Με τα πεθερικά στην ίδια αυλή

[Ria19722]

Καλησπέρα σε όλους! Νέα στο forum! Είμαι 29 ετών και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον προβληματισμό μου! Πριν από δυο χρόνια και κάτι άρχισε η σχέση μου με τον άντρα μου (τον οποίο γνώριζα από το σχολείο ποτε όμως δεν είχαμε φιλική η κάθε άλλου είδους σχέση μέχρι και πριν 2 χρόνια που βρεθήκαμε και καταλήξαμε μαζί). Πολύ γρήγορα με κοινή θέληση και απόφαση έμεινα έγκυος και τώρα έχουμε ένα αγοράκι 1 έτους! Ο άντρας μου κάνει 2 δουλειές, η μια εκ των δυο είναι δίκη του επιχείρηση η μάλλον δίκη του και των γονιών του! Στο μέρος που βρίσκεται η επιχείρηση αυτη βρίσκεται και το πατρικό του, το οποιο αποτελείται από δυο σπίτια πάνω κάτω στην ίδια αυλή! Κάτω μένουν τα πεθερικά μου και πάνω εμείς με κοινή αυλή! Εγω έχω ζήσει και μεγαλώσει όλα μου τα χρόνια Θεσσαλονίκη και Αθήνα και έχω μάθει να ζω με αυτό τον τρόπο με ότι αυτό συμπεριλαμβάνει! Εκείνος έχει μάθει να ζει στο χωριο…όταν έμεινα λοιπόν έγκυος τέθηκε το θέμα για το που θα μείνουμε! Εκείνος ήθελε να μείνουμε στο χωριο..εγω πάλι όχι..και ο μεγαλύτερος προβληματισμός μου δεν ήταν η ζωή στο χωριο.. ήταν το πάνω κάτω με τα πεθερικά μου καθώς και η κοινή αυλή γιατί με αυτό τον τρόπο νιώθω πως δεν υπάρχει ιδιωτικότητα στο ζευγάρι! Δε μπορώ να γνωρίζουν τα πάντα για την κάθε μας κίνηση..ποιος μπαίνει,ποιος βγαίνει..ποτε τσακωνόμαστε.. τι ώρα φεύγουμε και τι ώρα γυρνάμε καθώς έχω μάθει να ζω ανεξάρτητα από γονείς (οι οποίοι σεβόντουσαν πάντα την ιδιωτική μου ζωή και τις αποφάσεις μου και με στήριζαν πάντα όποτε τους το ζητούσα και όχι παρεμβατικά).γνωρίζοντας ο άντρας μου ολα αυτά εξ αρχής, είχαμε αποφασίσει πως θα τον ακολουθήσω και ας μου την δύσκολο, αν όμως βλέπαμε ότι πιέζομαι η ότι έχουμε θέμα με αυτη τη «συμβίωση» θα φεύγαμε..όπως λένε όμως ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.. αφησα λοιπόν τα πάντα και το δέχτηκα..αντιμετωπίζω συχνά θέματα με την πεθερά μου Πατριαρχικού τύπου πχ αν μου ζητήσει κάτι ο άντρας μου πριν καν προλάβω να το κανω εγω το εχει ήδη τελειώσει εκείνη..θέλει συνέχεια να εχει τον πρωτο ρόλο σε ολα και ετσι αισθάνομαι σαν να είμαι πάντα δεύτερη.. θέλει να κάνει κουμάντο σε θέματα που είναι δίκη μου Δουλειά και νιώθω ότι μηδενίζει την αξία και τις ικανοτητες μου..όταν τα εκφράζω στον άντρα μου εκείνος πάντα με λέει υπερβολική και πτι θέλω να δημιουργώ θέματα συνεχώς και ότι δεν έγινε και τπτ.. δικαιολογεί πολύ συχνά τη μητέρα του και αρνείται να βάλει κάποια όρια και μ λέει πως αν έχω κάποιο πρόβλημα να πάω να την πιάσω και να της το πω..δεν είναι πάντα εύκολο όπως καθώς είναι γονείς του και θα πρέπει κάποιες φορές βα επέμβει και εκείνος για να έρθει η ισορροπία.. του έχω πει πολλές φορές να φύγουμε έστω κάπου εδώ κοντά αλλά σε δικό μας σπίτι μόνοι μας γιατί πιέζομαι πολύ ψυχολογικά με αυτά και με πολλά αλλά σκηνικά και ότι ειχε πει τώρα τα παίρνει πίσω και μ λέει ότι αυτός δεν πάει πουθενά και αν θέλω να φύγω μόνη μ και ότι όταν τα συζητούσαμε στην αρχή ήταν αλλιώς τα πράγματα με τη Δουλειά κλπ.. δουλεύει παρα πολλές ώρες με αποτέλεσμα να περνάω πολλές ώρες μόνη ενώ αν μέναμε πιο κοντά στο περιβάλλον μ που δεν απέχει παραπάνω από μισή ώρα θα είχα κι εγω παρέα και πράγματα να κανω..ολα τα βρίσκει υπερβολικά και δεν παίρνει Στα σοβαρά τους προβληματισμούς μου γιατί μάλλον εχει βολευτεί.. το θέμα είναι πως δεν θέλω να χαλάσω την οικογένεια μου.. πειτε μου τη γνώμη σας γιατί ειλικρινά έχω φρικάρει

[Remedy]

