5 χρόνια μετά...

[wanderer010]

Δεν ξέρω αν με θυμάται κάποιος. Είχα γνωρίσει κάποιον που ήταν πολύ χειριστικός, με κατηγορούσε για όλα και για καιρό αναρωτιομουν αν πρόκειται για κάποιον Νάρκισσο. Δεν κατάφερνα να φύγω, ένιωθα και νιώθω κολλημένη.
Έχουν σταματήσει πλέον τα παιχνίδια που έπαιζε, οι εναλλαγές του ενός πράγματος μετά του άλλου, του τύπου, φύγε, κοίτα αφού φεύγεις σημαίνει ότι είχα δίκιο ποτέ δεν νοιαζοσουν κλπ, ξανά και ξανά και ξανά... Αυτά δεν τα κάνει πλέον. Μένει στις κατηγορίες πως δεν νοιάζομαι ποτέ και ούτε νοιάστηκα. Οι εναλλαγές όμως νοιαζοσουν - δεν νοιαζοσουν - νοιαζοσουν αλλά τα κατέστρεψες όλα, δεν υπάρχουν.

Μου είπε πριν λίγο καιρό πως θεωρεί ότι είναι κοινωνιοπαθής, και όντως αυτά που λέει ταιριάζουν. Είπε πως θέλει να χρησιμοποιήσει τους ανθρώπους, πως δεν τον ενδιαφέρουν τα συναισθήματα τους, μιας που ούτε πιστεύει πως έχουν συναισθήματα. Πώς οι γυναίκες είναι εκείνες που πρέπει να τιμωρηθούν πιο πολύ, επειδή περιμένουν από τους άλλους να τους τα έχουν έτοιμα. Πως χρησιμοποιεί τις γυναίκες μόνο για αυτό που είναι ανάμεσα στα πόδια τους. Και άλλα τέτοια.

Ειλικρινά μου δημιούργησε ναυτία όλο αυτό, και σίγουρα δεν τον συμπαθώ καθόλου όπως πρώτα, έχει σπάσει η εικόνα που είχα, αλλά και πάλι αδυνατώ να φύγω και να αποκοπώ.

Παρολες τις παραδοχές του για τον τρόπο σκέψης του, ποτέ δεν δέχεται ευθύνες για τίποτα, ποτέ δεν έχει παραδεχθεί πως ήταν χειριστικός με εμένα, λέει πως δεν με χειρίστηκε ποτέ, και πως για όλα φταίω εγώ και ο χαρακτήρας μου.

Πρόσφατα, μου είπε πως δεν ήθελε ποτέ να ακούσει τις απόψεις μου, γιατί τις θεωρούσε άχρηστες. Του είπα πως από τότε που μου το είπε αυτό, ένιωθα πολύ άσχημα, και κάπως ξέσπασα κι εγώ, και του εξήγησα πως δεν ξέσπασα από μόνη μου αλλά λόγω αυτού που είπε. Η απάντηση του; "Δεν με ενδιαφέρει τι λέω. Είναι στο χέρι σου πώς αντιδράς". Με κατηγόρησε και για αυτό, σαν εκείνος να μπορεί να λέει ότι θέλει αλλά εγώ ποτέ να μη μπορώ να αντιδράσω.

Η περισσότερο από φίλο έλξη δεν εκπληρώθηκε ποτέ, και τελευταία έμαθα ότι πήγαινε με άλλες γυναίκες, έβγαινε σε μπαρ, είχε dating apps κλπ, ενώ εγώ τόσο καιρό θεωρούσα πως ήταν μόνος του γιατί έτσι μου έλεγε. Οκ ας πάει με οποία θέλει, αλλά γιατί να με κοροϊδεύει ότι δεν έχει κανέναν και είναι μόνος;

5 χρόνια μετά, δεν ρωτάει ακόμη τίποτα για εμένα ή τη μέρα μου, δεν θέλει να μάθει τίποτα για εμένα και οποιαδήποτε προσπάθεια να πω κάτι για εμένα, καταλήγει σε φωνές ή να μου λέει να φύγω, γιατί "είμαι βάρος".

