Απόδραση από το Αθηνατραζ

[whitecandle]

Να σε ρωτήσω κάτι Dissolved. Καταρχάς σου εύχομαι να πας και να ζήσεις το όνειρο. Αλλά για να μας ταξιδέψεις λίγο, στην αρχή πως θα ζεις; Έχεις βρει δουλειά; Το έχω απορία αυτό όταν πάει κάποιος σε νέα πόλη δεν θα πρέπει πρώτα να έχει βρει δουλειά; Και έπειτα, τι αποφάσισες, φωτογραφία ή τραγούδι; Γιατί είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Εμένα το όνειρό μου είναι να ασχοληθώ με το τραγούδι, αλλά όπως και σένα, μου λένε όλοι να μην το σκέφτομαι. Οι γονείς σου τι σου λένε γι\'αυτό το ταξίδι; Σε αφήνουν;

[DissolvedGirl]

Originally posted by krino
αν φοβαται, τοτε πως δοκιμαζει?
γιατι ο φοβος ειναι που σε αποτρεπει και δεν δοκιμαζεις.
Αρα αν δοκιμαζεις, δεν σημαινει οτι εχεις τουλαχιστον ισορροπήσει με τον φοβο σου?
Η αλλιως πως γινεται να δοκιμαζεις αλλα να εχεις το φοβο διπλα σου?
αποριες ψαλτου βου

Όπως είπες και ο ίδιος, το να δοκιμάζεις δεν σημαίνει ότι δεν φοβάσαι, αλλα ότι έχεις δαμάσει τον φόβο σου και αισθάνεσαι προετοιμασμένος σε βαθμό που η θέληση σου και η λογική σου να παραμερίζουν τις αμφιβολίες που σε γεμίζει ο φόβος σου. Είναι κάτι σαν τα extreme sport :D

Originally posted by libpa
Να σε ρωτήσω κάτι Dissolved. Καταρχάς σου εύχομαι να πας και να ζήσεις το όνειρο. Αλλά για να μας ταξιδέψεις λίγο, στην αρχή πως θα ζεις; Έχεις βρει δουλειά; Το έχω απορία αυτό όταν πάει κάποιος σε νέα πόλη δεν θα πρέπει πρώτα να έχει βρει δουλειά; Και έπειτα, τι αποφάσισες, φωτογραφία ή τραγούδι; Γιατί είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Εμένα το όνειρό μου είναι να ασχοληθώ με το τραγούδι, αλλά όπως και σένα, μου λένε όλοι να μην το σκέφτομαι. Οι γονείς σου τι σου λένε γι\'αυτό το ταξίδι; Σε αφήνουν;

Αχ lipba έχεις χάσει λίγα επεισόδια. No worries, επί τροχάδην να σε ενημερώσω ότι ο πατέρας μου έχει πεθάνει εδώ και 7 χρονια, και η μητέρα μου είναι τελείως αντίθετη σε αυτή την απόπειρα, η τουλάχιστον έτσι φέρεται σε εμενα, γιατί σε φίλους και συγγενείς λέει ότι είναι πολύ συγκινημένη που ανοίγω τα φτερά μου και παίρνω τη ζωή μου στα χερια μου κτλ (μονο σε εμενα βγάζει το λάδι). Αν και πραγματικά η ψυχολογική πίεση είναι εκτενής και εξωφρενική, δεν έχει κάνει -από όσο ξέρω- κάποια σοβαρή κίνηση να με σταματήσει. Δεν έχει ακυρώσει την εγγραφη μου στο Columbia, μάλιστα πλήρωσε και τα δίδακτρα μέχρι τον Αύγουστο, δεν έχει κάνει κίνηση να τραβήξει λεφτά από τον λογαριασμό από τον οποιο θα εξοφλώ το ενοίκιο, δεν έχει μπλοκάρει κάποια από τις διαδικασίες που θα μπορούσαν να με κρατήσουν στην Ελλάδα. Δεν ξέρω αν μου κρατάει κάποια έκπληξη για το τέλος (θα ανασάνω μονο όταν περάσω 1-2 εβδομάδες στην NY και δεν με έχουν συλλάβει ακόμα) αλλα προς το παρόν παίζει το χαρτί της περηφάνιας σε διπλό ταμπλό: σε εμενα ότι είναι πολύ περήφανη να ανεχτεί ένα παιδί που δεν την συμβουλεύεται για τη ζωή του, και στους άλλους ότι είναι πολύ περήφανη που έχει ένα ανεξάρτητο, δυναμικό παιδί. Και μετά διαβάζω για διπλα και τριπλά προφίλ στο forum!

