Εκτός ζωής εδώ και χρονια

[Panos_019]

Καλησπέρα.Εδω και καιρό πάσχω από καταθλιψη βαρια μορφής και υποφερω μιας και δεν έχω ζωη φίλους κοπέλα.Ολα ξεκίνησαν πριν 4 χρόνια που νοσησα από βαρβατη ψυχωση και κλείστηκα στον εαυτό μου και δεν είχα καμία επαφή με τον έξω κόσμο.Ολα μου φαινοντουσαν διαφορετικά και έβλεπα τον εαυτό μου να μην είναι πια ο ίδιος αλλά ένας φοβιτσιαρης που δεν τολμούσε τίποτα Μαλθακος και κλεισμένος στον ιντερνετικο κόσμο χάνοντας κάποια από τα καλύτερα χρόνια της ζωής του.Ολο αυτά συσσωρευτήκε πριν καιρό και ξέσπασε η καταθλιψη που με έχει τσακίσει θεωρώντας τον εαυτό μου σκουπίδι και ανάξιο να αντιμετωπίσει την ζωη.Ξερω θα μου πείτε κοινωνικοποιησου αλλά πως να κοινωνικοποιθω αφού δεν έχω ούτε έναν φίλο.Οι γονείς μου δεν με καταλαβαίνουν και εγώ νιώθω αναπηρος κοινωνικά μετά από όλα αυτά και με μηδενική αυτοπεποίθηση.Θα ήθελα τη γνώμη σας σχετικά με το πως να αντιμετωπίσω το θέμα μου μιας και κάθε μέρα βυθιζόμαι περισσότερο στην καταθλιψη.Ευχαριστω

[Ανεμονη]

Γεια σου Pano-019, τώρα σου φαίνεται μάλλον βουνό αλλά σκέψου μόνο ένα βήμα τη φορά, κάνε κάτι μικρό κάθε μέρα που δεν έκανες τη προηγούμενη μήπως και έτσι ανακαλύψεις κάτι που σε ευχαριστεί....Δε ξέρω πόσο χρονών είσαι αλλά θα βοηθούσε πολύ να εργαστείς κάπου, έστω και μερικής απασχόλησης, η χειρωνακτική εργασία κάπως σε κινητοποιεί και σου ανεβάζει λίγο την αυτοπεποίθηση, το κυριότερο όμως είναι να αρχίσεις συνεδρίες με κάποιον ειδικό στη περίπτωση που δεν κάνεις... Γυμναστική επίσης, περπάτημα ίσως, η κίνηση προσωπικά εμενα με βοηθούσε πολύ να βγω από το αδιέξοδο της σκέψης μου....

[Panos_019]

Η αλήθεια ειναι ότι εργάζομαι κάπου μόνο αυτό και σπιτι.Ο ψυχιατρος μου δεν με βοηθα και θα αλλάξω μάλλον νιωθω πως δεν έχει νόημα η ζωη μου έτσι και πρέπει να το βρω.Εχω περάσει πολύ δύσκολα όπως πολλοί άλλοι εδώ μέσα και νιώθω πως ο Θεός με παράτησε.

[Ανεμονη]

Μπράβο σου που δουλεύεις!!! δεν είναι αυτονόητο για όλους αυτό. Αφου πιστεύεις στο θεό γιατί δε δοκιμάζεις να φτιάξεις μια προσευχή δική σου που να ζητάς όλα αυτά που θες και ελπίζεις και λέγε την κάθε μέρα, συνήθως διαλέγουμε εμείς το δρόμο μας αφού το πιστέψουμε πρώτα...

[The Owl]

Μπορείς να έχεις ότι θες στη ζωή αρκεί να νιώσεις καλά. Πως θα νιώσεις καλά? Πιστεύοντας πως μπορείς να έχεις ότι θές στη ζωή.Πως θα έχεις ότι θες στη ζωή? Νιώθοντας καλά. Είναι κύκλος ε? Τον ονομάζω "θετικό κύκλο" .

Εσύ αρχίζεις λέγοντας και πιστεύοντας πως μπορείς να έχεις τις επιθυμίες σου.Πώς? χρησιμοποιόντας την υπερδύναμη που λέγεται ευτυχία.

[george1520]

Κάνεις και ψυχοθεραπεία;
Βγαίνεις από το σπίτι σου; Να πας κάπου μόνος; Μια βόλτα;

Μπορεις να αρχίσεις ένα χόμπι όπου εκεί θα συναναστρεφεσαι με άλλους και θα αρχίσεις σιγά σιγά να γνωρίζεις κόσμο. Δεν θα μπει κάποιος από το παράθυρο του σπιτιού σου και θα σου πει "έλα να γίνουμε φίλοι". Πρέπει λίγο να σηκωθείς από την θέση σου, να βγεις. Κάνε μικρα και σταθερά βήματα και θα δεις ότι δεν είναι τόσο δύσκολο όσο πιστεύεις.