Είχα απειλές πως θα με σκοτώσει, αλλά το άλλαζε λέγοντας πως δεν αξίζω την ηρεμία.

Τις τελευταίες μέρες δεν μου μιλά πάλι παρά ελάχιστα, ούτε ξέρω γιατί. Με έχει κάνει σιγαση στα μηνύματα.

Δεν μπορώ να φύγω, και δεν καταλαβαίνω καν γιατί δεν μπορώ να αποκοπώ από αυτή τη συμπεριφορά, ενώ πραγματικά πλέον ούτε καν τον συμπαθώ.

Η ζωή μου έχει αλλάξει, βγαίνω έξω, περπατάω, δεν κάθομαι στο κρεβάτι, πάω σουπερμάρκετ, κλπ. Αλλά αυτή η φυλακή του δεσίματος, εκεί... Νιώθω παγιδευμένη. Και ούτε μπορώ να καταλάβω το γιατί. Αλήθεια, μου κόβεται η ανάσα αν στείλει μήνυμα κάποια στιγμή, δεν είναι κάτι που χαίρομαι πια.

Θα ήθελα ένα συγνώμη. Την αλήθεια. Τον λόγο που μου συμπεριφέρθηκε έτσι... Πιο πολύ το συγνώμη. Θα ήθελα να παραδεχτεί πως ναι, με χειρίστηκε σε τρελό βαθμό. Θα ήθελα να μου πει γιατί δεν με είδε ως άνθρωπο ποτέ, παρά μόνο τις πρώτες μέρες. Θα ήθελα να υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο 5 χρόνια με λέει άχρηστη και ανίκανη, πέρα από ότι είμαι στην πραγματικότητα άχρηστη και ανίκανη.

Πριν λίγες μέρες μου είπε πως δεν έχω κανέναν. Και έχει δίκιο. Έχει δίκιο... Θα μπορούσε να πει, έχασες εμένα, αλλά όχι, το είπε καθολικά, πως εγώ δεν έχω απολύτως κανένα.

Θέλω να τον στείλω από εκεί που ήρθε, αλήθεια θέλω. Αλλά οι τρομερές ενοχές πως θα κάνει κακό στον εαυτό του.. η αίσθηση υποχρέωσης που νιώθω γιατί πάντα μου λέει ότι μόνο εγώ έπαιρνα από εκείνον, ενώ ξέρω πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, νιώθω πως ισχύει, γιατί νιώθω μια άχρηστη που δεν προσφέρει τίποτα, και ας ήταν όλη η σχέση μας ένας κύκλος με καθημερινό επίκεντρο τον ίδιο. Ο φόβος πως κάτι θα πάθει. Η πίστη πως δεν αξίζω τίποτα και θα μείνω μόνη. Πώς κανένας δεν με θεωρεί άξια ούτε να μου μιλήσει 5 λεπτά, να μου στείλει ένα μήνυμα ή να διαβάσει ένα δικό μου. Οι συζητήσεις πως κανένας δεν θα με θέλει και όλοι θα με αφήσουν γιατί δεν είμαι καν άνθρωπος.

Οι παλιές φωνές του παρελθόντος που έλεγε ότι αν φύγω, αυτό σημαίνει ότι ποτέ δεν νοιάστηκα και πως θα το αποδείξω, και ας ήταν ο μόνος που με εγκατέλειπε τόσα χρόνια. Έχουν όλα χτιστεί έτσι ώστε να μοιάζουν με αλυσίδα που με δένει.

Νιώθω πως δεν έχω τίποτα, πως δεν θα μπορέσει κανένας να με αγαπήσει ποτέ. Πως δεν με αγαπά και κανείς γιατί είμαι άχρηστη και δεν είμαι κάτι θετικό για κανέναν. Νιώθω πως δεν με θέλει απολύτως κανείς και ούτε θα με θέλει. Νιώθω σκουπίδι.

