Μοναξιά...
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 5 123 ... LastLast
Results 1 to 15 of 68
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2023
    Posts
    7

    Μοναξιά...

    Καλησπέρα, ανοίγω αυτό το θέμα γιατί κοντεύω να τρελαθώ. Είμαι 23, και η ζωή μέχρι τώρα ήταν πολύ άδικη μαζί μου. Στα 18 μου, λίγες μέρες πριν πάω στο πανεπιστήμιο για πρώτη φορά, είχα ένα πολύ σοβαρό ατύχημα, ως συνοδηγός στο αυτοκίνητο του αδερφού μου. Ο αδερφός μου δεν έπαθε τίποτα, εγώ ήμουν σχεδόν 5 χρόνια στο κρεβάτι και έκανα 2 χειρουργεία. Εδώ και 3 μήνες περίπου επιτέλους περπατάω κανονικά και όλα έγιναν σχεδόν φυσιολογικά στη ζωή μου, έχω βέβαια μια μικρή επέμβαση σε ένα μήνα αλλά μετά τέλος με τα νοσοκομεία. Το πρόβλημα μου είναι ότι στεναχωριέμαι για τα χρόνια που πέρασαν και δεν έζησα. Το μόνο που έκανα τόσα χρόνια στο κρεβάτι είναι το διάβασμα, για αυτό πήρα και το πτυχίο μου στα 4 χρόνια ακριβώς, χωρίς καν να πηγαίνω στα μαθήματα. Πέρασα πανεπιστήμιο και δεν κατάλαβα τίποτα. Ούτε ξενύχτια ούτε φίλους ούτε ανεμελιά τίποτα. Πριν το ατύχημα είχα φίλους και κοπέλα. Στην αρχή ήταν δίπλα μου αλλά μετά από δύο μήνες εξαφανίστηκαν τελείως. Έκαναν τις ζωές τους. Για το λόγο αυτό έχω σταματήσει να εμπιστεύομαι τους ανθρώπους και έχω κλειστεί στον εαυτό μου. Χθες βγήκα πρώτη φορά βόλτα μετά από χρόνια και ήθελα να τρέξω στο σπίτι μου. Ο λόγος, όλοι μιλούσαν με τις παρέες τους κι εγώ εντελώς μόνος. Σα χαζός ένιωθα. Ίσως έχω αποκτήσει κάποιου είδους αγοραφοβία. Πριν ήμουν φουλ κοινωνικός και εξωστρεφής και τώρα αντικοινωνικός και με χαμηλή αυτοπεποίθηση. Θέλω να ξαναμπώ δυναμικά στη ζωή και να αναπληρώσω τον χαμένο χρόνο αλλά δεν έχω κανέναν. Οι γονείς μου πέρα από την υγεία μου, δεν ενδιαφέρονται για τίποτα άλλο. Μετά από χρόνια που είχα να βγω, τους ζήτησα να μου κάνουν δώρο ένα ταξίδι και αρνήθηκαν κατηγορηματικά γιατί φοβόντουσαν για την υγεία μου υποτίθεται. Όλα αυτά τα χρόνια με είχαν σε γυάλα. Οκ είχα ατύχημα αλλά θέλω να ζήσω και λίγο τη ζωή μου, αφού δόξα το θεό είμαι καλά. Ο αδερφός μου από την άλλη, έχει τη ζωή του και για να πω την αλήθεια ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για μένα. Του είπα να βγούμε μαζί, αφού είχα να βγω χρόνια και όλο δικαιολογίες έβρισκε. Με τους φίλους του έβγαινε κανονικότατα. Δεν αντέχω άλλο αυτή τη ζωή. Έχω σκεφτεί και να αυτοκτονήσω. Έχω πάει πολλές φορές σε ψυχολόγο, από το ατύχημα και μετά, αλλά δε βοήθησε καθόλου. Βλέπω γνωστούς να έχουν φτιάξει τις ζωές τους κι εγώ τόσα χρόνια χειρουργεία, γιατροί κλπ. Και το χειρότερο είναι ότι τώρα που είμαι καλά, δεν έχω κανέναν. Αγχωνομαι πολύ να μιλάω σε ξένους. Ακόμη πχ και περίπτερο να πάω. Δεν ήμουν έτσι. Όλες αυτές οι δυσκολίες που πέρασα μάλλον με έκαναν απαισιόδοξο. Είχα πολλά όνειρα αλλά καταστράφηκαν. Νιώθω ότι θα μείνω για πάντα μόνος. Τα βράδια δεν κοιμάμαι καλά. Ψυχολογικά είμαι χάλια. Τι να κάνω;