Καλησπέρα σε όλους! Νέα στο forum! Είμαι 29 ετών και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον προβληματισμό μου! Πριν από δυο χρόνια και κάτι άρχισε η σχέση μου με τον άντρα μου (τον οποίο γνώριζα από το σχολείο ποτε όμως δεν είχαμε φιλική η κάθε άλλου είδους σχέση μέχρι και πριν 2 χρόνια που βρεθήκαμε και καταλήξαμε μαζί). Πολύ γρήγορα με κοινή θέληση και απόφαση έμεινα έγκυος και τώρα έχουμε ένα αγοράκι 1 έτους! Ο άντρας μου κάνει 2 δουλειές, η μια εκ των δυο είναι δίκη του επιχείρηση η μάλλον δίκη του και των γονιών του! Στο μέρος που βρίσκεται η επιχείρηση αυτη βρίσκεται και το πατρικό του, το οποιο αποτελείται από δυο σπίτια πάνω κάτω στην ίδια αυλή! Κάτω μένουν τα πεθερικά μου και πάνω εμείς με κοινή αυλή! Εγω έχω ζήσει και μεγαλώσει όλα μου τα χρόνια Θεσσαλονίκη και Αθήνα και έχω μάθει να ζω με αυτό τον τρόπο με ότι αυτό συμπεριλαμβάνει! Εκείνος έχει μάθει να ζει στο χωριο…όταν έμεινα λοιπόν έγκυος τέθηκε το θέμα για το που θα μείνουμε! Εκείνος ήθελε να μείνουμε στο χωριο..εγω πάλι όχι..και ο μεγαλύτερος προβληματισμός μου δεν ήταν η ζωή στο χωριο.. ήταν το πάνω κάτω με τα πεθερικά μου καθώς και η κοινή αυλή γιατί με αυτό τον τρόπο νιώθω πως δεν υπάρχει ιδιωτικότητα στο ζευγάρι! Δε μπορώ να γνωρίζουν τα πάντα για την κάθε μας κίνηση..ποιος μπαίνει,ποιος βγαίνει..ποτε τσακωνόμαστε.. τι ώρα φεύγουμε και τι ώρα γυρνάμε καθώς έχω μάθει να ζω ανεξάρτητα από γονείς (οι οποίοι σεβόντουσαν πάντα την ιδιωτική μου ζωή και τις αποφάσεις μου και με στήριζαν πάντα όποτε τους το ζητούσα και όχι παρεμβατικά).γνωρίζοντας ο άντρας μου ολα αυτά εξ αρχής, είχαμε αποφασίσει πως θα τον ακολουθήσω και ας μου την δύσκολο, αν όμως βλέπαμε ότι πιέζομαι η ότι έχουμε θέμα με αυτη τη «συμβίωση» θα φεύγαμε..όπως λένε όμως ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.. αφησα λοιπόν τα πάντα και το δέχτηκα..αντιμετωπίζω συχνά θέματα με την πεθερά μου Πατριαρχικού τύπου πχ αν μου ζητήσει κάτι ο άντρας μου πριν καν προλάβω να το κανω εγω το εχει ήδη τελειώσει εκείνη..θέλει συνέχεια να εχει τον πρωτο ρόλο σε ολα και ετσι αισθάνομαι σαν να είμαι πάντα δεύτερη.. θέλει να κάνει κουμάντο σε θέματα που είναι δίκη μου Δουλειά και νιώθω ότι μηδενίζει την αξία και τις ικανοτητες μου..όταν τα εκφράζω στον άντρα μου εκείνος πάντα με λέει υπερβολική και πτι θέλω να δημιουργώ θέματα συνεχώς και ότι δεν έγινε και τπτ.. δικαιολογεί πολύ συχνά τη μητέρα του και αρνείται να βάλει κάποια όρια και μ λέει πως αν έχω κάποιο πρόβλημα να πάω να την πιάσω και να της το πω..δεν είναι πάντα εύκολο όπως καθώς είναι γονείς του και θα πρέπει κάποιες φορές βα επέμβει και εκείνος για να έρθει η ισορροπία.. του έχω πει πολλές φορές να φύγουμε έστω κάπου εδώ κοντά αλλά σε δικό μας σπίτι μόνοι μας γιατί πιέζομαι πολύ ψυχολογικά με αυτά και με πολλά αλλά σκηνικά και ότι ειχε πει τώρα τα παίρνει πίσω και μ λέει ότι αυτός δεν πάει πουθενά και αν θέλω να φύγω μόνη μ και ότι όταν τα συζητούσαμε στην αρχή ήταν αλλιώς τα πράγματα με τη Δουλειά κλπ.. δουλεύει παρα πολλές ώρες με αποτέλεσμα να περνάω πολλές ώρες μόνη ενώ αν μέναμε πιο κοντά στο περιβάλλον μ που δεν απέχει παραπάνω από μισή ώρα θα είχα κι εγω παρέα και πράγματα να κανω..ολα τα βρίσκει υπερβολικά και δεν παίρνει Στα σοβαρά τους προβληματισμούς μου γιατί μάλλον εχει βολευτεί.. το θέμα είναι πως δεν θέλω να χαλάσω την οικογένεια μου.. πειτε μου τη γνώμη σας γιατί ειλικρινά έχω φρικάρει

θα στο πω περιληπτικα: ΕΜΠΛΕΞΕΣ.
ο ανδρας σου ειναι κατι παραπανω απο βολεμενος. ΕΤΣΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΕΙΤΕ. ΤΟ ΕΠΕΛΕΞΕ ΚΑΙ ΑΓΝΟΕΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΡΗΣΕΙΣ ΣΟΥ. δηλαδη, διαφωνειτε,
προφανως και εχεις δικιο οτι τα ορια στους γονεις του πρεπει εκεινος να τα βαλει, αλλα δεν τα βαζει οχι απλα για να μην σπασει αυγα, αλλα γιατι ξεκαθαρα ΔΙΑΦΩΝΕΙ μαζι σου, εφοσον σε λεει υπερβολικη και δεν θυμαται καν οτι ειχατε πει θα φυγετε αν ζοριστεις...

