Απόδραση από το Αθηνατραζ

[sunset]

σε ζηλευω αυτο εχω μονο να πω!

[DissolvedGirl]

Let\'s Hear It for New York

Φεύγω επιτέλους. Με δέχτηκαν στο Columbia College, στο τμήμα Art History and Visual Arts. Κανονικά ξεκινάω τον Σεπτέμβρη αλλα γράφτηκα στο ανοιξιάτικο εξάμηνο για να μην χάσω τα σεμινάρια του 2010 που αλλάζουν κάθε χρόνο. Πολλά τα λεφτά, έπηξα και στη γραφειοκρατία για να βγάλω F-1 visa και να κάνω το δίπλωμα οδήγησης μου international... αλλα it\'s worth it! Επίσης δεν μπορώ να μεταφέρω κανένα μάθημα, αλλα θα τελειώσω την εξεταστική του Ιανουαρίου (μπορεί να πεταχτώ και τον Ιούνιο, τα βιβλία για το 4o εξάμηνο μπορώ να τα πάρω έτσι και αλλιώς) και μετά θα αποχωρήσω από τα εγχώρια. 15 Φλεβάρη είναι η ημερομηνία της μεγάλης φυγής... δεν το πιστεύω ακόμα, δεν το έχω συνειδητοποιήσει, αν και δεν είναι πια μια αυθαίρετη, ασαφής θεωρία αλλα προγραμματισμένη αλλαγή, όσο το κρατάω στο μυαλό μου νοιώθω ότι μουδιάζω ολόκληρη.

Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι η μητέρα δε μου μιλάει πια (την επισκέφτηκα πρωτοχρονιά και δεν μου άνοιξε την πόρτα)... η ότι οι μισοί από τους φίλους μου, αντί να με βοηθήσουν να κολλήσω τα φτερά μου, μου λένε συνεχεια ότι θα τους λείψω και να μη φύγω.. Ουφ, ας μην το σκέφτομαι καθόλου καλύτερα.

Είναι τόσο περίεργο, την ίδια στιγμή που γελάω και χαίρομαι για την καινούρια ευκαιρία που ανοίγεται μπροστά μου, την ίδια ακριβώς στιγμή... θέλω να βάλω τα κλάματα και να κρυφτώ κάτω από τα σκεπάσματα σαν να είναι όλα ένα όνειρο. Πως γίνεται κάτι που το θέλω τόσο πολύ, που με εξιτάρει, με εμπνέει, με ξεσηκώνει και με ενθαρρύνει... να με στενοχωρεί, να με τρομάζει, να με ξενίζει και να το αντιμετωπίζω σαν ένα επικείμενο κακό; Από τη μια και μονο η προοπτική μιας τέτοιας αλλαγής με κάνει να χαμογελάω πλατύτερα από ποτε, από την άλλη φοβάμαι μήπως πήρα μια απόφαση ζωής από αντίδραση...

[anwnimi]

Dissolved,
είναι φυσικό να έχεις αντιφατικά συναισθήματα. Οποιοσδήποτε άνθρωπος θα ένιωθε παρόμοια στη θέση σου. Πόσο μάλλον όταν έχεις τέτοια αντίδραση από το περιβάλλον σου.
Μη φοβάσαι καλή μου, μπορείς ανά πάσα στιγμή να γυρίσεις, δεν πας για πάντα, τουλάχιστον για την ώρα. Δες το σαν δοκιμή, δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα σε κανένα, πας για να γνωρίσεις, να μάθεις, να δεις και αν δε σου αρέσει έχεις την επιλογή να γυρίσεις κατευθείαν, και άσε τους άλλους να λένε μετά, εκείνοι δεν θα το έχουν δοκιμάσει καν. Αν και πιστεύω, πως αν πας, μετά το πρώτο σοκ της προσαρμογής, θα είσαι κατα-ενθουσιασμένη!
Εγώ πάντως σε \"ζηλεύω\" και θαυμάζω την τόλμη σου.
Να μπαίνεις και να μας λες τα νέα σου από το NYC:)

[Sunny..]

Μην ακους κανεναν απο αυτους που σε λενε τρελη.. Ζηλευουν..
Σε θαυμαζω και σε ζηλευω επισης..Μακάρι να μπορουσα να το κανω.Οι περισσοτεροι θελουν να το κανουν.Αυτοί που ξεχωριζουν ειναι αυτοι που δε μενουν στη σκεψη..
Καλή τύχη..