  2. #2
    Member
    Join Date
    Feb 2023
    Location
    Θεσσαλονικη
    Posts
    89
    Βαστα γερα αδερφε αν ειναι ετσι οπως τα λες εισαι στα τελειωματα, δωσε λιγο υπομονη ακομα να κανεις και αυτη την τελευταια επεμβαση και μετα θα αρχισεις να μπαινεις ξανα στην ζωη. Γνωμη μου ειναι πως εχεις κρατημενα μεσα σου πολλα παραπονα τα οποια δεν πρεπει να τα κραταμε μεσα μας, πρεπει να τα πουμε γιατι ειναι γνωστο οτι καποια στιγμη μπορει να την παθουμε και απο το να την παθουμε καλυτερα να τα πουμε και ας χαλασουμε καρδιες, δεν υπαρχει αλλη λυση καλως η κακως. Παρε και μια συμβουλη απο καποιον ειδικο γιατι εγω απλα την αποψη μου λεω. Εισαι μαχητης ολα αυτα τα χρονια μην τα παρατας τωρα στα τελειωματα. Εγω φαντασου ειμαι ολη μερα στο σπιτι εδω και 3 χρονια μονο για τρεξιμο βγαινω και μετα ξανα μεσα δεν βγαινω σχεδον καθολου και ειμαι κατω απο 30 χρονων, αν και δεν εχω καποιο προβλημα παρομοιο με το δικο σου, αλλα σιγουρα εχω και γω τα προβληματα μου για να μην βγαινω. Δεν θα μπω σε λεπτομεριες γιατι δεν θα σε ενδιαφερουν κιολας. Ακολουθεις καποια αγωγη ?

