Γωνιά των ποιητών

[_Vassilis]

Άνθρωπος σου λείπει.
Όχι πράγματα, όχι χρήματα, όχι υλικά αγαθά, όχι έξοδοι, όχι καλοπέραση.

Άνθρωπος σου λείπει.
Χέρια να αγκαλιάσουν, να σκεπάσουν.
Μάτια να κοιτάξουν με τρυφερότητα.
Χείλη να φιλήσουν στο μέτωπο.
Αγκαλιά να ζεστάνει, να φύγει το τρέμουλο.
Στόμα να πει «εγώ είμαι εδώ».
Αυτιά να ακούσουν παράπονα.
Ψυχή να αφουγκραστεί σιωπές.
Πνοή ανθρώπινη τις νύχτες καθώς κοιμάσαι.

Άνθρωπος σου λείπει.
Λίγο πιο δυνατός από σένα να γείρεις λιγάκι επάνω του.
Λίγο πιο «βράχος» από σένα να σε στηρίξει.
Να του πεις το βράδυ για το κακό όνειρο που σε τρόμαξε όπως τότε που το έλεγες κατάβραδο στην μάνα σου.
Να του πεις για το κακό όνειρο που ζεις κάθε μέρα, να σου πει κι αυτός πως θα περάσει.
Να χαϊδέψει το κορμί σου το αχάιδευτο.
Να ξεκουράσει την ψυχή σου την κουρασμένη.
Να διώξει το κρύο που νιώθεις από την έλλειψη ανθρώπου στο πλάι σου.

Άνθρωπος σου λείπει.
Να σου ψιθυρίσει ένα τραγουδάκι λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος.
Άνθρωπος λείπει.
Να τσακίσει τους φόβους σου.
Να πάρει τους εφιάλτες σου.
Να εκμηδενίσει τους δαίμονές σου, να τους στείλει μακριά.

Άνθρωπος σου λείπει!
Από τα άλλα χορτάσαμε.

[Mixedgirl]

ΧΕΙΜΑΙΡΑ
Ειν η ζωη μου χειμαιρα και ψαχνω κλωναρακια να κρατησω,
ειν η ψυχη μου αβυσσος και κανω κυκλους να μη υποχωρησω,
ειν η ζωη μου αδυτο που προσπαθω να διαρρηξω,
ειν η ψυχη μου ανυποτακτη για να την χαληναγωγησω!

Τι θελω να μαθω, τι θελω να ξερω, τι θελω να εχω?!
οτι κι αν ειναι θα το βλεπω αλλα ποτε δεν θα το ξερω και ποτε δε θα το θελω!

ετσι νιωθω
καθε τι που με ενδιεφερε, ξαφνου με αφηνει αδιαφορη
καθε τι που εμπιστευομουνα, δεν θελω καν να το ξερω
κατι τι που ειχα σαν αρχη, θελω να λαβει τελος

θελω να μην θελω, γιατι μονο τοτε μπορει πραγματικα να θελησω

[ioannis2]

Άνθρωπος σου λείπει.
Όχι πράγματα, όχι χρήματα, όχι υλικά αγαθά, όχι έξοδοι, όχι καλοπέραση.

Άνθρωπος σου λείπει.
Χέρια να αγκαλιάσουν, να σκεπάσουν.
Μάτια να κοιτάξουν με τρυφερότητα.
Χείλη να φιλήσουν στο μέτωπο.
Αγκαλιά να ζεστάνει, να φύγει το τρέμουλο.
Στόμα να πει «εγώ είμαι εδώ».
Αυτιά να ακούσουν παράπονα.
Ψυχή να αφουγκραστεί σιωπές.
Πνοή ανθρώπινη τις νύχτες καθώς κοιμάσαι.

