Ερώτηση για το εξωτερικό (Ασθενείς με ψύχωση)
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 25
  1. #1

    Ερώτηση για το εξωτερικό (Ασθενείς με ψύχωση)

    Καλησπέρα σε όλους,
    Ήθελα να θέσω το εξής ερώτημα: θα πηγαίνατε να μείνετε στο εξωτερικό έχοντας ψυχική διαταραχή (η οποία θεραπεύεται με φάρμακα), ναι ή όχι; Αιτιολογείστε και την απάντηση σας σε κάθε περίπτωση.

    Εγώ προσωπικά έχω βαρεθεί να είμαι τόσα χρόνια άνεργος και θέλω να βρω να κάνω κάτι (χρηματοδοτούμενο διδακτορικό) για αυτό θέλω να πάω στο εξωτερικό. Δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα όλοι ζητάνε προϋπηρεσία, και την προσπάθεια που έκανε κάποιος αλλά και τον βαθμό πτυχίου τον έχουνε τελείως γραμμένο.

    Σκέφτομαι να πήγαινα στο εξωτερικό και να μιλάω με ιδιώτη ψυχίατρο μέσω Skype. Δυστυχώς στο νοσοκομείο που πηγαίνω μου είπανε ότι πρέπει να έρχομαι 4 φορές τον χρόνο στην Ελλάδα για να κάνω την ένεση Trevicta (παλιπεριδόνη). Μου είπανε επίσης ότι μπορώ να κάνω την ένεση και σε νοσοκομείο εξωτερικού (γιατί θα είμαι ασφαλισμένος ως υποψήφιος διδάκτορας).

    Από την άλλη μεριά φοβάμαι μην τυχόν συμβεί κάτι και έχω υποτροπή στο εξωτερικό και δεν ξέρω τι να κάνω. Αλλά, αυτό προλαμβάνεται έτσι δεν είναι; Δηλαδή εφ' όσον ξέρεις ότι είσαι άρρωστος και πρέπει να παίρνεις τα φάρμακα για όλη σου την ζωή, υπάρχει περίπτωση να σταματήσεις να τα παίρνεις;

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2014
    Posts
    1,117
    Γεια σου, εγώ είμαι εξωτερικό σπουδάζοντας ενώ έχω ψυχολογικά (ΙΔΨ κυρίως) και πρέπει να παίρνω φάρμακα κάθε μέρα. Αν βρεθεί δουλειά θα παραμείνω εξωτερικό, κάτι που το εύχομαι. Αν βρεις πληρωμένο διδακτορικό σε κάτι που σου αρέσει ή κάποια δουλειά που σου ταιριάζει πήγαινε οπωσδήποτε εξωτερικό!

  3. #3
    Eagle guy σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου! Πραγματικά είναι το όνειρο μου να κάνω ένα διδακτορικό στο εξωτερικό. Ήθελα να σε ρωτήσω (αν θες απαντάς!): Μένεις μόνος σου ή με τους γονείς σου; Γιατί εγώ εάν είναι να πάω ,θα πάω τελείως μόνος. Θα ειδοποιήσω βέβαια και τον επιβλέπων καθηγητή ότι έχω ψυχική ασθένεια (γράφουν στις προκηρύξεις για PhD, ότι τα άτομα με disability έχουν προτεραιότητα στην επιλογή!).

    Σου εύχομαι να βρεις δουλειά στο εξωτερικό γιατί εδώ πέρα είναι άστα να πάνε η κατάσταση..

    Εγώ είχα δύο offers για διδακτορικό στο εξωτερικό: Το ένα στην Μαδρίτη (Ισπανία) και το άλλο στην Lille (Γαλλια). Στο δεύτερο δεν με άφησαν οι γιατροι να πάω γιατι μου είχαν πει ότι είναι πολύ νωρίς (είχα κλείσει μόλις 2 μήνες θεραπείας). Πάντως για να είμαι ειλικρινής, είναι πιο εύκολο να βρει κάποιος θέση για διδακτορικό στο εξωτερικό παρά να βρει μια δουλειά εδώ στην Ελλάδα...

