Απόδραση από το Αθηνατραζ

[deleted-member141015]

Κάθε φορά που ακούω τέτοια νέα (είναι και το τμήμα που πας πολύ μέσα στα ενδιαφέροντα μου), με πιάνουν...τάσεις φυγής! :) Μπράβο που έψαξες και υλοποιείς αυτό που θέλεις και αν μη τι άλλο θα ανακαλύψεις πολλά, όπως λέει παραπάνω και η Σοφία.

Όσο για την \'απόφαση ζωής\', προσωπική μου άποψη είναι πως έτσι κι αλλιώς κάθε εμπειρία μας αλλάζει, αλλά τίποτα δεν είναι απόφαση ζωής, είναι απλά η επιλογή που μας ταιριάζει τη δεδομένη στιγμή. Ακόμα κι αν είναι αντίδραση...so what? Άσε που μερικές φορές είναι αναγκαία πριν την ισορροπία.

Καλά να περάσεις!

[DissolvedGirl]

Τελευταία εβδομάδα στα εγχώρια... Δεν το πιστεύω ότι πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός.

Είναι τόσα που θέλω να τρέξω να προλάβω να κάνω πριν φύγω. Να περπατήσω στα στενά του Θησείου, στην Πλακα και στο Μοναστηράκι, να να κάτσω στην παραλια και να μυρίσω πραγματική θάλασσα, να φάω πίτα γύρο, σουβλάκι, μουσακά και φέτα original, να μπλέξω σε έναν καβγά σε κάποια δημοσια υπηρεσία έτσι, για πλακα, να πιω ρετσίνα σε ένα καλο ρεμπετάδικο, να περάσω όσες πιο πολλές ελληνικές σειρές μπορώ στον σκληρό μου δίσκο, να ξανασυναντηθώ με τους παλιούς μου φίλους για την τρίτη \"τελευταία φορα\"... δεν μπορώ να σκεφτώ τι άλλο θα με γεμίσει περισσότερο από ελληνική ζωή (καμια ιδέα;) αλλα θέλω να πάρω μέσα μου όσο πιο πολύ ελληνικό ταμπεραμέντο μπορώ.

Ξέρω ότι θα ξαναγυρίσω για Πάσχα κάποια στιγμή, δεν χάνομαι. Κι όμως, από την άλλη... είναι μια καινούρια αρχή σε ένα τελείως διαφορετικό μέρος από αυτά που έχω συνηθίσει. Σκέφτομαι τα πανύψηλα κτίρια, τους πολύβουους δρόμους, τα πηγμένα πεζοδρόμια, την αυξημένη εγκληματικότητα, τον υποβόσκων ρατσισμό, την αισθητή βρωμιά, το παντοτινό άγχος, τους τρελούς ρυθμούς... Φοβάμαι, δεν θέλω να λέω ψέμματα στον εαυτό μου ότι όλα είναι ρόδινα και όλη αυτή η απόπειρα είναι απλά walk in the park και να απογοητευτώ όταν ανακαλύψω ότι... χμ, όχι ανακαλύψω, όταν συνειδητοποιήσω ότι χρειάζεται δουλειά, και υπομονή, και τόλμη και πείσμα.

Από την άλλη όμως, σκέφτομαι το υπέροχο πάρκο στη μέση του νησιού, όαση πρασινου για μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις του κόσμου (κάπου διάβασα ότι μονο το Manhattan έχει όσο πληθυσμό έχει όλη η Ελλάδα), σκέφτομαι τα κοσμοπολίτικα καφέ, την πληθώρα γεύσεων, την απέραντη μουσική σκηνή, τα πάντως γούστου μαγαζιά, την ελευθερια \"εκφασης\", τις άπειρες δυνατότητες ανά πασα στιγμή, τις ευκαιρίες που κρύβονται ράνδου, σε κάθε γωνια και σοκάκι... Είναι υπέροχο, είναι τόσο ενθουσιαστικό και ξεσηκωτικό! Αλλάζω τη ζωή μου, μπαίνω σε έναν δρόμο πολύ μακρυά από εκεί που ξεκίνησα που όμως θα με φέρει τόσο πιο κοντά εκεί που θέλω να καταλήξω.

Αλλα είναι μερικές βροχερές Κυριακές σαν τη σημερινή, που απλά ξέρω ότι δεν θα αντέξω να τις περάσω μονη μου στη Νέα Υόρκη...