Άνθρωπος σου λείπει.
Λίγο πιο δυνατός από σένα να γείρεις λιγάκι επάνω του.
Λίγο πιο «βράχος» από σένα να σε στηρίξει.
Να του πεις το βράδυ για το κακό όνειρο που σε τρόμαξε όπως τότε που το έλεγες κατάβραδο στην μάνα σου.
Να του πεις για το κακό όνειρο που ζεις κάθε μέρα, να σου πει κι αυτός πως θα περάσει.
Να χαϊδέψει το κορμί σου το αχάιδευτο.
Να ξεκουράσει την ψυχή σου την κουρασμένη.
Να διώξει το κρύο που νιώθεις από την έλλειψη ανθρώπου στο πλάι σου.

Άνθρωπος σου λείπει.
Να σου ψιθυρίσει ένα τραγουδάκι λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος.
Άνθρωπος λείπει.
Να τσακίσει τους φόβους σου.
Να πάρει τους εφιάλτες σου.
Να εκμηδενίσει τους δαίμονές σου, να τους στείλει μακριά.

Άνθρωπος σου λείπει!
Από τα άλλα χορτάσαμε.

Δεν ξέρω αν είναι δικό σου Βασίλη, αλλά είναι πολύ ωραίο.

[_Vassilis]

Δεν ξέρω αν είναι δικό σου Βασίλη, αλλά είναι πολύ ωραίο.

Οχι δεν είναι δικό μου. Από το ίντερνετ το αλίευσα κι εγώ. Δεν είχε το δημιουργό αλλιώς θα τον έβαζα. Οντως είναι πολυ ωραίο..

[ioannis2]

Ένας ψεύτης
πληγωμένος της ζωής, σκάει ψέματα
δεν θέλει μήτε να κλεψει, μήτε να εξαπατήσει
θα θελε παντού να βιώνει καλοσύνη

λέει ψέματα μόνο για να καλυφθεί κει που δεν άντεξε
για κει που αντέδρασε όταν δεν τον έβλεπε κανείς
ενώ θα πρεπε να μιλήσει
να τακτοποιούνταν τα πάντα στην εντέλεια που αρμόζει

άφησε πια ζημιά, μα σαν αδύναμος εκδηκιτής
που μπορεί να επιβληθεί με λόγο
ζημιές για να αλαφρώσει τον πόνο
μόνο, τρέχει τώρα να καλυφθεί

η ζημιά που κανε έχει μείνει
μα ρωτήστε τον πως έφτασε εκεί,
βλέπετε πίσω απ το ψέμα
κάποια αιτία είχε

ίσως βλαψατε την αθωοτητά του
αλλιώς μ' αθωότητα θα συσχετιζόσασταν
μα τον εκμεταλλευθήκατε
σαν εύκολη λεία ή από ζήλια

κι έτσι μπήκαμε όλοι στο φαύλο κύκλο
της πράξης, ανταπόδοσης, ψέματος
ας ηρεμήσουμε, ας γίνουμε ειλικρινείς
κι όλοι θα ευτυχήσουμε.

ΜΕ

[ioannis2]

μην φοβάσαι
για να μην πεδεύεσαι
όπου εμπόδιο δεν πισωγυρνάς
μα ευθύς το ζυγιάζεις
το ρίχνεις, για το υπερπηδάς,
συνεχίζεις να πορεύεσαι
πέτρες, ξύλα, αναμερίζεις
για απ' εκει που ήρθαν τα ρίχνεις
κανένα δεν ανέχεσαι
θέλουν δεν θέλουν μ' ευγένεια σου συμπεριφέρονται
κι ας μην αντέχεσαι
πουθενά και σε κανέναν δεν δένεσαι
μόνο ότι σ' αρέσει το διεκδικάς κι αλί σ' όποιον σ' αντιστέκεται
χάραξες εξ' αρχής πορεία
τώρα χαίρεσαι την επιτυχία
ή που πορεύτηκες άφοβα αυτό ναι επιτυχία.

[george1520]

Έτσι πρέπει να ράβονται οι σχέσεις κι οι εξαρτήσεις, με αραιές χαλαρές βελονιές, για να μπορούν να ξηλώνονται εύκολα.
.
.
Κική Δημουλά