Γωνιά των ποιητών

[user]

Κώστας Καρυωτάκης «Φυγή»

I
Αισθάνομαι την πραγματικότητα με σωματικό πόνο. Γύρω δεν υπάρχει ατμόσφαιρα, αλλά τείχη που στενεύουν διαρκώς περσότερο, τέλματα στα οποία βυθίζομαι ολοένα. Αναρχούμαι από τις αισθήσεις μου.
Η παραμικρότερη υπόθεση γίνεται τώρα σωστή περιπέτεια. Για να πω μια κοινή φράση, πρέπει να τη διανοηθώ σ’ όλη της την έκταση, στην ιστορική της θέση, στις αιτίες και τα αποτελέσματά της. Αλγεβρικές εξισώσεις τα βήματά μου.

II
Είμαι ο Φαίδων ριγμένος στη λάσπη. Θαυμαστό βιβλίο, που οι έννοιές του δε θα το σώσουν από τον άνεμο και τη βροχή, από τα στοιχεία και τους ανθρώπους.

III
Στο χυδαίο αυτό καρναβάλι εφόρεσα αληθινή πορφύρα, στέμμα από καθαρό, ατόφιο χρυσάφι, ύψωσα ένα σκήπτρο πάνω από τα πλήθη, κι επήγαινα ακολουθώντας την εσωτερική μου φωνή. Έχανα τη συνείδηση του περιβάλλοντος, αλλά επήγαινα, σαν υπνοβάτης, ακολουθώντας την εσωτερική μου φωνή. Οι παλιάτσοι έτρεχαν μπροστά μου ή εχόρευαν γύρω δαιμονισμένα. Εφώναζαν, εχτυπούσαν. Αλλά εγώ επήγαινα βλέποντας τα σύννεφα και ακολουθώντας την εσωτερική μου φωνή. Δυσκολότατα επροχωρούσα. Με τους αγκώνες άνοιγα τόπο, αφήνοντας πίσω μου ράκη. Αποσταμένος, ματωμένος, στάθηκα κάπου. Στον ήλιο έσπαζαν οι καγχασμοί των άλλων. Κι ήμουν γυμνός. Γέρνοντας βαθιά, σαν τσακισμένο δέντρο, άκουσα για τελευταία φορά την εσωτερική μου φωνή.

IV
Και τώρα έχασα την ήρεμο ενατένιση. Που ν’ αφήσω το βάρος του εαυτού μου; Δεν μπορώ να συμφιλιωθώ με τους κήπους. Τα βουνά με ταπεινώνουν. Για να δώσω τροφή στους λογισμούς μου, παίρνω το μεγάλο, δημόσιο δρόμο. Δυο φορές δε θα ιδώ το ίδιο πράγμα. Οι χωρικοί που στέκονται απορημένοι, έχουν την άγνοια και την υγεία. Τα σπίτια τους είναι παλάτια παραμυθιού. Οι κατσίκες τους δε μηρυκάζουν σκέψεις. Χτυπώ το πόδι και φεύγω. Περπατώ ολόκληρες μέρες. Που πηγαίνω; Όταν γυρίσω το κεφάλι, ξέρω πως θ’ αντικρίσω το φάσμα του εαυτού μου.

[sumac]

Κ.Γ.Καρυωτακης -"Θελω να φυγω πια απο δω"

Θέλω να φύγω πια αποδώ, θέλω να φύγω πέρα, σε κάποιο τόπο αγνώριστο και νέο, θέλω να γίνω μια χρυσή σκόνη μες στον αιθέρα, απλό στοιχείο, ελεύθερο, γενναίο.

Σαν όνειρο να φαίνονται απαλό και να μιλούνε έως την ψυχή τα πράγματα του κόσμου, ωραία να ’ναι τα πρόσωπα και να χαμογελούνε, ωραίος ακόμη ο ίδιος εαυτός μου.

Σκοτάδι τόσο εκεί μπορεί να μην υπάρχει, θεέ μου,
στη νύχτα, στην απόγνωση των τόπων, στο φοβερό στερέωμα, στην ωρυγή του ανέμου, στα βλέμματα, στα λόγια των ανθρώπων.

Να μην υπάρχει τίποτε, τίποτε πια, μα λίγη χαρά και ικανοποίησις να μένει,
κι όλοι να λένε τάχα πως έχουν για πάντα φύγει, όλοι πως είναι τάχα πεθαμένοι.

[HarleyQuinn]

Έρωτες (Ζωή Καρέλλη)
Ι

Σ’ αγκαλιές τα σώματα ζητούν,
να ξεκουραστούν μαθημένα,
η θλίψη κι η ασκήμια να τυραννούν.

