Δυσκολία στη διαχείριση τοξικής οικογένειας

[petaloudaki]

Γεια σας! Είναι η πρώτη μου δημοσίευση στο φόρουμ αν και το διαβάζω αρκετά χρόνια. Θα σας πω την ιστορία μου συνοπτικά και θα ήθελα να μου πείτε τη δική σας άποψη. Προέρχομαι από μια επαρχιακή περιοχή στη Θεσσαλία όπου οι γονείς μου ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τη γεωργία και δεν έχουν τελειώσει ούτε καν το γυμνάσιο. Εκεί που ζούσαμε (πλέον έχω μετακομίσει σε μεγάλη πόλη) ήταν κλειστή κοινωνία, επικριτική, κυριαρχούσαν τα κουτσομπολιά, η κακία και γενικά ενδιέφερε πολύ την οικογένειά μου τι θα πει ο κόσμος για το οτιδήποτε κάνουμε. Είναι άνθρωποι οι οποίοι η μαμά μου μεν έχει ένα θέμα υγείας το οποίο την κάνει πάρα πολύ ανασφαλή με συνέπεια να μην έχει το θάρρος να κοινωνικοποιείται πχ πάει στο γιατρό με παρέα επειδή φοβάται ότι δε θα καταλάβει τη διάγνωση και τις οδηγίες που θα τις δώσει ο γιατρός καθώς δεν ακούει καλά. Ο μεν μπαμπάς μου είναι ένας άνθρωπος που προέρχεται από ένα τοξικό οικογενειακό περιβάλλον όπου ο παππούς μου χτυπουσε τη γιαγιά μου καθώς και τον ίδιο, γεμάτο καταπίεση καθώς "ανάγκασε" τον μπαμπά μου να ακολουθήσει το επάγγελμα που έκανε ο ίδιος ενώ αυτός ήθελε να ακολουθήσει κάτι διαφορετικό. Τα οικονομικά μας δεν ήταν ποτέ καλά στο σπίτι. Ενώ ο μπαμπάς μου έβγαζε χρήματα, δε τα διαχειριζόταν σωστά με συνέπεια να τα φέρνουμε βόλτσα ίσα ίσα και ακόμα και να χρωστάμε χρήματα. Χαρτζιλικι δε πήραμε από αυτόν αλλά από τους παππούδες, καθώς ο ίδιος δεν είχε για εμάς αλλά μια χαρά είχε για να πάει να πίνει στα καφενεία και να καπνίζει σα φουγάρο. Α ναι δε σας το είπα πιο πάνω, ο μπαμπάς μου πάσχει από αλκοολισμό. Τα νεύρα του δεν είναι καλά γενικά, πολλές φορές όταν θυμώνει πετάει πράγματα κάτω ή ακόμα και μας "φοβίζει" ότι θα κάνει κακό στον εαυτό του. Πάντα ήθελε εγώ και ο αδελφός μου να σπουδάσουμε να προοδεύσουμε και γενικά να κάνουμε πράγματα τα οποία θα τον κάνουν περήφανο και θα έχει να καμαρώνει για αυτά στη κοινωνία όταν τον ρωτάει κάποιος για εμάς. Και εγώ και ο αδελφός μου γράψαμε πολύ υψηλά στις πανελλαδικές και περάσαμε σε μεγάλη πόλη της ελλαδας, εγώ συγκεκριμένα πέρασα