[alexandros3]

Έφυγες λέμε!
Τέλεια!
Δεν υπάρχει τίποτα να φοβάσε. Αυτή η αίσθηση που έχεις, ότι δεν θα σε ελέγχει κανείς, και γενικότερα αυτά που έγραφες στην αρχή..
Θα σου πω όταν έφυγα για μεταπτυχιακές σπουδές, τα είχα κανονίσει όλα μόνος μου, δεν ήξερα κανέναν, δεν είχα κανέναν εκεί που πήγαινα.
Λίγο πριν να φύγω, για μια στιγμή και λόγω οικογενείας, αισθάνθηκα ένα κόμπο στο λαιμό.
Ήρθαν να με αποχαιρετήσουν και στο αεροδρόμιο και στο αεροπλάνο μ\' έπιασαν λυγμοί.
Από τη στιγμή που έφτασα όμως και κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο της εστίας για πρώτη φορά στο βορειοδυτικό τοπίο γεμάτο από αυτή τη πρωινή πάχνη ένα ολόκληρο δάσος από πανύψηλα δέντρα μπροστά μου, το συναίσθημα που με κυρίευσε ήταν: ο κόσμος μου ανήκει, δεν υπάρχει τίποτα που να μη μπορώ να καταφέρω.
Ήμουν πραγματικά ευτυχισμένος.
Και το απέπνεα, από τη δεύτερη μέρα κι όλας, δεν ήμουνα ποτέ μόνος μου στα... ξένα που ήταν πιο δικά μου, έγιναν πιο δικά μου τελικά από ο,τιδήποτε άλλο.
Όρμα! Κυνήγα τα όνειρα σου, δεν πρόκειται να χάσεις.
Σε περιμένει μια ζωή γεμάτη, δική σου, όμορφη.

[giwta2]

Μπράβο κοπελιά μου όρμα και η ζωή σε περιμένει.καλή επιτυχία σε ότι αποφασίσεις να κάνεις.

[Ακροβατης]

ντισακι μπραβοοοοοοοοο!
ορμα και δειξε τι θα πει ελληνικο ταμπεραντο ,πεισμα και επιμονη εκει στι νεα υορκη!
ευχομαι ολα να σου πανε καλα,κυνηγησε το ονειρο σου και αφεσου!
ειναι λιγοι, πολυ λιγοι οι ανθρωποι ντις που φτανουν στα ακρα για να κυνηγησουν το ονειρο τους ,οι περισσοτεροι συμβιβαζομαστε καπου στη μεση.και εσυ κανεις το ονειρο σου πραγματικοτητα,μη κολας πουθενα!
μπραβο κοπελα μου,να μπαινεις να μας λες τα νεα σου:)

[knoulp]

Ακόμη και εάν δεν το κάνεις για εσένα κάντο για όλους εμάς που μας δόθηκε η ευκαιρία αλλά την κάναμε προς την σιγουριά.

[oboro]

Ντι μου κατ\' αρχην συγχαρητηρια για το admission σου!! Αυτα ειναι πανεπιστημια ρε συ... Μπραβο :) Το καλυτερο freshακι θα εισαι, θα δεις. :P Κι η επιλογη πολης δηλαδη δεν ειναι ασχημη, τωρα που τα λεμε! λολ... Ζηλευω...

Καλο ταξιδι! Σου ευχομαι ο,τι καλυτερο :)


Μη φοβασαι τιποτα.

[Ακροβατης]

τωρα θυμηθηκα κατι που χα ακουσει στην εκπομπη της μενεγακη και μου εμεινε.xi xi
εχε ντισακι αυτα τα μυνηματα σαν κουτακι πρωτων βοηθειων
αν αισθανθεις καποια στιγμη μοναξια οπως λες διαβαζε αυτα τα μυνηματα και παιρνε δυναμη!
ειμαστε μαζι κοριτσαρα μου:)

[Paolo_1]

Originally posted by DissolvedGirl

Είναι τόσα που θέλω να τρέξω να προλάβω να κάνω πριν φύγω. Να περπατήσω στα στενά του Θησείου, στην Πλακα και στο Μοναστηράκι, να να κάτσω στην παραλια και να μυρίσω πραγματική θάλασσα, να φάω πίτα γύρο, σουβλάκι, μουσακά και φέτα original, να μπλέξω σε έναν καβγά σε κάποια δημοσια υπηρεσία έτσι, για πλακα, να πιω ρετσίνα σε ένα καλο ρεμπετάδικο, να περάσω όσες πιο πολλές ελληνικές σειρές μπορώ στον σκληρό μου δίσκο, να ξανασυναντηθώ με τους παλιούς μου φίλους για την τρίτη \"τελευταία φορα\"... δεν μπορώ να σκεφτώ τι άλλο θα με γεμίσει περισσότερο από ελληνική ζωή (καμια ιδέα;) αλλα θέλω να πάρω μέσα μου όσο πιο πολύ ελληνικό ταμπεραμέντο μπορώ.