Ανάπαυση μέτρια,
περίσκεπτη εμπιστοσύνη,
μετρημένη παράδοση του σώματος,
σχεδόν υπόκριση ερωτική
ατελής ομιλία, η απαγορευμένη.

Στρέφονται από δω κι από κει
τυράννια και συστροφή, τα σώματα,
συμπλοκή άχαρη, καμιά παρηγορία.

Τα σώματα μένουν φτωχά,
άκαμπτα και κουρασμένα.
Τα παιδεύει της ηδονής εκμηδένιση.

ΙΙ

Σκέφτομαι τις πόρνες με τα σώματα πεθαμένα,
–απ’ την κούραση κιόλας απ’ την ανάγκη–
που πρέπει ακόμα να ζήσουν.
Σκέφτομαι τις πόρνες, που φιλούν τα στόματα,
όταν, από καιρό, έχουν πεθάνει τα δικά των σώματα,
φιλούν τα χαλασμένα στόματα, σπασμένα, γεροντικά,
χαλαρά, σιχαμερά, που δεν έχουν
ομιλία καμιά, ήχον φωνής να ταιριάζει,
την φοβερήν ώρα, όταν πλαγιάζει
το ένα σώμα στ’ άλλο κοντά.

Ζωή Καρέλλη
Από τη συλλογή Της μοναξιάς και της έπαρσης (1951)

[HarleyQuinn]

Καλοκαίρι (Ντίνος Χριστιανόπουλος)
Βρήκες την εποχή να με ταράξεις στα δαγκάματα
και να μου κάνεις μελανιές σ’ όλο μου το κορμί.

Φοβάμαι μήπως φαίνονται απ’ τον ανοιχτό γιακά,
μήπως το καταλάβει η μητέρα,
μήπως το μυριστούν οι φίλοι
και πώς να εμφανιστώ γυμνός στα μπάνια.

Δεν ξέρω πού ήσουνα ολόκληρο χειμώνα.

[ioannis2]

έχω γυρίσει όλο τον κόσμο
έχω φτιάξει τις πιο φανταστικές διαδρομές
μόνο που έμειναν στη φαντασία μου
κι απλά έμαθα για νέα μέρη
που μια καλή παρέα ή η υπέρβαση του είναι, θα μ' έστελναν να τ' απολαύσω
έτσι μου μεινε ο κόπος
κι η περιδιάβαση στα ίδια μέρη.


Me...

[ioannis2]

νοητός ήλιος δικαιοσύνης
μ' αχτίδες που αποκαλύπτουν
μα παντογνώστης μόνο ο Θεός

οι ακτίδες φωτίζουν το ορατό
για να χεις την ευκαιρία να γίνεις δίκαιος,
μα δε φτάνεται το απόλυτο, ο Θεός

γι' αυτό πουθενά δεν βρίσκεις το δίκιο σου
οι άνθρωποι θαμπώνονται απ' το φως μα και κι απ' το πρόσκαιρο συμφέρον
κι έτσι ελπίζεις στη δικαιοσύνη του Θεού.

ο νοητός ήλιος φτάνει έως εκεί που επιτρέπει η δική Του σοφία
διότι προέχει η καλλιέργειά σου
πριν δοθείς στη δική Του δικαιοσύνη.


Me....

[salvador]

θα γυρίσω
κάποια μέρα θα γυρίσω στην πόλη, στην πόλη μου
στην πόλη που πρωτοένιωσα πως είναι να ζω σε πόλη
στην πόλη που με δέχτηκε, που δεν με έλεγξε
που μου έδωσε χώρο να μείνω χωρίς να απαιτήσει πρώτα να με ψάξει

στην πόλη που οι άνθρωποι είναι αναρίθμητοι,
όπου την άλλη μέρα δεν θα ξαναπέσεις επάνω στον ίδιο (αντιπαθητικό) γνωστό
όπου πολλοί άνθρωποι ζουν μέσα στο άγχος, ναι, αλλά είναι το δικό τους άγχος και όχι για το ποιοι είναι και πως ζουν οι διπλανοί τους

όπου θα νιώσεις ως άνθρωπος στην ανθρωπότητα, ένα μυρμήγκι ανάμεσα σε χιλιάδες-εκατομμύρια άλλα μυρμήγκια. όπου θα αντιληφθείς την μηδαμινότητα της ύπαρξης (σου), θα καταλάβεις τι είναι ο άνθρωπος.
Αθήνα.