Έχω μια άκρη για δουλειά, σε έναν φίλο μου που δουλεύει στη theater show business και θα τον ενδιέφερε να προσλάβει αποκλειστικό φωτογράφο \"δικό του\" αλλα δεν καίγεται κιόλας, οποτε δεν έχω πίεση. Αν όμως δεν αρχίσω κανονικά να μπω σε ένα πρόγραμμα με το κολλεγίο και να κανονίσω τα ωράρια και τους χρόνους μου, δεν μπορώ να κλείσω οτιδήποτε σε δουλειά από τώρα. Το ενοίκιο είναι πληρωμένο μέχρι το καλοκαίρι, και από λοιπά έξοδα είμαι καλούμενη (παίρνω την σύνταξη του πατέρα μου), οποτε οικονομικά τουλάχιστον δεν προβλέπεται να αντιμετωπίσω κάποιο πρόβλημα.

Τώρα στους υπολοιπους τομείς... εγώ θέλω φωτογραφία αλλα τουλάχιστον για τα πρώτα 2 χρονια που κοίταξα η σχολη προσφέρει πληθώρα επιλογων χωρίς να με δεσμεύει σε κάτι. Δεδομένου όμως ότι δεν έχει κάποια σχέση με τραγούδι, νομίζω ότι θα πρέπει να βρω κάποιο ωδείο και να ασχοληθώ σαν hobby με τη μουσική (αν με κρατάν τα κουράγια μου). Όπως μου είπε και ο γνωστός μας εκεί, \"in NY it\'s not what you do, it\'s who you know\"... και θεωρώ τον εαυτό μου αξιολάτρευτο από κοντά! Είδωμεν...

Και να σου πω κάτι lipba από προσωπική μου εμπειρία; Κανεις δεν θα σου πει τι να σκέφτεσαι. Αν εσύ το θέλεις πραγματικά, θα ζητήσεις την συμβουλή των επαγγελματιών του χώρου (γιατί για το τραγούδι για παράδειγμα, αν δεν έχεις καλή φωνή, καλύτερα να σε σταματήσει κάποιος ευσυνείδητος που ξέρει τι χρειάζεται για να πετύχεις, παρα να σε εκμεταλλευτεί κάποιος τυχάρπαστος για να σου περάσει το μεράκι) και μετά θα αποφασίσεις μονος σου. Είναι πολλοί που, αφού δουν ότι το αποφάσισες και δεν στέκεσαι μονο στα λόγια πλέον αλλα έχεις αρχίσει να κανεις κινήσεις, σοβαρές και μετρημένες, για να το πετύχεις, θα αλλάξουν στάση και θα σε υποστηρίξουν στο τέλος... μην εγκαταλείπεις το όνειρο σου επειδή κάποιος άλλος δεν πιστεύει σε αυτό :D

[krino]

Originally posted by DissolvedGirl

Originally posted by krino
αν φοβαται, τοτε πως δοκιμαζει?
γιατι ο φοβος ειναι που σε αποτρεπει και δεν δοκιμαζεις.
Αρα αν δοκιμαζεις, δεν σημαινει οτι εχεις τουλαχιστον ισορροπήσει με τον φοβο σου?
Η αλλιως πως γινεται να δοκιμαζεις αλλα να εχεις το φοβο διπλα σου?
αποριες ψαλτου βου

Όπως είπες και ο ίδιος, το να δοκιμάζεις δεν σημαίνει ότι δεν φοβάσαι, αλλα ότι έχεις δαμάσει τον φόβο σου και αισθάνεσαι προετοιμασμένος σε βαθμό που η θέληση σου και η λογική σου να παραμερίζουν τις αμφιβολίες που σε γεμίζει ο φόβος σου. Είναι κάτι σαν τα extreme sport :D

καπως ετσι το σκεφτομαι και εγω.
Παντως απο οσο εχω καταλαβει,
ο φοβος ειναι αυτο που μας κανει ανασταλτικους.