Ελπίζω μόνο να μη σου λείψουν αυτά τόσο πολύ ώστε να γυρίσεις άρον άρον.Πιστεύω ότι για να επιβιώσει κάποιος Έλληνας σε ξένη χώρα και να περάσει πραγματικά καλά θα πρέπει να ξεχάσει εντελώς την ελληνική νοοτροπία και πραγματικότητα.Δεν ξέρω κατα πόσο αυτό είναι εφικτό για κάποιον που έχει συνηθίσει τον ελληνικό τρόπο ζωής.Καμιά φορά στο εξωτερικό τα πράγματα φαίνονται τόσο οργανωμένα που μας λείπει αυτή η αναρχία που έχουμε μάθει εδώ πέρα.Τουλάχιστον εύχομαι εκεί να συναντήσεις τα κατάλληλα άτομα για παρέα,γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό.

[Sofia]

Originally posted by DissolvedGirl
Αλλάζω τη ζωή μου, μπαίνω σε έναν δρόμο πολύ μακρυά από εκεί που ξεκίνησα που όμως θα με φέρει τόσο πιο κοντά εκεί που θέλω να καταλήξω.

Κρατάω αυτο απο οσα γραφεις:) Ομορφα μερη υπάρχουν παντου. Αλλα για να τα ανακαλυψεις, πρεπει να εχεις την ορεξη, την αναγκη, την ματια κ την θεληση.

Originally posted by DissolvedGirl

Αλλα είναι μερικές βροχερές Κυριακές σαν τη σημερινή, που απλά ξέρω ότι δεν θα αντέξω να τις περάσω μονη μου στη Νέα Υόρκη...

Θα σου λεγα να μην στοιχηματισεις σ αυτο:) Απο την αλλη, δεν χρειαζεται να τις περασεις μονη σου αν δεν επιλεξεις...

[weird]

Originally posted by DissolvedGirl
Θα σας πω τι αποφάσισα. Δεν περιμένω να νοιαστεί κανεις, απλά θέλω να το γράψω κάπου ημιδημόσια για να το πάρω ακόμα περισσότερο απόφαση μέσα μου και να με βοηθήσω να ξεπεράσω οποιο φόβο μπορεί να μου δημιουργεί μια τέτοια αλλαγή... ναι λοιπόν, στο ζουμί.

Θα φύγω. Θα την κάνω από την Αθηνα, όχι με \"ελαφρά\" πηδηματάκια, αλλα με μεγάλα, σταθερά βήματα προς ένα μέλλον της απόλυτης επιλογής μου. Της ΑΠΟΛΥΤΗΣ επιλογής μου όμως, αλλάζω χωρα, αλλάζω σταδιοδρομία, αλλάζω στυλ και ελπίζω για το καλύτερο, όντας ήδη προετοιμασμένη (και δοκιμασμένη σε φωτιά και ατσάλι) για το χειρότερο. Θα ξεκινήσω σε ένα νέο μέρος, με νέους ανθρώπους, με νέους στόχους και όνειρα, γιατί η ζωή που ζω εδώ μου φαίνεται λειψή, ελεγμένη από άλλους, και πως απέχει παρασάγκας αυτό που ονειρευόμουν. Είναι λίγο τρελό, το ομολογώ, αλλα ακριβώς για αυτό το εμπιστεύομαι, γιατί μου βγήκε τόσο αυθόρμητα, με τόση ένταση και διάθεση, που δεν μπορεί, είναι σινιάλο από τον εαυτούλη μου... και είναι καιρός να του ξαναδώσω την αξια που του αξίζει! Και ξέρω πως εκεί θα είμαι μονη μου, θα βασίζομαι μονο στον εαυτό μου, θα έχω μονο εμενα για βοήθεια και σε οποια κατάσταση και αν βρεθώ, θα έχω μονο εμενα να θεωρήσω υπεύθυνο... αλλα αντί να με φοβίζει κάτι τέτοιο, με κάνει να γεμίζω δύναμη, αυτοπεποίθηση και μια αγρια χαρά που με ξεσηκώνει, και δεν ξέρω γιατί σήμερα ειδικά, κάτι μέσα μου φωνάζει \"ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΘΕΛΩ ΘΕΛΩ! YEAH BABY, ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ, ΤΟ\'ΧΩ. ΤΟ\'ΧΩ ΑΝΕΤΑ, ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ\" (φωνάζει όμως, όχι αστεία).

Τώρα, το εκεί το έχω αφήσει επίτηδες έτσι... ως εκεί. Γιατί η μια μου επιλογή είναι Λονδίνο (η σίγουρη, εγγυημένη \"συνεχεια\" των σπουδών μου εδώ) ενώ η άλλη, αυτή που θέλω να ακολουθήσω και με έχει συνεπάρει και γεμίσει με ενέργεια και θέληση εδώ και κάποιες μέρες που άρχισα να το ψάχνω καλύτερα... είναι Νέα Υόρκη! Θέλω να ασχοληθώ με τις τέχνες, με ενδιαφέρει παρα πολύ η μουσική καθώς και η φωτογραφία, και θέλω να το κάνω κάπου μακρυά από εδώ, ώστε να μην ακούω τους ενοχλητικούς ψιθυρους των συγγενών και φίλων που θα μου λένε πως αυτά είναι hobby, να συνέλθω, και γενικά θα μου κατεβάζουν το ηθικό... οποτε και εγώ θα βάλω έναν ολόκληρο ωκεανό ανάμεσα μας, και θα κινήσω να βρω τον δικό μου, ολοδικό μου δρόμο! Δεν μπορώ να ξεκινήσω αυτό το εξάμηνο βεβαια, αλλα μπορώ να γραφτώ για τον Φεβρουάριο. Μπορώ επίσης να μεταφέρω μερικά μαθήματα ώστε να ξεκινήσω από το δεύτερο εξάμηνο και εκεί... αλλα και από την αρχή να ξεκινήσω δε με νοιάζει, αρκεί να αισθάνομαι πως αυτό με το οποιο ασχολούμαι με γεμίζει και με ικανοποιεί.

Αυτά! Άντε να δούμε τι θα ξημερώσει ποιος Θεός τη μέρα...

Tην αξία που του αξίζει, την δίνεις στον εαυτό σου, κάθε φορά που καταφέρνεις να τον αγαπάς, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν πραγματώνεται αυτή η αγάπη, απο τον πιο μικρό, μέχρι τον πιο μεγάλο.
Θα βασίζεσαι στον εαυτό σου αλλά καλό είναι να έχεις στο νου, οτι ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα αυτόνομος, ούτε του αναλογεί η απόλυτη ευθύνη του βάρους των καταστάσεων που βιώνει στη ζωή και στις σχέσεις του.

Όσο για τους ενοχλητικούς ψιθύρους, καμιά φορά, και ωκεανοί ολόκληροι απόστασης, δεν αρκούν να μας γλιτώσουν απο αυτούς, είναι απο μέσα σου που πρέπει να τους ξεριζώσεις.

Μπορεί κανείς να βρει τον ολοδικό του δρόμο, είτε στο ΑΠΘ, είτε στο Καποδιστριακό, είτε στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια. Μπορεί να ασχοληθεί με μουσική, μέ τέχνες, με φωτογραφίες οπουδήποτε, αρκεί να έχει κατακτήσει την εσωτερική του ελευθερία...

Εκεί που θα πας, σου εύχομαι να ζήσεις στιγμές έντονες, συγκλονιστικές, σχεδόν ονειρικές. Να εκμεταλλευτείς κάθε ευκαιρία που θα έχεις για μάθηση, να συναντήσεις μυαλά φωτισμένα που θα σταθούν αρρωγοί στον δρόμο σου..

Να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις. Κι αν κάποια στιγμή θα βλέπεις οτι πήραν τα μυαλά αέρα και η απόσταση που σε χωρίζει απο εσένα είναι μεγαλύτερη απο όσο χρειάζεται, να σε προσγειώνεις λίγο προς το έδαφος.

Καλή νέα αρχή Ντι :)

[RainAndWind]

:):)

[giwta2]

Ενα είναι σίγουρο ότι έχεις δύναμη, τσαμπουκά και θα τα καταφέρεις.Κυνήγησε τ΄όνειρό σου. Χίλια μπράβο απο μένα και άλλες τόσες ευχές

[anwnimi]

Dissolved,
o δυνατός άνθρωπος δεν είναι αυτός που δε φοβάται (αυτός που δε φοβάται δεν έχει συναίσθηση του φόβου και είναι επιπόλαιος)
Ο δυνατός άνθωπος είναι αυτός που φοβάται αλλά δοκιμάζει...
Τα γραπτά σου φανερώνουν τέτοια δύναμη.
Και οι βροχερές Κυριακές, καμιά φορά θα υπάρχουν, είτε εδώ είτε εκεί. Αλλά οι ηλιόλουστες Παρασκευές (η αγαπημένη μου μέρα) υπάρχουν κι εκείνες, κι εδώ κι εκεί. Αλλά αν πας εκεί, θα δεις και τι διαφορετικό, ξεχωριστό χρώμα θα έχουν:)

[krino]

Originally posted by anwnimi


Ο δυνατός άνθωπος είναι αυτός που φοβάται αλλά δοκιμάζει...

αν φοβαται, τοτε πως δοκιμαζει?
γιατι ο φοβος ειναι που σε αποτρεπει και δεν δοκιμαζεις.
Αρα αν δοκιμαζεις, δεν σημαινει οτι εχεις τουλαχιστον ισορροπήσει με τον φοβο σου?
Η αλλιως πως γινεται να δοκιμαζεις αλλα να εχεις το φοβο διπλα σου?


αποριες ψαλτου βου