σε μια σχολή νομικής η οποία άρεσε στο μπαμπά σαν άκουσμα και σε μένα γιατί εκείνο το διάστημα είχα ψωνιστεί. Και ο αδελφός μου έπειτα από χρόνια πέρασε στο μαθηματικό το οποίο ο μπαμπάς σνονπαρε επειδή έλεγε πως δεν έχει επαγγελματική αποκατάσταση αλλά παρόλα αυτά ο αδελφός μου επέμενε γιατι ήταν το όνειρο του. Τα χρόνια περνούσαν εγώ με τον αδελφό μου στις σπουδές περάσαμε πολύ δύσκολα οικονομικά, και είχαμε ως μηνιαίο μπάτζετ να χαλάσουμε για εμάς 100 € ανά μήνα. Ενώ το ενοίκιο ήταν πληρωμένο από τους παππούδες. Ανά τα χρόνια πολλές φορές με έπιανε ανά καιρούς κρίση πανικού καθώς δε μπορούσα να διαχειριστώ όλα αυτά τα βάρη. Είχα ένα δύσκολο οικογενειακό υπόβαθρο στο οποίο κατάφερα να ξεφύγω (τσακωμοί συνέχεια στο σπίτι και φωνές, ο μπαμπάς μου επέλεξε σε ποιο σχολείο θα πάμε και είχε ως αποτέλεσμα να αποκόψω από τις φίλες μου και μετά να μείνω χωρίς φίλες) και το μαρτύριο μου συνεχιζόταν και σε όλη τη διάρκεια των σπουδών καθώς είχα το βάρος τη σχολής, δεν ήξερα πως θα τα βγάλω πέρα οικονομικά για να φάω να πληρώσω λογαριασμούς κλπ συν ότι είχα έλεγχο πάνω από το κεφάλι μου τι κάνω και που πάω. Με τη σχολή δε τα πήγαινα καλά ... Είμαι 8ο έτος και χρωστάω 30 μαθήματα.. ενώ η σχολή ήταν 4 ετης με 50 μαθήματα συνολικά. Ανά καιρούς δέχθηκα πιέσεις για το πότε θα πάρω εγώ πτυχίο.. αν δε μου αρέσει να κάνω κάτι άλλο κλπ κλπ. Τα οποία βαρέθηκα να ακούσω. Πριν από περίπου 3 χρόνια βρήκα δικιά μου δουλεια με αποτέλεσμα να πληρώνω μόνη μου τα ενοίκια μου και τα έξοδα μου και να μην έχω ανάγκη τους γονείς μου, καθώς είναι και ανθρώποι που θα χτυπήσουν αν σε βοήθησαν καπως. Και βρήκα και έναν άνθρωπο ο οποίος με σέβεται με καταλαβαίνει και δε μειώνει όπως αυτοί. Με αποδέχεται όπως είμαι. Αυτοί από τότε άρχισαν να λένε ότι εγώ άλλαξα, φερομουν αλλιώς παλιά (προφανώς έκανα ότι Μ έλεγαν ενώ τώρα σηκώνω ανάστημα) και γενικά κάθε φορά σχεδόν που θα δουν το σύντροφό Μ θα πούνε αν δε ταιριάζουμε να το διαλύσουμε κλπ κλπ και δεν είναι κακο .. ακόμα μου είπε να πάω για δουλειά πίσω εκεί στην επαρχία ενώ εγώ ήδη έχω σχέση εδώ και δε θέλω να χωρίσω.. τι να κάνω ; καφέ φορά με φτάνουν στο αμήν ...

