Οταν ημουν εγκυος φοβομουν οτι κατι θα παθει το παιδι. Οταν γεννήθηκε εψαχνα τα παντα γιατι φοβομουν οτι εχει αυτισμο( ειχα ακουσει εκεινη την περιοδο για ενα παιδακι), οταν καταλαβα οτι ειναι πολυ μικρος για να το καταλαβω σταματησα να ψαχνω και μπορουμε να πουμε οτι προσωρινα ηρέμησα. Μετα ειχε πρηστεί η μασχαλη μου και νομιζα οτι εχω ογκο και ετρεχα στους γυναικολογους αλλα τιποτα. Μια μερα ειδα ενα βιντεο στο τικ τοκ οπου μια κοπελα ελεγε οτι πηγε στον δερματολογο και χρειαστηκε να αφαιρεσει καποιες ελιες , απο τοτε με εχει πιασει πανικος . Φοβαμαι για τις ελιες μου αλλα οχι μονο για εμενα αλλα και για τον αντρα μου( αυτος εχει πολλες ελιες ) . Ολο αυτο με εχει κανει ψυχολογικα χαλια , δεν μπορω να ηρεμήσω συνεχεια το μυαλο μου ειναι εκει. Χανω οικογενειακες μας στιγμες επειδη εχω άγχος οτι θα πεθάνουμε. Καθομαι και παρατηρω τον αντρα μου και λεω απο μεσα μου μηπως αυτο να ειναι μελανωμα ;Πλεον το εχει καταλαβει και αυτος και μου λεει να τον αφησω ησυχο γιατι απο παντα τις ειχε τις ελιες. Εχω ραντεβου σε ενα μηνα . Απο μονη μου δεν κολλαω παρα μονο αμα ακουσω απο καπου κατι τοτε μου μπαινει η ιδεα.