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2014
    Posts
    1,117
    Μόνος μου μένω! Οι προσφορές αυτές για διδακτορικό ήταν πληρωμένες? Αν ναι, πήγαινε ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ και μη χάσεις καμία ευκαιρία

  5. #5
    Ναι πληρωμένες ήταν. Στη Μαδρίτη ~1150 ευρώ/μήνα και στην Lille ~1400 ευρώ/μήνα (καθαρά και τα δύο, είναι το net salary που λέμε) η σύμβαση που είχα δει στη Μαδρίτη ήταν για τρία χρόνια. Ενώ στη Lille ήταν για ένα χρόνο με δυνατότητα επέκτασης για άλλα δύο χρόνια.

    Ήθελα να σε ρωτήσω, μιας και μένεις μόνος, οι γονείς σου ανησυχούσαν (για τυχόν υποτροπή) στην αρχή ή δεν είχαν πρόβλημα; Εμένα ο αδερφος μου (που είναι μεγαλύτερος σε ηλικία) φοβάται πάρα πολύ και μου είχε πει ότι δεν ήθελε να πάω πουθενά μόνος μου.. Πάντως οι γιατροί στο νοσοκομείο που πάω, πιστεύω ότι έχουν αρχίσει και έχουν τύψεις γιατί νομίζουν ότι εξαιτίας τους δεν φεύγω στο εξωτερικό.

    Ο ιδιωτικος ψυχιατρος που εχω επισκεφτεί αρκετές φορές μου είπε ότι έχει κι άλλες περιπτώσεις που πήγαν στον εξωτερικό, και τους παρακολουθεί από Skype.

    O μόνος φόβος που έχω είναι μην τυχόν συμβεί κάτι και καθυστερήσω να πάρω το φάρμακο και αρχίσω και έχω παραλήρημα καταδίωξης στο εξωτερικό..(Αυτό πράγματι θα είναι μία αληθινή κόλαση..Φαντάσου να ζεις σε ξένο μέρος και να πιστεύεις ότι κάποια άτομα θέλουν να σε σκοτώσουν..)

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2014
    Posts
    1,117
    Ναι, οι γονείς μου ανησυχούσαν και ήταν ενάντια, όχι μόνο για τα ψυχικά μου προβλήματα αλλά και γιατί θεωρούσαν ότι έπρεπε να κυνηγάω δουλειές και όχι σπουδές σε αυτήν την ηλικία. Πάρε περισσότερα φάρμακα μαζί σου και δεν θα κινδυνεύεις να καθυστερήσεις να τα πάρεις.

  7. #7
    Πάντως πραγματοποίησες το όνειρο σου. Αυτό έχει μεγάλη σημασία. Εμένα μου έχουν μείνει αποθημένα...Δηλαδή όταν παρακαλάω τα καταστήματα για να δουλέψω ως πωλητής και μου λένε "Δεν έχεις προυπηρεσία", αμέσως θυμάμαι τις ευκαιρίες που είχα να φύγω από την χώρα και να κάνω ακαδημαικη καριέρα! Αυτό που κάνεις είναι πάρα πολύ σωστό. Οι σπουδές πάντοτε είναι η καλύτερη επένδυση.

    Σχετικά με αυτό που είπες ότι να πάρω περισσότερα φάρμακα: Όντως, εάν είχα και ένα κουτί Invega μαζί μου δεν υπήρχε πρόβλημα, για να καθυστερήσω να έρθω Ελλάδα για να κάνω την ένεση παλιπεριδόνης. Ωστόσο, μου είχε πει ένας γιατρός κάτι για το αεροδρόμιο και τα φάρμακα.. Δεν το πολύ καταλαβα..Υπάρχει περίπτωση να σε σταματήσουν στο αεροδρόμιο άμα έχεις δύο κουτιά με φάρμακα-χάπια;

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2014
    Posts
    1,117
    Quote Originally Posted by Jonathan View Post
    Ωστόσο, μου είχε πει ένας γιατρός κάτι για το αεροδρόμιο και τα φάρμακα.. Δεν το πολύ καταλαβα..Υπάρχει περίπτωση να σε σταματήσουν στο αεροδρόμιο άμα έχεις δύο κουτιά με φάρμακα-χάπια;
    Αν τα βάλεις στις βαλίτσες, δε νομίζω ότι θα ψάξουν. Και στην απίθανη περίπτωση να ψάξουν, αν έχεις και μια συνταγή μαζί δεν έχεις θέμα. Και στην χειραποσκευή να τα πάρεις, δεν υπάρχει θέμα αν δεν είναι υγρά και είναι χάπια.