Συγνώμη για το σεντονι.

[Remedy]

Γεια σας! Είναι η πρώτη μου δημοσίευση στο φόρουμ αν και το διαβάζω αρκετά χρόνια. Θα σας πω την ιστορία μου συνοπτικά και θα ήθελα να μου πείτε τη δική σας άποψη. Προέρχομαι από μια επαρχιακή περιοχή στη Θεσσαλία όπου οι γονείς μου ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τη γεωργία και δεν έχουν τελειώσει ούτε καν το γυμνάσιο. Εκεί που ζούσαμε (πλέον έχω μετακομίσει σε μεγάλη πόλη) ήταν κλειστή κοινωνία, επικριτική, κυριαρχούσαν τα κουτσομπολιά, η κακία και γενικά ενδιέφερε πολύ την οικογένειά μου τι θα πει ο κόσμος για το οτιδήποτε κάνουμε. Είναι άνθρωποι οι οποίοι η μαμά μου μεν έχει ένα θέμα υγείας το οποίο την κάνει πάρα πολύ ανασφαλή με συνέπεια να μην έχει το θάρρος να κοινωνικοποιείται πχ πάει στο γιατρό με παρέα επειδή φοβάται ότι δε θα καταλάβει τη διάγνωση και τις οδηγίες που θα τις δώσει ο γιατρός καθώς δεν ακούει καλά. Ο μεν μπαμπάς μου είναι ένας άνθρωπος που προέρχεται από ένα τοξικό οικογενειακό περιβάλλον όπου ο παππούς μου χτυπουσε τη γιαγιά μου καθώς και τον ίδιο, γεμάτο καταπίεση καθώς "ανάγκασε" τον μπαμπά μου να ακολουθήσει το επάγγελμα που έκανε ο ίδιος ενώ αυτός ήθελε να ακολουθήσει κάτι διαφορετικό. Τα οικονομικά μας δεν ήταν ποτέ καλά στο σπίτι. Ενώ ο μπαμπάς μου έβγαζε χρήματα, δε τα διαχειριζόταν σωστά με συνέπεια να τα φέρνουμε βόλτσα ίσα ίσα και ακόμα και να χρωστάμε χρήματα. Χαρτζιλικι δε πήραμε από αυτόν αλλά από τους παππούδες, καθώς ο ίδιος δεν είχε για εμάς αλλά μια χαρά είχε για να πάει να πίνει στα καφενεία και να καπνίζει σα φουγάρο. Α ναι δε σας το είπα πιο πάνω, ο μπαμπάς μου πάσχει από αλκοολισμό. Τα νεύρα του δεν είναι καλά γενικά, πολλές φορές όταν θυμώνει πετάει πράγματα κάτω ή ακόμα και μας "φοβίζει" ότι θα κάνει κακό στον εαυτό του. Πάντα ήθελε εγώ και ο αδελφός μου να σπουδάσουμε να προοδεύσουμε και γενικά να κάνουμε πράγματα τα οποία θα τον κάνουν περήφανο και θα έχει να καμαρώνει για αυτά στη κοινωνία όταν τον ρωτάει κάποιος για εμάς. Και εγώ και ο αδελφός μου γράψαμε πολύ υψηλά στις πανελλαδικές και περάσαμε σε μεγάλη πόλη της ελλαδας, εγώ συγκεκριμένα πέρασα σε μια σχολή νομικής η οποία άρεσε στο μπαμπά σαν άκουσμα και σε μένα γιατί εκείνο το διάστημα είχα ψωνιστεί. Και ο αδελφός μου έπειτα από χρόνια πέρασε στο μαθηματικό το οποίο ο μπαμπάς σνονπαρε επειδή έλεγε πως δεν έχει επαγγελματική αποκατάσταση αλλά παρόλα αυτά ο αδελφός μου επέμενε γιατι ήταν το όνειρο του. Τα χρόνια περνούσαν εγώ με τον αδελφό μου στις σπουδές περάσαμε πολύ δύσκολα οικονομικά, και είχαμε ως μηνιαίο μπάτζετ να χαλάσουμε για εμάς 100 € ανά μήνα. Ενώ το ενοίκιο ήταν πληρωμένο από τους παππούδες. Ανά τα χρόνια πολλές φορές με έπιανε ανά καιρούς κρίση πανικού καθώς δε μπορούσα να διαχειριστώ όλα αυτά τα βάρη. Είχα ένα δύσκολο οικογενειακό υπόβαθρο στο οποίο κατάφερα να ξεφύγω (τσακωμοί συνέχεια στο σπίτι και φωνές, ο μπαμπάς μου επέλεξε σε ποιο σχολείο θα πάμε και είχε ως αποτέλεσμα να αποκόψω από τις φίλες μου και μετά να μείνω χωρίς φίλες) και το μαρτύριο μου συνεχιζόταν και σε όλη τη διάρκεια των σπουδών καθώς είχα το βάρος τη σχολής, δεν ήξερα πως θα τα βγάλω πέρα οικονομικά για να φάω να πληρώσω λογαριασμούς κλπ συν ότι είχα έλεγχο πάνω από το κεφάλι μου τι κάνω και που πάω. Με τη σχολή δε τα πήγαινα καλά ... Είμαι 8ο έτος και χρωστάω 30 μαθήματα.. ενώ η σχολή ήταν 4 ετης με 50 μαθήματα συνολικά. Ανά καιρούς δέχθηκα πιέσεις για το πότε θα πάρω εγώ πτυχίο.. αν δε μου αρέσει να κάνω κάτι άλλο κλπ κλπ. Τα οποία βαρέθηκα να ακούσω. Πριν από περίπου 3 χρόνια βρήκα δικιά μου δουλεια με αποτέλεσμα να πληρώνω μόνη μου τα ενοίκια μου και τα έξοδα μου και να μην έχω ανάγκη τους γονείς μου, καθώς είναι και ανθρώποι που θα χτυπήσουν αν σε βοήθησαν καπως. Και βρήκα και έναν άνθρωπο ο οποίος με σέβεται με καταλαβαίνει και δε μειώνει όπως αυτοί. Με αποδέχεται όπως είμαι. Αυτοί από τότε άρχισαν να λένε ότι εγώ άλλαξα, φερομουν αλλιώς παλιά (προφανώς έκανα ότι Μ έλεγαν ενώ τώρα σηκώνω ανάστημα) και γενικά κάθε φορά σχεδόν που θα δουν το σύντροφό Μ θα πούνε αν δε ταιριάζουμε να το διαλύσουμε κλπ κλπ και δεν είναι κακο .. ακόμα μου είπε να πάω για δουλειά πίσω εκεί στην επαρχία ενώ εγώ ήδη έχω σχέση εδώ και δε θέλω να χωρίσω.. τι να κάνω ; καφέ φορά με φτάνουν στο αμήν ...

Συγνώμη για το σεντονι.

τι εννοεις "τι να κανεις";
ενηλικη εισαι, εχεις δικη σου δουλεια και δικα σου λεφτα. ο,τι θελεις εσυ να κανεις.
σαν τι να κανεις;
αλλα σαν ενηλικη, να παρεις και αποφαση αν και πως θα τελειωσεις την σχολη σου.
αν δεν την τελειωσεις, μηπως να εκπαιδευοσουν σε κατι αλλο, παραλληλα με την δουλεια; σε ενδιαφερει κατι αλλο; τι δουλεια κανεις τωρα;

[petaloudaki]

Σκέφτομαι σοβαρά να την παρατήσω και να πάω σε ένα ΙΕΚ να ασχοληθώ με επιστήμες υγείας. Τώρα δουλεύω σε ένα φούρνο, ο οποίος έχει κυλιόμενα ωράρια όμως ψάχνω για κάτι άλλο το οποίο θα έχει σταθερό πρωινό ωράριο. Με έχει κουράσει η μίρλα του, με έχει κουράσει να μου υποδεικνύει τι να κάνω στη ζωή μου. Με έχει κουράσει να μαθαίνω ότι λέει πράγματα από πίσω μου. Ακόμα και τώρα που δουλεύω σε φούρνο μου λέει πως δεν είναι αυτό για μένα, και να βρω κάτι να μου ταιριάζει ...

[Remedy]

Σκέφτομαι σοβαρά να την παρατήσω και να πάω σε ένα ΙΕΚ να ασχοληθώ με επιστήμες υγείας. Τώρα δουλεύω σε ένα φούρνο, ο οποίος έχει κυλιόμενα ωράρια όμως ψάχνω για κάτι άλλο το οποίο θα έχει σταθερό πρωινό ωράριο. Με έχει κουράσει η μίρλα του, με έχει κουράσει να μου υποδεικνύει τι να κάνω στη ζωή μου. Με έχει κουράσει να μαθαίνω ότι λέει πράγματα από πίσω μου. Ακόμα και τώρα που δουλεύω σε φούρνο μου λέει πως δεν είναι αυτό για μένα, και να βρω κάτι να μου ταιριάζει ...

αυτο να κανεις , τοτε. αλλα αφου δεν συμφωνουν οι γονεις και δεν θελουν να σε στηριξουν, πρεπει να εχεις υποψη να εχεις παντα δουλεια και να κανεις ΥΠΟΜΟΝΗ, οσο δεν εχεις καποια καλη εξειδικευση.
ετσι ειναι οι δουλειες χαμηλων προσοντων. ειναι λαχειο το να σου φερονται σωστα...
προσπαθησε να εξιδικευθεις σε κατι, σαν αυτο που λες..

[george1520]

Εσύ θα βάλεις τα όρια ομως.. Είναι σαν και ψάχνεις την αποδοχή, σαν και θες να ακούσεις από τον πατέρα σου το μπράβο που ποτέ δεν πήρες. Είναι σαν και θες να σου δώσει το οκ για να προχωρήσεις. Το οποίο δεν το χρειάζεσαι αφού είσαι ενήλικας. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι ζουν με τοξικους γονείς και δεν καταφέρνουν να προχωρήσουν και εσύ που έχεις κάνει τόσα βήματα νιώθεις πως δεν έχεις κάνει κανένα. Θες να σταματήσεις τη σχολή σου επειδή θες κάτι άλλο ή επειδή θεωρείς ότι εκεί απογοήτευσες τον πατέρα σου άρα να δοκιμάσεις κάτι άλλο μπας και πάρεις το μπράβο; Σκέψου σαν ενήλικας και όχι σαν παιδί. Λογικό να θες την αποδοχή, να θες να ακούσεις ότι είναι δίπλα σου, να θες το μπράβο. Αλλά αν ο άνθρωπος δεν ξέρει τι είναι αυτά, πως θα έρθει να σου τα προσφέρει;
Είχες δύσκολη παιδική ηλικία και γενικα πολλά θέματα που σε τρώνε. Καλό είναι να βρεις ένα ψυχολόγο, να μιλήσεις, να ξεσπάσει ς για να μπορεσεις να προχωρήσεις χωρίς να έχεις ανάγκη την επιβεβαίωση του πατέρα σου.

