Γωνιά των ποιητών

[pause]

Πολύ ωραία η μπαλάντα!! Με ηρέμησε η φωνή του και οι στίχοι ήταν σαν τσιμπήματα στην καρδιά..
Άραγε τώρα βγαίνουν ωραία τραγούδια και δεν τα ξέρουμε??

[Spi01]

πάντα βγαίνουν και θα βγαίνουν τραγούδια που μιλάνε στην ψυχή μας, στίχοι που τσιμπάνε την καρδιά μας, μουσικές που ξύνουν παλιές πληγές μας. Μικρά διαμαντάκια που περιμένουν να τα ανακαλύψουμε, προσμένουν τον ερχομό μας, μια και τα πιο όμορφα πράγματα, φευ, δεν φτιάχτηκαν για τις μάζες

[pause]

Ωραία το περιέγραψες Spi... Έτσι είναι..

[user]

κι αν δεν υπάρχει πια η θάλασσα;
κι αν με κρατάνε στη ζωή πυγολαμπίδες;
δεν άντεξε η ζωή όσα δεν μπόρεσα
ζουνε μέσα σε σπηλιές, κρυφά, σαν νυχτερίδες.

[pause]

Ωραίο user! Καλημέρα..
Γενικά οι ψυχολογικές δυσκολίες μας οδηγούν πολλές φορές στην ποίηση..

[HarleyQuinn]

Χαχαα ποιήτρια!!! Βαρύς ο τίτλος..
Χαίρομαι που σ αρεσε...
Αποθηκευσε το, άλλαξε το, βελτίωσε το δεν ξέρω ό,τι θες...
Βαλ του και καρδούλες για να αλαφρυνει το κλίμα του...
Χαχαα
Σ ευχαριστώ όπως και να χει, να σαι καλά

Χα χα!!!! Την αλήθεια μου σου λέω βρε συ! Ευχαριστώ! Θα το αποθηκεύσω!!!

[user]

τα μάτια μου κουράστηκαν να δουν
όπου κοιτούν αποζητούν
μια λησμονιά
της μνήμης την τελευταία στραβοτιμονιά.

ισχύει αυτό που λες pause και η τέχνη γενικώς είναι τρόπος έκφρασης και εκτόνοσης αλλά και μοιράσματος.
ευχαριστώ και ανταποδίδω.

[HarleyQuinn]

Να έρθει η μέρα που δεν θα μπορέσεις να παραδεχθείς τα συναισθήματα σου, ούτε καν στον εαυτό σου
Να δεις τον κόσμο σου να καταρρέει τριγύρω μα και μέσα σου.

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως κάποια όνειρα σου δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ
και ακόμη πως ποτέ δεν θα καταφέρεις να τα έχεις όλα.

Πρέπει να αναγνωρίσεις, λόγω εμπειρίας και όχι θεωρίας ,
πως τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα, αφού επιθυμήσεις κάτι που δεν μπορείς να αγοράσεις.

Πρέπει να χάσεις το κορίτσι πριν βρεις το θάρρος να της εξηγήσεις.

Και πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις.

[salvador]

Να έρθει η μέρα που δεν θα μπορέσεις να παραδεχθείς τα συναισθήματα σου, ούτε καν στον εαυτό σου
Να δεις τον κόσμο σου να καταρρέει τριγύρω μα και μέσα σου.

ελπίζω όταν έρθει, που εικάζω πως με τον ερχομό του γήρατος θα έρθει, να μην ζήσω πολύ ακόμη.

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως κάποια όνειρα σου δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ
και ακόμη πως ποτέ δεν θα καταφέρεις να τα έχεις όλα.

στην ηλικία που είμαι σίγουρα το έχω συνειδητοποιήσει ήδη αλλά δεν με χαλάει και τόσο καθώς επικεντρώνομαι περισσότερο στους πραγματοποιήσιμους στόχους-σκοπούς που παραμένουν. Αυτοί οι λίγοι και λιτοί στόχοι θα μου φτάσουν για να πω στο τέλος ότι τα κατάφερα ' ή έστω ότι προσπάθησα αρκετά για αυτά που πραγματικά μπορούσα και ας μην με βοήθησαν παράγοντες να τα καταφέρω τελικά. Δεν πειράζει.

Πρέπει να αναγνωρίσεις, λόγω εμπειρίας και όχι θεωρίας ,
πως τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα, αφού επιθυμήσεις κάτι που δεν μπορείς να αγοράσεις.

νομίζω ότι η ζωή με βοήθησε να το καταλάβω αυτό, λόγω εμπειρίας, έστω και με τραυματικό τρόπο ότι ισχύει.

Πρέπει να χάσεις το κορίτσι πριν βρεις το θάρρος να της εξηγήσεις.
Και πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις.

«το έχασα το κορμί πατριώτη» αλλά βρήκα πριν το θάρρος και της εξήγησα. Μπορεί σε ένα επόμενο κορίτσι να το καταφέρω και αυτό. Και έχω πεθάνει ουκ ολίγες φορές, μπορεί και να ξανασυμβεί, δεν με τρομάζει τώρα καθώς εκπαιδεύτηκα να αναγεννιέμαι από τις στάχτες μου (σιγά ρε σύ, μας έπεισες)

[HarleyQuinn]

«το έχασα το κορμί πατριώτη» αλλά βρήκα πριν το θάρρος και της εξήγησα. Μπορεί σε ένα επόμενο κορίτσι να το καταφέρω και αυτό. Και έχω πεθάνει ουκ ολίγες φορές, μπορεί και να ξανασυμβεί, δεν με τρομάζει τώρα καθώς εκπαιδεύτηκα να αναγεννιέμαι από τις στάχτες μου (σιγά ρε σύ, μας έπεισες)

Μου αρέσει που πάντα έχεις χιούμορ σε σοβαρές απαντήσεις παρ'όλα αυτά! Δεν τα έγραψα για εσένα για να απολογηθείς αλλά αν το ήθελες οκ! Όμορφα σκέφτεσαι!

[salvador]

Μου αρέσει που πάντα έχεις χιούμορ σε σοβαρές απαντήσεις παρ'όλα αυτά! Δεν τα έγραψα για εσένα για να απολογηθείς αλλά αν το ήθελες οκ! Όμορφα σκέφτεσαι!

λόγω μονάξιας εδώ στο σπίτι-καταφύγιό μου το χρησιμοποίησα για να κάνω ιντερνετικό διάλογο, έστω και αν δεν προοριζόταν για αυτό όπως έγραψες. να νιώσω ότι μου απευθύνεται κάποιος (εσύ; ο Μπουκόφσκι; ' τι σημασία έχει;) και ότι εγώ του απαντάω.. Συμπάθα με ευγενική ερωμένη της αλκοόλης

[salvador]

(ένα πεσιμιστικό ποίημα του Καβάφη, μου ήρθε μετά από τα προηγούμενα)

Ένας γέρος
Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνια

σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κι εμορφιά.
Ξέρει που γέρασε πολύ· το νιώθει, το κοιτάζει.
Κι εντούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τί διάστημα μικρό, τί διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα — τί τρέλα! —
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Έχεις πολύν καιρό.»
Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι

κάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.
…Μα απ’ το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

[HarleyQuinn]

λόγω μονάξιας εδώ στο σπίτι-καταφύγιό μου το χρησιμοποίησα για να κάνω ιντερνετικό διάλογο, έστω και αν δεν προοριζόταν για αυτό όπως έγραψες. να νιώσω ότι μου απευθύνεται κάποιος (εσύ; ο Μπουκόφσκι; ' τι σημασία έχει και ότι εγώ του απαντάω.. Συμπάθα με ευγενική ερωμένη της αλκοόλης

Απλώς φοβήθηκα μην το ένιωσες σαν υποχρέωση να απαντήσεις.

[HarleyQuinn]

Είμαι σχεδόν στα όρια της τρέλας για σένα, τόσο όσο μπορεί κανείς τρελός να είναι: δεν μπορώ να βάλω σε σειρά δυο σκέψεις που να μην μπαίνεις εσύ ανάμεσα τους.
Δεν μπορώ τίποτε άλλο να σκεφτώ εκτός από εσένα.

[ioannis2]

ταξιδεύω εκεί που διαλύθηκε το είναι μου
όταν μια κουβέντα υποτίμησης, μια προσβολή, μια πράξη εκμετάλλευσης
έμειναν ανέπαφα εκεί που η αντίδραση είναι το λογικό
κι ο άλλος έφυγε πιστεύοντας πως έπραξε το ορθό
πάνω στην εικόνα που η εξωτερίκευση μου τον έμαθε για μένα
μέσα μου όμως είχα μπλοκάρει
κι έτσι τον αντιμετώπισα παθητικά και χαρωπά
έπειτα τα πράγματα καταλάγιασαν, η κατάσταση τελείωσε, αυτός έφυγε
έφυγα κι εγώ για τους δικούς μου χώρους,
όμως η μνήμη κατέγραψε κάθε τι που έγινε,
η μνήμη τώρα τέθηκε υπό την κριτική και την αντίληψη
η διάθεση μέσα μου διαλύθηκε
κομματιάστηκε σε νεύρα, απωθημένα, μετάνιωμα,
μα αυτός κι οι άλλοι της κατάστασης δεν είναι πια εκεί
πρέπει να κάνω κάτι για να ηρεμήσω
θα ακούσω μουσική, θα φωνάξω κει που δεν με ακούει ή δεν με αντιλαμβανεται κανείς,
θα πάρω τηλέφωνα φίλους, θα πάω σε μέρη που με ξεκουράζουν,
όμως ηρεμία δεν έρχεται διότι δεν έκανα αυτό η συνείδηση μου, μου λέει ότι έπρεπε να κάνω,
παίρνω τηλέφωνο ή ξαναβρίσκω τον αίτιο,
μα η αντίδραση μου είναι χλιαρή, μπορεί να μην του αφήνει το μήνυμα που θέλω να του περάσω,
θα πω τον πόνο μου σε κάποιον, μπορεί να μου συμβεί στο μεταξύ και κάτι ευχάριστο,
την άλλη μέρα όμως θα μαι στον ίδιο χώρο,
θα πω αυτή τη φορά θα του την πω ή θα με σε αναμονή για την κατάλληλη αντίδραση,
η ίδια κατάσταση θα επαναληφθεί
και πάλι από την αρχή η ίδια ιστορία.