απο την αλλη, εσυ γιατι εισαι μονη αν απεχεις μιση ωρα απο τους δικους σου;;; βρες μια δουλεια να ασχολεισαι κι αν δεν θελεις να δουλεψεις, πηγαινε να περνας 5-6 ωρες κοντα στους δικους σου. καρφωμενη εισαι; δεν εχεις αυτοκινητο; παρε!
αν δεν θελεις να χαλασεις την οικογενεια σου κι εκεινος ξεκαθαρα δεν θελει καμια αλλαγη σε αυτα που ζειτε, η μονη λυση ειναι να κανεις την καθημερινοτητα σου οπως την θελεις εσυ, οσο ειναι εφικτο. και παντως, ειναι οπωσδηποτε εφικτο κατι παραπανω απο να καθεσαι κλεισμενη 15 ωρες που δουλευει ο ανδρας σου και να περιμενεις να γυρισει...
οσο για το παρδειγμα με την δουλεια που την ζηταει απο σενα και την κανει η μανα του, που το ξερει η μανα του τι σου ζητησε;;;; προφανως απο τον ιδιο...
δεν σου φταιει καμια πεθερα.
ο ανδρας σου συντηρει αυτην την κατασταση κι εσυ εισαι ακινητοποιημενη περιμενοντας τον να αλλαξει..
ΔΕΝ θα αλλαξει. εδω σου ειπε ξεκαθαρα να σηκωθεις να φυγεις αν δεν σ αρεσει.

[rapa]

Καλησπέρα σε όλους! Νέα στο forum! Είμαι 29 ετών και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον προβληματισμό μου! Πριν από δυο χρόνια και κάτι άρχισε η σχέση μου με τον άντρα μου (τον οποίο γνώριζα από το σχολείο ποτε όμως δεν είχαμε φιλική η κάθε άλλου είδους σχέση μέχρι και πριν 2 χρόνια που βρεθήκαμε και καταλήξαμε μαζί). Πολύ γρήγορα με κοινή θέληση και απόφαση έμεινα έγκυος και τώρα έχουμε ένα αγοράκι 1 έτους! Ο άντρας μου κάνει 2 δουλειές, η μια εκ των δυο είναι δίκη του επιχείρηση η μάλλον δίκη του και των γονιών του! Στο μέρος που βρίσκεται η επιχείρηση αυτη βρίσκεται και το πατρικό του, το οποιο αποτελείται από δυο σπίτια πάνω κάτω στην ίδια αυλή! Κάτω μένουν τα πεθερικά μου και πάνω εμείς με κοινή αυλή! Εγω έχω ζήσει και μεγαλώσει όλα μου τα χρόνια Θεσσαλονίκη και Αθήνα και έχω μάθει να ζω με αυτό τον τρόπο με ότι αυτό συμπεριλαμβάνει! Εκείνος έχει μάθει να ζει στο χωριο…όταν έμεινα λοιπόν έγκυος τέθηκε το θέμα για το που θα μείνουμε! Εκείνος ήθελε να μείνουμε στο χωριο..εγω πάλι όχι..και ο μεγαλύτερος προβληματισμός μου δεν ήταν η ζωή στο χωριο.. ήταν το πάνω κάτω με τα πεθερικά μου καθώς και η κοινή αυλή γιατί με αυτό τον τρόπο νιώθω πως δεν υπάρχει ιδιωτικότητα στο ζευγάρι! Δε μπορώ να γνωρίζουν τα πάντα για την κάθε μας κίνηση..ποιος μπαίνει,ποιος βγαίνει..ποτε τσακωνόμαστε.. τι ώρα φεύγουμε και τι ώρα γυρνάμε καθώς έχω μάθει να ζω ανεξάρτητα από γονείς (οι οποίοι σεβόντουσαν πάντα την ιδιωτική μου ζωή και τις αποφάσεις μου και με στήριζαν πάντα όποτε τους το ζητούσα και όχι παρεμβατικά).γνωρίζοντας ο άντρας μου ολα αυτά εξ αρχής, είχαμε αποφασίσει πως θα τον ακολουθήσω και ας μου την δύσκολο, αν όμως βλέπαμε ότι πιέζομαι η ότι έχουμε θέμα με αυτη τη «συμβίωση» θα φεύγαμε..όπως λένε όμως ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.. αφησα λοιπόν τα πάντα και το δέχτηκα..αντιμετωπίζω συχνά θέματα με την πεθερά μου Πατριαρχικού τύπου πχ αν μου ζητήσει κάτι ο άντρας μου πριν καν προλάβω να το κανω εγω το εχει ήδη τελειώσει εκείνη..θέλει συνέχεια να εχει τον πρωτο ρόλο σε ολα και ετσι αισθάνομαι σαν να είμαι πάντα δεύτερη.. θέλει να κάνει κουμάντο σε θέματα που είναι δίκη μου Δουλειά και νιώθω ότι μηδενίζει την αξία και τις ικανοτητες μου..όταν τα εκφράζω στον άντρα μου εκείνος πάντα με λέει υπερβολική και πτι θέλω να δημιουργώ θέματα συνεχώς και ότι δεν έγινε και τπτ.. δικαιολογεί πολύ συχνά τη μητέρα του και αρνείται να βάλει κάποια όρια και μ λέει πως αν έχω κάποιο πρόβλημα να πάω να την πιάσω και να της το πω..δεν είναι πάντα εύκολο όπως καθώς είναι γονείς του και θα πρέπει κάποιες φορές βα επέμβει και εκείνος για να έρθει η ισορροπία.. του έχω πει πολλές φορές να φύγουμε έστω κάπου εδώ κοντά αλλά σε δικό μας σπίτι μόνοι μας γιατί πιέζομαι πολύ ψυχολογικά με αυτά και με πολλά αλλά σκηνικά και ότι ειχε πει τώρα τα παίρνει πίσω και μ λέει ότι αυτός δεν πάει πουθενά και αν θέλω να φύγω μόνη μ και ότι όταν τα συζητούσαμε στην αρχή ήταν αλλιώς τα πράγματα με τη Δουλειά κλπ.. δουλεύει παρα πολλές ώρες με αποτέλεσμα να περνάω πολλές ώρες μόνη ενώ αν μέναμε πιο κοντά στο περιβάλλον μ που δεν απέχει παραπάνω από μισή ώρα θα είχα κι εγω παρέα και πράγματα να κανω..ολα τα βρίσκει υπερβολικά και δεν παίρνει Στα σοβαρά τους προβληματισμούς μου γιατί μάλλον εχει βολευτεί.. το θέμα είναι πως δεν θέλω να χαλάσω την οικογένεια μου.. πειτε μου τη γνώμη σας γιατί ειλικρινά έχω φρικάρει

Δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα: σου είπε ότι αν δε λειτουργήσει στο χωριό θα φύγετε. Όμως η δουλειά του και η επιχείρηση είναι εκεί. Πώς συμβιβάζονται αυτά τα δύο?.Εννοώ θα έψαχνε για άλλη δουλειά σε μεγάλη πόλη? Το είχατε συζήτηση αυτό? Ή σου είπε πει έτσι για να πάτε στο χωριό και τώρα τα γύρισε και λεει αν δε σου αρέσει φύγε μόνη σου??

[Ria19722]

Δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα: σου είπε ότι αν δε λειτουργήσει στο χωριό θα φύγετε. Όμως η δουλειά του και η επιχείρηση είναι εκεί. Πώς συμβιβάζονται αυτά τα δύο?.Εννοώ θα έψαχνε για άλλη δουλειά σε μεγάλη πόλη? Το είχατε συζήτηση αυτό? Ή σου είπε πει έτσι για να πάτε στο χωριό και τώρα τα γύρισε και λεει αν δε σου αρέσει φύγε μόνη σου??

Η πόλη από το χωριο απέχει λιγότερο από μισή ώρα οπότε θεωρούσε ότι θα μπορεί να πηγαινοέρχεται αν μετακομίζαμε..Αυτό που έχω καταλάβει όμως είναι ακριβώς αυτό που λες.. ότι πολλά από αυτά που είχε πει ήταν για να με πείσει ουσιαστικά να ακολουθήσω και τώρα προφασίζεται πως οι απαιτήσεις της δουλειάς σε σχέση με τότε άλλαξαν και απαιτείται να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο κοντά.. το θέμα μου δεν είναι τόσο το χωριο όσο το πάνω κάτω με τα πεθερικά.. έχω καταλάβει πλέον πως τα περισσότερα προβλήματα μας προέρχονται από αυτη τη «συγκατοίκηση» και φοβαμαι πως αν δε πάμε κάπου μόνοι μας τα προβλήματα θα διογκωθούν

[Ria19722]

Συμφωνώ απόλυτα ότι είναι κάτι παραπάνω από βολεμένος.. δυστυχώς επειδή το μωράκι μου είναι ακόμα μικρό στη Δουλειά επιστρέφω σε ένα χρόνο ακριβώς!! Προσπαθώ καθημερινά να βρίσκω πράγματα να κάνω όπως και αυτό που λες να πηγαίνω στους δικούς μου (φίλους, γονείς κλπ) όσο πιο συχνά μπορώ και με «αφήνει» και το παιδί μου! Αυτό που δεν αντέχω είναι το πάνω κάτω.. δε ρίχνω όλο το άδικο στην πεθερά μου καθώς έχει τη δίκη της νοοτροπία όπως κι εγώ τη δίκη μου και όσο ο άντρας μου δεν θέτει όρια και ότι κάνει η Μαμα του δεν είναι και τόσο σοβαρό φταίει ξεκάθαρα εκείνος που επιτρέπει το ότι συμβαίνει.. όσο για αυτό που μου ζητάει κάτι και παρεμβαίνει η πεθερά μ όχι δε της τα λέει απλά έχει συμβεί πολλές φορές να είναι κι εκείνη μπροστά όταν μου ζητάει κάτι και μέχρι να προλάβω να το κάνω εγώ εκείνη έχει ήδη φροντίσει για τον γιο της…θέλω να της πω ότι με απασχολεί αλλά δε θέλω να προκαλέσω και κάποια παρεξήγηση η τσακωμό…είμαι κάθετη με τη νοοτροπία του «πάνω κάτω» με πεθερικά αλλά και με τους ίδιους τους γονείς μου! Μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα..Απλά με πληγώνει πολύ όταν σκέφτομαι πως ο άντρας μου έταζε ότι έταζε στην αρχή μόνο και μόνο για να με καταφέρει να ακολουθήσω και τώρα τα παίρνει πίσω.. λέει ότι δεν το έκανε εσκεμμένα με σκοπό να με ξεγελάσει και ότι απλώς άλλαξαν τα δεδομένα από τότε έως τώρα.. ειλικρινά πιέζομαι πολύ και θέλω πριν κάνω κάποια κίνηση να είμαι σίγουρη έστω κατά προσέγγιση πως είναι η σωστή

