Σκέψεις...

[pause]

Δεν ξέρω πού να το κατατάξω αυτό το θέμα, γιατί κλινικά δεν έχω κατάθλιψη...
Παίρνω το φάρμακο μου για τη διαταραχή που είχα και όλα καλά...
Όμως πρακτικά νιώθω μια καθημερινή θλίψη, ένα κενό εσωτερικό, μια απουσία νοήματος σε συνδυασμό όλα αυτά με έναν ανέκφραστο και καταπιεσμένο θυμό συν τέλος ένα μούδιασμα νοητικό που συνοδεύει όλα τα παραπάνω...

Ό γιατρός μου έχει πει να περάσω στην παραγωγή. Λες και είμαι αγελάδα ξέρω γω..
Διάλεξε μου λέει ή θα μπεις στην παραγωγή ή σιγά σιγά θα μπεις στην παράλυση εννοώντας ότι πραγματικά θα γίνω αμεα..

Δεν μπορεί να καταλάβει ότι δεν μπορώ?? Δεν το καταλαβαίνει...
Περιμένουν όλοι από μένα, και αναφέρομαι στους γονείς μου κυρίως, να σταθώ στα πόδια μου γιατί νοιάζονται και μ αγαπάνε λένε.
Ε λοιπόν δεν είναι αυτός ο λόγος.
Απλά ετυχε να με φέρουν στον κόσμο, και ό,τι κι αν κάνω επηρεάζει και αυτούς γιατί είμαι κομμάτι τους δυστυχώς ή έτσι νιώθω.. Αυτοί με αναθρεψαν... Αυτοί με τρέχαν στους γιατρούς και στα σχολεία και στα φροντιστήρια παλιότερα..
Τους πονάει να με βλέπουν αδρανή ή να καταστρέφομαι γιατί σκέφτονται ότι οι κόποι τους πήγαν χαμένοι..
Αυτοί πονάνε για την εξέλιξή μου που είναι απογοητευτικη αλλά όχι επειδή νοιάζονται πραγματικά... Τους ενδιαφέρει η δική τους η πληγή... Και που δεν έχουν να παινευονται στους άλλους την πρόοδο μου και εν συνεχεία τους ενδιαφέρει και το θα απογινω όταν θα φύγουν απ τη ζωή, επειδή αισθάνονται πως έχουν την ευθυνη για αυτό που κατέληξα να είμαι...
Δηλαδή εγώ δεν υπάρχω πουθενά μες στο μυαλό τους...
Ναι, αισθάνομαι ανάπηρη και θα γινω η καλύτερη ανάπηρη στο κόσμο γιατί δεν θέλω κανείς να περιμένει τίποτα από μένα..
Είναι ψυχοπιεστικο όλο αυτό. Γιατί κανείς δεν το καταλαβαίνει?
Όπως παλιά που εφερνα καλούς βαθμούς στο σπίτι απ το σχολείο και χαίρονταν... Και με χαιδευαν ακόμα και στο λύκειο λες και ήμουν κάνα νήπιο... Που γνώμη μου είναι πως ούτε αυτά πρέπει να τα πολυχαιδευουμε..
Κι απ τη μια να με επαινουν, και να μου φουσκώνουν τα μυαλά με χαϊδευτικά ονόματα κι απ την άλλη να με λυπούνται που δεν είχα αυτοπεποίθηση από μικρή...
Και να με χαϊδευουν!
Δεν κατάφερα ποτέ να έχω φίλους στο σχολείο... Και μαντέψτε γιατί?
Γιατί οι γονείς δεν μου καλλιεργησαν την αυτενεργεια σαν παιδί... Μάλιστα ποτέ δεν αναγνωρισαν αυτό το λάθος... Πάντα ρίχναν το φταίξιμο σε μένα, ότι έτσι γεννήθηκα ήσυχη και χωρίς να παίρνω πρωτοβουλίες...
Αν γεννήθηκα έτσι εγώ γιατί να πρέπει τώρα να στενοχωριεμαι και να σκοτιζομαι τόσο άβουλη που έχω γίνει και που κανείς δεν με παίρνει για δουλειά??
Ας κάτσουν να σκεφτούν τα λάθη τους στο μεγάλωμα μου.
Κουράστηκα να ειμαι συνεχώς το εξάρτημα τους.
Όπου κι αν πήγαινα με τους γονείς μου αισθανόμουν εξάρτημα. Ότι με παίρνουν και με κουβαλάνε... Και μου τα είχαν όλα έτοιμα.. Ποτε δεν με ενέπνευσαν να παίρνω πρωτοβουλίες με τη στάση τους..
Όταν ήμουν μικρή θυμάμαι η μάνα μου μου έλεγε πήγαινε να παίξεις με αυτή τη φίλη.. Κι εγώ για κάποιο λόγο δεν πήγαινα.. Κατι με κρατούσε... Το να μου το λέει δεν ήταν λύση στο πρόβλημα..
Δεν ήταν δική μου η πρωτοβουλία αλλά δική της! Που μου την μετέφερε σε μένα για να την κάνω δική μου! Αυτή ήθελε να παίξω με εκεινο το κοριτσάκι πχ.. Δηλαδή εγώ πουθενά πάλι!
Το θέμα είναι σαν γονείς να με εμπνευσουν...
Που πώς να γίνει κι αυτό? Μέσα απ τους συνεχείς τσακωμούς στο σπίτι όπου ο ένας μείωνε και έβριζε τον άλλον?
Κάτι που δεν έχει εκλείψει μέχρι σήμερα μεταξύ των γονιών μου..
Τι όρεξη να έχω για ζωή μετά εγώ?
Ναι να βρω μια δουλειά ωραία και να φύγω απ το σπίτι ωραία.
Εε δεν βρίσκω αυτό λέμε.. Κανείς δεν με θέλει..
Έχω μια εικόνα διστακτικου φοβισμένου ανθρώπου που πολλές φορές του μιλάνε και απλά δεν καταλαβαίνει... Γιατί?? Γιατι μπορεί να φταίει που έχω νοσηλευτει γύρω στις 8 φορές? Επειδή έκοβα τα φάρμακα μου από απόγνωση?? Τι να πω δεν ξέρω...