Έχω χάσει πράγματα από τη ζωή μου για αυτόν τον άνθρωπο, που πραγματικά δεν μπορώ να πάρω ποτέ πίσω. Πολλή απελπισία... Σαν να έχουν τελειώσει όλα για 'μενα.

[george1520]

Δεν ξέρω αν με θυμάται κάποιος. Είχα γνωρίσει κάποιον που ήταν πολύ χειριστικός, με κατηγορούσε για όλα και για καιρό αναρωτιομουν αν πρόκειται για κάποιον Νάρκισσο. Δεν κατάφερνα να φύγω, ένιωθα και νιώθω κολλημένη.
Έχουν σταματήσει πλέον τα παιχνίδια που έπαιζε, οι εναλλαγές του ενός πράγματος μετά του άλλου, του τύπου, φύγε, κοίτα αφού φεύγεις σημαίνει ότι είχα δίκιο ποτέ δεν νοιαζοσουν κλπ, ξανά και ξανά και ξανά... Αυτά δεν τα κάνει πλέον. Μένει στις κατηγορίες πως δεν νοιάζομαι ποτέ και ούτε νοιάστηκα. Οι εναλλαγές όμως νοιαζοσουν - δεν νοιαζοσουν - νοιαζοσουν αλλά τα κατέστρεψες όλα, δεν υπάρχουν.

Μου είπε πριν λίγο καιρό πως θεωρεί ότι είναι κοινωνιοπαθής, και όντως αυτά που λέει ταιριάζουν. Είπε πως θέλει να χρησιμοποιήσει τους ανθρώπους, πως δεν τον ενδιαφέρουν τα συναισθήματα τους, μιας που ούτε πιστεύει πως έχουν συναισθήματα. Πώς οι γυναίκες είναι εκείνες που πρέπει να τιμωρηθούν πιο πολύ, επειδή περιμένουν από τους άλλους να τους τα έχουν έτοιμα. Πως χρησιμοποιεί τις γυναίκες μόνο για αυτό που είναι ανάμεσα στα πόδια τους. Και άλλα τέτοια.

Ειλικρινά μου δημιούργησε ναυτία όλο αυτό, και σίγουρα δεν τον συμπαθώ καθόλου όπως πρώτα, έχει σπάσει η εικόνα που είχα, αλλά και πάλι αδυνατώ να φύγω και να αποκοπώ.

Παρολες τις παραδοχές του για τον τρόπο σκέψης του, ποτέ δεν δέχεται ευθύνες για τίποτα, ποτέ δεν έχει παραδεχθεί πως ήταν χειριστικός με εμένα, λέει πως δεν με χειρίστηκε ποτέ, και πως για όλα φταίω εγώ και ο χαρακτήρας μου.

Πρόσφατα, μου είπε πως δεν ήθελε ποτέ να ακούσει τις απόψεις μου, γιατί τις θεωρούσε άχρηστες. Του είπα πως από τότε που μου το είπε αυτό, ένιωθα πολύ άσχημα, και κάπως ξέσπασα κι εγώ, και του εξήγησα πως δεν ξέσπασα από μόνη μου αλλά λόγω αυτού που είπε. Η απάντηση του; "Δεν με ενδιαφέρει τι λέω. Είναι στο χέρι σου πώς αντιδράς". Με κατηγόρησε και για αυτό, σαν εκείνος να μπορεί να λέει ότι θέλει αλλά εγώ ποτέ να μη μπορώ να αντιδράσω.

Η περισσότερο από φίλο έλξη δεν εκπληρώθηκε ποτέ, και τελευταία έμαθα ότι πήγαινε με άλλες γυναίκες, έβγαινε σε μπαρ, είχε dating apps κλπ, ενώ εγώ τόσο καιρό θεωρούσα πως ήταν μόνος του γιατί έτσι μου έλεγε. Οκ ας πάει με οποία θέλει, αλλά γιατί να με κοροϊδεύει ότι δεν έχει κανέναν και είναι μόνος;

5 χρόνια μετά, δεν ρωτάει ακόμη τίποτα για εμένα ή τη μέρα μου, δεν θέλει να μάθει τίποτα για εμένα και οποιαδήποτε προσπάθεια να πω κάτι για εμένα, καταλήγει σε φωνές ή να μου λέει να φύγω, γιατί "είμαι βάρος".