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2017
    Location
    Sedna
    Posts
    1,105
    Quote Originally Posted by Jonathan View Post
    Καλησπέρα σε όλους,
    Ήθελα να θέσω το εξής ερώτημα: θα πηγαίνατε να μείνετε στο εξωτερικό έχοντας ψυχική διαταραχή (η οποία θεραπεύεται με φάρμακα), ναι ή όχι; Αιτιολογείστε και την απάντηση σας σε κάθε περίπτωση.
    Νομίζω ότι δεν μπορεί να απαντηθεί μονοσήμαντα ένα τέτοιο ερώτημα. Εξαρτάται πολύ από το άτομο, τον κοινωνικό κύκλο του, την πάθηση, την ιατρική παρακολούθηση, την εργασία. Είναι πάρα πολλά.

    Quote Originally Posted by Jonathan View Post
    Εγώ προσωπικά έχω βαρεθεί να είμαι τόσα χρόνια άνεργος και θέλω να βρω να κάνω κάτι (χρηματοδοτούμενο διδακτορικό) για αυτό θέλω να πάω στο εξωτερικό. Δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα όλοι ζητάνε προϋπηρεσία, και την προσπάθεια που έκανε κάποιος αλλά και τον βαθμό πτυχίου τον έχουνε τελείως γραμμένο.
    Είναι αξιοσημείωτο που θέλεις να κάνεις διδακτορικό ενώ έχεις πρόβλημα ψυχικής υγείας. Υποθέτω ότι έχεις τελειώσει το μεταπτυχιακό. Η ανεργία είναι από τα χειρότερα που μπορούν να σου συμβούν.

    Quote Originally Posted by Jonathan View Post
    Σκέφτομαι να πήγαινα στο εξωτερικό και να μιλάω με ιδιώτη ψυχίατρο μέσω Skype. Δυστυχώς στο νοσοκομείο που πηγαίνω μου είπανε ότι πρέπει να έρχομαι 4 φορές τον χρόνο στην Ελλάδα για να κάνω την ένεση Trevicta (παλιπεριδόνη). Μου είπανε επίσης ότι μπορώ να κάνω την ένεση και σε νοσοκομείο εξωτερικού (γιατί θα είμαι ασφαλισμένος ως υποψήφιος διδάκτορας).

    Από την άλλη μεριά φοβάμαι μην τυχόν συμβεί κάτι και έχω υποτροπή στο εξωτερικό και δεν ξέρω τι να κάνω. Αλλά, αυτό προλαμβάνεται έτσι δεν είναι; Δηλαδή εφ' όσον ξέρεις ότι είσαι άρρωστος και πρέπει να παίρνεις τα φάρμακα για όλη σου την ζωή, υπάρχει περίπτωση να σταματήσεις να τα παίρνεις;
    Αν είναι να φύγεις στο εξωτερικό για διδακτορικό, θα βρεθείς σε κανονική κοινωνική κατάσταση, καταχωρημένος στα μητρώα του αντίστοιχου δήμου, με κάρτα παραμονής ή προσωρινή ταυτότητα, κοινωνική ασφάλιση και ιατρική φροντίδα για ό,τι χρειαστεί. Σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορείς να χρησιμοποιήσεις προσωρινά την ΕΚΑΑ αλλά καλό είναι να πάρεις και τη βασική τουλάχιστον κοινωνική ασφάλιση που προσφέρει η χώρα.

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2017
    Location
    Sedna
    Posts
    1,105
    Quote Originally Posted by Jonathan View Post
    Ναι πληρωμένες ήταν. Στη Μαδρίτη ~1150 ευρώ/μήνα και στην Lille ~1400 ευρώ/μήνα (καθαρά και τα δύο, είναι το net salary που λέμε) η σύμβαση που είχα δει στη Μαδρίτη ήταν για τρία χρόνια. Ενώ στη Lille ήταν για ένα χρόνο με δυνατότητα επέκτασης για άλλα δύο χρόνια.
    Μα καλά, έφτασες ως τη Lille και δεν πέρασες τα σύνορα;;!! Μετά τα σύνορα λοιπόν μπορείς να έχεις ως και 2000 ευρώ το μήνα, «καθαρά», για τέσσερα χρόνια. Είναι πιθανό το πακέτο να περιλαμβάνει και κάποιες εκπαιδευτικές υποχρεώσεις, όπως εργαστήρια ή ασκήσεις στα πλαίσια του μαθήματος κάποιου καθηγητή, που συνεπάγεται και ορισμένα παρελκόμενα (π.χ. γραπτά που θα πρέπει να διορθώσεις). Αλλά είναι μια ιδιαίτερα εμπλουτιστική εμπειρία.

    Σ' αυτή την περίπτωση θα υπάρχει αξιολόγηση από επιτροπή, στις αρχές κάθε ακαδημαϊκής χρονιάς, του έργου που έχεις εκτελέσει κατά την προηγούμενη χρονιά, και το συμβόλαιό σου θα παρατείνεται μετά από θετική γνωμοδότηση της επιτροπής. Στην πράξη, και εφόσον είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου, δε συμφέρει κανέναν να διακοπεί ένα τέτοιο συμβόλαιο· εκτός κι αν πέσεις σε πραγματικά μυστήριο διευθυντή διδακτορικού (υπάρχουν και τέτοιοι).

    Η μόνη δυσκολία που βλέπω είναι το ότι έχεις πρόβλημα ψυχικής υγείας. Ένα διδακτορικό, για να έρθει εις πέρας, απαιτεί ακμαία ψυχοσωματική κατάσταση. Είναι μια περίοδος ιδιαίτερα αυξημένης δραστηριότητας: σεμινάρια, ως ακροατής και ομιλητής, ταξίδια, συμμετοχή σε συνέδρια, συνεργασίες (on-line και επί τόπου), συγγραφή επιστημονικών δημοσιεύσεων (για peer reviewed journals - αν αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνει αυτό) και του διδακτορικού τελικά. Δε γνωρίζω περίπτωση κάποιου που να το πήρε έχοντας τέτοιο πρόβλημα. Περιπτώσεις νέων που να μην μπορούν να το πάρουν και να εγκαταλείπουν λόγω π.χ. κατάθλιψης, ναι, έχω υπόψιν μου. Είναι κάτι που πρέπει να ζυγίσεις πολύ καλά. Δεν ξέρω βέβαια και για τι τομέα μιλάμε, αλλά γενικά οι απαιτήσεις είναι υψηλές.

  11. #11
    Vox σε ευχαριστώ για τις πληροφορίες σου και για τα σχόλια σου.

    Ο τομέας που έχω ειδικευθεί είναι τα Μαθηματικά. Έχω ολοκληρώσει ένα μεταπτυχιακό (πριν πάθω ψύχωση). Από την χρονιά μου στο Μαθηματικό, οι 6 συμφοιτητές μου πήραν διδακτορικό, κάνανε 2-3 postdoc και μετά πιάσανε δουλειά σς Πανεπιστήμια του εξωτερικού, ενώ οι υπόλοιποι που ήταν γνωστοί μου, απορροφήθηκαν στον ιδιωτικό τομέα (κυρίως φροντιστήρια).

    Κατ' αρχήν τα πανεπιστήμια που είχα δηλώσει στο παρελθόν είναι σε γενικές γραμμές "μέτρια" υπο την έννοια ότι σε κατάταξη τα Ελληνικά πανεπιστήμια βρίσκονται σε καλύτερη θέση. Απλά αυτό που με ενδιέφερε κυρίως ήταν το θέμα του διδακτορικού (γενικά έχουν μοντέρνα θέματα), και με την χρηματοδοτηση σου πληρώνουν τα έξοδα.

    Στην Lille δεν ταξίδεψα, αλλά πέρασα από τρία skype interviews με του καθηγητές. Είμασταν δύο υποψήφιοι για δύο θέσεις.
    Ταξίδεψα στην Μαδρίτη και στην Βέρνη (Ελβετία) και μίλησα από κοντά με τους καθηγητές. Ο καθηγητής στην Μαδρίτη μου έδωσε την θέση και μου είχε πει οτι θα ήμουν βοηθός διδασκαλίας στο μάθημα Αναλυση Fourier. Αυτό έγινε πριν αρρωστήσω τελείως. Ήταν το όνειρο μου να κάνω ένα PhD στο εξωτερικό αλλά βλέπεις έπεσε η κατάρα του Θεού επάνω μου. 2 μήνες πριν ξεκινήσω στην Μαδρίτη επαθα ψύχωση. Και επειδή φοβόμουν να βγω έξω απο το σπιτι μου (φοβόμουν ότι κάποια άτομα θα με σκοτώσουν) αναγκαστικά είπα στον καθηγητή ότι δεν θα συνεχίσω. Στην Lille δήλωσα καποιους μηνες αφού βγηκα απο το νοσοκομειο.