Αρα για να προχωρησεις σε κατι και να δοκιμασεις,
πρεπει αυτο το συναισθημα να το παραμερισεις.
Και τα δυο μαζι δεν γινονται.
Η φοβασαι και δεν κανεις τιποτα η δεν φοβασαι και προχωρας.
Και φοβαμαι και προχωραω, απλα δεν παιζει.
Η στην χειροτερη και αν παιξει, τοτε θα τα κανεις τρις χειροτερα....

[whitecandle]

Dissolvedgirl κατάλαβα τι γίνεται και thanks για όλο αυτό το κείμενο αλλά τα διπλά και τριπλά προφίλ ποιός τα κάνει; Εϊναι και η μητέρα σου στο ep? Πάντως, καλό κουράγιο δεν νομίζω να σου έχει στήσει τίποτα, σε καταλαβαίνω, γιατί και μένα οι γονείς μου είναι υπερπροστατευτικοί σε σημείο να ασφυκτυώ, αλλά έχουνε και τα καλά τους. Λυπάμαι για τον πατέρα σου.

[DissolvedGirl]

Originally posted by krino
Και τα δυο μαζι δεν γινονται.
Η φοβασαι και δεν κανεις τιποτα η δεν φοβασαι και προχωρας.
Και φοβαμαι και προχωραω, απλα δεν παιζει.

Εγώ πιστεύω ότι σαφώς μπορείς να φοβάσαι και να προχωράς. Απλά επιλεγεις να πιστέψεις και να δείξεις περισσότερη εμπιστοσύνη σε αλλα συναισθήματα και στη λογική σου παρα στο ένστικτο του φόβου για κάτι καινούριο και άγνωστο (γιατί για εμενα αυτός ο φόβος δεν είναι συναίσθημα, είναι αντανακλαστικό/ένστικτο, σαν τη πρώτη μέρα στο σχολειό).

Χα χα όχι βρε lipba δεν είναι η μαμά μου εδώ (ελπίζω) απλά εννοούσα ότι τα διπλα προφίλ στο forum με ενοχλούν απείρως λιγότερο από τα διπλα προφίλ στην πραγματική ζωή :P

[Φωτεινη!]

Ντι, να σου ευχηθώ και εγώ μέσα απο την καρδιά μου καλή αρχή!!Μόνο και μόνο που ακολουθείς τα όνειρα σου ειναι μια προσωπική επιτυχία.
Το βήμα ειναι μεγάλο και ειναι φυσικό κάποιες στιγμές να κανεις διάφορες σκέψεις.Νομίζω πως και αυτές εχουν τη χρησιμότητά τους.
Αν πας χωρίς να εχεις σκεφτεί ολα τα πιθανά σενάρια,δεν θα εισαι κατάλληλα προετοιμασμένη!!
Η μαμά σου νομίζω ειναι μπερδεμένη...Ειναι δική της η διεργασία.

[krino]

Originally posted by DissolvedGirl


Εγώ πιστεύω ότι σαφώς μπορείς να φοβάσαι και να προχωράς. Απλά επιλεγεις να πιστέψεις και να δείξεις περισσότερη εμπιστοσύνη σε αλλα συναισθήματα και στη λογική σου παρα στο ένστικτο του φόβου για κάτι καινούριο και άγνωστο (γιατί για εμενα αυτός ο φόβος δεν είναι συναίσθημα, είναι αντανακλαστικό/ένστικτο, σαν τη πρώτη μέρα στο σχολειό).

Θα ελεγα οτι διαφωνω και θα το εληγα ετσι το θεμα,
οταν διαπιστωσα οτι η πρωτη σου προταση συγκρουεται με την δευτερη....

Οταν λοιπον εμπιστευεσαι την λογικη σου η αν θες ενα σχεδιασμο βασισμενο σε λογικη και οχι σε πιθανα φοβικα \"εαν\"
τοτε ο φοβος εξαφανιζεται, οχι γιατι το θες η δεν το θες αλλα γιατι ετσι γινεται.

Δεν καταλαβαινω που διαφωνουμε και πως γινεται σε ενα σχεδιασμο που κανει καποιος να υπαρχει και λογικη και φοβος, οταν το ενα ειναι αντιθετικο με το αλλο.
Γιατι σε μια αποφαση ειτε θα υπερισχυσει η μια παραμετρος ειτε η αλλη με διαφορετικα αποτελεσματα σε καθε εκδοχη.

[giwta2]

Απόλυτος όπως πάντα.Είναι άνθρώπινο και λογικό πόσο μάλλον για ενα νέο κορίτσι να έχει ΄τις ανησυχίες της.Πάει σε άγνωστο μέρος και καλά το περιφράφεις Ντις σαν την πρώτη μέρα στο σχολειο.Είσαι πολύ δυνατό παιδί και πανέξυπνο και σίγουρα θα πετύχεις.έχω να πω ότι η μητέρα σου πρέπει να είναι πολύ υπερήφανη για σένα αλλά η ζωή την έκανε να δέιχνει σκληρή.Ισως φοβάται και η ίδια να δείξει πόσο ευαίσθητη είναι, ίσως το να φαίνεται απρόσιτη να είναι η άμυνά της.Εμαθε έτσι να ζεί το τι αισθάνεται μόνο η ίδια το ξέρει.Να είσαι σίγουρη πως θαυμάζει το κοριτσάκι της.

[krino]

ωφου γκρινια.....
αμα λες την γνωμη σου, παντα θα εισαι απολυτος, παντα θα υπαρχει κατι στραβο.
Το πιο σωστο για μερικους θα ηταν να το βουλωναν καποιοι αλλοι.

[giwta2]

Αυτό ακριβώς να το βούλωναν μερικοί που μόνο κακία βγάζουν και απωθημένα.

[DissolvedGirl]

Originally posted by krino
Θα ελεγα οτι διαφωνω και θα το εληγα ετσι το θεμα,
οταν διαπιστωσα οτι η πρωτη σου προταση συγκρουεται με την δευτερη....

Οταν λοιπον εμπιστευεσαι την λογικη σου η αν θες ενα σχεδιασμο βασισμενο σε λογικη και οχι σε πιθανα φοβικα \"εαν\"
τοτε ο φοβος εξαφανιζεται, οχι γιατι το θες η δεν το θες αλλα γιατι ετσι γινεται.

Δεν καταλαβαινω που διαφωνουμε και πως γινεται σε ενα σχεδιασμο που κανει καποιος να υπαρχει και λογικη και φοβος, οταν το ενα ειναι αντιθετικο με το αλλο.
Γιατι σε μια αποφαση ειτε θα υπερισχυσει η μια παραμετρος ειτε η αλλη με διαφορετικα αποτελεσματα σε καθε εκδοχη.

Να σου πω ένα δυο παραδείγματα που μου ήρθαν στο μυαλό.

Όταν σχεδιάζουμε να πάμε σε κάποιον γιατρό και μας γραφει να κάνουμε κάποιες εξετάσεις, το ότι φοβόμαστε τα πιθανά αρνητικά αποτελέσματα δε μας σταματάει από το να κάνουμε τις εξετάσεις. Μέχρι να βγει το πολυπόθητο χαρτί και να το πάμε πίσω στον γιατρό μας για να μας πει τι έχουμε η τι δεν έχουμε, ιδιαιτερα αν είναι καμια ασυνήθιστη εξέταση p.x. μια βιοψία, όχι μονο φοβόμαστε, χάνουμε τον μπούσουλα, τον ύπνο μας κτλ. Η λογική μας είναι αυτή που μας ωθεί να κάνουμε το βήμα, χωρίς όμως να εξαλείφει ίσως τελείως τον φόβο.

Όταν σχεδιάζουμε να ταξιδέψουμε με αεροπλάνο, ο φόβος ενός αεροπορικού δυστυχήματος είναι όχι μονο υπαρκτός αλλα και δικαιολογημένος δεδομένου της μικρής πιθανότητας επιβίωσης. Υποθέτοντας ότι ο μέσος άνθρωπος φοβάται τον θάνατο, δεν υπάρχει τίποτα παράλογο στο να φοβόμαστε τα αεροπορικά δυστυχήματα. Παρόλα αυτά είναι η λογική που μας πείθει να κάνουμε το ταξίδι χωρίς να αφήνει αυτόν τον φόβο να βγει καν στην επιφάνεια λόγω σπανιότητας του γεγονότος. Δεν τον εξαλείφει (γιατί αν το σκεφτείς ΚΑΛA και ΣΕ ΔΙAΡΚΕΙΑ, είναι πράγματι τρομακτικό) απλά δεν τον αφήνει να αναδυθεί καθόλου.

Ο φόβος για εμενα δεν εξαφανίζεται, απλά σιωπάται από την συνήθεια, την εμπειρία, την εκλογίκευση και την αποπεράτωση του έργου. Είναι ο νομος των πιθανοτήτων (λογική) που υπερισχύει της ύπαρξης των δυνατοτήτων (φόβος)... αυτό όμως δεν αναιρεί την ύπαρξη τους. Το δυνατόν δεν είναι πάντα πιθανό, το πιθανό όμως είναι πάντα δυνατόν.

Συμφωνούμε ότι όταν η λογική υπερισχύει του φόβου, τότε μονο μπορείς να δράσεις. Διαφωνούμε στο ότι εσύ εξισώνεις την υπερίσχυση με εξαφάνιση και πιστεύεις ότι μπορείς να δρας βιώνοντας μονο ένα συναίσθημα τη φορα (είτε λογική είτε φόβο, ουσιαστικά λέγοντας ότι το ένα είναι το αντίθετο του αλλου) ενώ εγώ πιστεύω ότι ο φόβος δεν εξαφανίζεται μέχρι να ξεκινήσεις να κανεις η να τελειώσεις να κανεις αυτό που σε φοβίζει. Εσύ πιστεύεις ότι η λογική εξαφανίζει τον φόβο όπως λες, εγώ πιστεύω ότι τον περιορίζει. You\'re an absolute black and white guy, I\'m a thousand shades of gray girl ;)

[krino]

Originally posted by giwta2
Αυτό ακριβώς να το βούλωναν μερικοί που μόνο κακία βγάζουν και απωθημένα.

εγω αυτο το λεω δημοκρατια.
Αυτο που λες εσυ, προτιμω να μην το χαρακτηρισω.

[krino]

Originally posted by DissolvedGirl
Να σου πω ένα δυο παραδείγματα που μου ήρθαν στο μυαλό.

Όταν σχεδιάζουμε να πάμε σε κάποιον γιατρό και μας γραφει να κάνουμε κάποιες εξετάσεις, το ότι φοβόμαστε τα πιθανά αρνητικά αποτελέσματα δε μας σταματάει από το να κάνουμε τις εξετάσεις. Μέχρι να βγει το πολυπόθητο χαρτί και να το πάμε πίσω στον γιατρό μας για να μας πει τι έχουμε η τι δεν έχουμε, ιδιαιτερα αν είναι καμια ασυνήθιστη εξέταση p.x. μια βιοψία, όχι μονο φοβόμαστε, χάνουμε τον μπούσουλα, τον ύπνο μας κτλ. Η λογική μας είναι αυτή που μας ωθεί να κάνουμε το βήμα, χωρίς όμως να εξαλείφει ίσως τελείως τον φόβο.

Όταν σχεδιάζουμε να ταξιδέψουμε με αεροπλάνο, ο φόβος ενός αεροπορικού δυστυχήματος είναι όχι μονο υπαρκτός αλλα και δικαιολογημένος δεδομένου της μικρής πιθανότητας επιβίωσης. Υποθέτοντας ότι ο μέσος άνθρωπος φοβάται τον θάνατο, δεν υπάρχει τίποτα παράλογο στο να φοβόμαστε τα αεροπορικά δυστυχήματα. Παρόλα αυτά είναι η λογική που μας πείθει να κάνουμε το ταξίδι χωρίς να αφήνει αυτόν τον φόβο να βγει καν στην επιφάνεια λόγω σπανιότητας του γεγονότος. Δεν τον εξαλείφει (γιατί αν το σκεφτείς ΚΑΛA και ΣΕ ΔΙAΡΚΕΙΑ, είναι πράγματι τρομακτικό) απλά δεν τον αφήνει να αναδυθεί καθόλου.