Είχα απειλές πως θα με σκοτώσει, αλλά το άλλαζε λέγοντας πως δεν αξίζω την ηρεμία.

Τις τελευταίες μέρες δεν μου μιλά πάλι παρά ελάχιστα, ούτε ξέρω γιατί. Με έχει κάνει σιγαση στα μηνύματα.

Δεν μπορώ να φύγω, και δεν καταλαβαίνω καν γιατί δεν μπορώ να αποκοπώ από αυτή τη συμπεριφορά, ενώ πραγματικά πλέον ούτε καν τον συμπαθώ.

Η ζωή μου έχει αλλάξει, βγαίνω έξω, περπατάω, δεν κάθομαι στο κρεβάτι, πάω σουπερμάρκετ, κλπ. Αλλά αυτή η φυλακή του δεσίματος, εκεί... Νιώθω παγιδευμένη. Και ούτε μπορώ να καταλάβω το γιατί. Αλήθεια, μου κόβεται η ανάσα αν στείλει μήνυμα κάποια στιγμή, δεν είναι κάτι που χαίρομαι πια.

Θα ήθελα ένα συγνώμη. Την αλήθεια. Τον λόγο που μου συμπεριφέρθηκε έτσι... Πιο πολύ το συγνώμη. Θα ήθελα να παραδεχτεί πως ναι, με χειρίστηκε σε τρελό βαθμό. Θα ήθελα να μου πει γιατί δεν με είδε ως άνθρωπο ποτέ, παρά μόνο τις πρώτες μέρες. Θα ήθελα να υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο 5 χρόνια με λέει άχρηστη και ανίκανη, πέρα από ότι είμαι στην πραγματικότητα άχρηστη και ανίκανη.

Πριν λίγες μέρες μου είπε πως δεν έχω κανέναν. Και έχει δίκιο. Έχει δίκιο... Θα μπορούσε να πει, έχασες εμένα, αλλά όχι, το είπε καθολικά, πως εγώ δεν έχω απολύτως κανένα.

Έχετε συναντηθεί με αυτόν τον άνθρωπο;

Αυτό το μοτίβο σχέσης μήπως το είχες και με κάποιο μέλος της οικογένειας σου; Να μη σου συμπεριφέρεται καλά αλλά εσύ εκεί να επιμένεις και να περιμένεις μια επιβεβαίωση; Κάτι για να νιώσεις ότι είσαι σημαντική;

[wanderer010]

Ναι και είχα αυτό το μοτίβο νομίζω με τη μαμά μου και με τις φίλες μου. Βασικά με όλες μου τις σχέσεις.

Αλλά αυτήν την απελπισία να μη μπορώ να ξεκοψω, όχι σε τέτοιο βαθμό. Υπήρχε και με τους άλλους πάντα, αλλά όχι σε βαθμό να νιώθω πως τέλειωσε η ζωή αν φύγει. Με τον συγκεκριμένο, λιποθυμούσα όταν τσακωνομασταν ή έλεγε πως θα κόψει την επαφή.

[nikos2]

ισως καταλαβαινεις οτι εχεις αναγκη ψυχοθεραπειας. ανθρωποι σαν εσενα που κολλανε με τετοιους παλαβιασμενους εχουν και αυτοι πολυ σοβαρα προβληματα.
ξεκινα με καποιον ειδικο γιατι θα καταστρεψεις ολη την ζωη σου

[george1520]

Ναι και είχα αυτό το μοτίβο νομίζω με τη μαμά μου και με τις φίλες μου. Βασικά με όλες μου τις σχέσεις.

Αλλά αυτήν την απελπισία να μη μπορώ να ξεκοψω, όχι σε τέτοιο βαθμό. Υπήρχε και με τους άλλους πάντα, αλλά όχι σε βαθμό να νιώθω πως τέλειωσε η ζωή αν φύγει. Με τον συγκεκριμένο, λιποθυμούσα όταν τσακωνομασταν ή έλεγε πως θα κόψει την επαφή.