  3. #3
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2023
    Posts
    7
    Quote Originally Posted by OnlyVape View Post
    Βαστα γερα αδερφε αν ειναι ετσι οπως τα λες εισαι στα τελειωματα, δωσε λιγο υπομονη ακομα να κανεις και αυτη την τελευταια επεμβαση και μετα θα αρχισεις να μπαινεις ξανα στην ζωη. Γνωμη μου ειναι πως εχεις κρατημενα μεσα σου πολλα παραπονα τα οποια δεν πρεπει να τα κραταμε μεσα μας, πρεπει να τα πουμε γιατι ειναι γνωστο οτι καποια στιγμη μπορει να την παθουμε και απο το να την παθουμε καλυτερα να τα πουμε και ας χαλασουμε καρδιες, δεν υπαρχει αλλη λυση καλως η κακως. Παρε και μια συμβουλη απο καποιον ειδικο γιατι εγω απλα την αποψη μου λεω. Εισαι μαχητης ολα αυτα τα χρονια μην τα παρατας τωρα στα τελειωματα. Εγω φαντασου ειμαι ολη μερα στο σπιτι εδω και 3 χρονια μονο για τρεξιμο βγαινω και μετα ξανα μεσα δεν βγαινω σχεδον καθολου και ειμαι κατω απο 30 χρονων, αν και δεν εχω καποιο προβλημα παρομοιο με το δικο σου, αλλα σιγουρα εχω και γω τα προβληματα μου για να μην βγαινω. Δεν θα μπω σε λεπτομεριες γιατι δεν θα σε ενδιαφερουν κιολας. Ακολουθεις καποια αγωγη ?
    Όχι δεν ακολουθώ αγωγή. Σε ψυχολόγο όπως είπα και πιο πάνω πήγαινα αλλά δε ξέρω γιατί, ένιωθα χειρότερα μετά από κάθε συνεδρία και σταμάτησα. Είναι πολύ δύσκολο να ξαναξεκινησω από το μηδέν. Νιώθω ότι έχω χάσει επεισόδια. Είναι πολύ άσχημο να είσαι νέος και να μη βγαίνεις να ζεις τη ζωή σου. Φαντάζομαι καταλαβαίνεις πως νιώθω. Η επέμβαση που θα κάνω είναι το λιγότερο. Τα δύσκολα έχουν περάσει, η επέμβαση που θα κάνω είναι μικρή και με 1 μήνα ανάρρωση θα είμαι τελείως καλά. Η ψυχολογική μου κατάσταση όμως έχει πιάσει πάτο. Ώρες ώρες είμαι καλά και λέω θα το παλέψω και νιώθω δυνατός και μετά σκέφτομαι όλα αυτά που πέρασα και με πιάνει κατάθλιψη. Με επιρρεαζουν και οι παλιοί μου φίλοι έμμεσα (καταραμμένο instagram) γιατί ανεβάζουν στορυ που περνάνε καλά και σκέφτομαι γιατί να μην είμαι κι εγώ στη θέση τους; Ότι φίλους και γνωστούς είχα κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Ούτε όταν βγήκα από το νοσοκομείο κάνεις δεν ήρθε να με δει. Νιώθω ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για μένα. Είναι πολύ άδικο εγώ τόσα χρόνια να παλεύω για τη ζωή μου και άλλοι να έχουν μια νορμάλ ζωή. Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση...

  4. #4
    Member
    Join Date
    Feb 2023
    Location
    Θεσσαλονικη
    Posts
    89
    Οι ζωες μας εχουν πολλα κοινα, και για μενα ποτε και κανεις δεν ενδιαφερθηκε να ξερεις, ουτε ενα μυνημα απο καποιον ουτε μια ερωτηση τι κανω και πως περναω η το που εχω χαθει τοσο καιρο. Το εχω αποδεχτει αυτο εδω και πολυ καιρο γιατι καταλαβα οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι ειναι ετσι. Μπορει εν μερει να φταιει και η εποχη που ζουμε αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα. Αρχικα πρεπει να ριξεις λιγο τον πηχη, ασε τα ξενυχτια και τα ποτα για αρχη, και σιγα σιγα αφου εισαι καλα μπορεις να πας για κανα καφεδακι με καποιον και μολις κανεις την αρχη πιστεψε με θα παρεις φορα και θα ερθουν ολα γρηγορα. Παρολα αυτα καλο θα ηταν να κανεις ακομα μια συνεδρια με εναν ψυχολογο και να του πεις πως ακριβος αισθανεσαι. Το εχεις κανει αυτο η το κρατας μεσα σου?