Όσο για τους γονείς σου. Δυστυχώς αρκετοί γονείς δεν είναι σε θέση να δουν ότι το παιδί τους χρειάζεται στήριξη και κατανόηση. Είτε δεν ξέρουν τις έννοιες αυτές, είτε επειδή προτιμούν να έχουν κλειστά τα μάτια από το να δουν την πραγματικότητα.
Μην απογοητευεσαι και μη περιμένεις από τρίτους να σε βοηθήσουν. Εσύ και μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου.

[Niels]

Η αγωγή δεν βοηθάει; Ώστε να σου δώσει μια ώθηση να βγεις σιγά σιγά από το καβούκι σου. Η φιλία χτίζεται αργά οπότε πρώτα πρέπει να είσαι διαθέσιμος, ανοιχτός.

[asperger39]

κι εγω εχω παρομοια θεματα με μανα καταθλιπτικη που με θελει μονο για τον εαυτο της ζωη δε εχω ουτε φιλους ουτε ζωη δικη μου. ζω μονο να υπηρετω την μανα μου κι παλι ευχαριστημενη δε ειναι . εχω φτασει 40 ετων με φέρονται ολοι σα σεβασμια κυριούλα κι εγω νιωθω οτι στη ψυχη ειμαι 10 ετων. δε μαρεσει που μου μιλαν με σεβας κι τυπικα κι με κραταν σε τυπικα ορια .σε κατανοω απολυτα φιλαρακι τι ζεις . εγω εχω προσαρμοστεί κι ζω ετσι ακουω μουσικη καθομε στο νετ περνα η ωρα . καν οτι σε κανει χαρουμενο ψυχικα ακου μουσικη καν καποιο χομπι καν κατι που σαρεσει . φωτογραφια ζωγραφικη οτι διποτε που θα σε κανει να ηρεμεις κι να εις οκ . δε ξερω τι αλο να συμβουλεψω ειμ κι εγω ετσι σε μια κατασταση που κι εγω ζητω στιριξη . νασε καλα ειναι η σκεψη μου μαζι σου .

[Panos_019]

Η αγωγή δεν βοηθάει; Ώστε να σου δώσει μια ώθηση να βγεις σιγά σιγά από το καβούκι σου. Η φιλία χτίζεται αργά οπότε πρώτα πρέπει να είσαι διαθέσιμος, ανοιχτός.

Η αγωγή που λαμβάνω 10 χάπια για την ακρίβεια μιας και έχω σοβαρή καταθλιψη βοηθαει στο να μη σαλτάρω και κάνω καμιά τρελα.Αλλα πόσο θα με κρατάνε και αυτά μιας και κάθε μέρα παίρνω την κάτω βόλτα και φοβάμαι μην χτυπήσω την πόρτα του ψυχιατρειου αναγκαστικά και με κάνουν χειροτερα

[Niels]

Η αγωγή που λαμβάνω 10 χάπια για την ακρίβεια μιας και έχω σοβαρή καταθλιψη βοηθαει στο να μη σαλτάρω και κάνω καμιά τρελα.Αλλα πόσο θα με κρατάνε και αυτά μιας και κάθε μέρα παίρνω την κάτω βόλτα και φοβάμαι μην χτυπήσω την πόρτα του ψυχιατρειου αναγκαστικά και με κάνουν χειροτερα

Πολύ σκληρό αυτό που περιγράφεις. Όμως, προσπάθησε, όσο δύσκολο κι αν είναι, να μην σκέφτεσαι το πώς θα καταλήξει κάτι αλλά αποσπασματικά. Δηλαδή, βγες για ένα περίπατο χωρίς να σκέφτεσαι κάτι άλλο, το ότι είσαι μόνος, πού θα πας, για πόσο κλπ. Κάνε μια λίστα με πράγματα που σε ευχαριστούν και σπάσε σε βήματα /στάδια το καθετί και προχώρα με τους ρυθμούς σου. Οι συγκρίσεις με άλλους, συγκεκριμένους ή αόριστα δεν βοηθούν. Όχι μόνο γιατί είμαστε όλοι διαφορετικοί, δηλαδή ξεκινούμε από διαφορετική αφετηρία, αλλά επειδή στην ουσία κανείς δεν είναι έτσι όπως εξ αποστάσεως φαίνεται.