Φαντάζομαι πως όχι δεν έχετε συναντηθεί.

Συμφωνώ με τον Νίκο ότι η ψυχοθεραπεία ίσως βοηθήσει, αν θες όντως να κόψεις.
Πάντως το να τον μπλοκάρεις από παντού δεν είναι και τόσο δύσκολο. Πες θα τον μπλοκάρω πχ για δέκα μέρες, μετά όταν περάσουν οι μέρες ξανά πες θα τον αφήσω ακόμη δεκα μέρες. Θα δεις ότι με τον καιρό πως η ζωή σου είναι πολύ καλύτερη χωρίς αυτόν και θα έρθει η μέρα που δεν θα τον σκεφτείς καν.
Στο χέρι σου ειναι ολα

[psycous]

αφου ξερεις το ποιον του συντροφου σου και δεν εχει συναισθηματα δεν πρεπει να σκεφτεις οτι πρεπει να ξεκοψεις μην φερεις αλλους απογονους σας αυτον και περναμε οι υπολοιποι σαν κοινωνια δυσκολα.ειμαι υπερ ψυχωτικοι και ψυχοπαθεις να μην αναπαραγονται και ας εχω και γω ψυχωση.και τα δυο κληρονομικα ειναι κυριως οποτε κανε την χαρη και σε σενα και σε μας να ξεκοψεις και να μην αφησεις απογονους με εναν τετοιο ανθρωπο

[psycous]

Psychopathy is an extreme form of antisocial behavior, with about 1% prevalence in the general population, and 10–30% among incarcerated criminal offenders. Although the heritability of severe antisocial behavior is up to 50%, the genetic background is unclear.
https://www.nature.com/articles/s41380-019-0488-z
ναι η ψυχοπαθεια ειναι κληρονομικη σε οσους αμφισβητησουν τα λεγομενα μου περι κληρονομικοτητας μαλιστα ειναι μεχρι 50% κληρονομικοτητα απλα ειναι αγνωστα τα γονιδια και το γενετικο προφιλ οπως λεει το αρθρο

[psycous]

να το πω πιο σωστα με αλλο αρθρο ειναι 50% κληρονομικο 50% περιβαλλον αλληλεπιδρουν και τα δυο και εμφανιζεται η ψυχοπαθεια σε εναν ευπαθη για ψυχοπαθεια ατομο το ιδιο και με την σχιζοφρενεια εχεις την προδιαθεση και το περιβαλλον ειτε καποιο ναρκωτικο το πυροδοτησει ειτε στρες ειτε τραυματα το πυροδοτουν και αυτο σε εναν ευπαθη για ψυχωση ατομο.
Is psychopathy really genetic?
The estimated heritability of severe antisocial behavior disorder is about 50%.[ref]

While psychopathy has a genetic component, your genes don’t predestine you to become a psychopath.

Psychopathy is about half genetic and half other factors.

To clarify: Most of what researchers call ‘heritability’ is the genetic variants or mutations you inherit. However, heritability also includes epigenetics and in utero changes due to exposures before birth.

If heritability is half of psychopathy, what is the rest?

Childhood abuse, early stressors, parental controlling behaviors, and problems with managing impulsivity are intertwined with genetics. Researchers find that all of these can increase the risk in a susceptible individual.[ref]

Environmental factors, such as exposure to cigarette smoke toxins in utero or heavy metal exposure, may also combine with genetic susceptibility.
https://www.geneticlifehacks.com/psy...born-not-made/

[Remedy]

ποιου συντροφου της, λες;
δεν διαβασες τπτ;
δεν συναντιουνται καν με τον τυπο.
για μηνυματα και συζητησεις μιλαει.
κοπελα μου δεν εξρω ποσο πιο ξεκαθαρα να στο πω.
εχεις αμεση αναγκη απο στηριξη ψυχοθεραπευτη.
οχι επειδη ταλαιπωρεισαι απο εναν τυπο που εχετε τοξικες συζητησεις.
αλλα για ΟΛΑ.
για το πως βλεπεις τονε αυτο σου, πως δεχεσαι να σου φερονται, πως νοιωθεις και γιατι.
ΓΙΑ ΟΛΑ.

[Player]

Δεν ξέρω αν με θυμάται κάποιος. Είχα γνωρίσει κάποιον που ήταν πολύ χειριστικός, με κατηγορούσε για όλα και για καιρό αναρωτιομουν αν πρόκειται για κάποιον Νάρκισσο. Δεν κατάφερνα να φύγω, ένιωθα και νιώθω κολλημένη.
Έχουν σταματήσει πλέον τα παιχνίδια που έπαιζε, οι εναλλαγές του ενός πράγματος μετά του άλλου, του τύπου, φύγε, κοίτα αφού φεύγεις σημαίνει ότι είχα δίκιο ποτέ δεν νοιαζοσουν κλπ, ξανά και ξανά και ξανά... Αυτά δεν τα κάνει πλέον. Μένει στις κατηγορίες πως δεν νοιάζομαι ποτέ και ούτε νοιάστηκα. Οι εναλλαγές όμως νοιαζοσουν - δεν νοιαζοσουν - νοιαζοσουν αλλά τα κατέστρεψες όλα, δεν υπάρχουν.

Μου είπε πριν λίγο καιρό πως θεωρεί ότι είναι κοινωνιοπαθής, και όντως αυτά που λέει ταιριάζουν. Είπε πως θέλει να χρησιμοποιήσει τους ανθρώπους, πως δεν τον ενδιαφέρουν τα συναισθήματα τους, μιας που ούτε πιστεύει πως έχουν συναισθήματα. Πώς οι γυναίκες είναι εκείνες που πρέπει να τιμωρηθούν πιο πολύ, επειδή περιμένουν από τους άλλους να τους τα έχουν έτοιμα. Πως χρησιμοποιεί τις γυναίκες μόνο για αυτό που είναι ανάμεσα στα πόδια τους. Και άλλα τέτοια.

Ειλικρινά μου δημιούργησε ναυτία όλο αυτό, και σίγουρα δεν τον συμπαθώ καθόλου όπως πρώτα, έχει σπάσει η εικόνα που είχα, αλλά και πάλι αδυνατώ να φύγω και να αποκοπώ.

Παρολες τις παραδοχές του για τον τρόπο σκέψης του, ποτέ δεν δέχεται ευθύνες για τίποτα, ποτέ δεν έχει παραδεχθεί πως ήταν χειριστικός με εμένα, λέει πως δεν με χειρίστηκε ποτέ, και πως για όλα φταίω εγώ και ο χαρακτήρας μου.

Πρόσφατα, μου είπε πως δεν ήθελε ποτέ να ακούσει τις απόψεις μου, γιατί τις θεωρούσε άχρηστες. Του είπα πως από τότε που μου το είπε αυτό, ένιωθα πολύ άσχημα, και κάπως ξέσπασα κι εγώ, και του εξήγησα πως δεν ξέσπασα από μόνη μου αλλά λόγω αυτού που είπε. Η απάντηση του; "Δεν με ενδιαφέρει τι λέω. Είναι στο χέρι σου πώς αντιδράς". Με κατηγόρησε και για αυτό, σαν εκείνος να μπορεί να λέει ότι θέλει αλλά εγώ ποτέ να μη μπορώ να αντιδράσω.

Η περισσότερο από φίλο έλξη δεν εκπληρώθηκε ποτέ, και τελευταία έμαθα ότι πήγαινε με άλλες γυναίκες, έβγαινε σε μπαρ, είχε dating apps κλπ, ενώ εγώ τόσο καιρό θεωρούσα πως ήταν μόνος του γιατί έτσι μου έλεγε. Οκ ας πάει με οποία θέλει, αλλά γιατί να με κοροϊδεύει ότι δεν έχει κανέναν και είναι μόνος;

5 χρόνια μετά, δεν ρωτάει ακόμη τίποτα για εμένα ή τη μέρα μου, δεν θέλει να μάθει τίποτα για εμένα και οποιαδήποτε προσπάθεια να πω κάτι για εμένα, καταλήγει σε φωνές ή να μου λέει να φύγω, γιατί "είμαι βάρος".