[Ria19722]

θα στο πω περιληπτικα: ΕΜΠΛΕΞΕΣ.
ο ανδρας σου ειναι κατι παραπανω απο βολεμενος. ΕΤΣΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΕΙΤΕ. ΤΟ ΕΠΕΛΕΞΕ ΚΑΙ ΑΓΝΟΕΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΡΗΣΕΙΣ ΣΟΥ. δηλαδη, διαφωνειτε,
προφανως και εχεις δικιο οτι τα ορια στους γονεις του πρεπει εκεινος να τα βαλει, αλλα δεν τα βαζει οχι απλα για να μην σπασει αυγα, αλλα γιατι ξεκαθαρα ΔΙΑΦΩΝΕΙ μαζι σου, εφοσον σε λεει υπερβολικη και δεν θυμαται καν οτι ειχατε πει θα φυγετε αν ζοριστεις...

απο την αλλη, εσυ γιατι εισαι μονη αν απεχεις μιση ωρα απο τους δικους σου;;; βρες μια δουλεια να ασχολεισαι κι αν δεν θελεις να δουλεψεις, πηγαινε να περνας 5-6 ωρες κοντα στους δικους σου. καρφωμενη εισαι; δεν εχεις αυτοκινητο; παρε!
αν δεν θελεις να χαλασεις την οικογενεια σου κι εκεινος ξεκαθαρα δεν θελει καμια αλλαγη σε αυτα που ζειτε, η μονη λυση ειναι να κανεις την καθημερινοτητα σου οπως την θελεις εσυ, οσο ειναι εφικτο. και παντως, ειναι οπωσδηποτε εφικτο κατι παραπανω απο να καθεσαι κλεισμενη 15 ωρες που δουλευει ο ανδρας σου και να περιμενεις να γυρισει...
οσο για το παρδειγμα με την δουλεια που την ζηταει απο σενα και την κανει η μανα του, που το ξερει η μανα του τι σου ζητησε;;;; προφανως απο τον ιδιο...
δεν σου φταιει καμια πεθερα.
ο ανδρας σου συντηρει αυτην την κατασταση κι εσυ εισαι ακινητοποιημενη περιμενοντας τον να αλλαξει..
ΔΕΝ θα αλλαξει. εδω σου ειπε ξεκαθαρα να σηκωθεις να φυγεις αν δεν σ αρεσει.

Συμφωνώ απόλυτα ότι είναι κάτι παραπάνω από βολεμένος.. δυστυχώς επειδή το μωράκι μου είναι ακόμα μικρό στη Δουλειά επιστρέφω σε ένα χρόνο ακριβώς!! Προσπαθώ καθημερινά να βρίσκω πράγματα να κάνω όπως και αυτό που λες να πηγαίνω στους δικούς μου (φίλους, γονείς κλπ) όσο πιο συχνά μπορώ και με «αφήνει» και το παιδί μου! Αυτό που δεν αντέχω είναι το πάνω κάτω.. δε ρίχνω όλο το άδικο στην πεθερά μου καθώς έχει τη δίκη της νοοτροπία όπως κι εγώ τη δίκη μου και όσο ο άντρας μου δεν θέτει όρια και ότι κάνει η Μαμα του δεν είναι και τόσο σοβαρό φταίει ξεκάθαρα εκείνος που επιτρέπει το ότι συμβαίνει.. όσο για αυτό που μου ζητάει κάτι και παρεμβαίνει η πεθερά μ όχι δε της τα λέει απλά έχει συμβεί πολλές φορές να είναι κι εκείνη μπροστά όταν μου ζητάει κάτι και μέχρι να προλάβω να το κάνω εγώ εκείνη έχει ήδη φροντίσει για τον γιο της…θέλω να της πω ότι με απασχολεί αλλά δε θέλω να προκαλέσω και κάποια παρεξήγηση η τσακωμό…είμαι κάθετη με τη νοοτροπία του «πάνω κάτω» με πεθερικά αλλά και με τους ίδιους τους γονείς μου! Μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα..Απλά με πληγώνει πολύ όταν σκέφτομαι πως ο άντρας μου έταζε ότι έταζε στην αρχή μόνο και μόνο για να με καταφέρει να ακολουθήσω και τώρα τα παίρνει πίσω.. λέει ότι δεν το έκανε εσκεμμένα με σκοπό να με ξεγελάσει και ότι απλώς άλλαξαν τα δεδομένα από τότε έως τώρα.. ειλικρινά πιέζομαι πολύ και θέλω πριν κάνω κάποια κίνηση να είμαι σίγουρη έστω κατά προσέγγιση πως είναι η σωστή

[Remedy]