Ο φόβος για εμενα δεν εξαφανίζεται, απλά σιωπάται από την συνήθεια, την εμπειρία, την εκλογίκευση και την αποπεράτωση του έργου. Είναι ο νομος των πιθανοτήτων (λογική) που υπερισχύει της ύπαρξης των δυνατοτήτων (φόβος)... αυτό όμως δεν αναιρεί την ύπαρξη τους. Το δυνατόν δεν είναι πάντα πιθανό, το πιθανό όμως είναι πάντα δυνατόν.

Συμφωνούμε ότι όταν η λογική υπερισχύει του φόβου, τότε μονο μπορείς να δράσεις. Διαφωνούμε στο ότι εσύ εξισώνεις την υπερίσχυση με εξαφάνιση και πιστεύεις ότι μπορείς να δρας βιώνοντας μονο ένα συναίσθημα τη φορα (είτε λογική είτε φόβο, ουσιαστικά λέγοντας ότι το ένα είναι το αντίθετο του αλλου) ενώ εγώ πιστεύω ότι ο φόβος δεν εξαφανίζεται μέχρι να ξεκινήσεις να κανεις η να τελειώσεις να κανεις αυτό που σε φοβίζει. Εσύ πιστεύεις ότι η λογική εξαφανίζει τον φόβο όπως λες, εγώ πιστεύω ότι τον περιορίζει. You\'re an absolute black and white guy, I\'m a thousand shades of gray girl ;)

μπορουμε να διαφωνουμε 10 αιωνες,
ομως ολα κρινονται εκ του αποτελεσματος και αυτο δεν ανατρεπεται ειτε διαφωνουμε ειτε συμφωνουμε.

Με αυτη την εννοια λοιπον,
και με βαση τα παραδειγματα σου, αναλογα το αποτελεσμα που εχει σε καθε πλανο που σχεδιαζεις και αναλογα την εκβαση του ειτε υποχωρει ο φοβος ειτε η λογικη και εκπληρώνεται καποια εκδοχη του πλανου σου.


Δεν ειπα οτι ο φοβος εξαφανιζεται (η μπορει να συμβει και αυτο, αλλωστε δεν υπαρχει μετρητης) αυτο που λεω ειναι οτι εκεινο που υπερισχυει κατα στιγμη ειναι και εκεινο που πραγματωνεις.
Ασχετως αν κουβαλας την φοβια στο κωλοτσεπη, οταν πας και κανεις εξετασεις, πετας με αεροπλανο η οτι αλλο, ο φοβος εχει υποχωρησει τοσο, ετσι ωστε η λογικη να ειναι πιο ισχυρη.

Με αυτη την εννοια το να πουμε οτι η λογικη εξαφανιζει τον φοβο η μονο το περιοριζει ειναι ασχετο μιας και η λογικη επιβαλει να παρεις μια κατευθυνση πραγματωσης σχεδιων και αυτο ειναι το ζητουμενο μας και οχι το ποσοστο εξαφανισης του φοβου εκτος πια, αν ψαχνουμε να κανουμε την τριχα - τριχια και να μετραμε τι κανει ο φοβος μας....


Για μενα μετραει το αποτελεσμα και οχι η διαδικασια.
Ετσι οταν επιτυγχανω αυτο που θελω,
μου ειναι αδιαφορο ποσο φοβισμενος ημουν - ειμαι η θα ειμαι.

[giwta2]

Originally posted by krino
ωφου γκρινια.....
αμα λες την γνωμη σου, παντα θα εισαι απολυτος, παντα θα υπαρχει κατι στραβο.
Το πιο σωστο για μερικους θα ηταν να το βουλωναν καποιοι αλλοι.

Δημοκρατία

[krino]

Originally posted by giwta2
Απόλυτος όπως πάντα.

η δημοκρατια?