Είχα απειλές πως θα με σκοτώσει, αλλά το άλλαζε λέγοντας πως δεν αξίζω την ηρεμία.

Τις τελευταίες μέρες δεν μου μιλά πάλι παρά ελάχιστα, ούτε ξέρω γιατί. Με έχει κάνει σιγαση στα μηνύματα.

Δεν μπορώ να φύγω, και δεν καταλαβαίνω καν γιατί δεν μπορώ να αποκοπώ από αυτή τη συμπεριφορά, ενώ πραγματικά πλέον ούτε καν τον συμπαθώ.

Η ζωή μου έχει αλλάξει, βγαίνω έξω, περπατάω, δεν κάθομαι στο κρεβάτι, πάω σουπερμάρκετ, κλπ. Αλλά αυτή η φυλακή του δεσίματος, εκεί... Νιώθω παγιδευμένη. Και ούτε μπορώ να καταλάβω το γιατί. Αλήθεια, μου κόβεται η ανάσα αν στείλει μήνυμα κάποια στιγμή, δεν είναι κάτι που χαίρομαι πια.

Θα ήθελα ένα συγνώμη. Την αλήθεια. Τον λόγο που μου συμπεριφέρθηκε έτσι... Πιο πολύ το συγνώμη. Θα ήθελα να παραδεχτεί πως ναι, με χειρίστηκε σε τρελό βαθμό. Θα ήθελα να μου πει γιατί δεν με είδε ως άνθρωπο ποτέ, παρά μόνο τις πρώτες μέρες. Θα ήθελα να υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο 5 χρόνια με λέει άχρηστη και ανίκανη, πέρα από ότι είμαι στην πραγματικότητα άχρηστη και ανίκανη.

Πριν λίγες μέρες μου είπε πως δεν έχω κανέναν. Και έχει δίκιο. Έχει δίκιο... Θα μπορούσε να πει, έχασες εμένα, αλλά όχι, το είπε καθολικά, πως εγώ δεν έχω απολύτως κανένα.

Θέλω να τον στείλω από εκεί που ήρθε, αλήθεια θέλω. Αλλά οι τρομερές ενοχές πως θα κάνει κακό στον εαυτό του.. η αίσθηση υποχρέωσης που νιώθω γιατί πάντα μου λέει ότι μόνο εγώ έπαιρνα από εκείνον, ενώ ξέρω πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, νιώθω πως ισχύει, γιατί νιώθω μια άχρηστη που δεν προσφέρει τίποτα, και ας ήταν όλη η σχέση μας ένας κύκλος με καθημερινό επίκεντρο τον ίδιο. Ο φόβος πως κάτι θα πάθει. Η πίστη πως δεν αξίζω τίποτα και θα μείνω μόνη. Πώς κανένας δεν με θεωρεί άξια ούτε να μου μιλήσει 5 λεπτά, να μου στείλει ένα μήνυμα ή να διαβάσει ένα δικό μου. Οι συζητήσεις πως κανένας δεν θα με θέλει και όλοι θα με αφήσουν γιατί δεν είμαι καν άνθρωπος.

Οι παλιές φωνές του παρελθόντος που έλεγε ότι αν φύγω, αυτό σημαίνει ότι ποτέ δεν νοιάστηκα και πως θα το αποδείξω, και ας ήταν ο μόνος που με εγκατέλειπε τόσα χρόνια. Έχουν όλα χτιστεί έτσι ώστε να μοιάζουν με αλυσίδα που με δένει.

Νιώθω πως δεν έχω τίποτα, πως δεν θα μπορέσει κανένας να με αγαπήσει ποτέ. Πως δεν με αγαπά και κανείς γιατί είμαι άχρηστη και δεν είμαι κάτι θετικό για κανέναν. Νιώθω πως δεν με θέλει απολύτως κανείς και ούτε θα με θέλει. Νιώθω σκουπίδι.

Έχω χάσει πράγματα από τη ζωή μου για αυτόν τον άνθρωπο, που πραγματικά δεν μπορώ να πάρω ποτέ πίσω. Πολλή απελπισία... Σαν να έχουν τελειώσει όλα για 'μενα.

Μην του ξαναμιλήσεις και πήγαινε σε έναν ψυχολόγο να σε βοηθήσει.

[asperger39]

μακρια απ ναρκισσουςςςςςςςςςςςςςςςς

[wanderer010]

Δεν έχω δυνατότητα για ψυχολόγο. Τώρα δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια δημόσια δομή και αν αξίζει; Μια γνωστή είχε πάρει τηλέφωνο να κλείσει ραντεβού σε δημόσια δομή, ήταν Δεκέμβριος, το πρώτο διαθέσιμο ήταν Μάιο. Σαν κοροϊδία ακούγεται.

Μόνο σε νοσοκομείο έχω πρόσβαση, έχω πάει σε ψυχίατρο νοσοκομείου, έχω αναζητήσει τη βοήθεια στην οποία έχω πρόσβαση, αλλά δε με άκουσε ούτε 5 λεπτά και μου έγραψε αντικαταθλιπτικά. Τα οποία με έκαναν ένα ζόμπι χωρίς ενέργεια, είχα δυσκολία στις κινήσεις και ήταν δύσκολο ακόμη και να σηκωθώ. +Υπνηλία και κούραση μονίμως. +Ότι για να κλείσεις ραντεβού εκεί πρέπει να περιμένεις το ελάχιστο ένα μήνα, οπότε ξεμενα και από το φάρμακο... + επηρέασε άλλα προβλήματα υγείας προς το χειρότερο και είχα άλλα προβλήματα μετά.

Η αλήθεια είναι πως μια απάθεια μου την είχαν φέρει, δεν με ένοιαζε τίποτα, και μου άρεσε λίγο να μπορώ να έχω απάθεια προς εκείνον. Αλλά αυτό ταυτόχρονα βαλτωνε την ζωή μου σε όλους τους άλλους τομείς. Ίσως τα ξαναδοκιμάσω.

[george1520]

Είναι πέντε χρόνια αυτή η κατάσταση σκέφτεσαι τους λίγους μήνες που θα περιμένεις το ραντεβού σου;
Αν δεν ήταν καλός αυτός που πήγες στο νοσοκομείο, ξανά προσπάθησε. Αν θες να βοηθηθείς υπάρχει τρόπος.
Και από την άλλη. Τι σου προσφέρει αυτός; Δεν θες μια κανονική σχέση, να περνάς όμορφα;

[elis]

Αν εισαι αυτη που νομιζω σε λατρευω ματακια μου αλλα δεν δειχνεισ να ξερεισ τι συμβαινει κατι σαν πολεμοσ κ πηγαινα να σε σωσω αν μπορουσα μη βαζεισ σαλτσεσ πανω στην ιστορια σασ λατρευω αλλα αναρωτησου που πηγαν ολοι πεθανανε η πηγαν στα χωρια τουσ κ θα καταλαβεισ θα σου πω κ την αληθεια εισαι Ι2 κι εγω γιωτα 2 ειμαι κι αναρωτιεμαι αν εισαι κορη μου εγγονη μου η ο ερωτασ τησ ζωησ μου μου ειπαν οτι εισαι κορη τησ ρενιασ η ρενια ειναι κορη μου αρα ειμαι 60 χρονων πεσ με τρελλο αυτα σκεφτομαι

[elis]

Αν εχω τη ρενια κορη ειμαι πενηντα με εξηντα δευτερον τα γιωτα ειναι σωματικεσ καταστασεισ στο στρατο γιωτα ενα γιωτα δυο κανει σκοπια γιωτα 3 εχει ψυχολογικο σωματικο γιωτα 4 αοπλοσ κ γιωτα πεντε δεν πασ ετσι ξερω εγω τα γραμματα