  5. #5
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2023
    Posts
    7
    Quote Originally Posted by OnlyVape View Post
    Οι ζωες μας εχουν πολλα κοινα, και για μενα ποτε και κανεις δεν ενδιαφερθηκε να ξερεις, ουτε ενα μυνημα απο καποιον ουτε μια ερωτηση τι κανω και πως περναω η το που εχω χαθει τοσο καιρο. Το εχω αποδεχτει αυτο εδω και πολυ καιρο γιατι καταλαβα οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι ειναι ετσι. Μπορει εν μερει να φταιει και η εποχη που ζουμε αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα. Αρχικα πρεπει να ριξεις λιγο τον πηχη, ασε τα ξενυχτια και τα ποτα για αρχη, και σιγα σιγα αφου εισαι καλα μπορεις να πας για κανα καφεδακι με καποιον και μολις κανεις την αρχη πιστεψε με θα παρεις φορα και θα ερθουν ολα γρηγορα. Παρολα αυτα καλο θα ηταν να κανεις ακομα μια συνεδρια με εναν ψυχολογο και να του πεις πως ακριβος αισθανεσαι. Το εχεις κανει αυτο η το κρατας μεσα σου?
    Ναι τα έχω πει όλα στην ψυχολόγο και μου έδωσε κάποιες σωματικές ασκήσεις για να αποβάλλω το άγχος και την χαμηλή αυτοπεποίθηση. Τα ακολουθούσα όλα κατά γράμμα αλλά δεν έκαναν τίποτα. Μου είχε δώσει και κάτι φυτικά χάπια για το άγχος και για να νιώθω καλύτερα υποτίθεται, αλλά κι αυτά δεν έκαναν δουλειά. Όντως έχουμε πολλά κοινά. Εσύ πάντα σε αυτή την κατάσταση ήσουν; Εγώ πριν το ατύχημα ήμουν μια χαρά. Δηλαδή η ζωή που είχα ήταν αυτό που ήθελα. Μετά όλα άλλαξαν. Επίσης, ξέχασα να πω ότι λόγω ακινησίας είχα πάρει αρκετά κιλά τα οποία και έχασα γρήγορα. Ήμουν σε χειρότερη ψυχολογική κατάσταση δηλαδή λόγω των κιλών. Σίγουρα είμαι καλύτερα ψυχολογικά απ' ότι πριν μερικούς μήνες αλλά και πάλι η μοναξιά δεν παλεύεται.

  6. #6
    Member
    Join Date
    Feb 2023
    Location
    Θεσσαλονικη
    Posts
    89
    Πιο παλια οχι δεν ημουν οπως ειμαι τωρα, περασα απλα ενα μεταβατικο σταδιο και απο τοτε σιγα σιγα αρχισα να μην βγαινω ωσπου εδω και 3 χρονια ειμαι εντελως μοναχος. Ουτε σε μοναστηρι τοση μοναξια να φανταστεις. Μονο εναν γνωστο εχω που ανταλαζουμε που και που καμια κουβεντα και τιποτα αλλο, και μια σχεση που ειχα ηταν πριν 3 χρονια και απο τοτε τιποτα και δεν νομιζω να ξανα βρω για αρκετο καιρο ακομα.
    Απο οτι βλεπεις εγω την παλευω την μοναξια και ειμαι σχετικα καλα. Περα απο αυτο επαθα ψυχωτικο επεισοδειο και ειμαι με αγωγη, τα χαπια μου εβαλαν και εμενα κιλα. Εκατσα ενα διαστημα σε απραξια αλλα την ψωνισα και ειπα δν θα κατσω αλλο ετσι, εσφιξα τα δοντια και τρεχω μερα παρα μερα και χανω κιλα συνεχως. Εσυ τωρα εισαι στην καλυτερη σου φαση, διοτι εισαι στα τελειωματα και επιτελους θα μπορεις να αρχισεις να βγαινεις ξανα εξω και λιγο λιγο θα παρεις φορα και ολα θα γινουν. Απο θεμα γυναικας μην φοβασαι καθολου, πιστεψε με σχεδον ολες εχουν περισσοτερες ορμες απο τους αντρες, θα την βρεις την ακρη. Τα παραπονα που εχεις κοιταξε και αυτα που σε τρωνε να τα συζητησεις με καλο τροπο με τους δικους σου.

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2022
    Location
    αθηνα
    Posts
    1,451
    φιλαράκι κρατα γερα σε νιώθω σε πολλά η σκέψη μου μαζι σου ...........
    αν δε εκτιμάς κάποιον μην τον προσβάλεις ......... φυγε ............. τοσο απλα

  8. #8
    Member
    Join Date
    Feb 2023
    Location
    Θεσσαλονικη
    Posts
    89
    και κατι ακομα, θα σου πω μια φραση που λεει... Για να ειναι καποιος καλα, το πρωτο βημα ειναι να νιωθει η τουλαχιστον να προσπαθει να νιωθει ευγνωμων με οτι εχει.

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2023
    Posts
    7
    Quote Originally Posted by OnlyVape View Post
    Πιο παλια οχι δεν ημουν οπως ειμαι τωρα, περασα απλα ενα μεταβατικο σταδιο και απο τοτε σιγα σιγα αρχισα να μην βγαινω ωσπου εδω και 3 χρονια ειμαι εντελως μοναχος. Ουτε σε μοναστηρι τοση μοναξια να φανταστεις. Μονο εναν γνωστο εχω που ανταλαζουμε που και που καμια κουβεντα και τιποτα αλλο, και μια σχεση που ειχα ηταν πριν 3 χρονια και απο τοτε τιποτα και δεν νομιζω να ξανα βρω για αρκετο καιρο ακομα.
    Απο οτι βλεπεις εγω την παλευω την μοναξια και ειμαι σχετικα καλα. Περα απο αυτο επαθα ψυχωτικο επεισοδειο και ειμαι με αγωγη, τα χαπια μου εβαλαν και εμενα κιλα. Εκατσα ενα διαστημα σε απραξια αλλα την ψωνισα και ειπα δν θα κατσω αλλο ετσι, εσφιξα τα δοντια και τρεχω μερα παρα μερα και χανω κιλα συνεχως. Εσυ τωρα εισαι στην καλυτερη σου φαση, διοτι εισαι στα τελειωματα και επιτελους θα μπορεις να αρχισεις να βγαινεις ξανα εξω και λιγο λιγο θα παρεις φορα και ολα θα γινουν. Απο θεμα γυναικας μην φοβασαι καθολου, πιστεψε με σχεδον ολες εχουν περισσοτερες ορμες απο τους αντρες, θα την βρεις την ακρη. Τα παραπονα που εχεις κοιταξε και αυτα που σε τρωνε να τα συζητησεις με καλο τροπο με τους δικους σου.
    Έχεις απόλυτο δίκιο. Σε ευχαριστώ που ασχολήθηκες σοβαρά μαζί μου. Ήδη νιώθω καλύτερα. Ξέρεις, πολλοί σου λένε καλές κουβέντες αλλά στην ουσία δε τους νοιάζει καθόλου να βοηθήσουν, απλά το κάνουν τυπικά. Ελπίζω να είναι φάση και να περάσει. Με τις γυναίκες είναι αλήθεια ότι το έχω ένα άγχος γιατί πριν το ατύχημα όλα ήταν τέλεια, είχα αυτή που ήθελα και όλα καλά. Τώρα όμως το έχω ένα άγχος ότι θα μείνω μόνος μου για πάντα. Τα χάπια σε βοήθησαν καθόλου;

  10. #10
    Member
    Join Date
    Feb 2023
    Location
    Θεσσαλονικη
    Posts
    89
    Το χαπι η τα χαπια πρεπει να τα εχεις αναγκη για να τα παρεις, εσυ απο οτι φαινεται, ειδικος ανθρωπος εκρινε πως δεν ειναι ανακγη να σου γραψει κατι και αυτο σημαινει πολλα, γιατι ενας ψυχολογος μπορει να κρινει αν η κατασταση σου ειναι σοβαρη. Οσο για τις γυναικες ξερω οτι μπορει να εχεις αγχος αλλα να ξερεις οτι και αυτες το τι ορμες εχουν δεν λεγεται, και οι περισσοτερες ειναι ετσι το ξερεις και συ πιστευω αλλα το ξεχασες.
    Πολλες φορες πνιγομαστε σε μια κουταλια νερο, μπλοκαρουμε, και απλα πρεπει να μας τα πει καποιος, το θεμα ειναι να φτασουμε σε ενα σημειο που να μπορουμε μονοι μας να ξεμπλοκαρουμε τον εαυτο μας αλλα ειναι πολυ δυσκολο αυτο. Να σε καλα γερος δυνατος και σιδερενιος.

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2022
    Posts
    898
    Quote Originally Posted by tsitsos View Post
    Καλησπέρα, ανοίγω αυτό το θέμα γιατί κοντεύω να τρελαθώ. Είμαι 23, και η ζωή μέχρι τώρα ήταν πολύ άδικη μαζί μου. Στα 18 μου, λίγες μέρες πριν πάω στο πανεπιστήμιο για πρώτη φορά, είχα ένα πολύ σοβαρό ατύχημα, ως συνοδηγός στο αυτοκίνητο του αδερφού μου. Ο αδερφός μου δεν έπαθε τίποτα, εγώ ήμουν σχεδόν 5 χρόνια στο κρεβάτι και έκανα 2 χειρουργεία. Εδώ και 3 μήνες περίπου επιτέλους περπατάω κανονικά και όλα έγιναν σχεδόν φυσιολογικά στη ζωή μου, έχω βέβαια μια μικρή επέμβαση σε ένα μήνα αλλά μετά τέλος με τα νοσοκομεία. Το πρόβλημα μου είναι ότι στεναχωριέμαι για τα χρόνια που πέρασαν και δεν έζησα. Το μόνο που έκανα τόσα χρόνια στο κρεβάτι είναι το διάβασμα, για αυτό πήρα και το πτυχίο μου στα 4 χρόνια ακριβώς, χωρίς καν να πηγαίνω στα μαθήματα. Πέρασα πανεπιστήμιο και δεν κατάλαβα τίποτα. Ούτε ξενύχτια ούτε φίλους ούτε ανεμελιά τίποτα. Πριν το ατύχημα είχα φίλους και κοπέλα. Στην αρχή ήταν δίπλα μου αλλά μετά από δύο μήνες εξαφανίστηκαν τελείως. Έκαναν τις ζωές τους. Για το λόγο αυτό έχω σταματήσει να εμπιστεύομαι τους ανθρώπους και έχω κλειστεί στον εαυτό μου. Χθες βγήκα πρώτη φορά βόλτα μετά από χρόνια και ήθελα να τρέξω στο σπίτι μου. Ο λόγος, όλοι μιλούσαν με τις παρέες τους κι εγώ εντελώς μόνος. Σα χαζός ένιωθα. Ίσως έχω αποκτήσει κάποιου είδους αγοραφοβία. Πριν ήμουν φουλ κοινωνικός και εξωστρεφής και τώρα αντικοινωνικός και με χαμηλή αυτοπεποίθηση. Θέλω να ξαναμπώ δυναμικά στη ζωή και να αναπληρώσω τον χαμένο χρόνο αλλά δεν έχω κανέναν. Οι γονείς μου πέρα από την υγεία μου, δεν ενδιαφέρονται για τίποτα άλλο. Μετά από χρόνια που είχα να βγω, τους ζήτησα να μου κάνουν δώρο ένα ταξίδι και αρνήθηκαν κατηγορηματικά γιατί φοβόντουσαν για την υγεία μου υποτίθεται. Όλα αυτά τα χρόνια με είχαν σε γυάλα. Οκ είχα ατύχημα αλλά θέλω να ζήσω και λίγο τη ζωή μου, αφού δόξα το θεό είμαι καλά. Ο αδερφός μου από την άλλη, έχει τη ζωή του και για να πω την αλήθεια ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για μένα. Του είπα να βγούμε μαζί, αφού είχα να βγω χρόνια και όλο δικαιολογίες έβρισκε. Με τους φίλους του έβγαινε κανονικότατα. Δεν αντέχω άλλο αυτή τη ζωή. Έχω σκεφτεί και να αυτοκτονήσω. Έχω πάει πολλές φορές σε ψυχολόγο, από το ατύχημα και μετά, αλλά δε βοήθησε καθόλου. Βλέπω γνωστούς να έχουν φτιάξει τις ζωές τους κι εγώ τόσα χρόνια χειρουργεία, γιατροί κλπ. Και το χειρότερο είναι ότι τώρα που είμαι καλά, δεν έχω κανέναν. Αγχωνομαι πολύ να μιλάω σε ξένους. Ακόμη πχ και περίπτερο να πάω. Δεν ήμουν έτσι. Όλες αυτές οι δυσκολίες που πέρασα μάλλον με έκαναν απαισιόδοξο. Είχα πολλά όνειρα αλλά καταστράφηκαν. Νιώθω ότι θα μείνω για πάντα μόνος. Τα βράδια δεν κοιμάμαι καλά. Ψυχολογικά είμαι χάλια. Τι να κάνω;
    Μπορείς να γραφτείς σε ομάδες όπως σε κάποιο χόμπι που σου αρέσει, εάν δουλέψεις επίσης μπορείς να βρεις κόσμο κ ν γνωρίσεις.
    Υπάρχουν και εφαρμογές γνωριμιών, για να γνωρίσεις κοπέλες.
    Και άλλα πάρα πολλά πράγματα που μπορείς να γνωρίσεις κόσμο κ να βγαίνεις έξω.
    Ακόμα και μόνος να είσαι να βγαίνεις.
    Σιγά σιγά θα αρχίσεις να γίνεσαι εξωστρεφής πάλι, με την βοήθεια ψυχολόγου και λιγο λίγο να βγαίνεις, μια στο μάρκετ , μια για καφέ, μια για βόλτα.
    Μόνο μην τα παρατήσεις έχεις μπροστά σου πολλά χρόνια να φτιάξεις την ζωή σου.
    Και εμείς εδώ μέσα συνέχεια στην πάλη είμαστε ,οι περισσότεροι τουλάχιστον παλεύουμε καθημερινά, με την μοναξιά με τα άγχη, με τις καταθλιψεις, για αυτό προχωρά έχεις όλη την ζωή μπροστά σου.

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Location
    ΑΘΗΝΑ
    Posts
    142
    Εισαι πολυ δυνατος, περασες τοσα πολλα και καταφερες να παρεις το πτυχιο σου. Ξεκινα λοιπον να ψαχνεις δουλεια πανω σ αυτο και να δεις πως ετσι θ ανοιξουν πολλες πορτες. Θα γνωρισεις ενδιαφεροντες ανθρωπους και θα πιασεις το νημα της ζωης εκει που τ αφησες πριν το τροχαιο. Και ταξιδια θα πας και θα βγεις και θ αγαπησεις. Εισαι μολις 23, ολη η ζωη μπροστα σου!

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,088
    Και κλείσε τα σοσιαλ μίντια. Μόνο κακό κάνουν στην ψυχολογία μας. Βάλε μικρούς στόχους, πήγαινε το βήμα βήμα και μη συγκρινεσαι με κανέναν.

  14. #14
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2023
    Posts
    7
    Quote Originally Posted by Niels View Post
    Και κλείσε τα σοσιαλ μίντια. Μόνο κακό κάνουν στην ψυχολογία μας. Βάλε μικρούς στόχους, πήγαινε το βήμα βήμα και μη συγκρινεσαι με κανέναν.
    Έχεις απόλυτο δίκιο αλλά τα σοσιαλ πλέον είναι αναγκαίο κακό. Το να μη συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους είναι πολύ δύσκολο για μένα. Και πριν το ατύχημα το έκανα. Για να φανταστείς σε πόσο μεγάλο βαθμό το κάνω, πέρασα στο πανεπιστήμιο επειδή σύγκρινα τον εαυτό μου με τους άλλους. Πάντα είχα τη νοοτροπία ότι αφού μπορεί αυτός, μπορώ κι εγώ και θα το κάνω καλύτερα. Και πάντα ήμουν καλός στα μαθήματα, στις παρέες, στις κοπέλες κλπ αλλά από το ατύχημα και μετά όλα αντιστράφηκαν. Πλέον νιώθω ότι όλα τα κάνω λάθος και ότι ποτέ δε θα βρω τη θέση μου σε αυτό τον κόσμο. Περνάνε πολλές αρνητικές σκέψεις από το κεφάλι μου κάθε μέρα. Φταίει βέβαια και το ότι είμαι κλεισμένος στο σπίτι όλη μέρα. Δε βοηθάει και η περιοχή που μένω. Μένω σε χωριό και άμα βγω θα συναντήσω μόνο γνωστούς που ούτε γεια δε λέμε πλέον και αυτό θα μου χαλάσει τη μέρα. Θα σκέφτομαι πιο έντονα το ότι γιατί να μην είμαι στη θέση τους. Εδώ οι περισσότεροι είναι κομπλεξικοι χωριάτες και όσοι είναι νορμάλ έχουν φύγει. Άλλωστε κι εγώ όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των πανελληνίων ήμουν μέσα στην τρελή χαρά που θα φύγω, αλλά...

  15. #15
    Member
    Join Date
    May 2022
    Location
    Athens
    Posts
    32
    Καταρχάς πιστεύω ότι σίγουρα θα υπάρχουν ψυχολόγοι που θα μπορούν να σε βοηθήσουν. Ανέφερες για χωριό. Αν μένεις επαρχία ίσως να μην έχει πολλούς όμως.
    Γενικά στα 18 οι περισσότεροι χάνονται από τους παλιούς τους φίλους και παρέες. Κι εμένα ο τότε κολλητός μου με είχε εγκαταλείψει εν μια νυκτί χωρίς λόγο. Το ότι απομακρύνθηκαν από σένα θα συνέβαινε ακόμα και αν δεν είχες το ατύχημα. Είσαι μικρός ακόμα, σε ηλικίες που υπάρχουν δυνατότητες για γνωριμίες. Γράψου σε κανένα μεταπτυχιακό ή βρες καμιά δουλειά και θα έχεις τις ευκαιρίες σου. Σίγουρα θα έχασες κάποια κοινωνικοποίηση αφού ήσουν κλινήρης αλλά θα μπορέσεις να αναπληρώσεις. Πρέπει όμως να έχεις μάθει κάποια θεωρητικά περί επικοινωνίας καθώς και να έχεις κι εσύ ο ίδιος διάθεση να γνωρίσεις τους άλλους και να τους προσφέρεις. Θέλει υπομονή γιατί πολύς κόσμος πια δε μπορεί να επικοινωνήσει καθόλου.
    Όσο για αυτό που συγκρίνεις στο καθετί τον εαυτό σου με τους άλλους κι αυτό είναι ανεξάρτητο από το ατύχημα. Τουλάχιστον το έχεις συνειδητοποιήσει κι αυτό είναι ένα καλό βήμα γιατί πρόκειται για άσχημο χούι που πρέπει να ξεπεράσεις.

Page 1 of 5 123 ... LastLast

Similar Threads

  1. Μοναξια
    By algofren in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 11
    Last Post: 01-03-2016, 15:55
  2. Μοναξιά
    By Mairyh in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 5
    Last Post: 18-12-2015, 18:29
  3. μοναξια...
    By manosthess in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 0
    Last Post: 21-06-2015, 13:06
  4. Μοναξια.
    By Alucard in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 4
    Last Post: 02-02-2014, 10:47
  5. Μοναξια
    By Alucard in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 15
    Last Post: 09-08-2012, 01:22

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •