δεν μπορω να ξεπερασω τους γονεις μου

[weird]

Σαν να κρέμεται η ευτυχία τους απο τη δική σου...

ζόρικο πράγμα!

Αγχος να είσαι ευτυχισμένη τελικά.

Αγχος να μην πονέσουν πρώτα άλλοι με τον πόνο σου...

[weird]

Σαν το κέντρο σου να βρίσκεται τελικά έξω απο εσένα.

Και σαν τα σώματά σας να γίνονται ένα με δεσμά ψυχικά.

Σαν να έχετε μάθει ένας να είναι τα μάτια, άλλος η αναπνοή...

Και πώς να απομακρυνθείς χωρίς να διαλύσεις την ισορροπία του συστήματος?

Τώρα θυμήθηκα τον μύθο εκείνο που κάποιος κρατά στους ώμους του την Γη και μόνο αν βρει κάποιον άλλο να κουβαλήσει την Γη για λίγο, μπορεί να φύγει, γιατί διαφορετικά η Γη θα πέσει να τον πλακώσει...

[researcher]

Originally posted by weird
Σαν να κρέμεται η ευτυχία τους απο τη δική σου...

ζόρικο πράγμα!

Αγχος να είσαι ευτυχισμένη τελικά.

Αγχος να μην πονέσουν πρώτα άλλοι με τον πόνο σου...

ασε!


εχω δοκιμασει τα παντα!


τι προτεινεις?

[weird]

Originally posted by researcher

Originally posted by weird
Σαν να κρέμεται η ευτυχία τους απο τη δική σου...

ζόρικο πράγμα!

Αγχος να είσαι ευτυχισμένη τελικά.

Αγχος να μην πονέσουν πρώτα άλλοι με τον πόνο σου...

ασε!


εχω δοκιμασει τα παντα!


τι προτεινεις?

Να τους ζητήσεις πίσω τον εαυτό σου

και να τους επιστρέψεις τον δικό τους!

;)

[weird]

Ρις, στα όσα γράφεις στο θέμα αυτό, υπάρχει μια αντίφαση.

Την μια γίνεσαι εσύ το μικρό παιδί στη σχέση με τους γονείς, όπου τους βλέπεις τέλειους και νιώθεις μικρή μπροστά τους,

την άλλη γίνονται εκείνοι τα παιδιά σε σχέση με εσένα, που κρέμονται απο εσένα και δεν μπορούν να ανεξαρτητοποιηθούν.

Το διακρίνεις?

Εναλάσσετε ρόλους?

[researcher]

Originally posted by weird
Ρις, στα όσα γράφεις στο θέμα αυτό, υπάρχει μια αντίφαση.

Την μια γίνεσαι εσύ το μικρό παιδί στη σχέση με τους γονείς, όπου τους βλέπεις τέλειους και νιώθεις μικρή μπροστά τους,

την άλλη γίνονται εκείνοι τα παιδιά σε σχέση με εσένα, που κρέμονται απο εσένα και δεν μπορούν να ανεξαρτητοποιηθούν.

Το διακρίνεις?

Εναλάσσετε ρόλους?

αχ! σωστα! ναι....


πολυ σωστα

εναλασσουμε ρολους

[weird]

Απο το ένα άκρο στο άλλο δηλαδή...

Σου θυμίζει κάτι η πόλωση?

[researcher]

Originally posted by weird
Απο το ένα άκρο στο άλλο δηλαδή...

Σου θυμίζει κάτι η πόλωση?

σαν τι?

[weird]

Originally posted by researcher

Originally posted by weird
Απο το ένα άκρο στο άλλο δηλαδή...

Σου θυμίζει κάτι η πόλωση?

σαν τι?

Μία έτσι μια αλλιώς, μία το ένα άκρο μία το άλλο και καθόλου ενδιάμεσα...

μήπως υπάρχει αυτή η τάση μέσα στην οικογένεια?

[researcher]

νομιζω ναι

υπαρχει

η εγω η εσυ

η τρελος η τελειος

η εξαρτημενος απο εδω(το σπιτι) η παντρεμενος

η εξαρτημενος η μακρυα!

[weird]

Originally posted by researcher
νομιζω ναι

υπαρχει

η εγω η εσυ

η τρελος η τελειος

η εξαρτημενος απο εδω(το σπιτι) η παντρεμενος

η εξαρτημενος η μακρυα!

Σαν το οικογενειακό μοντέλο του τρόπου σκέψης σας να είναι ασπρόμαυρο....

Εσύ έχεις εντοπίσει κάποιες αιτίες γι αυτό?

[weird]

Η εξαρτημένος η μακριά!
Δύσκολο!

Γιατί για να πάς μακριά ( ουσιαστικά μακριά) χρειάζεται να περάσεις ενδιάμεσα στάδια, όπου η εξάρτηση θα γίνει απλή χείρα στήριξης και βοήθειας...

Αν κάποιος είναι διατεθειμένος να σε \"διώξει\" με την καλή έννοια απο κοντά του, θα πρέπει να το κανει σιγά σιγά...

Οχι απότομα.

[researcher]

Originally posted by weird

Originally posted by researcher
νομιζω ναι

υπαρχει

η εγω η εσυ

η τρελος η τελειος

η εξαρτημενος απο εδω(το σπιτι) η παντρεμενος

η εξαρτημενος η μακρυα!

Σαν το οικογενειακό μοντέλο του τρόπου σκέψης σας να είναι ασπρόμαυρο....

Εσύ έχεις εντοπίσει κάποιες αιτίες γι αυτό?

σημαντικες συναισθηματικες ελλειψεις των γονιων μου που δεν καλυψαν με την αγαπη και τη σχεση μεταξυ τους

αλλα προσπαθησαν και προσπαθουν να τις καλυψουν επενδυοντας φοβερα στον γονεικο τους ρολο

[weird]

Εχω παρατηρήσει, οτι ο ασπρόμαυρος τρόπος σκέψης κρύβει απο πίσω ασπρόμαυρα συναισθήματα, δηλαδή, κάποιας μορφής κυκλοθυμία.

Απο εκεί και πέρα, νομίζω οτι και η κατάσταση του αδερφού σου έχει πάιξει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της όλης κατάστασης και στα αισθήματα ενοχής που σε βαραίνουν...

[researcher]

Originally posted by weird
Εχω παρατηρήσει, οτι ο ασπρόμαυρος τρόπος σκέψης κρύβει απο πίσω ασπρόμαυρα συναισθήματα, δηλαδή, κάποιας μορφής κυκλοθυμία.

Απο εκεί και πέρα, νομίζω οτι και η κατάσταση του αδερφού σου έχει πάιξει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της όλης κατάστασης και στα αισθήματα ενοχής που σε βαραίνουν...

το πιστευω κι εγω

πολλες φορες αισθανομαι οτι δε δικαιουμαι να ειμαι χαρουμενη αφου εκεινος ειναι σε φαση καταθλιψης

επισης η καταθλιψη η θλιψη αφηνει τον εναν και πιανει τον αλλον....

αμα ειμαι καλα οι γονεις θα μου πουν κατι και θα με αγχωσουν

εαν ειμαι χαλια θα μου πουν ελα τωρα μη τα βλεπεις ετσι τα πραγματα εμεις θελοθμε να εισαι χαρουμενη


σωστα κανεις και τα βλεπεις ολα αυτα

με βοηθας

αλλα η αληθεια ειναι οτι δεν μεταβαλλονται απο τη μια μερα στην αλλη

εξωτερικα με τιποτα

εσωτερικα σε μενα εννοω

νομιζα οτι ετσι συμβαινει σε ολα τα σπιτια....