[petaloudaki]

Δεν είναι ότι θέλω απαραίτητα το μπράβο. Απλά δε θέλω αλλά εμπόδια σε ότι πάω να ξεκινήσω επειδή είναι διαφορετικά από ότι είχε αυτός ως προσδοκία να κάνω. Θέλω να αλλάξω σχολή γιατι με έχει κουράσει και γιατί θέλω να κάνω κάτι άλλο που ίσως μου ταιριάζει περισσότερο για να ενισχυθεί η αυτοεκτίμηση μου. Έχω μιλήσει σε ψυχολόγο, απλά στη παρούσα φάση είμαι δύσκολα οικονομικά γιατί πρόσφατα έμεινα με το σύντροφό μου και δε μπορώ να συνεχίσω ακόμα... Ξέρεις όμως κάτι; Όσο και να μίλησα και να τα έβγαλα από μέσα μου, και να τα χωνεψα κλπ ναι μεν τα διαχειρίζομαι κάπως αλλά και πάλι είναι μέρες που δεν είμαι καθόλου λειτουργική εκτός από δουλειά θέλω απλα να πέσω για ύπνο.. και δυσκολεύομαι πολύ και στις κοινωνικές σχέσεις , δε μπορώ να εμπιστευτώ εύκολα κάποιον, δε μπορώ να κάνω εύκολα φίλους .. σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου! Τι εννοείς άλλοι που έχουν τοξικούς γονείς δεν έχουν προχωρήσει; Σε τι επίπεδο αναφέρεσαι;

[george1520]

Δεν είναι ότι θέλω απαραίτητα το μπράβο. Απλά δε θέλω αλλά εμπόδια σε ότι πάω να ξεκινήσω επειδή είναι διαφορετικά από ότι είχε αυτός ως προσδοκία να κάνω. Θέλω να αλλάξω σχολή γιατι με έχει κουράσει και γιατί θέλω να κάνω κάτι άλλο που ίσως μου ταιριάζει περισσότερο για να ενισχυθεί η αυτοεκτίμηση μου. Έχω μιλήσει σε ψυχολόγο, απλά στη παρούσα φάση είμαι δύσκολα οικονομικά γιατί πρόσφατα έμεινα με το σύντροφό μου και δε μπορώ να συνεχίσω ακόμα... Ξέρεις όμως κάτι; Όσο και να μίλησα και να τα έβγαλα από μέσα μου, και να τα χωνεψα κλπ ναι μεν τα διαχειρίζομαι κάπως αλλά και πάλι είναι μέρες που δεν είμαι καθόλου λειτουργική εκτός από δουλειά θέλω απλα να πέσω για ύπνο.. και δυσκολεύομαι πολύ και στις κοινωνικές σχέσεις , δε μπορώ να εμπιστευτώ εύκολα κάποιον, δε μπορώ να κάνω εύκολα φίλους .. σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου! Τι εννοείς άλλοι που έχουν τοξικούς γονείς δεν έχουν προχωρήσει; Σε τι επίπεδο αναφέρεσαι;

Τι εμπόδια όμως εννοείς; Πρακτικά? Ή εννοείς ότι μια κουβέντα του μπορεί να σε τσακίσει;
Υπάρχουν άτομα που μεγαλώνουν με τοξικους γονείς, ξέρουν ότι είναι τοξικοι και μένουν μαζί τους, δεν κάνουν πράγματα, δεν προχωρανε στη ζωή τους. Νιώθουν δεμένοι εκεί.
Εσύ πηγες για σπουδές. Ναι έμεινες κάποια μαθήματα, αλλά κανείς τη προσπάθεια σου. Βρήκες μια δουλειά, ένα σύντροφο. Κάνεις βήματα.