Συμφωνώ απόλυτα ότι είναι κάτι παραπάνω από βολεμένος.. δυστυχώς επειδή το μωράκι μου είναι ακόμα μικρό στη Δουλειά επιστρέφω σε ένα χρόνο ακριβώς!! Προσπαθώ καθημερινά να βρίσκω πράγματα να κάνω όπως και αυτό που λες να πηγαίνω στους δικούς μου (φίλους, γονείς κλπ) όσο πιο συχνά μπορώ και με «αφήνει» και το παιδί μου! Αυτό που δεν αντέχω είναι το πάνω κάτω.. δε ρίχνω όλο το άδικο στην πεθερά μου καθώς έχει τη δίκη της νοοτροπία όπως κι εγώ τη δίκη μου και όσο ο άντρας μου δεν θέτει όρια και ότι κάνει η Μαμα του δεν είναι και τόσο σοβαρό φταίει ξεκάθαρα εκείνος που επιτρέπει το ότι συμβαίνει.. όσο για αυτό που μου ζητάει κάτι και παρεμβαίνει η πεθερά μ όχι δε της τα λέει απλά έχει συμβεί πολλές φορές να είναι κι εκείνη μπροστά όταν μου ζητάει κάτι και μέχρι να προλάβω να το κάνω εγώ εκείνη έχει ήδη φροντίσει για τον γιο της…θέλω να της πω ότι με απασχολεί αλλά δε θέλω να προκαλέσω και κάποια παρεξήγηση η τσακωμό…είμαι κάθετη με τη νοοτροπία του «πάνω κάτω» με πεθερικά αλλά και με τους ίδιους τους γονείς μου! Μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα..Απλά με πληγώνει πολύ όταν σκέφτομαι πως ο άντρας μου έταζε ότι έταζε στην αρχή μόνο και μόνο για να με καταφέρει να ακολουθήσω και τώρα τα παίρνει πίσω.. λέει ότι δεν το έκανε εσκεμμένα με σκοπό να με ξεγελάσει και ότι απλώς άλλαξαν τα δεδομένα από τότε έως τώρα.. ειλικρινά πιέζομαι πολύ και θέλω πριν κάνω κάποια κίνηση να είμαι σίγουρη έστω κατά προσέγγιση πως είναι η σωστή

η γνωμη μου ειναι να μην της πεις τιποτε.
οπως ειπαμε, με τον ανδρα σου εχεις το προβλημα, γιατι εκεινος δεν βαζει ορια και την σιγονταρει κιολας.
αν της πεις μονη σου τα παραπονα σου, το μονο που θα καταφερεις ειναι να ανοιξεις κι αλλο μετωπο...
ο,τι κανεις σε σχεση με αυτην, καντο με πραξεις. με την σταση σου. οχι ζητωντας της τον λογο που ανακατωνεται. ο γυιος της της επιτρεπει να ανακατωνεται.

οκ, να το καταλαβω οτι αλλαξαν τα δεδομενα του (βασικα, δεν αλλαξαν τα δεδομενα του, αποψη αλλαξε. τα δεδομενα ειναι ιδια), αλλα κι εσυ εξηγησε του οτι εισαι δυστυχισμενη ετσι.
αν δεν τον ενδιαφερει που εισαι δυστυχισμενη, εσυ πρεπει να σκεφτεις τι θα κανεις.

υ.γ. αν επιστρεψεις στην δουλεια σε εναν χρονο, κι αυτο πιστευεις οτι θα βελτιωσει καποια πραγματα και την διαθεση σου, ενας χρονος δεν ειναι μεγαλο διαστημα.

[rapa]

Συμφωνώ απόλυτα ότι είναι κάτι παραπάνω από βολεμένος.. δυστυχώς επειδή το μωράκι μου είναι ακόμα μικρό στη Δουλειά επιστρέφω σε ένα χρόνο ακριβώς!! Προσπαθώ καθημερινά να βρίσκω πράγματα να κάνω όπως και αυτό που λες να πηγαίνω στους δικούς μου (φίλους, γονείς κλπ) όσο πιο συχνά μπορώ και με «αφήνει» και το παιδί μου! Αυτό που δεν αντέχω είναι το πάνω κάτω.. δε ρίχνω όλο το άδικο στην πεθερά μου καθώς έχει τη δίκη της νοοτροπία όπως κι εγώ τη δίκη μου και όσο ο άντρας μου δεν θέτει όρια και ότι κάνει η Μαμα του δεν είναι και τόσο σοβαρό φταίει ξεκάθαρα εκείνος που επιτρέπει το ότι συμβαίνει.. όσο για αυτό που μου ζητάει κάτι και παρεμβαίνει η πεθερά μ όχι δε της τα λέει απλά έχει συμβεί πολλές φορές να είναι κι εκείνη μπροστά όταν μου ζητάει κάτι και μέχρι να προλάβω να το κάνω εγώ εκείνη έχει ήδη φροντίσει για τον γιο της…θέλω να της πω ότι με απασχολεί αλλά δε θέλω να προκαλέσω και κάποια παρεξήγηση η τσακωμό…είμαι κάθετη με τη νοοτροπία του «πάνω κάτω» με πεθερικά αλλά και με τους ίδιους τους γονείς μου! Μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα..Απλά με πληγώνει πολύ όταν σκέφτομαι πως ο άντρας μου έταζε ότι έταζε στην αρχή μόνο και μόνο για να με καταφέρει να ακολουθήσω και τώρα τα παίρνει πίσω.. λέει ότι δεν το έκανε εσκεμμένα με σκοπό να με ξεγελάσει και ότι απλώς άλλαξαν τα δεδομένα από τότε έως τώρα.. ειλικρινά πιέζομαι πολύ και θέλω πριν κάνω κάποια κίνηση να είμαι σίγουρη έστω κατά προσέγγιση πως είναι η σωστή

Συμφωνώ με τη Ρεμεντύ...αν της πεις θα ανοίξεις κι αλλο μέτωπο διότι αφενός ο σύζυγος απ ό,τι φαίνεται ως τώρα παίρνει το μέρος της και αφετέρου μπορεί να παραποιήσει τα λεγόμενα σας σε εκείνον και να σου γυρίσει η φάση μπούμερανγκ...
Τόσο άσχημα χώνεται η πεθερά σου και είναι δύσκολη η συγκατοίκηση??Δε σε βοηθά με το μωρό;

[Ria19722]

η γνωμη μου ειναι να μην της πεις τιποτε.
οπως ειπαμε, με τον ανδρα σου εχεις το προβλημα, γιατι εκεινος δεν βαζει ορια και την σιγονταρει κιολας.
αν της πεις μονη σου τα παραπονα σου, το μονο που θα καταφερεις ειναι να ανοιξεις κι αλλο μετωπο...
ο,τι κανεις σε σχεση με αυτην, καντο με πραξεις. με την σταση σου. οχι ζητωντας της τον λογο που ανακατωνεται. ο γυιος της της επιτρεπει να ανακατωνεται.