Έχω και το γιατρό που μου είχε πει για τον πόνο που έχω στο κεφάλι μετά την τελευταία υποτροπή που έπαθα πριν 3 χρόνια, ότι είναι λέει καριβαρία... Που σημαίνει βαρος στο κεφάλι...
Δηλαδη μου εξηγησε με αυτοαναφορικο τρόπο ότι με πονάει το κεφάλι επειδή έχω καριβαρία που σημαίνει πόνος στο κεφάλι...
Σαν να λέμε το λεμόνι έχει αυτό το κίτρινο χρώμα επειδή είναι λεμόνι...
Τι να πω..

Είχα ανάγκη να μιλήσω... Ευχαριστώ αν με διαβάσατε

[Player]

Νομίζω ότι έχεις έλλειψη αυτοπεποίθησης και σε αυτό φταίνε οι γονείς σου. Από εκεί προέρχονται προβλήματα όπως ότι καταταζεις τον εαυτό σου άβουλο.
Πάντως το μυαλό σου φαίνεται μια χαρά, δεν ξέρω, νομίζω ότι διάβασα μόλις έναν λειτουργικό άνθρωπο.

[pause]

Σ ευχαριστώ για την απάντηση... Ή αλήθεια είναι μέσα απ το γραπτό λόγο, που είναι μια ελεγχόμενη μορφή έκφρασης, δεν μπορεί κανείς να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα για τη λειτουργικότητα κάποιου..

Πχ χθες είχα πάει σε μια γιατρό, όχι ψυχίατρο, άλλης ειδικότητας, που βρήκα μόνη μου και όχι από συστάσεις άλλων.. Τη βρήκα απ το διαδίκτυο... Τέλος πάντων... Το πιθανότερο είναι ότι με κορόιδεψε... Δεν πρέπει να ήταν γιατρός γιατί στην κάρτα της έγραφε ότι προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες κλπ...
Εν τελει μου έστειλε στο κινητό, επειδή έχω άυλη συνταγογραφηση, μου εστειλε ένα παραπεμπτικο που έγραφε 0 ευρώ ότι στοιχίζει ενώ εκείνη μου το χρέωσε 25 ευρώ... Μου λέει ότι μου το έστειλε για δική της χρήση και διευκόλυνση... Αφου την εκτέλεση του παραπεμπτικου θα την έκανε αυτή...
Το θέμα είναι ότι αυτή μου εξηγησε κι εγώ δεν κατάλαβα...
Και αυτό μου συμβαίνει πολλές φορές...