Μεγάλωσα και εγώ με τοξικους γονείς. Διαφορετικοί από τους δικούς σου αλλά ταυτόχρονα ίδιοι. Είναι δύσκολο να αποβάλεις μια δύσκολη παιδική ηλικία, είναι δύσκολο να μην επηρεαζεσαι από τα σχόλια τους. Εγώ πάντα έλεγα Αν η ίδια μου η μάνα δεν με αποδέχεται, δεν είναι περήφανη για μένα πως να πιστέψω ότι ο τάδε φίλος, η τάδε κοπέλα, ο τάδε συνάδελφος με αποδέχεται; Πως να τον-την εμπιστευτώ; Πολλές φορές επέλεγα (κάποιες φορές ακόμη το κάνω) την μοναξιά μου παρά να συναναστρεφομαι με άλλους. Αλλά ο ψυχολόγος θα σε βοηθήσει να δεις τον εαυτό σου με τα δικά σου μάτια και όχι με τα μάτια των γονιών σου. Θα σε αγαπήσεις. Δεν θα σε επηρεάζει τόσο η γνώμη τους. Θα αποδεχθείς πως αυτοί είναι και θα σταματήσεις να έχεις προσδοκίες ότι θα αλλάξουν. Δεν θα αλλάξουν. Δεν μπορούν. Δεν πήραν αγάπη (τουλάχιστον ο πατέρας σου, αφού για αυτόν είπες περισσότερα πράγματα), πως θα έρθει να δώσει αγάπη; Και εσύ πως θα είσαι σίγουρη ότι η φίλη, ο φίλος, η σχέση σου όντως σε αγαπάνε αν δεν έχεις πάρει αγάπη; Η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθήσει και εδώ. Θα μάθεις πως ναι υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να αγαπούν και θα μάθεις να αναγνωρίζεις την αγάπη και ας μην ξέρεις τι είναι.

Όσο για τις σπουδές. Να κάνεις αυτό που νιώθεις. Εγώ σου έκανα τις ερωτήσεις για να σκεφτείς πιο καθαρά.

[petaloudaki]

Εννοώ ότι κάθε αρνητικό του σχόλιο το υπεραναλυω στο μυαλό μου... Με ρίχνει ψυχολογικά.. και το σκέφτομαι συνέχεια αν και τώρα τελευταία προσπαθώ να το κρατάω για τον εαυτό μου και να μη το εξωτερικευω στο αγόρι μου και στα λίγα άτομα που έχω κοντά μου γιατί τους κουράζω ..ξέρεις κάτι; Είναι κάποιες φορές που νιώθω δυνατή και κάνω πράγματα για μένα αλλά άλλες μέρες πέφτω παρά πολύ άσχημα, δεν έχω όρεξη να κάνω βασικά πράγματα.. σκέφτηκα ακόμα μαζί με τον ψυχολόγο που θα ξεκινήσω να πάω σε ψυχίατρο να μου χορηγήσει χάπια μήπως τότε είμαι περισσότερο ενεργητική .. αυτό που λες ότι προτιμούσες να νιώθεις μοναξιά παρά να συναναστρέφεσαι με άλλους το καταλαβαίνω τόσο πολύ ... Οι γονείς μου είναι της άποψης ότι σαν την οικογένειά δεν έχει και κανείς δε θα με αγαπήσει σαν αυτούς, ακόμα και για τον σύντροφό μου λένε ότι μπορεί να αλλάξει και να μην το θεωρώ τόσο καλό όπως και να κρατάω μια επιφύλαξη ... Τα λόγια σου ήταν βάλσαμο . Σε ευχαριστώ για κάθε λέξη του κειμένου που μου έγραψες.

[george1520]

Εννοώ ότι κάθε αρνητικό του σχόλιο το υπεραναλυω στο μυαλό μου... Με ρίχνει ψυχολογικά.. και το σκέφτομαι συνέχεια αν και τώρα τελευταία προσπαθώ να το κρατάω για τον εαυτό μου και να μη το εξωτερικευω στο αγόρι μου και στα λίγα άτομα που έχω κοντά μου γιατί τους κουράζω ..ξέρεις κάτι; Είναι κάποιες φορές που νιώθω δυνατή και κάνω πράγματα για μένα αλλά άλλες μέρες πέφτω παρά πολύ άσχημα, δεν έχω όρεξη να κάνω βασικά πράγματα.. σκέφτηκα ακόμα μαζί με τον ψυχολόγο που θα ξεκινήσω να πάω σε ψυχίατρο να μου χορηγήσει χάπια μήπως τότε είμαι περισσότερο ενεργητική .. αυτό που λες ότι προτιμούσες να νιώθεις μοναξιά παρά να συναναστρέφεσαι με άλλους το καταλαβαίνω τόσο πολύ ... Οι γονείς μου είναι της άποψης ότι σαν την οικογένειά δεν έχει και κανείς δε θα με αγαπήσει σαν αυτούς, ακόμα και για τον σύντροφό μου λένε ότι μπορεί να αλλάξει και να μην το θεωρώ τόσο καλό όπως και να κρατάω μια επιφύλαξη ... Τα λόγια σου ήταν βάλσαμο . Σε ευχαριστώ για κάθε λέξη του κειμένου που μου έγραψες.

Πήγαινε πρώτα σε ένα ψυχολόγο και αν αυτός πιστεύει ότι χρειάζεσαι και χάπια θα σε στείλει και σε ψυχίατρο. Ίσως ο συνδυασμός (χάπια - ψυχοθεραπεία) να κάνει καλύτερη δουλειά.
Είναι λογικό να πέφτεις ψυχολογικά όταν ακούς αρνητικό σχόλιο. Πατέρας σου είναι. Είναι σαν και τρέχεις σε έναν άνισο αγώνα όπου είσαι εσύ και οι προσπάθειες σου και αντίπαλος ο ανικανοποιητος πατέρας σου.
Πρέπει όμως να καταλάβεις πως την ζωή σου εσύ την ορίζεις. Πως έχεις δικαίωμα να κάνεις λάθη, να πέσεις, να σηκωθείς, να μείνεις 50-100 μαθήματα, να μείνεις μόνη να σκεφτείς, να κλάψεις να θυμώσεις. Δεν έχεις δικαίωμα (για τη ψυχική σου υγεία) να μην σηκωθείς, να μην προσπαθήσεις για το καλύτερο. Οι γονείς μας ξέρουν κάποια πράγματα, αυτά που τους έμαθαν. Δεν σημαίνει ότι είναι και τα σωστά. Αυτά έμαθαν αυτά δίνουν. Εσύ τώρα θα πρέπει να κοιτάξεις πως θα γνωρίσεις τον εαυτό σου καλύτερα, τα καλά του χαρακτήρα σου. Να δεις τη ζωή σου και τον εαυτό σου με τα μάτια σου. Οι γονείς έχουν μια δική τους ματιά. Δεν σημαίνει πως είναι η σωστή. Την σωστή θα την ψάξεις και θα την βρεις. Μέχρι να γίνει αυτό, θα ξαναπέσεις. Θα σηκωθείς. Θα ξαναπέσεις.. Αλλά κάποια στιγμή θα είσαι στο στάδιο που απλά θα λυγίζεις λίγο χωρίς να πέσεις. Φτάνει να το θες

[asperger39]

ΣΕ ΝΙΩΘΩ ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΤΙ ΠΕΡΝΑς ΟΣΟΙ ΖΟΥΝ ΜΕ ΤΕΤΟΙΕς ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕς ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟς ΚΙ ΠΑΡΤΑΚΙΣΜΟς ΠΕΦΤΕΙ . ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΠΑΝΤΑ ΧΑΝΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕς ΤΗς ΖΩΗς ΤΟΥς ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΥΠΟΜΕΝΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΖΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΜΕ ΓΑΛΙΝΗ ΕΧΟΝΤΑς ΚΟΝΤΑ ΤΟΥς ΕΠΙΤΕΛΟΥς ΟΚ ΑΤΟΜΑ ΚΑΘΑΡΑ ΜΗ ΤΟΞΗΚΑ ΣΤΗ ΨΗΧΗ . ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΟς ΒΡΙΣΚΕΙς ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΙ ΒΡΙΣΚΕΙς ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΣΟΥ ΑΞΙΑ ΣΑ ΑΤΟΜΟ . ΑΛΛΟΙ ΜΕΝΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΟΝΟΙ ΓΙΑΤI Η ΖΩΗ ΔΕ ΤΟΥς ΕΧΕΙ ΔΩΡΑ ΤΟΥς ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΕΙ ΚΙ ΖΟΥΝ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥς.

[elis]

Κανε τι ειναι να κανεισ κ θα γινεισ κι εσυ τοξικη

[Margarita 77]

Δεν θα μπεις στο τρυπακι να ασχοληθείτε με αυτά που λένε...τελείωσε την σχολή σου...είναι ένα πτυχίο με μέλλον και στο λέω με πολύ αγάπη διότι έξω το θέμα εργασίας είναι δραματικό...σου φέρονται σα σκουπίδι... επέλεξε τον σύντροφό που εσύ θέλεις και συνέχισε τη ζωή σου
... εγώ από τοξικούς ανθρώπους επιδει έχω στο περιβάλλον μου έφτασα σε σημείο να πάρω αγωγή ενώ εκείνοι που έχουν πρόβλημα νομίζουν ότι είναι μια χαρά...τραγικό πως συμπεριφέρονται μερικοί...

[kerasi]

Και πολλα εχεις πετύχει με αυτο το περιβάλλον πεταλουδάκι! Απο χρήματα προσφέρει κατι ο φάδερ?

[petaloudaki]

Και πολλα εχεις πετύχει με αυτο το περιβάλλον πεταλουδάκι! Απο χρήματα προσφέρει κατι ο φάδερ?

Από χρήματα δε μου δίνει κάτι καθώς μου είχε ξεκαθαρίσει από πιο παλιά ότι δε θα ταίζει εμένα και το σύντροφό μου και να πάμε να δουλέψουμε μόνοι μας. Ναι μου το είπε με τόσο σκληρό τρόπο. Συμφωνώ ότι πρέπει να μάθω να είμαι ανεξάρτητη, απλά με αυτό ένιωσα ότι δε μπορώ να βασιστώ ποτέ πάνω του. Βοηθάει με το να μας στέλνει κρέατα και τέτοια όταν έρχεται να μας επισκεφτεί ή όταν πάω εγώ στο πατρικό μου. Μάλιστα έγινε και ένα περιστατικό μόλις άρχισα να συγκατοικώ με τον σύντροφό μου, οι γονείς του μας πήραν τα ηλεκτρικά ως δώρο και οι γονείς μου έκαναν τον Αλέκο όταν μιλούσα για το σπίτι. Μετά από καιρό εγώ δεν άντεξα και έκανα παράπονα στη μαμά μου κυρίως επειδή δε μας πήρε κάτι ή δε βοήθησε όπως θα έπρεπε να κάνει ως γονείς μέχρι όσο μπορεί φυσικά. Σημειωτέον έκανα το παράπονο καθώς ενώ παραπονιόταν πως δεν έχει λεφτά, πάει και πίνει κάθε μέρα καφέδες έξω κλπ κερνάει κόσμο στο καφενείο και πήρε μηχανακι αξίας 2000€. Φυσικά όταν έκανα παράπονα δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι θα τα δίνει με δόσεις κλπ και ότι αν είχε λεφτά θα βοηθούσε. Ενώ σε άλλη φάση της ζωής του όπως είπα και παραπάνω μ είχε ούτως η άλλως ξεκαθαρίσει ότι δε πρόκειται να βοηθήσει οικονομικά και ότι δε θα πληρώνει αυτός για τα εγγόνια του γιατί λέει την εξής φράση " δε θα δουλεύω εγώ ο χαζός για να τρώνε οι άλλοι". Κάθε φορά που πάω εκεί σχεδόν μαλώνω μαζί του γιατί δε μπορώ να τον αντέξω και κάθε φορά ρίχνει σε εμένα το φταίξιμο και αναφερθεί πως δε καταλαβαίνει γιατί έχω τέτοια συμπεριφορά απέναντι του γιατί ως παιδιά μας φέρθηκε καλά και δε μας μάλωσε κλπ... Πώς να βγάλω άκρη με τέτοιο άνθρωπο; Αλλά λέει αλλά κάνει αλλά εννοεί που λένε ..

[elis]

Πρεπει να καταλαβεισ οτι θελει πολλα λεφτα να παρεισ πτυχιο μετα πρεπει να συνεχισει να πληρωνει αφου βρεισ δουλεια γτ θα παιρνεισ 500 ευρω μετα πρεπει να συνεχισει να πληρωνει για τα εγγονια κ γυρω στα 45 που θα εχεισ γερασει θα τρεχετε σε γιατρουσ δε συμφερει αυτο το πραγμα οικονομικα δε σου βαζω αμα δεν εχει καποιοσ δουλεια τοτε χειροτερευει το πραγμα αυτοσ με ενα μεροκαματο πωσ θα τα βγαλει αυτα τα λεφτα ειναι γυρω στισ 500 χιλιαδεσ ολα αυτα για 1 ατομο να παντρευτει