οκ, να το καταλαβω οτι αλλαξαν τα δεδομενα του (βασικα, δεν αλλαξαν τα δεδομενα του, αποψη αλλαξε. τα δεδομενα ειναι ιδια), αλλα κι εσυ εξηγησε του οτι εισαι δυστυχισμενη ετσι.
αν δεν τον ενδιαφερει που εισαι δυστυχισμενη, εσυ πρεπει να σκεφτεις τι θα κανεις.

υ.γ. αν επιστρεψεις στην δουλεια σε εναν χρονο, κι αυτο πιστευεις οτι θα βελτιωσει καποια πραγματα και την διαθεση σου, ενας χρονος δεν ειναι μεγαλο διαστημα.

Σίγουρα με το να επιστρέψω στη Δουλειά θα είμαι πολύ καλύτερα απο όλες τις απόψεις καθώς η Δουλειά μου είναι μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου και το περιμένω πως και πως γι αυτό και κάνω υπομονή! Όσο για την πεθερά μ έχεις δίκιο.. από εδώ και στο εξής θα της δίνω να καταλάβει πράγματα από τις πράξεις και τη στάση μου!
Του έχω εξηγήσει πως αισθάνομαι που είμαστε εδώ με πολλα επιχειρήματα αλλά πέφτω πάνω σε τοίχο και δε μπορεί να καταλάβει ότι το πρόβλημα μου δεν είναι τόσο οι γονείς του που με κάποιο τρόπο χειρίζομαι τις καταστάσεις αλλά η κατάσταση η ίδια αυτό το πάνω κάτω.. η καθημερινή επαφή.. η έλλειψη ιδιωτικότητας..ίσως πρέπει να δοκιμάσω άλλο τρόπο για να του περάσω αυτά που θέλω μπας και καταλάβει.. δεν ξέρω όμως ποιος τρόπος θα μπορούσε να τον κάνει να σκεφτεί σοβαρά αυτά που τ λέω

[Ria19722]

Συμφωνώ με τη Ρεμεντύ...αν της πεις θα ανοίξεις κι αλλο μέτωπο διότι αφενός ο σύζυγος απ ό,τι φαίνεται ως τώρα παίρνει το μέρος της και αφετέρου μπορεί να παραποιήσει τα λεγόμενα σας σε εκείνον και να σου γυρίσει η φάση μπούμερανγκ...
Τόσο άσχημα χώνεται η πεθερά σου και είναι δύσκολη η συγκατοίκηση??Δε σε βοηθά με το μωρό;

Ναι έχετε δίκιο στο ότι τελικά δεν πρέπει ν της πω κάτι! Όχι όσο αφορά το μωρό θα είμαι δίκαιη.. δεν έχω κάποιο παράπονο με βοηθάει όσο περισσότερο μπορεί καθώς δουλεύει και εκείνη.. ωστόσο κάνει ότι μπορεί..αυτό της το δίνω! Όσο για το αν χώνεται τόσο πολύ, ας πούμε ότι χώνεται αρκετά ώστε να ξεπερνάει κάποια όρια.. τα όρια που οπωσ Είπαμε ο άντρας μου θα πρέπει να της θέσει καθως εκείνη όσο έχει περιθώριο θα συνεχίσει να κανει αυτα που κάνει!! και είμαι σίγουρη πως κάποια πράγματα τα συζητάει με τον γιο της προκειμένου να αλλάξει κάποια απόφαση που έχουμε πάρει.. δεν τους βλέπουμε μια φορά την εβδομάδα για να πω ότι δεν με νοιάζει μωρέ μια φορά στο τόσο τους βλέπουμε και να κάνω τα στραβά μάτια.. η καθημερινή τριβή διογκώνει τις καταστάσεις θέλοντας και μη!

[Remedy]

Σίγουρα με το να επιστρέψω στη Δουλειά θα είμαι πολύ καλύτερα απο όλες τις απόψεις καθώς η Δουλειά μου είναι μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου και το περιμένω πως και πως γι αυτό και κάνω υπομονή! Όσο για την πεθερά μ έχεις δίκιο.. από εδώ και στο εξής θα της δίνω να καταλάβει πράγματα από τις πράξεις και τη στάση μου!
Του έχω εξηγήσει πως αισθάνομαι που είμαστε εδώ με πολλα επιχειρήματα αλλά πέφτω πάνω σε τοίχο και δε μπορεί να καταλάβει ότι το πρόβλημα μου δεν είναι τόσο οι γονείς του που με κάποιο τρόπο χειρίζομαι τις καταστάσεις αλλά η κατάσταση η ίδια αυτό το πάνω κάτω.. η καθημερινή επαφή.. η έλλειψη ιδιωτικότητας..ίσως πρέπει να δοκιμάσω άλλο τρόπο για να του περάσω αυτά που θέλω μπας και καταλάβει.. δεν ξέρω όμως ποιος τρόπος θα μπορούσε να τον κάνει να σκεφτεί σοβαρά αυτά που τ λέω

δυστυχως... δεν νομιζω οτι το προβλημα ειναι οτι δεν μπορει να καταλαβει το τι του λες.
το προβλημα ειναι οτι καταλαβαινει, αλλα διαφωνει, αδιαφορει για τις δικες σου επιθυμιες και θεωρει οτι αυτο που του αρεσει του ιδιου θα πρεπει να γινει...
ηδη η κουβεντα που σου ειπε, αν δεν σου αρεσει να φυγεις, ειναι ενδεικτικη του τι συμβαινει και πολυ βαρια...
στην θεση σου η θα συμβιβαζομουν η θα εφευγα. δεν βλεπω να δινει περιθωρια να τον πεισεις..

