Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει... Έχω κατάθλιψη;

[CTizen]

Καλησπέρα σε όλους,

Αρχικά να πω ότι μου ήταν πολύ δύσκολο να το κάνω αυτό ( δεν εχω ξαναγράψει ποτε σε κάποιο forum για κάτι προσωπικό), μιας και λόγω του χαρακτήρα μου δεν μου αρέσει να συζητάω για μένα.

Εδω και αρκετό καιρό, ίσως και χρόνο έχω καταλάβει πως κάτι μου συμβαίνει αλλα δεν γνωρίζω τι. Δεν εχω διάθεση και όρεξη για τίποτα πλεον. Πέρυσι γύρισα απο σεζον και εκεί περίπου ηταν η στιγμή που ένιωθα οτι όλο αυτό χειροτέρευε. Αισθάνομαι συνέχεια ακεφος, κουρασμένος, ανευρος με μηδενική όρεξη για το οτιδήποτε. Δεν μπορώ να εκφράσω συναισθήματα γιατί πλεον δεν εχω. Αλήθεια νιώθω οτι δεν μπορώ να νιώσω κατι καλο έντονα. Ασχολούμαι με τον αθλητισμό και πολλές φορές προσπαθούσα να ξεχαστω εκεί μιας και η γυμναστική βοηθάει αλλά πλέον ούτε αυτό με γεμίζει. Για αυτό και τα παράτησα. Προσπαθώ να ξαναρχίσω αλλά μάταια. Δεν υπάρχει όρεξη.

Το θέμα είναι οτι δεν υπήρχαν αιτία για όλο αυτό που μου συμβαίνει απο την καθημερινότητα μου. Τι εννοώ; Εχω μια σχέση με μια κοπέλα που λατρεύω και αγαπάω όσο τίποτα άλλο. Είναι η μόνη που όταν είμαστε μαζί με κάνει να τα ξεχνάω ολα και να περνάω καλά. Αλήθεια αν δεν είχα κι αυτήν, δεν ξέρω πως θα ήμουν. Εχω λιγες παρέες οι οποίες είναι αρκετά επιφανειακές. Δεν συζητάω γενικά τα προσωπικά μου με κανέναν παρά μόνο την κοπέλα μου. Κι αυτό με δυσκολία. Αλλά βγαίνω και με τις παρέες μου και περνάω καλά. Έστω και επιφανειακά. Οικονομικά είμαι καλουτσικα λόγω και της σεζόν χωρίς όμως να με γεμίζει αυτό. Ποτε δεν θεωρούσα κιολας οτι τα λεφτά φέρνουν την ευτυχία. Τα προσωπικά μου και τα οικογενειακά μου είναι σχετικά καλά λοιπόν.

Πλέον ομως συνειδητοποιώ ότι ολο αυτό έχει φτάσει σε ενα αρκετά κακό επίπεδο. Έφυγα ξανα για σεζόν και ξέρω ότι ο μόνος άνθρωπος που μου έδινε μια ελπίδα και και μια αισιοδοξία είναι πολλά χιλιόμετρα μακριά μου και θα κάνω πολλούς μήνες να την δω. Δεν ηταν έτσι πέρυσι. Με στηρίζει και είναι δίπλα μου σε ολα αλλα και αυτή το νιώθει εδω και καιρό οτι κατι μου συμβαίνει. Στη δουλειά μου ενω έχω εμπειρία και προϋπηρεσία νιώθω πλέον οτι δεν είμαι ικανός να τα βγάλω είς πέρας. Δεν έχω το κουράγιο και δεν μπορώ να δείξω καθόλου τις ικανότητες μου και το τι γνωρίζω λόγω της μηδενικής αυτοπεποίθησης. Δεν μπορώ καν να συγκεντρωθω, κάτι το οποίο το έκανα με ευκολία κάποτε. Μου κόπηκε η όρεξη, με το που έφτασα για δουλειά αρρώστησα και απλα αφήνω τις μερες να περάσουν κάνοντας απολύτως τίποτα. Δεν μπορώ να κοιμηθώ κι αν κοιμηθώ, θα ξυπνήσω πολλές φορές μεσα στο βράδυ ή θα ξυπνήσω πολύ νωρίς το πρωί απορώντας για το πόσες ώρες κοιμάμαι. Κάποτε έβλεπα την ομάδα μου υποστηρίζω και το ζουσα έντονα και το απολάμβανα. Πλέον ούτε αυτό μπορώ να απολαύσω. Τουλάχιστον είναι κατι που περνάω εγώ μόνος μου και δεν βγαίνει προς τα έξω. Δεν γνωρίζει κανείς τίποτα πέρα απο την κοπέλα μου.

Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει.. Δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη, φοβάμαι να πιστέψω οτι όντως μπορεί να έχω, ενω φοβάμαι κιόλας οτι δεν θα μπορέσει κάποιος ψυχολόγος να με βοηθήσει, μιας και πάντα οτι κι αν είχα, το περνούσα μόνος μου και προσπαθούσα να το λύσω εγώ. Προσπάθησα να γράψω όλες τις χαοτικές μου σκέψεις μεσα σε μερικές παραγράφους μπας και βγει κάποιο νόημα. Συγγνώμη αν κούρασα και ευχαριστώ για τον χρόνο που δώσατε για να το διαβάσετε.

[Niels]

Ίσως αυτό να είναι το πρόβλημα, μπορεί να αισθάνεσαι ότι παλεύεις μόνος, η δυσκολία να μοιράζεσαι συναισθήματα, σκέψεις οδηγεί σε αποστασιοποίηση. Η ψυχοθεραπεία λειτουργεί ως προσομοίωση των άλλων σχέσεων μας, οπότε υπό προϋποθέσεις μπορεί να βοηθήσει. Αν πας σε ψυχίατρο κατά πάσα πιθανότητα θα σου πει να πάρεις αντικαταθλιπτικά οπότε θα πρότεινα να μην αφήνεις τον χρόνο να περνάει, ζήτα βοήθεια από ειδικό, αρχικά τουλάχιστον από ψυχολόγο. Ανεξάρτητα από την ταμπέλα της κατάθλιψης, θεωρώ ότι αντιλαμβάνεσαι ότι για να φτάσεις στο αδιέξοδο που φαίνεται να περιγράφεις κάτι υπάρχει που χρήζει έρευνας, αν δεν εντοπίσεις τις αιτίες πώς θα το αντιμετωπίσεις;

[Niels]

Επίσης καλού κακού κάνε αιματολογικές εξετάσεις για θυρεοειδή, b12, φυλλικό οξύ, σίδηρο και βιταμίνη d γιατί συνδέονται με το νευρικό σύστημα. Δεν αρκεί να είναι στα κατώτερα φυσιολογικά επίπεδα όταν η ψυχολογική κατάσταση μας δεν είναι καλή.

[KleinosBrekias]

Εχεις ενα αδιευκρινιστο φοβο ως προς τη εννοια της μοιρασιας . Και επιλεγεις τις παρεες σου βαση αυτου . Εγραψες περιεκτικα γενικολογωντας. Εξυσες την επιφανεια ενος απροσδιοριστου προιοντος . Θεωρεις δεδομενο οτι εσυ κατεχεις τη λυση , χωρις τη γνωση . Ανακαλυψες στη πορεια οτι δε σε γεμιζει με ευχαριστηση μια κατασταση . Στοχοποιησε την και ζητα συμβουλες . Μπορει να βρεις λυση μπορει και οχι . Θα μαθεις κατι για σενα . Δεν ειμαστε οι αποκλειστικοι λυτες των προβληματων μας . Δωσε χωρο και χρονο για να μαθεις τον εαυτο σου .

[Ανεμονη]

Αισθάνομαι τόσο πολύ δικά μου όλα αυτά που περιγράφεις και μακάρι να υπήρχε σε κάθε νομό μία κάποια ομάδα στην οποία θα μπορούσα να μιλήσω με ειλικρίνεια για όλα αυτά που μας απασχολούν... έχεις πολλά και άπειρα συναισθήματα να ξέρεις απλά έχεις χάσει την επαφή μαζί τους,πολλοί άνθρωποι κλείνουμε το διακόπτη με τα συναισθήματα ή με συγκεκριμένα μόνο συναισθήματα ( π.χ θύμος) ως αμυντικό μηχανισμό για να αποφύγουμε κάποιο τραύμα να αποφύγουμε τον πόνο... αυτό όμως πάντα μα πάντα σε βάθος χρόνου κάνει χειρότερα τα πράγματα και δημιουργεί άλλου είδους επιπλοκές,δε γνωρίζω γιατί και πότε έχασες φυσικά εσύ την επαφή αλλά σίγουρα ο ψυχίατρος αρχικά είναι μονόδρομος και ακόμα και όταν το βρεις έχεις πολύ ακόμα δρόμο να διανύσεις... εγώ προσωπικά έκανα πολλά χρόνια ψυχοθεραπείας υπάρχουν καλές και κακές μέρες, αφού είσαι αθλητής σκέψου ότι είναι ένας αγώνας που πρέπει να δώσεις με πολλές πολλές μάχες που σίγουρα δεν τις κερδίζεις όλες ,ο ψυχίατρος είναι ο προπονητής σου ο πιο στενός σού συνεργάτης αλλά εσύ πρέπει να κάνεις όλη τη δουλειά, αυτό που μου λείπει εμένα σε όλη αυτή τη διαδρομή είναι η συμπαίκτες, είναι θέμα ταμπού να μιλήσεις για τα συναισθήματα σου και για το πρόβλημά σου στους περισσότερους κάποιες φορές το έκανα αλλά με αντιμετώπισαν σαν να είμαι μονόκερος ????... δυστυχώς αυτή η μοναξιά είναι αβάσταχτη...μιλά με ειλικρίνεια στη κοπέλα σου χρειάζεσαι συμμάχους σκέψου κόσμο που πιστεύεις ότι μπορείς να ακουμπήσεις.... είμαι και γω πολύ καινούργια στο φόρουμ δε ξέρω να σου πω αν μπορείς να βρεις εδώ αυτή την ομάδα.....