Σκέφτομαι μερικές φορές πόσο συνθέτη κάνουμε εμείς οι άνθρωποι την ζωή μας.. Είναι σαν να βρίσκουμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν ή πρέπει να υπάρχουν αλλιώς δεν έχεις να ασχοληθείς, να κουράσεις το μυαλό σου.
Βλέπω τι έχω επικοινωνήσει,και σκέφτομαι ότι τα πραγματα ειναι πιο απλά από όσο νομίζω..Θα μου πεις τι είναι απλο και τι δεν είναι,γιατι ειναι υποκειμενικο. Γενικά νομίζω είμαστε αναμεσα στο τι θέλουμε για εμάς και στο ότι δεν μπορουμε (νομίζουμε) . Πάμε και ερχόμαστε, παμε κοντά γυρίζουμε πισω. Ξαναξεκιναμε παλι πισω.. Σκέφτομαι τώρα που γράφω ότι το κάθε πίσω είναι λίγο πιο μπροστά από το προηγουμενο πίσω.
Περνούν οι μέρες προσπαθώντας να καταλάβεις τι είσαι, τι κάνεις και γιατί, τι θες να γίνεις, όταν κοιτάς πίσω τι θέλεις να βλέπεις... Κοιτάω πίσω και βλέπω ένα άτομο με άλλες αντιλήψεις, ένα άτομο που δεν έιχει κοιτάξει ποτε μέσα του, που δεν είχε άποψη,που φοβόταν να μιλήσει για ότι το ενοχλούσε και το μείωνε αλλά βλέπω και τον δυναμισμό , την αυτοπεποίθηση σε αυτό που του άρεσε να κάνει.
Είμαι το ίδιο άτομο αλλα με άλλες αντιλήψεις , δεν φοβάμαι να μιλήσω δεν φοβάμαι να δείξω τι νιώθω..
Θέλω να κοιτάζω πίσω και ο δυναμισμός και η αυτοπεποίθηση να είναι τα πρώτα που θα γραφω και όχι τα τελευταία.