[rapa]

Ναι έχετε δίκιο στο ότι τελικά δεν πρέπει ν της πω κάτι! Όχι όσο αφορά το μωρό θα είμαι δίκαιη.. δεν έχω κάποιο παράπονο με βοηθάει όσο περισσότερο μπορεί καθώς δουλεύει και εκείνη.. ωστόσο κάνει ότι μπορεί..αυτό της το δίνω! Όσο για το αν χώνεται τόσο πολύ, ας πούμε ότι χώνεται αρκετά ώστε να ξεπερνάει κάποια όρια.. τα όρια που οπωσ Είπαμε ο άντρας μου θα πρέπει να της θέσει καθως εκείνη όσο έχει περιθώριο θα συνεχίσει να κανει αυτα που κάνει!! και είμαι σίγουρη πως κάποια πράγματα τα συζητάει με τον γιο της προκειμένου να αλλάξει κάποια απόφαση που έχουμε πάρει.. δεν τους βλέπουμε μια φορά την εβδομάδα για να πω ότι δεν με νοιάζει μωρέ μια φορά στο τόσο τους βλέπουμε και να κάνω τα στραβά μάτια.. η καθημερινή τριβή διογκώνει τις καταστάσεις θέλοντας και μη!

Θα το πω λαϊκά : σου έχει δώσει τελεσίγραφο, ή κάνεις τουμπέκα ή φεύγεις...τώρα η απόφαση είναι δική σου...εγώ δε νομίζω να θες να χαλάσεις την οικογένειά σου όπως τα γράφεις...προσπάθησε να του μιλήσεις άλλη μια φορά και να θέσεις τους προβληματισμούς σου ξεκάθαρα.

[Ria19722]

δυστυχως... δεν νομιζω οτι το προβλημα ειναι οτι δεν μπορει να καταλαβει το τι του λες.
το προβλημα ειναι οτι καταλαβαινει, αλλα διαφωνει, αδιαφορει για τις δικες σου επιθυμιες και θεωρει οτι αυτο που του αρεσει του ιδιου θα πρεπει να γινει...
ηδη η κουβεντα που σου ειπε, αν δεν σου αρεσει να φυγεις, ειναι ενδεικτικη του τι συμβαινει και πολυ βαρια...
στην θεση σου η θα συμβιβαζομουν η θα εφευγα. δεν βλεπω να δινει περιθωρια να τον πεισεις..

Ναι κι εγώ αυτό βλέπω.. άσχετα με το ότι όταν του σχολιάζω αυτή του την απάντηση «αν δε σου αρέσει φύγε δε μπορώ να σε κρατήσω με το ζόρι.. είναι δίκη σου η απόφαση αν τα διαλύσεις όλα για αυτό τον λόγο» (άκρως χειριστική η απάντηση) μου λέει ότι δεν το εννοούσε και πτι πραγματικά δεν θέλει να φύγω αλλά είναι ξεκάθαρο ότι δεν θέλει να κάνει και κάτι για να αλλάξει αυτό..

[Ria19722]

Θα το πω λαϊκά : σου έχει δώσει τελεσίγραφο, ή κάνεις τουμπέκα ή φεύγεις...τώρα η απόφαση είναι δική σου...εγώ δε νομίζω να θες να χαλάσεις την οικογένειά σου όπως τα γράφεις...προσπάθησε να του μιλήσεις άλλη μια φορά και να θέσεις τους προβληματισμούς σου ξεκάθαρα.

Ναι θα του μιλήσω ξανά με ηρεμία.. θα δει και στην πορεία πως θα κυλήσει το θέμα όταν κι εγώ θα ξεκινήσω Δουλειά και οι οικογενειακές απαιτήσεις τα αυξηθούν με τον παιδικό σταθμό του παιδιού.. τη Δουλειά μ τα δρομολόγια μ καθώς η Δουλειά μ είναι στην πόλη διότι εδώ κοντά δεν κατάφερα να βρω κάτι και ανάλογα με το πως θα κυλήσει θα πράξω αναλόγως… προς το παρών υπομονή μέχρι να γυρίσω στη Δουλειά για να δω και τότε πως θα κυλάνε τα πράγματα.. νομίζω πως λόγω του ότι υπάρχει ενα μωράκι δεν πρέπει να κάνω σπασμωδικές κινήσεις και πρέπει να το παλέψω μέχρι εξαντλήσεως.. σε αντίθετη περίπτωση ξέρω ήδη τι θα είχα κάνει…

[Ria19722]

Επίσης μέχρι που σκέφτηκα να ρισκάρω και να του δωσω κι εγώ τελεσίγραφο πως η πάμε κάπου μόνοι μας η αλλιώς δεν μου δίνει άλλη επιλογή από το να φύγω μόνη.. απλά δεν ξέρω αν είναι ακόμα η ώρα να το κάνω και αν πρέπει να το κάνω γενικά η να του πω ότι θα φύγω μερικές μέρες στους δικούς μου για όσο χρειαστεί μέχρι να σκεφτεί τι πραγματικά θέλει να γίνει με τη ζωή μας μπας και ταρακουνηθεί όσο δεν θα μας έχει κοντά του… δεν ξέρω όμως