Ισως αυτό που έχω δεν είναι χαζομάρα αλλά αδυναμία συγκέντρωσης... Μου το χει πει κι ο γιατρός άλλωστε ότι το έχω...

Οπότε αυτό το παθαίνω είτε επειδή κάτι δεν με ενδιαφέρει όταν κάποιος προσπαθεί να μου το εξηγήσει είτε επειδη η προσοχή μου αφαιρείται χωρίς λόγο και αιτία πραγματικά...
Αλλά αυτή η διάσπαση είναι συχνή... Πολύ συχνή...
Και με φίλους όταν βγαίνω το παθαίνω συνέχεια... Μου μιλάνε κι εγώ πραγματικά καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να είμαι εκεί την ώρα που μου μιλάνε...
Το πιο σύνηθες που κάνω είναι να επαναλαμβάνω από μέσα μου αυτά που μου λένε προκειμένου να μην τα χάσω και να τα καταλάβω... Ακόμα και πολύ απλά που μπορεί να μου πουν οι γονείς μου πχ του στιλ τα μήλα είναι μέσα στο ψυγείο στο δεξί συρτάρι σε μια κίτρινη σακούλα...
Εε λίγες ακόμα πληροφορίες να έχει η πρόταση και εγώ βραχυκυκλωνω...

Μήπως πρέπει να το κοιτάξω??
Επειδή είναι πολύ συχνό το φαινόμενο και με κουράζει στην επικοινωνία νομίζω έχει γίνει παθολογικό πλέον...

Όταν γράφω αυτό δεν φαίνεται γιατί η επικοινωνία δεν είναι άμεση... Μπορώ και διαβάζω αυτό που μου έχει γράψει κάποιος όσες φορές θέλω κι έτσι δεν υπάρχει περίπτωση να μου διαφύγει...

Αλλά στον προφορικό λόγο? Γιατί τόσο χάλια να είμαι?

Οπότε ίσως είμαι λειτουργική όπως λες αλλά χάρη στη χρονοκαθυστέρηση που προσφέρει η δυνατότητα του γραπτού λόγου...

Τώρα σκέφτομαι αφού είμαι έτσι να κοιτάξω να βρω μια δουλειά που δεν απαιτεί αμεσότητα και που περιλαμβάνει το γραπτό λόγο...
Αρθρογράφος ίσως? Μεταφραστής? Δεν κατέχω τίποτε από αυτά απλά λέω τώρα...
Τα έχω ξανασκεφτει αυτά στο παρελθόν..

Απλά κι αυτά θα θέλουν διάβασμα και γενικά, ενώ ψιλοδιαβάζω κάποια βιβλία τελευταία, το να διαβάσω για να μάθω καινουργια πράγματα είναι διαφορετικό απ το χαλαρο διάβασμα για το κέφι μου...

Πάντως το σκέφτομαι τώρα, πρέπει να το πάρω απόφαση ότι στην άμεση επικοινωνία δεν αποδίδω... μπλοκάρω τρομακτικά...
Οπότε αποκλείονται πάρα πολλές δουλειές που έχουν να κάνουν με κόσμο...

[Giannisp]

Σε πολλά από αυτά που γράφεις είναι σαν να "βλέπω" τον εαυτό μου και μπορώ να σε καταλάβω. Αυτό που θα σου πρότεινα εγώ, είναι να επισκεφθείς ένα ψυχολόγο, αν δεν το κάνεις ήδη.

[pause]

Καλησπέρα... Λες να είναι θέμα αυτοπεποίθησης όπως έγραψε και ο Player και να βοηθούσε ένας ψυχολόγος?

Μήπως δηλαδή μπλοκάρω επειδή φοβάμαι ότι δεν θα καταλάβω ή ότι θα αφαιρεθει η προσοχή μου και ο λόγος που μπλοκάρω είναι επειδή δεν πιστεύω στον εαυτό μου?
Άρα αν πιστέψω στον εαυτό μου υπάρχει περίπτωση να ξεπεράσω το πρόβλημα αυτό?
Πάντως το έχω πολλά χρόνια απλά τώρα το βιωνω πιο έντονα νομίζω...

Σε ψυχολόγο έχω πάει ναι.. Πήγαινα πέρυσι αλλά τη σταμάτησα.. Δεν πρόλαβα να κάνω αλλαγές στον εαυτό μου..

Αυτό είναι άλλο θέμα πάλι... Ό,τι ξεκινάω το παρατάω... Και από σπουδές και από φάρμακα και από ψυχολόγους...
Σαν να μην έχω την υπομονή...
Σαν να θέλω να δω θαύματα αμέσως...

[Giannisp]

Κοίτα αυτό που λες με την έλλειψη προσοχής όταν μιλάς με κάποιον το παθαίνω και εγώ, θα το συζητήσω με τον γιατρό μου στην επόμενη επίσκεψη που έχω, θα σου πρότεινα το ίδιο. Δεν πιστεύω πάντως ότι είναι θέμα αυτοπεποίθησης ,χωρίς αυτό που λέω να ισχύει, είναι απλά η γνώμη μου.

[Giannisp]

Επίσης λες οτι δεν σε θέλουν για δουλειά, γιατί; Μπορείς να το εξηγήσεις λίγο περισσότερο;

[pause]

Καλημέρα, αυτό για την έλλειψη προσοχής το έχω συζητήσει με το γιατρό μου, μου έχει πει αυτά που έγραψα κάπου πιο πάνω ότι είτε είναι κάτι που δεν με ενδιαφέρει για αυτό δεν δίνω προσοχή είτε αφαιρούμαι και χαζεύω χωρίς λόγο...
Μου έχει πει ότι θα έχω ένα θέμα με τη συγκέντρωση αλλά περαιτέρω δεν μου έχει πει κάτι άλλο..
Επισης επειδή του έχω παραπονεθεί και για τη μνήμη μου μου έχει πει ότι η μνήμη δεν επηρεάζεται απ τα φάρμακα ή την πάθηση...
Ίσως νιώθω τη μνήμη μου αδύναμη λόγω της έλλειψης συγκέντρωσης...
Δηλαδη επόμενο είναι αν δεν συγκεντρώνομαι κάπου για μεγάλο διάστημα της ζωής μου να μην εντυπωνονται οι πληροφορίες... Να μην καταγράφονται... Και να μη θυμάμαι μετά κάτι...

Τώρα για τη δουλειά, μόνο δύο φορές στη ζωή μου με είχαν δεχθεί κάπου... Αλλά έχω πάει σε πολλές άλλες δουλειές για συνέντευξη και δεν με έχουν πάρει...
Δεν με έχουν πάρει ποτέ τηλέφωνο να μου πουν γιατί δεν με πήραν τελικά οπότε μόνο εικασίες μπορώ να κάνω...
Οπότε νομίζω ότι φταίει που με βλέπουν κάπως διστακτικη ή κάποιες φορές να μπερδεύω τα λογια μου ή επίσης εγώ όταν μιλάω κολλάει το μυαλό μου και κάνω μεγάλες παύσεις στο λόγο...

[The Owl]

Νιώθεις άσχημα γιατί πιστευεις πως δεν μπορείς να έχεις τις επιθυμίες σου.
Γράψε σε ένα χαρτί τις επιθυμίες σου , 1,2,3 κοκ ,χωρίς εκπτώσεις,τί πραγαμτικά θα ήθελες αν μπορουσες να έχεις τα πάντα.

Μόνο αυτό θα σε ανακουφίσει λιγο γιατί θα κάνεις συνειδητό τον μηχανισμό που σου προκαλεί τον πόνο. Πιστεύεις διάφορους λόγους για του οποίους δε μπορείς να έχεις τις επιθύμίες σου,δουλειά σου τώρα είναι να βρείς καινούργιους λόγους που λενε πως μπορείς να τις έχεις και να τους επαναλάβεις στο μυαλό σου ώστε να αρχίσεις να τους πιστεύεις.

Δύο λόγοι που μπορείς να έχεις αυτά που θες. 1) Ο Θετικός κύκλος. Αν πιστέψεις πως μπορείς να έχεις αυτά που θές τότε θα νιώθεις καλύτερα με αποτέλεσμα να έχεις διάθεση,ενέργεια ,διαύγεια και αυτοπεποίθηση να τα κυνηγήσεις. Αρα απλά νιώθοντας καλύτερα φτανεις πιο κοντά σε αυτά.

2) ΘΕΣ τισ επιθυμίες σου για να νιώθεις καλύτερα (συναισθηματική απόλαυση θες) .ΕΕΕ αν πιστεύεις πως μπορείς να τις έχεις τότε είναι σαν να τις έχεις γιατί θα νιώθεις ενα 80% θετικά, σαν να τις είχες.Δηλαδή η πεποίθηση του ότι μπορείς να έχεις τις επιθυμίες σου είναι ως ενα βαθμό η εκπληρωσή τους!!

[SFS]

Καλησπέρα! Πιστεύω ότι σίγουρα φταίνε οι γονείς μας σε ο,τι είμαστε σήμερα όμως είναι αναλόγως πως το βλέπεις πια. Αυτή η δικαιολογία για τους γονείς παύει να είναι σε ισχύ από τα 18 και μετά και έτσι περνούμε την ζωή κυριολεκτικά στα χέρια μας.
Δεν ξέρω με τι ασχολείσαι αν έχεις τελειώσει κάτι ή σε τι μπορείς να εργαστείς όμως καλό θα ήταν να ξεκινήσεις κάτι άμεσα γιατί το σπίτι τρώει τα σωθικά μας και μας φταινε όλα τελικά. Ξεκινα γυμναστική πριν την δουλειά βοηθάει πάρα πολύ σε όλα. Αυτό που αναφερ ις με την έλλειψη προσοχής κλπ μπορεί να είναι ακόμα.και ΔΕΠΥ αλλά όπως και να έχει αφού το έχεις εντοπίσει δούλεψε το με τον εαυτό σου

[SFS]

So far so good comment ???????????? Είναι και η αλήθεια!

[user]

τους γονείς δεν τους διαλέγουμε. δεν επιλέξαμε εμείς να γεννηθούμε. το οτι γεννηθήκαμε δεν προϋποθέτει ότι ήταν για καλό.είναι πολλοί οι παράγοντες που κρίνουν αν άξιζε τον κόπο. εγω πχ επεξεργάζομαι συχνά τώρα τελευταία αυτό το θέμα, για μένα.
δεν ξέρω, φαίνεται σαν να μην ήξεραν τί να κάνουν. και είναι πολλοί που μεγαλώνουν έτσι.
κάνε κάτι λίγο κάθε φορά, δηλαδή ό,τι κι αν αποφασίσεις, πχ να βρεις δουλειά, έχε κατα νου ότι μπορεί να βρεις κάτι που να μην σε ευχαριστεί εκατο τοις εκατό. ίσως αυτό που ήθελε να πει ο γιατρός σου είναι πως δεν έχεις κοινωνική δραστηριότητα;

[pause]

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις παιδιά...

Owl αυτα που θέλω είναι δύσκολα έως ακατόρθωτα.. Γιατί δεν εξαρτώνται από μένα...

Δηλαδή πχ θέλω να αλλάξει ο κόσμος... Είμαι στο στάδιο ακόμα που θέλω να αλλάξει ο τρόπος που λειτουργεί ο κόσμος για να καταδεχτώ να γίνω μέρος του και να συμμετέχω... Δεν έχω φτάσει ακόμα στο στάδιο που λένε να αλλάξω τον εαυτό μου πρώτα...

Δηλαδή θυσιαζω την ανεξαρτησία μου και το να έχω δικά μου χρηματα επειδή δεν συμφωνω με τις περισσότερες δουλειές ή με το πώς αυτές αμείβονται..
Ένα παράδειγμα είναι πχ ότι στις χειρωνακτικες δουλειές που είναι πολύ κοπιαστικες σωματικά πχ αυτή του οικοδόμου, του αγρότη και άλλες τώρα που δεν μου έρχονται, πληρώνονται οι άνθρωποι λιγότερα χρήματα από αυτούς που κάνουν πνευματικές εργασίες που αυτές έχουν άλλου είδους κόπο μεν, αλλά και σε αυτές αμείβονται παραπάνω όσοι τα καταφέρνουν καλύτερα σε αυτές, όσοι έχουν πτυχίο ή πολύ περισσότερο όσοι έχουν κάνει μεταπτυχιακά και διδακτορικα....
Και εκτός απ την υπομονή και την προσπάθεια που χρειάζεται να κάνει κάποιος για να προχωρήσει στις σπουδές πρέπει να του κόβει κιόλας...
Είναι σαν να πληρώνονται δηλαδη περισσότερο απ τους χειρωνακτες επειδή ο Θεός τους προικισε με παραπάνω μυαλό...

Αυτό είναι το ένα..

Το άλλο που σκέφτομαι είναι ότι ο κόσμος μας βασίζεται στην κατανάλωση και δεν μας ενδιαφέρει για τα πράγματα που πετιούνται επειδή δεν καταναλωθηκαν ενώ δαπανήθηκαν και για αυτά πόροι για να παραχθούν ή εργάστηκαν κάποιοι άνθρωποι για να παραχθούν...
Δηλαδή υπάρχει υπερπροσφορα αγαθών ενώ δεν υπάρχει η αντίστοιχη ζήτηση για να απορροφηθει ό,τι έχει παραχθεί...

Το άλλο είναι ότι τα περισσότερα από αυτά που παράγονται καλύπτουν μεν μια ανάγκη και κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη και πιο όμορφη ίσως αλλά σε μεγάλο βαθμό μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτά...
Εγώ πχ μπορώ να φάω και χωρίς τραπεζομαντηλο λέμε τώρα... Θα κατέβει το φαΐ στο στομάχι πάντως...
Άσε που το τραπεζομαντηλο αν δεν είναι πλαστικό θέλει και πλύσιμο μετά...

Επισης οι περισσότερες δουλειές στο δυτικό κόσμο έχουν να κάνουν με παροχή υπηρεσιών... Δηλαδή κάποιος πρέπει να πουλήσει τα αγαθά που κατά κανόνα παράγονται σε άλλες χώρες πχ Κίνα και μάλιστα με συνθήκες εκμετάλλευσης ή να πουλήσει υπηρεσίες πχ οι γιατροί, οι δάσκαλοι, οι δικηγόροι κλπ...

Αλλά ακόμα και στις υπηρεσίες το πράγμα χωλαίνει... Οι γιατροί στις περισσότερες περιπτώσεις δίνουν φάρμακα όπου κι αυτά υπάρχουν σε υπερπληθωρα ενώ αυτά που χρειαζόμαστε είναι πολύ λιγότερα...

Τέλος πάντων το θέμα είναι ό,τι κι αν σκεφτώ να κάνω από δουλειά βρίσκω εμπόδια όσον αφορά τη χρησιμότητα της δουλειάς... Κι ετσι δεν έχω κίνητρο να δουλέψω...

Οπότε το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι δεν με παίρνουν στις δουλειές δηλαδή αλλά και ότι δεν θέλω εγώ η ίδια να δουλέψω ετσι όπως είναι τα πράγματα και να γίνω μέρος αυτού του κόσμου..

Πώς θα κάνω μια δουλειά αν δεν την πιστεύω εξάλλου?
Μονο για τα χρήματα?

Sylvana, ουσιαστικά δεν έχω τελειώσει κάτι... Εχω ξεκινησει διαφορα αλλά δεν έχω ολοκληρώσει κάτι...
Αυτό για τη γυμναστική όντως πρέπει να το δω κάποια στιγμή.. Γιατί έχω κάνει κάποιες προσπάθειες στο παρελθόν να κάνω γυμναστική αλλά τη σταματαω... Γιατί πχ στο γυμναστήριο είναι κι άλλοι και δεν αισθάνομαι άνετα να πηγαίνω...
Και μόνη μου έκανα ένα διάστημα στο σπίτι... Πρεπει να το ξανακάνω καλά λες...

User, ο γιατρός μου έχει πει γενικά να μπω μες στην αγορά εργασίας για να βοηθήσω εμένα πιο πολύ και κοινωνικά ναι εννοείται...
Όσο μένω απ έξω τόσο πέφτω και όλα μου φταίνε όπως έγραψε και η Sylvana...
Οπότε καλό είναι να ασχοληθώ με κάτι άλλα πρέπει να βρω ένα κίνητρο και να ξεκολλήσω από αυτά τα εμπόδια που περιέγραψα πιο πάνω που πραγματικά τα σκέφτομαι συνέχεια και δεν μπορώ να ξεκολλήσω...

Και οι γονείς ναι ό,τι ήξεραν έκαναν...

[Partalio]

Μήπως είσαι πολύ αυστηρή με τους γονείς σου; Από αυτά που γράφεις φαίνεται ότι σε αγαπάνε και ενδιαφέρονταν ανέκαθεν για σένα. Γιατί τόση καχυποψία για τα κίνητρα τους; Δεν υπάρχουν ιδανικοί άνθρωποι και ιδανικές συμπεριφορές. Και ειδικά αυτές οι υπερβολικές απαιτήσεις από τους γονείς είναι μάστιγα της νεοελληνικής κοινωνίας. Πρέπει να κοιτάξεις τις δικές σου ευθύνες και τα δικά σου λάθη για τη ζωή σου πλέον ακόμα κι αν είναι 20.
Στα εργασιακά είσαι και λίγο στον κόσμο σου, πράγμα αναμενόμενο. Στο Ελλαδιστάν για παράδειγμα οι χειρωνάκτες πολλές φορές είναι καλύτερα από τους σπουδαγμένους. Έχουμε φτάσει πχ ο ψυκτικός να είναι η σούπερ καριέρα σε σχέση με διάφορους επιστήμονες -έλεος, γιατί έχουμε ένα μοντέλο οικονομίας τελειωμένο. Επειδή είσαι καλομαθημένη επίσης δεν ξέρω κατά πόσο θα άντεχες λειτουργήματα που προσφέρουν μεν στον άνθρωπο αλλά είναι σκληρά από ψυχική ή και σωματική άποψη πχ νοσοκόμα.
Συνοπτικά πρέπει να ωριμάσεις, να δεις λίγο τα δικά σου λάθη και να βγεις από την κοσμάρα σου, χωρίς αυτομαστίγωμα αλλά με ρεαλισμό.

[pause]

Εσύ από όλα αυτά που είπα κράτησες μόνο για την αμοιβή των χειρωνακτων που είναι σε κάποιους μεγαλύτερη?

Το οτι δεχόμαστε όλοι αυτόν τον κόσμο και τον στηρίζουμε ο καθένας απ το πόστο του δεν απασχολεί κανέναν!
Ίσα να βγαίνει το μεροκάματο ίσα να ζήσουμε και να πεθάνουμε μετά βέβαια.

Και αν θες τη γνώμη μου που μάλλον δεν τη θες αλλά ούτε εγώ ζήτησα τη δικιά σου οπότε οκ... Συνεχίζω...
Θα έπρεπε όλοι οι άνθρωποι να αμείβονται το ίδιο αφού όλοι πάνω κάτω έχουμε τις ίδιες ανάγκες, όλοι άνθρωποι είμαστε.

Αλλά το πράγμα κολλάει στο ότι δεν σκέφτονται όλοι το ίδιο. Οπότε αναγκάζονται οι πολλοί να προσαρμοστουν στον τρόπο ζωής που έχουν αποφασίσει κάποιοι άλλοι πιο λίγοι για αυτούς.

Τελος πάντων, εγώ έχω πάρει την απόφασή μου.
Συνένοχο στο φόνο δεν θα με έχετε που λένε και οι Κατσιμιχαιοι.

Αντε καλό καλοκαίρι και καλα μυαλά να έχουμε