    Συνολικά ειχα δηλώσει σε 14 διδακτορικά προγράμματα του εξωτερικού και είχα δύο offers. (τα περισσότερα πριν πάθω ψύχωση).

    Όντως δεν υπάρχουν παραδείγματα που κάποιος με ψύχωση να πήρε διδακτορικό στα Μαθηματικά... Θυμάμαι ότι ο Nash δεν έκανε καμία ερευνητική δουλειά μετά την ασθένεια του.
    Δυστυχώς, όταν είχα μιλήσει με τους γιατρούς, μου είχαν πει ότι μπορεί με τα φάρμακα να φεύγουν τα ψυχωτικά συμπτώματα αλλά τα αντανακλαστικά μου δεν θα είναι τα ίδια όπως πριν. Επίσης, μου είχαν πει ότι το ψυχωτικό επεισόδιο αφήνει μία "τοξικότητα" στο μυαλό, όταν τους είχα πει ότι διαβάζω ένα βιβλίο και το μυαλό μου φαίνεται να μην ειναι το ίδιο...

    Τέλος πάντων, εδώ στην Ελλάδα δεν βρίσκω με τίποτα δουλειά..Και επειδή δεν παίρνω ούτε επίδομα, σκέφτομαι ότι άμα φύγουν απο τη ζώη δύο μέλη της οικογένειας μου, θα βρεθώ στον δρόμο... Να φανταστείς ότι έχω πάει και σε κατηχητικά για να διδάξω δωρεάν και δεν με θέλουν γιατί μου λένε ότι "δεν ξέρουμε αν θα μπορείς να επιβληθείς στα παιδιά".. Αυτή η χώρα-μπουρδέλο με έχει κουράσει αρκετά πάντως.

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2017
    Location
    Sedna
    Posts
    1,105
    Quote Originally Posted by Jonathan View Post
    Ο τομέας που έχω ειδικευθεί είναι τα Μαθηματικά. Έχω ολοκληρώσει ένα μεταπτυχιακό (πριν πάθω ψύχωση). Από την χρονιά μου στο Μαθηματικό, οι 6 συμφοιτητές μου πήραν διδακτορικό, κάνανε 2-3 postdoc και μετά πιάσανε δουλειά σς Πανεπιστήμια του εξωτερικού, ενώ οι υπόλοιποι που ήταν γνωστοί μου, απορροφήθηκαν στον ιδιωτικό τομέα (κυρίως φροντιστήρια).

    Κατ' αρχήν τα πανεπιστήμια που είχα δηλώσει στο παρελθόν είναι σε γενικές γραμμές "μέτρια" υπο την έννοια ότι σε κατάταξη τα Ελληνικά πανεπιστήμια βρίσκονται σε καλύτερη θέση. Απλά αυτό που με ενδιέφερε κυρίως ήταν το θέμα του διδακτορικού (γενικά έχουν μοντέρνα θέματα), και με την χρηματοδοτηση σου πληρώνουν τα έξοδα.
    Για ποιον κλάδο των Μαθηματικών ενδιαφέρεσαι; Το θέμα της κατάταξης ίσως να μην είναι τόσο σημαντικό, όσο αφήνεται να εννοηθεί, για διάφορους λόγους. Πιστεύω ότι δε θα έπρεπε να σε απασχολεί ιδιαίτερα (αν σε απασχολεί).

    Quote Originally Posted by Jonathan View Post
    Στην Lille δεν ταξίδεψα, αλλά πέρασα από τρία skype interviews με του καθηγητές. Είμασταν δύο υποψήφιοι για δύο θέσεις.
    Ταξίδεψα στην Μαδρίτη και στην Βέρνη (Ελβετία) και μίλησα από κοντά με τους καθηγητές. Ο καθηγητής στην Μαδρίτη μου έδωσε την θέση και μου είχε πει οτι θα ήμουν βοηθός διδασκαλίας στο μάθημα Αναλυση Fourier. Αυτό έγινε πριν αρρωστήσω τελείως. Ήταν το όνειρο μου να κάνω ένα PhD στο εξωτερικό αλλά βλέπεις έπεσε η κατάρα του Θεού επάνω μου. 2 μήνες πριν ξεκινήσω στην Μαδρίτη επαθα ψύχωση. Και επειδή φοβόμουν να βγω έξω απο το σπιτι μου (φοβόμουν ότι κάποια άτομα θα με σκοτώσουν) αναγκαστικά είπα στον καθηγητή ότι δεν θα συνεχίσω. Στην Lille δήλωσα καποιους μηνες αφού βγηκα απο το νοσοκομειο.

    Συνολικά ειχα δηλώσει σε 14 διδακτορικά προγράμματα του εξωτερικού και είχα δύο offers. (τα περισσότερα πριν πάθω ψύχωση).
    Το «έφτασες ως τη Lille» που έγραψα ήταν βέβαια σχήμα λόγου. Δεν περίμενα να το έχεις κάνει· περίμενα on-line συνεντεύξεις. Με εξέπληξε λοιπόν που ταξίδεψες σε άλλες πόλεις γι' αυτό το σκοπό. Είναι τραγικό που σε σταμάτησε η ψύχωση. Πώς έγινε; Αν νιώθεις βέβαια άνετα να μιλήσεις γι' αυτό (δημόσια ή κατ' ιδίαν).

    Η Ανάλυση Fourier που αναφέρεις είναι ήδη μια ένδειξη για το ερώτημα που έθεσα στην αρχή, αλλά έχω πραγματικά περιέργεια να δω ποιος κλάδος σ' ενδιαφέρει, και ποια θέματα ειδικότερα.

    Quote Originally Posted by Jonathan View Post
    Όντως δεν υπάρχουν παραδείγματα που κάποιος με ψύχωση να πήρε διδακτορικό στα Μαθηματικά... Θυμάμαι ότι ο Nash δεν έκανε καμία ερευνητική δουλειά μετά την ασθένεια του.
    Δυστυχώς, όταν είχα μιλήσει με τους γιατρούς, μου είχαν πει ότι μπορεί με τα φάρμακα να φεύγουν τα ψυχωτικά συμπτώματα αλλά τα αντανακλαστικά μου δεν θα είναι τα ίδια όπως πριν. Επίσης, μου είχαν πει ότι το ψυχωτικό επεισόδιο αφήνει μία "τοξικότητα" στο μυαλό, όταν τους είχα πει ότι διαβάζω ένα βιβλίο και το μυαλό μου φαίνεται να μην ειναι το ίδιο...
    Έχεις κάποια εκτίμηση για την εξέλιξη της κατάστασής σου; Ήταν κάτι που ήρθε κι έφυγε, μπορεί να επανέλθει; Έχουν εκφραστεί οι γιατροί πάνω σ' αυτό;

    Το να μην είσαι ακριβώς ο ίδιος άνθρωπος μετά απ' αυτό δεν είναι κάτι περίεργο. Εδώ ο άνθρωπος αλλάζει και μέσα από τη ζωή με τα συνηθισμένα προβλήματα.

    Quote Originally Posted by Jonathan View Post
    Τέλος πάντων, εδώ στην Ελλάδα δεν βρίσκω με τίποτα δουλειά..Και επειδή δεν παίρνω ούτε επίδομα, σκέφτομαι ότι άμα φύγουν απο τη ζώη δύο μέλη της οικογένειας μου, θα βρεθώ στον δρόμο... Να φανταστείς ότι έχω πάει και σε κατηχητικά για να διδάξω δωρεάν και δεν με θέλουν γιατί μου λένε ότι "δεν ξέρουμε αν θα μπορείς να επιβληθείς στα παιδιά".. Αυτή η χώρα-μπουρδέλο με έχει κουράσει αρκετά πάντως.
    Είσαι λοιπόν από αυτούς που θα έπρεπε να έχουν ήδη ρίξει μαύρη πέτρα πίσω τους. Οι γονείς σου είναι μεγάλοι σε ηλικία; Σε βλέπω ανήσυχο σ' αυτό το θέμα (εικάζω ότι για εκείνους μιλάς).

    Η ιστορία με το κατηχητικό είναι από τα πιο «κουφά» που έχω ακούσει. Τι είναι, τσίρκο που ψάχνει θηριοδαμαστή; Δεν καταλαβαίνω τη στάση τους.

    Πάντως αν η κατάστασή σου είναι σταθεροποιημένη και μπορείς να λειτουργήσεις, πρέπει απαραιτήτως να φροντίσεις το θέμα της εργασίας. Μ' άλλα λόγια, αν το πρόβλημά σου είναι πραγματικά υπό έλεγχο και δε σε επηρεάζει σημαντικά στην καθημερινότητά σου, νομίζω ότι πρέπει να τολμήσεις το διδακτορικό. Στην τελική, αν η πάθηση σε εμποδίσει, τι είχες - τι έχασες. Θα έχεις δώσει στον εαυτό σου μια ευκαιρία για να βγεις από αυτή την κατάσταση που μόνο να χειροτερέψει μπορεί αν αφεθεί στην τύχη της.

  13. #13
    Quote Originally Posted by Vox View Post
    Για ποιον κλάδο των Μαθηματικών ενδιαφέρεσαι; Το θέμα της κατάταξης ίσως να μην είναι τόσο σημαντικό, όσο αφήνεται να εννοηθεί, για διάφορους λόγους. Πιστεύω ότι δε θα έπρεπε να σε απασχολεί ιδιαίτερα (αν σε απασχολεί).
    Με ενδιαφέρει η Υπολογιστική Μπεϋζιανή Στατιστική και οι Αλγόριθμοι Monte Carlo. Οι περισσότερες θέσεις που είχα δηλώσει είχαν αυτό το αντικείμενο.

    Quote Originally Posted by Vox View Post
    Το «έφτασες ως τη Lille» που έγραψα ήταν βέβαια σχήμα λόγου. Δεν περίμενα να το έχεις κάνει· περίμενα on-line συνεντεύξεις. Με εξέπληξε λοιπόν που ταξίδεψες σε άλλες πόλεις γι' αυτό το σκοπό. Είναι τραγικό που σε σταμάτησε η ψύχωση. Πώς έγινε; Αν νιώθεις βέβαια άνετα να μιλήσεις γι' αυτό (δημόσια ή κατ' ιδίαν).
    Όσον αφορά την ψύχωση, αυτό ξεκίνησε ως εξής: Ξύπνησα μία μέρα το καλοκαίρι (πριν από κάποια χρόνια) και άρχισα να έχω αυτό που ονομάζουν οι ψυχίατροι ως παραλήρημα καταδίωξης (επίσης είχα πάρα πολλές παραισθήσεις). Πίστευα ότι κάποια άτομα θέλουν να έρθουν και να με σκοτώσουν. Κατέληξα με δύο ακούσιες νοσηλείες σε νοσοκομεία (δύο εισαγγελικές παρεμβάσεις).
    Γενικά ήταν μία κατάσταση που στο 90% κυριαρχούσε το αίσθημα το φόβου/τρόμου και το υπόλοιπο 10% ήταν κάπως πιο normal. Η διάγνωση μου ήταν: “Μη καθορισμένη-μη οργανική ψύχωση».

    Quote Originally Posted by Vox View Post
    Η Ανάλυση Fourier που αναφέρεις είναι ήδη μια ένδειξη για το ερώτημα που έθεσα στην αρχή, αλλά έχω πραγματικά περιέργεια να δω ποιος κλάδος σ' ενδιαφέρει, και ποια θέματα ειδικότερα.
    Η Ανάλυση Fourier ήταν ένα από τα μαθήματα που χρειαζόταν Teaching Assistant το πανεπιστήμιο, αλλά δεν είχε σχέση με το θέμα του διδακτορικού. Στην Μαδρίτη το θέμα του διδακτορικού μου ήταν: «Περί της στασιμότητας των στοχαστικών φίλτρων σε δυναμικά συστήματα χώρου φάσεων υψηλής διάστασης».

    Quote Originally Posted by Vox View Post
    Έχεις κάποια εκτίμηση για την εξέλιξη της κατάστασής σου; Ήταν κάτι που ήρθε κι έφυγε, μπορεί να επανέλθει; Έχουν εκφραστεί οι γιατροί πάνω σ' αυτό;
    Οι γιατροί μου είπαν ότι θα πρέπει να παίρνω αντιψυχωτική αγωγή για το υπόλοιπο της ζωής μου. Επίσης μου είχαν πει ότι εάν ποτέ σταματήσω τα φάρμακα, η ασθένεια θα επανέλθει. Εγώ είμαι σταθερός στην αγωγή αρκετά χρόνια και δεν έχω ψυχωτικά συμπτώματα. Οι γιατροί μου είχαν πει ότι πάω πάρα πολύ καλά.

    Quote Originally Posted by Vox View Post
    Είσαι λοιπόν από αυτούς που θα έπρεπε να έχουν ήδη ρίξει μαύρη πέτρα πίσω τους. Οι γονείς σου είναι μεγάλοι σε ηλικία; Σε βλέπω ανήσυχο σ' αυτό το θέμα (εικάζω ότι για εκείνους μιλάς).

    Η ιστορία με το κατηχητικό είναι από τα πιο «κουφά» που έχω ακούσει. Τι είναι, τσίρκο που ψάχνει θηριοδαμαστή; Δεν καταλαβαίνω τη στάση τους.

    Πάντως αν η κατάστασή σου είναι σταθεροποιημένη και μπορείς να λειτουργήσεις, πρέπει απαραιτήτως να φροντίσεις το θέμα της εργασίας. Μ' άλλα λόγια, αν το πρόβλημά σου είναι πραγματικά υπό έλεγχο και δε σε επηρεάζει σημαντικά στην καθημερινότητά σου, νομίζω ότι πρέπει να τολμήσεις το διδακτορικό. Στην τελική, αν η πάθηση σε εμποδίσει, τι είχες - τι έχασες. Θα έχεις δώσει στον εαυτό σου μια ευκαιρία για να βγεις από αυτή την κατάσταση που μόνο να χειροτερέψει μπορεί αν αφεθεί στην τύχη της.
    Σε ευχαριστώ πολύ για το motivation! Πραγματικά χρειάζομαι να ακούσω κάποιον καλό-ενθαρρυντικό λόγο γιατί κάποιες φορές όταν είχα μιλήσει με του γιατρούς στο νοσοκομείο για το εξωτερικό, με αποθάρρυναν. (σε αντίθεση με τον ιδιωτικό γιατρό που μου είπε να μην αφήσω τα όνειρα μου, και να κυνηγήσω όλες τις ευκαιρίες που θα μου δοθούν)

    Ζω με την μητέρα μου και τον αδερφό μου. Μόνο αυτούς τους δύο έχω. Η μητέρα μου έιναι πάνω από 65 χρονών ενώ ο πατέρας μου είχε απεβιώσει πριν από πολλά χρόνια. Ο αδερφός μου δουλεύει και με συντηρεί.

    Άσε σε αυτό το κατηχητικό που σου λέω, την πρώτη φορά με είχαν κάνει σκουπίδι κάτι κυρα κατίνες-παπαδιές. Γύρισα στο σπίτι και έκλαιγα.. Ήταν μία εμπειρία που κατάλαβα ότι στην Ελλάδα οι κοινωνικές διασυνδέσεις είναι το παν και ότι η αξιοκρατία είναι θεσμός που δεν υπάρχει πλέον.

  14. #14
    xaka10
    Guest
    θυμασαι jonathan τι ηλικια εμφανισες την ψυχωση;;;

  15. #15
    xaka10 ήμουν 31 χρονών. Γνωρίζω ότι οι περισσοτεροι παθαίνουν ψύχωση λίγο μετά τα 20. Ωστόσο εμένα μου είχαν πει οι γιατροί ότι την ασθένεια την είχα μέσα μου, και το υπερβολικό άγχος την πυροδότησε και έτσι έγινε εμφανής.

Page 1 of 2 12 LastLast

Similar Threads

  1. Παιδάκια ως ασθενείς
    By Noctis in forum Με καφέ και συμπάθεια....
    Replies: 7
    Last Post: 25-11-2021, 09:26
  2. Γενικευμένος Φόβος για ασθενείς
    By Paip in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 3
    Last Post: 19-10-2020, 05:37
  3. Ερώτηση για ψύχωση
    By elisabet in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 11
    Last Post: 19-08-2017, 00:58
  4. ασθενεις και θεραπειες
    By Macgyver in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 7
    Last Post: 05-08-2014, 14:15
  5. Replies: 3
    Last Post: 22-10-2013, 20:36

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •