Μετάνιωσα λίγο πριν την μετακόμιση

[StarLighter]

Καλησπέρα σε όλους, μόλις έκανα εγγραφή στην παρέα σας και θα ήθελα την γνώμη σας, ολα τα σχόλια ευπρόσδεκτα. Είμαι κοπέλα 27 χρονών και έχω σχέση 6 χρόνια με το αγόρι μου απο το πανεπιστήμιο (και αυτός ειναι 27). Σε όλη την διάρκεια της σχέσης μας πάντα έλεγε οτι θέλει να παντρευτούμε, να ζήσουμε μαζί, να κάνουμε οικογένεια και γενικά ηταν πάντα πολυ σίγουρος για όλα αυτά σε αντίθεση με εμενα που επειδή οι γονείς μου έχουν χωρίσει ήμουν πάντα πολυ πιο διστακτική στα επόμενα βήματα, κυριως γιατι ήθελα να είμαι σιγουρη και να μην κάνω τα λάθη των γονιών μου.

Στο θέμα μας... Οι γονείς μου όλα αυτά τα χρόνια μάζεψαν κάποια λεφτά με αρκετές δυσκολίες και τα έδωσαν για να μου αγοράσουν ένα σπίτι. Τα χρήματα αυτά δεν ήταν πολλά και για αυτό καταφέραμε να πάρουμε ένα σπίτι λίγο πιο έξω απο την πολή αλλά και πάλι πολυ κοντά σε όλα (περίπου 20 λεπτά απο την πολή). Γενικά ούτε εγώ ούτε το αγόρι μου ειμαστε άτομα που τους αρέσει η φασαρία της πολής και όσο διαλέγαμε το σπιτι φάνηκε να μην παρουσιάζει κάποιον προβληματισμό σχετικά με αυτό. Τελικά αγοράσαμε το σπιτι και ξεκινήσαμε να το φτιάχνουμε με την προοπτικη φυσικά να πάμε να μείνουμε εκει μαζι με το αγόρι μου. Απο εκείνη την στιγμή ομως όλα άλλαξαν στην συμπεριφορά του. Αρχισε να παρουσιάζει προβλήματα για τα παντα απο πιο "σοβαρα" όπως η απόσταση εώς αστεία πραγματα που τα παρούσιαζε ως τραγικά π.χ, "πως θα βαζει πλυντηριο", "πως θα περασουμε τα καλωδια του ιντερνετ" κ.λπ. Ανέφερε επίσης πως οκ παντα ηθελε να μεινουμε μαζι αλλά δεν είχε καταλάβει πως αυτό θα γινόταν τόσο γρήγορα αλλα θα έρθει να μέινει μαζι μου όπως και να έχει. Ομως αυτην την δήλωση δεν την έλεγε με αγαπη και κατανοηση, το έλεγε σαν να φαίνεται οτι οκ μου κάνει χάρη. Εδω να σημειώσω οτι το αγόρι μου δεν έχει μείνει ποτε μόνο του και στο σπιτι γενικά μένει με τους γονεις του και δεν εχει χρειαστεί ποτε ουτε να κάνει κάποια δουλειά αλλα ουτε να συνεισφέρει οικονομικά. Επιπλέον, δεν εχει κάποιο οικονομικό πρόβλημα και έχει και παραπάνω χρήματα στον λογαριασμό του απο οτι εγώ και μια για τα δεδομένα της εποχής μας καλοπληρωμένη και σταθερή δουλειά. Εγώ δουλέυω επίσης και παίρνω λίγοτερα λεφτά και νοικιάζω μόνη μου εδώ και 2 χρόνια.

Το πρόβλημα είναι οτι όλα αυτά τα προβληματα και το άγχος που μου προκαλεί η συμπεριφορά του με έχουν κάνει να έχω τρομοκρατηθεί στην ίδεα οτι θα μέινω μαζι με ένα τέτοιο χαρακτήρα και το εχω μετανιώσει. Θέλω να πάω να μείνω μονη μου εκεί και δεν θέλω να έρθει πλέον ειδικά υπο αυτές τις συνθηκες. Ωστόσο έχει δώσει περίπου 1000Ε για πράγματα μέσα στο σπίτι και δεν ξέρω πως να πω κάτι τέτοιο.

Ποια ειναι η αποψη σας; Είμαι ανοιχτη να ακούσω αν κάπου έχω αδικο η έχω κάνει λάθος!

Ευχαριστώ ειλικρινά όποιον αφιερώσει λίγο χρόνο να διαβάσει την ιστορία μου! :)

[WildHoney]

Μετάνιωσε αυτός και μετά μετάνιωσες κι εσύ; Πολλοί μετανοημένοι για μια σχέση.

[elis]

Τι δουλεια κανει ο πατερασ του γτ εχει τη μυτη ψηλα αν δεν ειναι βιομηχανοσ ο πατερασ του δεν δικαιουται να εχει μυτη εσυ εισαι ενοχικη πρεπει να το δουλεψεισ

[tziovani]

aloha !!! γραφεις ---->>>Το πρόβλημα είναι οτι όλα αυτά τα προβληματα και το άγχος που μου προκαλεί η συμπεριφορά του με έχουν κάνει να έχω τρομοκρατηθεί στην ίδεα οτι θα μέινω μαζι με ένα τέτοιο χαρακτήρα και το εχω μετανιώσει.
δλδ 6 χρονια σχεσης δεν ειχες δει τπτ ? η σχεση σας εχει τελειωσει , απλα το ιντερνετ και το πληντυριο ειναι καποιες δικαιολογιες που βαζεται στην σκεψη σας, να καλυψετε τα κενα σας ....

[StarLighter]

Σας ευχαριστώ όλους πολύ για τις απαντήσεις σας!

Ο πατέρας του δεν κάνει κάποια δουλειά με υψηλές απολαβές, για την ακρίβεια γενικά η οικογένεια τους τα βγάζει δύσκολα αλλά παρόλαυτα δεν ζήτησαν ποτέ από τον ίδιο χρήματα.

Προφανώς και σε αυτά τα έξι χρόνια είχα δει κάποια σημάδια. Γενικά είναι αγχωτικός χαρακτήρας και καθόλου δυναμικός αλλά δεν είχε χρειαστεί ποτέ να κάνουμε κάτι από κοινού σε τέτοιο επίπεδο οπότε δεν μπορούσα να καταλάβω το εύρος αυτής της συμπεριφοράς. Μέχρι τώρα μέχρι να σταθεροποιήθουμε κάπως με δουλειές σπουδές κλπ κάναμε μόνο όνειρα για το μέλλον αλλά τίποτα στο πρακτικό επίπεδο...

Βλέπω ότι όλοι λέτε πως έχει φτάσει το τέλος της σχέσης αλλά εγώ δεν είμαι σίγουρη για αυτό. Πώς μπορώ να ξέρω ότι έφτασε το τέλος;

[tziovani]

[QUOTE=StarLighter;1230401]Σας ευχαριστώ όλους πολύ για τις απαντήσεις σας!

Ο πατέρας του δεν κάνει κάποια δουλειά με υψηλές απολαβές, για την ακρίβεια γενικά η οικογένεια τους τα βγάζει δύσκολα αλλά παρόλαυτα δεν ζήτησαν ποτέ από τον ίδιο χρήματα.

Προφανώς και σε αυτά τα έξι χρόνια είχα δει κάποια σημάδια. Γενικά είναι αγχωτικός χαρακτήρας και καθόλου δυναμικός αλλά δεν είχε χρειαστεί ποτέ να κάνουμε κάτι από κοινού σε τέτοιο επίπεδο οπότε δεν μπορούσα να καταλάβω το εύρος αυτής της συμπεριφοράς. Μέχρι τώρα μέχρι να σταθεροποιήθουμε κάπως με δουλειές σπουδές κλπ κάναμε μόνο όνειρα για το μέλλον αλλά τίποτα στο πρακτικό επίπεδο...

Βλέπω ότι όλοι λέτε πως έχει φτάσει το τέλος της σχέσης αλλά εγώ δεν είμαι σίγουρη για αυτό. Πώς μπορώ να ξέρω ότι έφτασε το τέλος;[


θα σου απαντησω γιατι η σχεση εχει τελειωσει . βασικα η σχεση σας εχει κανει τον κυκλο της . γνωριστηκατε σε μικρη ηλικια , μεσα στην νεανικοτητα , σπουδες , κλπ ..οταν εφτασε η ωρα της ενηλικιωσης , δλδ μενουμε σπιτι μας και οχι με μαμαδες κλπ ξεκιναει η πραγματικη ζωη . προφανως ο συντροφος σου ειναι τυπου μαμακιας που λεμε στην αργκο , ενω εσυ πιο δυναμικη και πιο δραστηρια . αν θελεις να συνεχισεις μια σχεση που ηδη οπως γραφεις εχεις μετανιωσει για την μετακομιση κλπ , αυτο ειναι δικο σου θεμα . εμεις γραφουμε την γνωμη μας , δεν δινουμε ντιρεκτιβες . αντικειμενικα οπως νιωθει ο καθενας και την τον κανει ευτυχισμενο σε μια σχεση ......παντως στις υγιεις σχεσεις θαυμαζουμε τον ανθρωπο που εχουμε διπλα μας , δεν νιωθουμε κατι αρνητικο , και τα αρνητικα του τα μετατρεπουμε σε θετικα ....επισης οτι μας ενοχλει το συζηταμε . υπαρχουν εκατομμυρια σχεσεις αυτη την στιγμη στον πλανητη , δεν ξερω ποσες ομως ειναι οι ιδανικες και το απολυτο ματς (ταιριασμα).....
υγ. αν εισαι εσυ ευτυχσιμενη , στον υπολοιπο κοσμο δεν πεφτει λογος ...εισαι ?

[george1520]

Σας ευχαριστώ όλους πολύ για τις απαντήσεις σας!

Ο πατέρας του δεν κάνει κάποια δουλειά με υψηλές απολαβές, για την ακρίβεια γενικά η οικογένεια τους τα βγάζει δύσκολα αλλά παρόλαυτα δεν ζήτησαν ποτέ από τον ίδιο χρήματα.

Προφανώς και σε αυτά τα έξι χρόνια είχα δει κάποια σημάδια. Γενικά είναι αγχωτικός χαρακτήρας και καθόλου δυναμικός αλλά δεν είχε χρειαστεί ποτέ να κάνουμε κάτι από κοινού σε τέτοιο επίπεδο οπότε δεν μπορούσα να καταλάβω το εύρος αυτής της συμπεριφοράς. Μέχρι τώρα μέχρι να σταθεροποιήθουμε κάπως με δουλειές σπουδές κλπ κάναμε μόνο όνειρα για το μέλλον αλλά τίποτα στο πρακτικό επίπεδο...

Βλέπω ότι όλοι λέτε πως έχει φτάσει το τέλος της σχέσης αλλά εγώ δεν είμαι σίγουρη για αυτό. Πώς μπορώ να ξέρω ότι έφτασε το τέλος;

Μπορείς απλά να κάνεις συζήτηση μαζί του. Να του αναφέρεις τους προβληματισμούς σου, το τι δε σου άρεσε στη συμπεριφορά του. Θα του δώσεις την ευκαιρία να σου πει τι σκέφτεται και γενικά να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα μεταξύ σας.
Εκτός και αν αυτό έχει ήδη γίνει.

[StarLighter]

Δεν μπορώ να πω πως είμαι ευτυχισμένη! Με έχει στεναχωρήσει πολύ ότι κάναμε μαζί σχέδια και όνειρα και όταν είδε ότι όντως πάνε να γίνουν πραγματικότητα τα πήρε πίσω.

Από την άλλη συνεχώς σκέφτομαι ότι οι συζητήσεις μας για την συγκατοίκηση πριν αγοράσουμε το σπίτι ήταν γενικές και αόριστες και καθόλου τοποθετημένες χρονικά. Για να απαντήσω και στον George ο ίδιος μετά από συζητήσεις μου είπε κάποια από τα εξής:

- Ότι ήθελε να συγκατοικήσουμε και να μείνουμε μαζί αλλά του ήρθε πολύ απότομο. Δεν περίμενε ότι θα πάρουμε και θα φτιάξουμε το σπίτι τόσο γρήγορα.
- Ότι μια ζωή από πολυ μικρός φοβάται να φύγει από το σπίτι του ακόμα και όταν πάει διακοπές νιώθει μια ανησυχία και ότι όλη αυτή η αλλαγή τον τρομάζει
- Οτι νιώθει μέσα του πολύ μικρότερος από ότι είναι.
- Οτι εγώ ποτέ δεν αναρωτήθηκα πόσο εύκολο είναι για αυτόν κάτι τέτοιο.

Όλο αυτό με κάνει να νιώθω πως φταίω εγώ που πίεσα τις καταστάσεις. Πέρασα έναν μήνα τωρα με κρίσεις πανικου τρομακτικές καταστάσεις δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια, έκανα εμετούς από το άγχος δεν έτρωγα. Ήμουν σε μια άθλια ψυχολογική κατάσταση και ο λόγος ήταν ότι ένιωθα εγκατάλειψη και προδοσία από μεριάς του. Του τα είχα εξηγήσει όλα αυτά και με έλεγε υπερβολική και ότι υπεραντιδρω και ότι δεν μπορεί πλέον να μου πει τίποτα επειδή θα πάθω κρίση πανικού. Κάποια στιγμή έφτασα πάτο και είπα ότι δεν γίνεται να ζω έτσι. Μετά όταν ηρέμησα λίγο από όλο αυτό, σκέφτηκα πραγματικά την ζωή μου μαζί του στο νεο σπίτι και αντί να χαίρομαι για αυτό με έπιασε τρόμος. Αυτόν να βγάζει χιλιάδες προβλήματα και εγώ να τον νταντευω και να τον ηρεμώ. Η αλήθεια είναι πως η δυναμική της σχέσης μας ήταν πάντα έτσι. Τώρα που ήρθαν τα δύσκολα το καταλαβαίνω και με θλίβει ότι έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο...

[Remedy]

Καλησπέρα σε όλους, μόλις έκανα εγγραφή στην παρέα σας και θα ήθελα την γνώμη σας, ολα τα σχόλια ευπρόσδεκτα. Είμαι κοπέλα 27 χρονών και έχω σχέση 6 χρόνια με το αγόρι μου απο το πανεπιστήμιο (και αυτός ειναι 27). Σε όλη την διάρκεια της σχέσης μας πάντα έλεγε οτι θέλει να παντρευτούμε, να ζήσουμε μαζί, να κάνουμε οικογένεια και γενικά ηταν πάντα πολυ σίγουρος για όλα αυτά σε αντίθεση με εμενα που επειδή οι γονείς μου έχουν χωρίσει ήμουν πάντα πολυ πιο διστακτική στα επόμενα βήματα, κυριως γιατι ήθελα να είμαι σιγουρη και να μην κάνω τα λάθη των γονιών μου.

......
....
ξεκινήσαμε να το φτιάχνουμε με την προοπτικη φυσικά να πάμε να μείνουμε εκει μαζι με το αγόρι μου. Απο εκείνη την στιγμή ομως όλα άλλαξαν στην συμπεριφορά του. Αρχισε να παρουσιάζει προβλήματα για τα παντα απο πιο "σοβαρα" όπως η απόσταση εώς αστεία πραγματα που τα παρούσιαζε ως τραγικά π.χ, "πως θα βαζει πλυντηριο", "πως θα περασουμε τα καλωδια του ιντερνετ" κ.λπ. Ανέφερε επίσης πως οκ παντα ηθελε να μεινουμε μαζι αλλά δεν είχε καταλάβει πως αυτό θα γινόταν τόσο γρήγορα αλλα θα έρθει να μέινει μαζι μου όπως και να έχει. Ομως αυτην την δήλωση δεν την έλεγε με αγαπη και κατανοηση, το έλεγε σαν να φαίνεται οτι οκ μου κάνει χάρη. Εδω να σημειώσω οτι το αγόρι μου δεν έχει μείνει ποτε μόνο του και στο σπιτι γενικά μένει με τους γονεις του και δεν εχει χρειαστεί ποτε ουτε να κάνει κάποια δουλειά αλλα ουτε να συνεισφέρει οικονομικά. Επιπλέον, δεν εχει κάποιο οικονομικό πρόβλημα και έχει και παραπάνω χρήματα στον λογαριασμό του απο οτι εγώ και μια για τα δεδομένα της εποχής μας καλοπληρωμένη και σταθερή δουλειά. Εγώ δουλέυω επίσης και παίρνω λίγοτερα λεφτά και νοικιάζω μόνη μου εδώ και 2 χρόνια.

Το πρόβλημα είναι οτι όλα αυτά τα προβληματα και το άγχος που μου προκαλεί η συμπεριφορά του με έχουν κάνει να έχω τρομοκρατηθεί στην ίδεα οτι θα μέινω μαζι με ένα τέτοιο χαρακτήρα και το εχω μετανιώσει. Θέλω να πάω να μείνω μονη μου εκεί και δεν θέλω να έρθει πλέον ειδικά υπο αυτές τις συνθηκες. Ωστόσο έχει δώσει περίπου 1000Ε για πράγματα μέσα στο σπίτι και δεν ξέρω πως να πω κάτι τέτοιο.

Ποια ειναι η αποψη σας; Είμαι ανοιχτη να ακούσω αν κάπου έχω αδικο η έχω κάνει λάθος!

Ευχαριστώ ειλικρινά όποιον αφιερώσει λίγο χρόνο να διαβάσει την ιστορία μου! :)

Δεν μπορώ να πω πως είμαι ευτυχισμένη! Με έχει στεναχωρήσει πολύ ότι κάναμε μαζί σχέδια και όνειρα και όταν είδε ότι όντως πάνε να γίνουν πραγματικότητα τα πήρε πίσω.

Από την άλλη συνεχώς σκέφτομαι ότι οι συζητήσεις μας για την συγκατοίκηση πριν αγοράσουμε το σπίτι ήταν γενικές και αόριστες και καθόλου τοποθετημένες χρονικά. Για να απαντήσω και στον George ο ίδιος μετά από συζητήσεις μου είπε κάποια από τα εξής:

- Ότι ήθελε να συγκατοικήσουμε και να μείνουμε μαζί αλλά του ήρθε πολύ απότομο. Δεν περίμενε ότι θα πάρουμε και θα φτιάξουμε το σπίτι τόσο γρήγορα.
- Ότι μια ζωή από πολυ μικρός φοβάται να φύγει από το σπίτι του ακόμα και όταν πάει διακοπές νιώθει μια ανησυχία και ότι όλη αυτή η αλλαγή τον τρομάζει
- Οτι νιώθει μέσα του πολύ μικρότερος από ότι είναι.
- Οτι εγώ ποτέ δεν αναρωτήθηκα πόσο εύκολο είναι για αυτόν κάτι τέτοιο.

Όλο αυτό με κάνει να νιώθω πως φταίω εγώ που πίεσα τις καταστάσεις. Πέρασα έναν μήνα τωρα με κρίσεις πανικου τρομακτικές καταστάσεις δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια, έκανα εμετούς από το άγχος δεν έτρωγα. Ήμουν σε μια άθλια ψυχολογική κατάσταση και ο λόγος ήταν ότι ένιωθα εγκατάλειψη και προδοσία από μεριάς του. Του τα είχα εξηγήσει όλα αυτά και με έλεγε υπερβολική και ότι υπεραντιδρω και ότι δεν μπορεί πλέον να μου πει τίποτα επειδή θα πάθω κρίση πανικού. Κάποια στιγμή έφτασα πάτο και είπα ότι δεν γίνεται να ζω έτσι. Μετά όταν ηρέμησα λίγο από όλο αυτό, σκέφτηκα πραγματικά την ζωή μου μαζί του στο νεο σπίτι και αντί να χαίρομαι για αυτό με έπιασε τρόμος. Αυτόν να βγάζει χιλιάδες προβλήματα και εγώ να τον νταντευω και να τον ηρεμώ. Η αλήθεια είναι πως η δυναμική της σχέσης μας ήταν πάντα έτσι. Τώρα που ήρθαν τα δύσκολα το καταλαβαίνω και με θλίβει ότι έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο...

οκ... μαμουχαλος ετων 27...

εισαι υπερβολικη και υπεραντιδρας, επειδη πραγματοποιεις αυτα που μαζι ονειρευτηκατε και οργανωσατε;
ενω εκεινος, που φοβαται να αφησει την μαμα του 30 χρονων γαιδαρος, ειναι φυσιολογικος....

ΟΧΙ, δεν φταις εσυ, που κανεις ολα αυτα που μαζι σχεδιασατε.
φταις που δεν φευγεις ομως, τωρα που καταλαβες οτι εκεινος πεταει αετο και δεν μπορει να βαλει μια πριζα...

πολυ καλα κανεις και δεν θελεις πλεον να ζησετε μαζι με ολ α αυτα που κανει και λεει. να ΜΗΝ ζησετε μαζι. να πας μονη σ ου σ το σπιτι σου, χωρις απαραιτητα να χωρισεις αμεσα. μεινετε σε αποσταση μεχρι να ξεκαθαρισετε τι εχετε μεταξυ σας κι αν εχετε κοινα πλανα.

μπορει να μην σε θελει πλεον και να ψαχνει αφορμες να μην προχωρησει, μπορει και να ειναι οπως τα λεει, να ειναι ενα μαμουχαλο που φοβαται να μεινει χωρις την μαμα.
σε καθε περιπτωση, η θεση σου δεν ειναι διπλα του να τον νταντευεις.

τα 1,2,3 που σου λεει οτι δεν καταλαβαινεις, δεν ειναι δικη σου δουλεια να τα "θεραπευσεις". ειναι υλικο να παει σε εναν ψυχοθεραπευτη και να δει τι του συμβαινει και τι θελει στην ζωη του.
ΤΡΕΧΑ.

υ.γ. σιγα τα λεφτα που εβαλε ρε συ. εσυ εβαλες ενα ολοκληρο σπιτι χωρις να ξοδεψει δεκαρα! αν τελικα χωρισετε οριστικα, δωστου πισω τα πολλα λεφτα του, σε δοσεις. σιγα.. αν δεν χωρισετε ομως, να σου πληρωσει το μισο σπιτι...

[StarLighter]

οκ... μαμουχαλος ετων 27...

εισαι υπερβολικη και υπεραντιδρας, επειδη πραγματοποιεις αυτα που μαζι ονειρευτηκατε και οργανωσατε;
ενω εκεινος, που φοβαται να αφησει την μαμα του 30 χρονων γαιδαρος, ειναι φυσιολογικος....

ΟΧΙ, δεν φταις εσυ, που κανεις ολα αυτα που μαζι σχεδιασατε.
φταις που δεν φευγεις ομως, τωρα που καταλαβες οτι εκεινος πεταει αετο και δεν μπορει να βαλει μια πριζα...

πολυ καλα κανεις και δεν θελεις πλεον να ζησετε μαζι με ολ α αυτα που κανει και λεει. να ΜΗΝ ζησετε μαζι. να πας μονη σ ου σ το σπιτι σου, χωρις απαραιτητα να χωρισεις αμεσα. μεινετε σε αποσταση μεχρι να ξεκαθαρισετε τι εχετε μεταξυ σας κι αν εχετε κοινα πλανα.

μπορει να μην σε θελει πλεον και να ψαχνει αφορμες να μην προχωρησει, μπορει και να ειναι οπως τα λεει, να ειναι ενα μαμουχαλο που φοβαται να μεινει χωρις την μαμα.
σε καθε περιπτωση, η θεση σου δεν ειναι διπλα του να τον νταντευεις.

τα 1,2,3 που σου λεει οτι δεν καταλαβαινεις, δεν ειναι δικη σου δουλεια να τα "θεραπευσεις". ειναι υλικο να παει σε εναν ψυχοθεραπευτη και να δει τι του συμβαινει και τι θελει στην ζωη του.
ΤΡΕΧΑ.

υ.γ. σιγα τα λεφτα που εβαλε ρε συ. εσυ εβαλες ενα ολοκληρο σπιτι χωρις να ξοδεψει δεκαρα! αν τελικα χωρισετε οριστικα, δωστου πισω τα πολλα λεφτα του, σε δοσεις. σιγα.. αν δεν χωρισετε ομως, να σου πληρωσει το μισο σπιτι...

Remedy σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιερώνεις να μου απαντήσεις, το εκτιμω ειλικρινά!

Η αληθεια ειναι οτι εχω σκεφτεί και εγώ τα περισσότερα απο αυτά που αναφέρεις στο μηνυμα σου και οταν έγραψα το ποστ ειχα πάρει ακριβώς αυτήν την απόφαση, να παω να μείνω μονη μου εκεί χωρις να χωρισουμε αρχικά και μετά να δω τι θα κάνω ανάλογα με τις εξελίξεις. Εδώ να σημειώσω οτι απο την στιγμή που πηρα μέσα μου αυτην την αποφαση ηρεμησα και έφυγαν εντελώς και οι κρίσεις πανικού που πάθαινα. Αυτό απο μόνο του ισως δειχνει οτι τελικά πλεον αυτη η σχεση μου κάνει μεγαλύτερο κακό παρα καλο.

Δεν του εχω πει ακόμα ξεκάθαρα οτι θέλω να παώ μονη μου πλεον αλλα όσες φορές ανοιγα την συζητηση προς τα εκει λέγοντας κατι του στυλ οτι "δεν γινεται να ξεκιναμε ετσι να παμε να μεινουμε μαζι και αν ειναι να σε ανησυχει τοσο θα παω εκει μονη μου" αυτός παντα νευριαζε και ελεγε οτι αυτο δεν γινεται και πως θα παω εκει μόνη και οτι αυτο θα αυξησει την αποσταση μεταξυ μας. Η αποσταση μεταξυ μας αυτη την στιγμη ειναι 20 λεπτα και αν παω να μεινω εκει θα ειναι +10 λεπτά, δηλαδη 30. Οπως καταλαβαινεις μιλαμε για μονιμες δικαιολογιες/προβληματα κλπ, δεν ξερει τι θελει δεν μπορω να καταλάβω τι του συμβαινει.

Υπάρχουν στιγμές που νιωθω οτι αυτη η σχέση έχει τελειώσει οντως... παρολαυτα μου ειναι τοσο δυσκολο να παρω την αποφαση και να πω τελος. Μεσα μου έχω δυο φωνές, η μια μου λεει "μα πως ειναι δυνατον να καθεσαι σε κατι τετοιο; ειναι σχεδον 30 και τα εχει ολα ετοιμα, δεν θελει να ξεβολευτει κλπ χωρισε τωρα" και μια αλλή μου λεει "δεν γινεται να εισαι τοσο αυστηρη με τους ανθρωπους μπορει να θελει παραπανω χρόνο και δεν γινεται να τελειωσεις μια σχεση ετσι". Ειμαι μεσα μου παρα πολυ μπερδεμενη, αυτός μου λέει συνεχεια ποσο πολυ με αγαπάει, οτι ειμαι ο πιο σημαντικος ανθρωπος στην ζωη του, οτι δεν μπορει να ζησει χωρις εμενα.... μα πως γινεται να λεει τετοια λογια οταν οι πραξεις του δεν ταιριαζουν με αυτα που λεει;

[george1520]

Δεν μπορώ να πω πως είμαι ευτυχισμένη! Με έχει στεναχωρήσει πολύ ότι κάναμε μαζί σχέδια και όνειρα και όταν είδε ότι όντως πάνε να γίνουν πραγματικότητα τα πήρε πίσω.

Από την άλλη συνεχώς σκέφτομαι ότι οι συζητήσεις μας για την συγκατοίκηση πριν αγοράσουμε το σπίτι ήταν γενικές και αόριστες και καθόλου τοποθετημένες χρονικά. Για να απαντήσω και στον George ο ίδιος μετά από συζητήσεις μου είπε κάποια από τα εξής:

- Ότι ήθελε να συγκατοικήσουμε και να μείνουμε μαζί αλλά του ήρθε πολύ απότομο. Δεν περίμενε ότι θα πάρουμε και θα φτιάξουμε το σπίτι τόσο γρήγορα.
- Ότι μια ζωή από πολυ μικρός φοβάται να φύγει από το σπίτι του ακόμα και όταν πάει διακοπές νιώθει μια ανησυχία και ότι όλη αυτή η αλλαγή τον τρομάζει
- Οτι νιώθει μέσα του πολύ μικρότερος από ότι είναι.
- Οτι εγώ ποτέ δεν αναρωτήθηκα πόσο εύκολο είναι για αυτόν κάτι τέτοιο.

Όλο αυτό με κάνει να νιώθω πως φταίω εγώ που πίεσα τις καταστάσεις. Πέρασα έναν μήνα τωρα με κρίσεις πανικου τρομακτικές καταστάσεις δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια, έκανα εμετούς από το άγχος δεν έτρωγα. Ήμουν σε μια άθλια ψυχολογική κατάσταση και ο λόγος ήταν ότι ένιωθα εγκατάλειψη και προδοσία από μεριάς του. Του τα είχα εξηγήσει όλα αυτά και με έλεγε υπερβολική και ότι υπεραντιδρω και ότι δεν μπορεί πλέον να μου πει τίποτα επειδή θα πάθω κρίση πανικού. Κάποια στιγμή έφτασα πάτο και είπα ότι δεν γίνεται να ζω έτσι. Μετά όταν ηρέμησα λίγο από όλο αυτό, σκέφτηκα πραγματικά την ζωή μου μαζί του στο νεο σπίτι και αντί να χαίρομαι για αυτό με έπιασε τρόμος. Αυτόν να βγάζει χιλιάδες προβλήματα και εγώ να τον νταντευω και να τον ηρεμώ. Η αλήθεια είναι πως η δυναμική της σχέσης μας ήταν πάντα έτσι. Τώρα που ήρθαν τα δύσκολα το καταλαβαίνω και με θλίβει ότι έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο...

Κατηγορησες άδικα τον εαυτό σου και στη συνέχεια τον ταλαιπώρησες. Αυτός σου έβαλε την ιδέα της συγκάτοικησης, αυτός έλεγε μεγάλα λόγια και όταν όλα αυτά πήγαν να γίνουν πράξη δειλιασε. Είναι ανθρώπινο; Ναι είναι. Αλλά ταυτόχρονα είναι σκληρό για τον άνθρωπο που έχει στη ζωή του. Για τον άνθρωπο που του έλεγε όλα αυτά τα μεγάλα λόγια. Και σε ρωτώ. Μπορείς να τον ξανά εμπιστευτείς; Μπορείς να στηριχθείς πάνω του; Και δεν σου λέω ότι δεν του αξίζει να στηριχτεις ή το αντίθετο. Σε ρωτώ.

[elis]

Μια χαρα ειστε κ οι δυο αντε μασ τρομαξεσ

[Remedy]

Remedy σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιερώνεις να μου απαντήσεις, το εκτιμω ειλικρινά!

Η αληθεια ειναι οτι εχω σκεφτεί και εγώ τα περισσότερα απο αυτά που αναφέρεις στο μηνυμα σου και οταν έγραψα το ποστ ειχα πάρει ακριβώς αυτήν την απόφαση, να παω να μείνω μονη μου εκεί χωρις να χωρισουμε αρχικά και μετά να δω τι θα κάνω ανάλογα με τις εξελίξεις. Εδώ να σημειώσω οτι απο την στιγμή που πηρα μέσα μου αυτην την αποφαση ηρεμησα και έφυγαν εντελώς και οι κρίσεις πανικού που πάθαινα. Αυτό απο μόνο του ισως δειχνει οτι τελικά πλεον αυτη η σχεση μου κάνει μεγαλύτερο κακό παρα καλο.

Δεν του εχω πει ακόμα ξεκάθαρα οτι θέλω να παώ μονη μου πλεον αλλα όσες φορές ανοιγα την συζητηση προς τα εκει λέγοντας κατι του στυλ οτι "δεν γινεται να ξεκιναμε ετσι να παμε να μεινουμε μαζι και αν ειναι να σε ανησυχει τοσο θα παω εκει μονη μου" αυτός παντα νευριαζε και ελεγε οτι αυτο δεν γινεται και πως θα παω εκει μόνη και οτι αυτο θα αυξησει την αποσταση μεταξυ μας. Η αποσταση μεταξυ μας αυτη την στιγμη ειναι 20 λεπτα και αν παω να μεινω εκει θα ειναι +10 λεπτά, δηλαδη 30. Οπως καταλαβαινεις μιλαμε για μονιμες δικαιολογιες/προβληματα κλπ, δεν ξερει τι θελει δεν μπορω να καταλάβω τι του συμβαινει.

Υπάρχουν στιγμές που νιωθω οτι αυτη η σχέση έχει τελειώσει οντως... παρολαυτα μου ειναι τοσο δυσκολο να παρω την αποφαση και να πω τελος. Μεσα μου έχω δυο φωνές, η μια μου λεει "μα πως ειναι δυνατον να καθεσαι σε κατι τετοιο; ειναι σχεδον 30 και τα εχει ολα ετοιμα, δεν θελει να ξεβολευτει κλπ χωρισε τωρα" και μια αλλή μου λεει "δεν γινεται να εισαι τοσο αυστηρη με τους ανθρωπους μπορει να θελει παραπανω χρόνο και δεν γινεται να τελειωσεις μια σχεση ετσι". Ειμαι μεσα μου παρα πολυ μπερδεμενη, αυτός μου λέει συνεχεια ποσο πολυ με αγαπάει, οτι ειμαι ο πιο σημαντικος ανθρωπος στην ζωη του, οτι δεν μπορει να ζησει χωρις εμενα.... μα πως γινεται να λεει τετοια λογια οταν οι πραξεις του δεν ταιριαζουν με αυτα που λεει;

καλημερα...
η γνωμη μου ειναι, να μην πατε εκει σε μια μεσοβεζικη κατασταση οπως αυτη που ειστε τωρα και θελει αυτος, γιατι αυτο θα οδηγησει σε μεγαλυτερη φθορα.

δεν χρειαζεται να πιεσεις για να ερθει.
χρειαζεται να βαλεις ΤΑ ΟΡΙΑ ΣΟΥ.

εαν εκεινος θελει να συνεχισετε την κατασταση περα-δωθε, οπου αυτος θα μενει μονιμα στην μαμα του κι εκει θα ειναι τουριστας ταχα για να σε στηριζει, ενω εσυ θελεις να αποφασισετε αν θα ζησετε μαζι και θα κανετε οικογενεια (πχ), τοτε πρεπει να του ζητησεις πριν ερθει, να ξεκαθαρισει τι θελει και τι δεν θελει, για να δεις αν σου αρεσει κι εσενα...

ο,τι κι αν χρειαστει για να ξεκαθαρισει. κατα την γνωμη μου ψυχοθεραπεια χρειαζεται κι ισως κι εσυ.

[StarLighter]

Διάβασα όλα τα σχόλια!

Το μόνο σίγουρο αυτη τη στιγμή ειναι οτι δεν μου βγαίνει απο μέσα μου να κανουμε αυτό το επομενο βήμα μαζί ακόμα και να μου πει οτι ειναι απολυτα βέβαιος και σιγουρος και θέλει να έρθει σαν τρελός. Εχει κλονιστει η εμπιστοσύνη μου σε αυτόν γιατι για εμενα ηταν πολύ μεγάλο σοκ ολη αυτη η αλλαγή πλεύσης ενώ έλεγε εντελως άλλα πράγματα.

Θα αφήσω τα πράγματα να κυλησουν απο μακριά για κάποιο διάστημα να δω και εγώ τον εαυτό μου υπο αυτές τις νέες συνθηκες. Για την ψυχοθεραπεία που αναφέρθηκε συμφωνω απολύτως και το έχω αναφέρει αρκετές φορές αλλα τον τρομάζει (μεσα σε όλα τα αλλα που τον τρομάζουν). Εγώ εχω κάνει ψυχοθεραπεία παλαιότερα και με είχε βοηθήσει πολύ.

Σας ευχαριστώ όλους παρα πολυ για τον χρόνο σας, με βοηθήσατε ειλικρινά!

[WildHoney]

Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάτι δε μου κολλάει ή δεν καταλαβαίνω.
Αφού οι συζητήσεις ήταν γενικές κι αόριστες, γιατί περίμενες κάτι συγκεκριμένο από εκείνον;