Κατάθλιψη ανά διαστήματα

[Tipota2]

Είμαι φοιτητής πρώτου έτους. Φεύγοντας μακριά από τους γονείς μου και τα αδέρφια μου με τους οποίους είχα περάσει και τα 18 χρόνια της ζωής μου, η μετάβαση φάνηκε να είναι αρκετά δύσκολη. Μετά από σχεδόν δυο μήνες δύσκολης προσαρμογής στο περιβάλλον του πανεπιστημίου έφτασα σε ένα σημείο που δεν μπιρουσα να αντέξω άλλο την ρουτίνα αυτή. Τον Νοέμβριο για πρώτη φορά ένιωσα την ανάγκη να απομακρυνθώ από όλους και όλα. Ήμουν σε πολύ άσχημη κατάσταση κλαίγοντας και δεν είχα όρεξη για τίποτα πια. Στο γεγονός αυτό βοήθησε και η πίεση που δέχτηκα σε τεράστιο βαθμό από την κοπέλα που διατηρώ σχέση εξ αποστάσεως λόγω του φθόνου που υποδεικνύει προς τις συμφοιτήτριες μου δίχως αιτία. Η συνεχής ειρωνία της και η συνεχής διάθεση της για τσακωμό με είχαν φέρει σε δύσκολη θέση. Γυρνώντας στην γενέτειρα μου για τις διακοπές των Χριστουγέννων είχα ήδη αποπειραθεί δυο φορές να την χωρίσω ωστόσο δεν το κατάφερα. Μετά από ένα μήνα είμαι πάλι στην ίδια δύσκολη θέση μαζί της και οδηγούμαι σε ακόμα χειρότερη ψυχολογική κατάσταση. Αρνούμαι να βγω από το σπίτι και να επικοινωνήσω με κόσμο, και επιπλέον το άγχος της πρώτης εξεταστικής με έχει διαβάλλει ψυχολογικά και σωματικά καθώς πλέον τρέφομαι ελάχιστα. Η κατάσταση δεν βελτιώνεται εδώ και τρεις εβδομάδες ωστόσο φοβάμαι να επισκεφτώ κάποιον ειδικό καθώς δεν θέλω να διαγνοσθω με κατάθλιψη στην ηλικία των δεκαοχτώ που όλοι υποτίθεται ότι πρέπει να ζουν και να είναι χαρούμενοι
Επίσης φοβάμαι την αντίδραση των γονιών μου σε περίπτωση που ένα τέτοιο σενάριο πραγματοποιηθεί.
Αυτά όλα βέβαια έρχονται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στο ερώτημα του γιατί ντρέπομαι να μοιραστώ το πρόβλημα με έναν ειδικό
Γενικά είμαι ανοιχτός άνθρωπος όμως διαχείριση της ψυχολογικής μου κατάστασης μου φαίνεται προσωπικό θέμα
Πλέον νιώθω ωστόσο ότι η επίσκεψη στον ψυχολόγο σε πρώτο στάδιο , είναι αναπόφευκτη
Αυτό με τρομάζει πολύ

[elis]

Δηλαδη τωρα εσενα μια γυναικα θελει να στα κοψει και ταυτοχρονα δε θεσ να διαβασεισ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΥΤΑ οι γυναικεσ μισουν τουσ αντρεσ και δεν εχεισ μυαλο για τιποτα ποιοσ φταιει αν δεν αντιδρασεισ υγιωσ να φτιαξεισ τη ζωη σου ποιοσ θα φταιει αν γυρισεισ πισω

[Niels]

Μην στέκεσαι σε στερεότυπα. Η χαρά δεν έχει να κάνει με την ηλικία. Εάν πονούσε το δόντι σου δεν θα πήγαινες σε οδοντίατρο; Τώρα πονάει η ψυχή σου. Τόσο απλά. Γενικά πρέπει να βάλεις τις σκέψεις σου σε τάξη και να σέβεσαι πιο πολύ τον εαυτό σου και τα θέλω σου. Μη διστάζεις να ζητάς βοήθεια από τους φίλους, γονείς, ειδικούς. Φοβάσαι τη γνώμη των άλλων πιο πολύ από το να υποφέρεις; Και το να μπορείς να χωρίσεις μαθαίνεται. Θέλει θάρρος να λες όχι στους άλλους αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι προτεραιότητα για τον καθένα μας είναι ο εαυτός μας.

[billiew43]

Not only is depression difficult to deal with, but it also increases the risk of dementia and heart disease. Adults may have depressive symptoms for a variety of causes. word wipe

[Thessalonian]

Είμαι φοιτητής πρώτου έτους. Φεύγοντας μακριά από τους γονείς μου και τα αδέρφια μου με τους οποίους είχα περάσει και τα 18 χρόνια της ζωής μου, η μετάβαση φάνηκε να είναι αρκετά δύσκολη. Μετά από σχεδόν δυο μήνες δύσκολης προσαρμογής στο περιβάλλον του πανεπιστημίου έφτασα σε ένα σημείο που δεν μπιρουσα να αντέξω άλλο την ρουτίνα αυτή. Τον Νοέμβριο για πρώτη φορά ένιωσα την ανάγκη να απομακρυνθώ από όλους και όλα. Ήμουν σε πολύ άσχημη κατάσταση κλαίγοντας και δεν είχα όρεξη για τίποτα πια. Στο γεγονός αυτό βοήθησε και η πίεση που δέχτηκα σε τεράστιο βαθμό από την κοπέλα που διατηρώ σχέση εξ αποστάσεως λόγω του φθόνου που υποδεικνύει προς τις συμφοιτήτριες μου δίχως αιτία. Η συνεχής ειρωνία της και η συνεχής διάθεση της για τσακωμό με είχαν φέρει σε δύσκολη θέση. Γυρνώντας στην γενέτειρα μου για τις διακοπές των Χριστουγέννων είχα ήδη αποπειραθεί δυο φορές να την χωρίσω ωστόσο δεν το κατάφερα. Μετά από ένα μήνα είμαι πάλι στην ίδια δύσκολη θέση μαζί της και οδηγούμαι σε ακόμα χειρότερη ψυχολογική κατάσταση. Αρνούμαι να βγω από το σπίτι και να επικοινωνήσω με κόσμο, και επιπλέον το άγχος της πρώτης εξεταστικής με έχει διαβάλλει ψυχολογικά και σωματικά καθώς πλέον τρέφομαι ελάχιστα. Η κατάσταση δεν βελτιώνεται εδώ και τρεις εβδομάδες ωστόσο φοβάμαι να επισκεφτώ κάποιον ειδικό καθώς δεν θέλω να διαγνοσθω με κατάθλιψη στην ηλικία των δεκαοχτώ που όλοι υποτίθεται ότι πρέπει να ζουν και να είναι χαρούμενοι
Επίσης φοβάμαι την αντίδραση των γονιών μου σε περίπτωση που ένα τέτοιο σενάριο πραγματοποιηθεί.
Αυτά όλα βέβαια έρχονται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στο ερώτημα του γιατί ντρέπομαι να μοιραστώ το πρόβλημα με έναν ειδικό
Γενικά είμαι ανοιχτός άνθρωπος όμως διαχείριση της ψυχολογικής μου κατάστασης μου φαίνεται προσωπικό θέμα
Πλέον νιώθω ωστόσο ότι η επίσκεψη στον ψυχολόγο σε πρώτο στάδιο , είναι αναπόφευκτη
Αυτό με τρομάζει πολύ

Γιατι σε τρομαζει το γεγονος οτι εχεις αυτογνωσια και θα παρεις βοηθεια;