[biscochicco]

Το αγόρι

Ήταν ένα αγόρι με μάτια γουρλωτα
Τα αυτιά του πιάνανε συχνότητες από πολύ μακριά
Ήταν ένα αγόρι με προβληματικές στιγμές
Οι γονείς του ήταν από τις οικογένειες τις καλές

Σαν οι γονείς του έμαθαν πως το παιδί είχε παρεκτραπεί
Γρήγορα τρεξαν να το πάνε στο Παππά να εξομολογηθεί
Και ο Παππάς του είπε πως μέσα το κατοικεί μια πονηριά προγονική
Σαν το παιδί είδε το ύφος του Παππά τρόμαξε πολύ
Ήθελε να εξαφανιστεί
Όμως οι γονείς δεν πίστεψαν τα λόγια του Παππά και βάλανε το παιδί σε έναν Γολγοθά
Το πήγαν από δω το πηγαν από κει
Το πόρισμα είχε λοιπόν αποφανθεί
Τούτο το παιδί το δέρνανε πολύ και είχε κουφαθει.

[biscochicco]

Ελπίδα


Έξω από ένα μαγαζί διάβασα μια επιγραφή, έλεγε ζητείται ελπίδα
Το σκέφτηκα μια στιγμή καθώς μου φάνηκε σαν παγίδα
Έφυγα τρέχοντας από εκεί μόλις αντιλήφθηκα την σκευωρία
Δηλαδή μου λες εσύ πως για να λειτουργήσει το μαγαζί αποζητά ελπίδα
Μα πως είναι δυνατόν σε ένα τέτοιο περιβάλλον να ζητάς μόνο για ελπίδα
Ας μη σας κρύβω την σκευωρία άλλο για να μην σας υπερβάλλω
Η σκευωρία είναι η ελπίδα(ναι), η παγίδα της ψυχής να αποζητά για μια χίμαιρα, κι αυτό το υποβάλλω.

[biscochicco]

Η ποίηση δεν μου αρέσει πολύ, δεν με εκφράζει καθαυτή
Μα ο ποιητής είναι τεχνίτης της ψυχής γιατί παίρνει λεξουλες που από μοναχουλες γίνονται κολλητουλες και βγάζουν νοήματα διαχρονικά και ουσιαστικά, νοήματα υπαρκτά, να μην είναι υβριστικά και να σε κάνουν να νιώθεις ξεχωριστα. Εννοώ έχεις μάθει την αλήθεια ομως πως θα την απομνημονεύσεις χωρίς λίγο ποίηση για να γίνει η αλήθεια ανάμνηση μέσα σου.
Οι αναμνήσεις μας είναι τα ποιηματάκια μας.
Δεν μου αρέσουν οι ποιητές όμως όλοι έχουμε την ποιητική μας συλλογή.

[biscochicco]

Δημοκρατία

Ήταν κάποιοι αυλικοί που μεθούσαν πολυ και μιλούσαν για ιστορία
Μα κανένας χωρικός δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής σε αυτή την μαγγανεια
Ένας πονηρός παρατηρούσε διαρκώς το ποιόν των αυλικών
Είχε σχέδιο στο νου του και προχώρησε σε διαδικασία με σκοπό την σωτηρία
Άρχισε λοιπόν στα συμπόσια αυτων να πετά προφητείες
Είχε λέγειν ο σοφός
Δεν άργησε να γίνεται αντιληπτός και έτσι το σχέδιο έβαλε μπρος
Πότιζε τους αυλικούς και έπινε κι αυτός αλλά δεν το έπιανε το ποτό και άρχιζε τις φιλοσοφίες
Πλύση εγκεφάλου με χρήση προπαγάνδας για να γίνουν οι νουθεσίες
Έπεισε τους αυλικούς πως για να χειραγωγούν τους χωρικούς πρέπει να τους δώσουνε αξίες
Να συμμετέχουν στα κοινά, να παίρνουν θέσης εξουσίας, να διασπάσουν κάθε λογής αντιρρησίες

[WildHoney]

"Από τον Οίκο του Κυρίου στο Ναό του Λαού"
Βέβηλος

[Spi01]

εν αρχή ήν ο πόνος | 30 Χρόνια μετά

«Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα που σου ‘χα δείξει στη στροφή του δρόμου. Και δεν είναι που θέλω να ζήσω. Είναι το γαμώτο που δεν έζησα!»
Ιδιώνυμο (1980)

«Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών»
Τρία κλικ αριστερά (1978)




Κατερίνα Γώγου [01.06.1940 – 03.10.1993]

[asperger39]

Ψυχή Μου Σπάστα
– Τι με θες; Αφού είμαι όλο πληγές.
– Θα στις γιατρέψω τις πληγές.