[PETRAN]

Γεια σου Dissolved! Τυχερή! Σίγουρα είναι σημαντικό βήμα και είναι άσχημο που δεν είναι μαζί σου οι δικοί σου, αλλά δεν πειράζει, προσωπικά πιστεύω ότι τέτοιες μεγάλες αλλαγές μπορούν να αποδειχθούν και σωτήριες και να βγάλουν από αδιέξοδα, αρκεί να μπορέσεις να διαχειριστείς το αρχικό άγχος που μάλλον θα έχεις (μην \"κωλώνεις πουθενά\" που λένε!) . Στην τελική αν δεν σ\'αρέσει γυρνάς πίσω. Τι έγινε? Τουλάχιστον θα έχεις να λες ότι πήγες στην Νέα Υόρκη και ότι είδες κάτι/είχες μια μεγάλη εμπειρία. Και εγώ όταν τελειώσω το στρατιωτικό θέλω να ψάξω για PhD στο Columbia (παράλληλα με άλλα σχέδια). Πότε φεύγεις? Άντε καλή τύχη και δύναμη!

[keep_walking]

Dis παρτους αμπαριζα κοπελλα μου μη μασας πουθενα πολυ χαρηκα:)))))

[iberis]

Diss...

Κάτι σχετικά ανάλογο είχα κάνει κι εγώ. Δεν είχα πάει βέβαια στο εξωτερικό αλλά το περιβάλλον μου (γονείς-φίλοι) μόνο αρνητικοί ήταν!
Έφυγα και δεν γύρισα το κεφάλι...(ποιητικό:Ρ).
Μέσα στην ανησυχία μου για το καινούριο και άγνωστο που είχα να αντιμετωπίσω, ήμουν τόσο σίγουρη γι\' αυτό που ήθελα να κάνω! Ένιωσα απλά υπέροχα!
Σκέψου ότι πας κάπου με συγκεκριμένο στόχο. Σε περιμένει το college και η NY!
Στην τελική, κάνε μία δοκιμή...κι αν σου κάνει μείνε! Δεν έχεις να χάσεις κάτι, είσαι μικρή και δεν αφήνεις υποχρεώσεις πίσω σου. Η μαμά σου απλά θέλει τον χρόνο της, θα μαλακώσει με τον καιρό.

Ε...κι αν δεν σου κάνει κόπο...πάρε κι εμένα μαζί σου!!:o
Βολική είμαι...δεν θα ενοχλώ!:D
Φιλιά

[giwta2]

εγώ είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις.Μόνο καλό μπορεί να σου κάνει.Βλέποντας και το δικό μου παιδί ενα δειλό και φοβισμένο πως αλλαξε απο τον Σεπτέμβριο που εφυγε για Αγγλία.Εγινε πιο δυνατή και μέσα σε 2-3 μέρες είχε προσαρμοστεί.Συμπτωματικά την περιμένω να ελθει αύριο βράδυ για 5 μέρες.Μια απορία έχω.Την σχολή σου εδώ την αφήνεις;Οτι και αν αποφασίσεις η επιτυχία είναι δεδομένη είσαι σπάνιο παιδί και θα δείς η μητέρα σου θα μαλακώσει φοβάται που θα φύγεις ίσως νιώθει και θυμό ότι την αφήνεις,αλλά μάνα είναι και θα δείς όλα θα πάνε καλά.

[RainAndWind]

Καλή διαδρομή σε οτιδήποτε έχεις επιλέξει DG.:)Kαλή αρχή,καλό ταξίδι στις νέες εμπειρίες.
Θα σου απαντήσω ειλικρινά.Εγώ είμαι από την άλλη πλευρά.Δεν πιστεύω στην απόσταση,ούτε στην χωροταξική αλλαγή,αλλά στην εδώ αντιπαράθεση.Είχα ευκαιρίες να φύγω.Η δύναμη όμως δεν πηγάζει από τον τόπο που επιλέγω να πάω,εάν δεν συνοδεύεται από το κλικ της σκέψης μου.Εάν το κλικ έχει γίνει,θα μου δώσει ο τόπος-και οι άνθρωποι-αυτά που περιμένω.Η τόλμη μπορεί να είναι μία μασκαρεμένη ατολμία,όταν δεν συνοδεύεται από ανάλυση της επιθυμίας.Ενδέχεται να μην είναι η αλλαγή συνόρων η λύση,αλλά η αλλαγή συνόρων μέσα μου.Γνωρίζω άτομο που σπούδαζε στο εξωτερικό και δεν έβγαινε από το σπίτι αν η μαμά δεν έδινε τηλεφωνικώς την άδεια.Το άτομο αυτό άλλαξε χώρα,αλλά δεν απεξαρτήθηκε,ξαναγύρισε το ίδιο,πλουσιότερο σε εμπειρίες,αλλά άσχετες με το θέμα του.Οπότε το ερώτημά σου το θεωρώ ουσιώδες.Γιατί το κάνω;
Όμως είσαι ένα έξυπνο και ικανό πλάσμα,που θεωρώ πως θα χρησιμοποιήσει την ευκαιρία του με τον πλέον κατάλληλο τρόπο,συλλέγοντας εμπειρίες,αλλά ταυτόχρονα ανακαλύπτοντας αυτές τις μικρές καλυμμένες αλήθειες του.;)
Σε κάθε περίπτωση,οι δρόμοι μας είναι οι επιλογές μας.:)

[lllogan]

Καλή τύχη στις περιπέτειές σου D! Και ένα quote από το Brave New World του Huxley που πιστεύω θα σου αρέσει:

\"But I don\'t want comfort. I want God, I want poetry, I want real danger, I want freedom, I want goodness. I want sin.\"

[DissolvedGirl]

Τέλειο quote lllogan, thanks a ton!

Giwta με δεδομένο ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι ελαφρώς \"ανοιχτά\" από άποψη παρακολούθησης, δε χρειάζεται να \"αφήσω\" τη σχολη μου. Αν δεν γραφτώ έναν χρόνο, δεν σημαίνει κάτι, αρκεί να μη μείνω εκτος πανεπιστημιου για παραπάνω από 3 η 4 χρονια συνεχόμενα. Βλέποντας και κάνοντας βασικά, αν και δε με πολυενδιαφέρει να συνεχίσω εδώ. Θα κρατήσω τη σχολη μου όσο μπορώ χωρίς να διαγράφω, σε περίπτωση που δεν μου βγει το NY, αλλα δε θέλω να σκέφτομαι έτσι. Όλα θα πάνε δεξιά :)

PETRAN 15 Φλεβάρη φεύγω για τα καλά. Είμαι προετοιμασμένη βεβαια για μερικά back and forth γιατί η Αμερικανικη γραφειοκρατία δεν είναι λιγότερο χαώδης από την ελληνική, και προβλέπονται και νέα μετρα (σχεδόν περιοριστικά) για τους αλλοδαπούς.

Και αν μπορώ να το κάνω εγώ, μπορεί να το κάνει ο κάθε ένας από εμάς. Λίγη πιστη στον εαυτό μας χρειάζεται, πολυς τσαμπουκάς και επιλεκτική κώφωση σε όσους -είτε επίτηδες, είτε άθελα τους- μας στενοχωρούν και μας αποκαρδιώνουν. Σήμερα είμαι κινητή γεννήτρια θετικής ενέργειας, άσε τους άλλους να λένε, στο κάτω κάτω εκφράζουν τους δικούς τους φόβους, όχι τους δικούς μου :D

[RainAndWind]

Αυτό το γεννήτρια θετικής ενέργειας πολύ μου άρεσε,δείχνει πως περνάς από τους μικροδισταγμούς στην χαρά άνευ τους...:)
Ωραιότατο quote lllogan!:)

[Paolo_1]

Καλά τα όνειρα δε λέω και μακάρι να τα πραγματοποιήσεις εκεί που πας,όμως καλού κακού κράτα και μια πισινή.Σκέψου ότι θα είσαι ξένη σε μια ξένη χώρα,ότι η ζωή σου θ\'αλλάξει 100% κι ότι πρέπει να συνηθίσεις σ\'έναν τρόπο ζωής και μια κουλτούρα εντελώς διαφορετική από την ελληνική.Δεν ξέρω αν η Αμερική με τα τόσα μεγάλα ποσοστά κατάθλιψης είναι η γη της επαγγελίας,αλλά σου εύχομαι ότι καλύτερο.

[Sofia]

Originally posted by DissolvedGirl
Let\'s Hear It for New York

Φεύγω επιτέλους. Με δέχτηκαν στο Columbia College, στο τμήμα Art History and Visual Arts. Κανονικά ξεκινάω τον Σεπτέμβρη αλλα γράφτηκα στο ανοιξιάτικο εξάμηνο για να μην χάσω τα σεμινάρια του 2010 που αλλάζουν κάθε χρόνο. Πολλά τα λεφτά, έπηξα και στη γραφειοκρατία για να βγάλω F-1 visa και να κάνω το δίπλωμα οδήγησης μου international... αλλα it\'s worth it! Επίσης δεν μπορώ να μεταφέρω κανένα μάθημα, αλλα θα τελειώσω την εξεταστική του Ιανουαρίου (μπορεί να πεταχτώ και τον Ιούνιο, τα βιβλία για το 4o εξάμηνο μπορώ να τα πάρω έτσι και αλλιώς) και μετά θα αποχωρήσω από τα εγχώρια. 15 Φλεβάρη είναι η ημερομηνία της μεγάλης φυγής... δεν το πιστεύω ακόμα, δεν το έχω συνειδητοποιήσει, αν και δεν είναι πια μια αυθαίρετη, ασαφής θεωρία αλλα προγραμματισμένη αλλαγή, όσο το κρατάω στο μυαλό μου νοιώθω ότι μουδιάζω ολόκληρη.

Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι η μητέρα δε μου μιλάει πια (την επισκέφτηκα πρωτοχρονιά και δεν μου άνοιξε την πόρτα)... η ότι οι μισοί από τους φίλους μου, αντί να με βοηθήσουν να κολλήσω τα φτερά μου, μου λένε συνεχεια ότι θα τους λείψω και να μη φύγω.. Ουφ, ας μην το σκέφτομαι καθόλου καλύτερα.

Είναι τόσο περίεργο, την ίδια στιγμή που γελάω και χαίρομαι για την καινούρια ευκαιρία που ανοίγεται μπροστά μου, την ίδια ακριβώς στιγμή... θέλω να βάλω τα κλάματα και να κρυφτώ κάτω από τα σκεπάσματα σαν να είναι όλα ένα όνειρο. Πως γίνεται κάτι που το θέλω τόσο πολύ, που με εξιτάρει, με εμπνέει, με ξεσηκώνει και με ενθαρρύνει... να με στενοχωρεί, να με τρομάζει, να με ξενίζει και να το αντιμετωπίζω σαν ένα επικείμενο κακό; Από τη μια και μονο η προοπτική μιας τέτοιας αλλαγής με κάνει να χαμογελάω πλατύτερα από ποτε, από την άλλη φοβάμαι μήπως πήρα μια απόφαση ζωής από αντίδραση...

D, πραγματικα θα ταν αστειο να πει κανεις μας, εκτος απο σενα γιατι κ πώς φευγεις. Αυτο, θα το ανακαλυψεις φανταζομαι στην πορεια.

Αυτο ομως που θα θελα να σου πω εγω, ως γηραιοτερη (ααααχχχχ) ειναι πώς διαβαζοντας τις εξελιξεις στη ζωη σου, χαμογελασα πλατια, ειπε \"μπραβο μικρη\" κ \"ορμα\" γιατι, ανεξαρτητα απο τα \"πώς\" και \"γιατι\" τα εδω, εκει θα ανακαλυψεις ετσι κ αλλιως αλλες πλευρες του εαυτου σου, αλλες κουλτουρες, αλλες δικες σου δυνατοτητες, αλλο τροπο ζωης κι ολα αυτα απο μονα τους μπορουν να σε πλουτισουν πολυπλευρα. Σου ευχομαι λοιπον να ανακαλυψεις ολα αυτα κ αλλα τοσα:):) Κ φυσικα να μας γραφεις νεα σου:)

[DissolvedGirl]

Originally posted by Paolo_1
Καλά τα όνειρα δε λέω και μακάρι να τα πραγματοποιήσεις εκεί που πας,όμως καλού κακού κράτα και μια πισινή.Σκέψου ότι θα είσαι ξένη σε μια ξένη χώρα,ότι η ζωή σου θ\'αλλάξει 100% κι ότι πρέπει να συνηθίσεις σ\'έναν τρόπο ζωής και μια κουλτούρα εντελώς διαφορετική από την ελληνική.Δεν ξέρω αν η Αμερική με τα τόσα μεγάλα ποσοστά κατάθλιψης είναι η γη της επαγγελίας,αλλά σου εύχομαι ότι καλύτερο.

E όχι και ξένη σε μια ξένη χωρα, μην ακούω απαισιοδοξίες, ένα σωρό έλληνες έχει η Αμερική (μέχρι και στην Alaska έχω συγγενείς... ή μήπως είναι στο Arkansaw?!) Η Νέα Υόρκη είναι ένα μεγάλο μωσαϊκό από κουλτούρες, ιδεολογίες, πολιτισμούς, θρησκείες, συμπεριφορές... και το μονο που θα έχω να κάνω είναι να διαλέξω! Το μονο που θα πρέπει να συνηθίσω είναι η ποικιλία (και η διαφορα ώρας), και αυτό, συγκριτικά με κάτι κολλημένα ελληνικά μυαλά, στάνταρ και taboo, δεν μου ακούγεται καθόλου δυσάρεστο :D Και ξέρεις, δεν υπάρχει γη της επαγγελίας που να προδιαγραφει επιτυχία από μονη της, ο κάθε ένας προσωπικά φτιάχνει τον δικό του δρόμο για την ευτυχία, όπου και αν βρίσκεται :) (την έχω δει λίγο Coehlo τώρα ή μου φαίνεται;)

Thank you all, υπόσχομαι να προσαρμοστώ γρήγορα και να αρχίσω τις προσκλήσεις... αν και χώρο στη βαλίτσα μου έχω για όλους!