητες φταίνε ναι,αλλά είναι μια πλάνη...Δεν υπάρχει τίποτα βέβαιο,τα πάντα είναι ρευστά...Η δική μας οπτική στενεύει και γίνεται βεβαιότητα.
Νομίζω το μυστικό είναι να μαθεις να σε ικανοποιεί το λίγο,το καθημερινό...Να βλέπεις μια μαγεία στα πράγματα έτσι όπως είναι...Αλλα πως γίνεται αυτό?

Ισχύει ότι δεν υπάρχουν βεβαιότητες κατ'ουσιαν αλλά όσοι έχουμε υπερβολικό άγχος θέλουμε να δημιουργήσουμε μια ρουτίνα για να μην αγχωνόμαστε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μας πνίγει στο τέλος αυτή η ρουτίνα και να μην προχωράμε στη ζωή. Γενικά η λύση βρίσκεται σε ο,τι μας δυσκολεύει, δηλαδή εάν μας δυσκολεύει η επαφή με τον κόσμο η λύση βρίσκεται στην εξάσκηση στην επαφή και όχι στην απόσυρση. Δυστυχώς πολλές φορές απογοητευομαστε εύκολα και δεν επιμένουμε. Ίσως φταίει και η εποχή που ευνοεί τη μηχανιστική αντίληψη των πραγμάτων, την κατανάλωση ακόμη και στο συναισθηματικό επίπεδο, δηλαδή εφόσον δεν μπορώ να εξασφαλίσω a priori (με βεβαιότητα) την αγάπη, την αποδοχή των άλλων κλπ, επιλέγω να αποσυρθω. Υπάρχει και ένας ναρκισσιστικος μηχανισμός σκέψης, γιατί σκέφτομαι ότι σε μια σχέση που εξ ορισμού είναι δούναι και λαβείν, μπορεί να χάσω κάτι από αυτά που έχω (και δεν εννοώ υλικά) οπότε δεν θέλω να διακινδυνεύσω κάτι.

[Niels]

Μήπως φταίει που δεν μπορείς να απολαύσεις αυτό που είσαι και τα επιτευγματα σου? Γιατι διαβαζοντας σε εδω μέσα βλεπω οτι εχεις διανύσει ένα μακρυ δρομο μακρύ με μεγάλες επιτυχίες και ενα ανθρωπο σκεφτομενο, συγκροτημένο και απολυτα λογικό! Δεν ξερω την ηλικια σου αλλά χρονος υπαρχει πάντα για να τολμησει κανεις!

Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και την υποστήριξη. Έκλεισα τα 47.

[Κατιαχ]

Τα πιστευω αυτα neils για σενα , δεν σε ξέρω από όσα γραφεις....Επίσης είμαστε συνομιλικοιαρα νεότατοι για νεα ξεκινηματα! Χαχα. Η μονη σταθερα στη ζωή μας είμαστε εμεις. Βεβαια και η ανθρωπινη επαφή ειναι σημαντική. Εχω παρατηρήσει οτι εμεις οι γυναικες εχουμε μια μεγαλύτερη ευκολία στο κτισιμο σχεσεων πχ φιλικών. Χωρις τις φιλες μου δεν ξερω πως θα την παλευα και αυτη την κριση. Βεβαια είναι όλες υποστηρικτικές με κατανόηση κι ολες εχουν περασει τις φασεις τους! Υπάρχει ανθρωπος χωρις δυσκολίες! Επενδυσε στη φιλία ειναι το πιο σιγουρακι σε σχέση με τη συντροφικότητα την οποια βεβαια δεν υποβιβαζω, ουτε απαξιώνω...

[xalou]

Η κοινωνική απόσυρση δεν είναι η λύση όπως λέει ο φίλος και αυτό το ξέρω πλέον καλά.Μπες στην παρέα ,βγες στην κοινωνία και ίσως γιατρευτείς . Εγώ σε αυτό ποντάρω.

[Yoco Choco]

Κάτια,αναγνωρίζω ότι κάποιοι άνθρωποι μπορεί να βοηθηθούν από την ψυχοθεραπεία αλλά εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς...Εχω διαβάσει απο μικρή ηλικία βιβλία ψυχιατρικής/ψυχολογίας απο Φρόυντ και Γιουνγκ μέχρι Λακάν και Ντελεζ,και διαβάζω τους ψυχολόγους σαν ανοιχτό βιβλίο.
Μια φορά είχα πάει σε ψυχολόγο και ήταν χαμένος χρόνος και χαμένο 40ευρω...Οτι και να με ρώταγε ήταν ερωτήσεις που είχα ήδη κάνει στον εαυτό μου,και ότι έλεγα εγώ ήταν πράγματα τα οποία τα εχω πει δεκαδες φορές στον εαυτό μου.
Λειτουργικός δεν είμαι γιατι έχω να δουλέψω τρια χρόνια και μενω στο πατρικό...Μόνο στο σουπερ μαρκετ και στο φαρμακείο πάω και καμμιά φορα στο ταχυδρομείο,το οποίο μου δημιουργεί τεράστιο άγχος γιατι έχω γινει μαλθακός και φοβιτσιάρης χαχα!..ρε τι τραβαμε!

Νιλς,συμφωνώ σε όλα όσα λές...Σαν να τα έχω γράψει εγώ!...Αυτή η απόσυρση στην ρουτινα που λες, δημιουργεί αποφευκτικότητα λογω φόβου μην εκτεθούμε και πληγωθούμε και φοβηθούμε,και εν τω μεταξύ η ζωή χάνεται.
Για να σπάσει αυτή η λούπα θα πρεπει να μπουμε στον χορό και να χορέψουμε και ας φάμε τα μουτρα μας...Αλλά γιατί να προσπαθήσεις για να έχεις κάτι που ήδη έχεις χωρις να προσπαθήσεις?...Αυτο το ερωτημα δεν μπορω να απαντησω.

[Κατιαχ]

Yoco choco το γεγονος ότι εχεις διαβασει όλα τα σχετικά με την ψυχοθεραπεια βιβλια, είναι πολυ θετικό αλλά δεν σε καθιστά ψυχολόγο και μαλιστα ψυχολόγο του εαυτού σου! Ακομα και οι ψυχολόγοι οταν εχουν προβλημα σε άλλους ψυχολόγους πάνε... ανθρωποι είναι και αυτοί περνανε και αυτοι ζορια. Αληθεια τι σημαινει το .Αλλά γιατί να προσπαθήσεις για να έχεις κάτι που ήδη έχεις χωρις να προσπαθήσεις?.

[Niels]

Για να μην πεις ότι δεν προσπάθησες βρε. Ακόμη κι αν δεν κερδίσεις θα ξέρεις ότι έπαιξες και έχασες. Αφού στο τέλος όλοι χάνουμε έτσι κι αλλιώς, έτσι δεν είναι;