– Έχω πολλά σημάδια.
– Θα στα φιλήσω τα σημάδια.





– Πονάω παντού.
– Θα σε φροντίσω να περάσουν οι πόνοι.



– Κλαίω συχνά.
– Θα στα πίνω εγώ τα δάκρυα, θα τα κάνω γέλια.



– Φοβάμαι τις αγκαλιές.
– Θα σε αγγίζω προσεκτικά.



– Και οι εφιάλτες;
– Θα σου κρατάω το χέρι όλα τα βράδια μέχρι να τους διώξουμε.



– Κι όταν φοβάμαι;
– Μαζί θα πολεμήσουμε τους φόβους σου.



– Κι όταν δε μπορώ να κοιμηθώ;
– Θα σε νανουρίζω.



– Κι όταν με πιάνει πανικός;
– Θα σου λέω «Εγώ είμαι εδώ».



– Τι θα κάνω;
– Τι θα ΚΑΝΟΥΜΕ.



– Πώς θα τα καταφέρω;
– Θα τα ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ.



– Νιώθω γερασμένη.
– Είσαι το κοριτσάκι μου.



– Μα τα προβλήματά μου…
– Τα προβλήματά ΜΑΣ.



– Πώς θα σωθώ;
– Θα μπω εγώ μπροστά σου να αποτρέψω τον χαμό.



– Και για όλα αυτά τι αντάλλαγμα θες;
– Να με αφήσεις να σε αγαπάω.


https://www.facebook.com/psuximouspa...60479767345412


Πηγή

[asperger39]

Πόσοι νομίζεις ότι είναι; Παραπάνω;
Να σου πω εγώ. Όχι.
Είναι τρία, τέσσερα με τη βία πέντε άτομα.
Είναι αυτά τα άτομα που θα σε νιώσουν πριν μιλήσεις, που θα σε αγκαλιάσουν πριν το ζητήσεις, που θα σου δώσουν πριν το χρειαστείς.

Μπορεί να είναι ο πατέρας, η μητέρα, η αδερφή ή ο σύντροφος σου που έχουν ριζώσει στην καρδιά σου.
Είναι αυτοί που πάντα θα είναι εκεί γιατί είναι αυτοί που σε στιγμάτισαν, σε «έφτιαξαν» και σε βοήθησαν να γίνεις ο υπέροχος άνθρωπος που είσαι τώρα.

Τι κι αν κακιώσεις μαζί τους; Θα τα βρείτε στο λεπτό.
Τι κι αν λογοφέρετε; Θα ζητήσετε συγνώμη.
Δεν υπάρχουν κενά για μίση σ’ αυτές τις σχέσεις.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι συμπολεμιστές σου σε αυτή τη μάχη.
Στη μάχη της ζωής.
Μπαίνουν μπροστά για να σε σώσουν σε κάθε «σφαίρα».
Και εσύ κάνεις το ίδιο για αυτούς.

Η σχέση σας θα είναι παντοτινή και γεμάτη αγάπη μέχρι το τέλος της ζωής σας και το ξέρεις. Ό,τι και αν γίνει.
Είναι από τις σχέσεις που αφήνουν τα σημάδια τους.
Και είναι από τα σημάδια που αγαπάς να έχεις.
Γιατί είναι σημάδια αγάπης.
Μοναδικά σημάδια.

Φρόντισε να μην μαλώνεις με αυτά τα -λίγα- άτομα χωρίς λόγο.
Κάνε πίσω όταν σου λένε κάτι που δεν σου αρέσει.
Το λένε για το καλό σου τις περισσότερες φορές.
Δέξου την αγάπη τους και δώσ΄τους την δική σου.

Μην προσπαθήσεις να τους μαλώσεις για αυτό που είναι.
Γιατί αυτό που είναι εκείνοι, δημιούργησε αυτό που είσαι εσύ σήμερα.
Αν θέλεις να αλλάξεις κάτι, άλλαξε την αγάπη που έχεις για αυτούς.
Εξέλιξέ την. Ανέπτυξέ την. Μεγάλωσέ την.
Εκείνοι είναι οι τέλειοι άνθρωποι την τέλεια στιγμή.
Και έτσι να τους συμπεριφέρεσαι.

Να τους προσέχεις!
Να τους αγαπάς.
Άνθρωποι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.



ΗΛΕΚΤΡΑ ΑΣΤΕΡΗ





Πηγή

https://sxeseis-kai-sunaisthimata.co...%cf%85-%ce%b5/

Μοίρασέ το: