ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

[gimit]

Έμφραγμα στα 30. Κεραυνός εν αιθρία. Όσο περνούν οι μήνες συνειδητοποιώ τι έχει γίνει, τον πρώτο καιρό είσαι σε σοκ. Ζώντας με φάρμακα ολη μέρα και με το άγχος ότι ο απινιδωτής ανα πάσα στιγμή μπορεί να σε κλωτσήσει στο στήθος σαν άλογο.

Τον τελευταίο καιρό έχει φωλιάσει μέσα μου το άγχος ότι κάθε δευτερόλεπτο που περνάει μπορεί να είναι το τελευταίο μου. Πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος με αυτή τη σκέψη;

Είμαι σε ένα σπίτι κλεισμένος, χωρίς δουλειά, ανήμπορος -κατά τους γιατρούς- να κάνω πολυ βαριά πράγματα, δηλαδή να μην κάνω τίποτα. Οι δικοί μου τουλάχιστον έτσι μου φέρονται. Δεν τους αδικώ. Άλλωστε, από τον Σεπτέμβριο είμαι και επίσημα και με χαρτιά ΑΜΕΑ.

Ήμουν υπάλληλος αποθήκης. Είχε κούραση αλλά ήμουν χαρούμενος, γιατί με σέβονταν, γιατί συνεργαζόμουν με άτομα αξιόλογα, γιατί ένιωθα ότι ανήκα σε μια δεύτερη οικογένεια. Τώρα τι;

Θα σας πω τι. Τώρα όλα από το μηδέν. Ποιος θα προσλάβει σε γραφείο έναν πρώην εργάτη στα 30 κάτι; Όλο το καλοκαίρι βέβαια κάποια σεμινάρια για υπάλληλος γραφείου αλλά μέχρι εκεί. Θα μου πεις, γλίτωσες από τον θάνατο και σκέφτεσαι τη δουλειά; Nαι σκέφτομαι και τη δουλειά γιατί είναι ο κρίκος για πολλά που έχω στο μυαλό μου. Πρώτο και κύριο γιατί η φαρμακευτικη αγωγή που παίρνω δεν είναι τζάμπα και σίγουρα όχι φθηνή.
Σκέφτομαι τη δουλειά, γιατί με έκανε να ξεχνάω και πολλά άλλα θέματα. Σκέφτομαι τη δουλειά γιατί σε αυτή είχα στηρίξει τις ελπίδες μου να φύγω από την επαρχία που ζούσα σαν καταπιεσμένος ομοφυλόφιλος. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Όχι παρέες, όχι φίλοι, όχι διασκέδαση, όχι ερωτική ζωή. Ούτε καν κρυφή, μάλλον ούτε στον εαυτό μου δεν τολμώ ακόμα και τώρα να το παραδεχτώ.


Όποιος μπορεί να μπει λίγο στη θέση μου, θα καταλάβει πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση. Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα πείτε ότι ένας ψυχολόγος ή ψυχίατρος μπορεί να με βοηθήσει να βρω λίγο φως. Δεν ξερω ένας τέτοιος ειδικός είναι τόσο εκπαιδευμένος για να του αραδιάσω όλο αυτό το κάρο με τα προβλήματα.

Άγχος, άγχος, άγχος

Οι γιατροί δεν βρήκαν παθολογικά αίτια για ένα τέτοιο έμφραγμα σε αυτή την ηλικία. Εγώ είμαι σίγουρος ότι το άγχος το προκάλεσε. Άγχος για την καταπιεσμένη μου ταυτότητα και άγχος για να μπορέσω να γίνω ανεξάρτητος και να ζήσω τη ζωή όπως εγώ τη θέλω.
Πραγματικά, δεν έχω καμία ελπίδα. Νιώθω ότι απλά ένα πρωί δεν θα ξυπνήσω και προσπαθώ να προετοιμαστώ για να το δεχτώ

Aπόρριψη, απόρριψη, απόρριψη

Εκτός από την πολύ δική μου οικογένεια, τους γονείς και τα αδέρφια μου, δεν υπάρχει ένας άνθρωπος που να τον νιώθω δικό μου, να του πω όλα όσα θέλω. Έναν πραγματικό φίλο.

Θέλω έναν άνθρωπο να νοιαστεί για μένα, όχι επειδή είναι "υποχρεωμένος" να το κάνει λόγω αίματος. Στη δουλειά είχα έναν υπέροχο προιστάμενο, που με είχε σαν μικρό αδερφό του. Τώρα κι αυτός δεν επικοινωνεί συχνά. Νιώθω ότι με απορρίπτει ακόμα και ο γιατρός μου, να τον ψάχνω μέρες για να μου γράψει μια συνταγή και να μου λέει αύριο και αύριο και μην ανταποκρίνεται!

Δεν τα αξίζω όλα αυτά που περνάω και ναι, πολλές φορές λέω από μέσα μου "ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ;"

Δεν είναι εγωιστικό και ξέρετε γιατί; Γιατί έχω φτάσει 34 χρόνων και δεν έχω ζήσει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ! Τίποτα που να αξίζει να πεις "τωρα μπορώ να φύγω από αυτή τη ζωή"

Δεν έχω ζήσει τίποτα ρε γαμώτο! Και είναι τόσα πολλά αυτά που θα έπρεπε να έχω ζήσει!

Τώρα δεν ξέρω αν έχω ούτε τις δυνάμεις ούτε το χρόνο για κάνω έστω κάτι

Θέλω πολύ να πιστέψω, αλλά δεν μπορώ!

Συγνώμη που οι σκέψεις μου δεν έχουν συνοχή, είναι μπερδεμένες όπως και εγώ ο ίδιος

Ήθελα απλώς να τα πω κάπου.

Ο Θεός ας μας λυπηθεί όλους.

[george1520]

Έμφραγμα στα 30. Κεραυνός εν αιθρία. Όσο περνούν οι μήνες συνειδητοποιώ τι έχει γίνει, τον πρώτο καιρό είσαι σε σοκ. Ζώντας με φάρμακα ολη μέρα και με το άγχος ότι ο απινιδωτής ανα πάσα στιγμή μπορεί να σε κλωτσήσει στο στήθος σαν άλογο.

Τον τελευταίο καιρό έχει φωλιάσει μέσα μου το άγχος ότι κάθε δευτερόλεπτο που περνάει μπορεί να είναι το τελευταίο μου. Πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος με αυτή τη σκέψη;

Είμαι σε ένα σπίτι κλεισμένος, χωρίς δουλειά, ανήμπορος -κατά τους γιατρούς- να κάνω πολυ βαριά πράγματα, δηλαδή να μην κάνω τίποτα. Οι δικοί μου τουλάχιστον έτσι μου φέρονται. Δεν τους αδικώ. Άλλωστε, από τον Σεπτέμβριο είμαι και επίσημα και με χαρτιά ΑΜΕΑ.

Ήμουν υπάλληλος αποθήκης. Είχε κούραση αλλά ήμουν χαρούμενος, γιατί με σέβονταν, γιατί συνεργαζόμουν με άτομα αξιόλογα, γιατί ένιωθα ότι ανήκα σε μια δεύτερη οικογένεια. Τώρα τι;

Θα σας πω τι. Τώρα όλα από το μηδέν. Ποιος θα προσλάβει σε γραφείο έναν πρώην εργάτη στα 30 κάτι; Όλο το καλοκαίρι βέβαια κάποια σεμινάρια για υπάλληλος γραφείου αλλά μέχρι εκεί. Θα μου πεις, γλίτωσες από τον θάνατο και σκέφτεσαι τη δουλειά; Nαι σκέφτομαι και τη δουλειά γιατί είναι ο κρίκος για πολλά που έχω στο μυαλό μου. Πρώτο και κύριο γιατί η φαρμακευτικη αγωγή που παίρνω δεν είναι τζάμπα και σίγουρα όχι φθηνή.
Σκέφτομαι τη δουλειά, γιατί με έκανε να ξεχνάω και πολλά άλλα θέματα. Σκέφτομαι τη δουλειά γιατί σε αυτή είχα στηρίξει τις ελπίδες μου να φύγω από την επαρχία που ζούσα σαν καταπιεσμένος ομοφυλόφιλος. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Όχι παρέες, όχι φίλοι, όχι διασκέδαση, όχι ερωτική ζωή. Ούτε καν κρυφή, μάλλον ούτε στον εαυτό μου δεν τολμώ ακόμα και τώρα να το παραδεχτώ.


Όποιος μπορεί να μπει λίγο στη θέση μου, θα καταλάβει πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση. Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα πείτε ότι ένας ψυχολόγος ή ψυχίατρος μπορεί να με βοηθήσει να βρω λίγο φως. Δεν ξερω ένας τέτοιος ειδικός είναι τόσο εκπαιδευμένος για να του αραδιάσω όλο αυτό το κάρο με τα προβλήματα.

Άγχος, άγχος, άγχος

Οι γιατροί δεν βρήκαν παθολογικά αίτια για ένα τέτοιο έμφραγμα σε αυτή την ηλικία. Εγώ είμαι σίγουρος ότι το άγχος το προκάλεσε. Άγχος για την καταπιεσμένη μου ταυτότητα και άγχος για να μπορέσω να γίνω ανεξάρτητος και να ζήσω τη ζωή όπως εγώ τη θέλω.
Πραγματικά, δεν έχω καμία ελπίδα. Νιώθω ότι απλά ένα πρωί δεν θα ξυπνήσω και προσπαθώ να προετοιμαστώ για να το δεχτώ

Aπόρριψη, απόρριψη, απόρριψη

Εκτός από την πολύ δική μου οικογένεια, τους γονείς και τα αδέρφια μου, δεν υπάρχει ένας άνθρωπος που να τον νιώθω δικό μου, να του πω όλα όσα θέλω. Έναν πραγματικό φίλο.

Θέλω έναν άνθρωπο να νοιαστεί για μένα, όχι επειδή είναι "υποχρεωμένος" να το κάνει λόγω αίματος. Στη δουλειά είχα έναν υπέροχο προιστάμενο, που με είχε σαν μικρό αδερφό του. Τώρα κι αυτός δεν επικοινωνεί συχνά. Νιώθω ότι με απορρίπτει ακόμα και ο γιατρός μου, να τον ψάχνω μέρες για να μου γράψει μια συνταγή και να μου λέει αύριο και αύριο και μην ανταποκρίνεται!

Δεν τα αξίζω όλα αυτά που περνάω και ναι, πολλές φορές λέω από μέσα μου "ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ;"

Δεν είναι εγωιστικό και ξέρετε γιατί; Γιατί έχω φτάσει 34 χρόνων και δεν έχω ζήσει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ! Τίποτα που να αξίζει να πεις "τωρα μπορώ να φύγω από αυτή τη ζωή"

Δεν έχω ζήσει τίποτα ρε γαμώτο! Και είναι τόσα πολλά αυτά που θα έπρεπε να έχω ζήσει!

Τώρα δεν ξέρω αν έχω ούτε τις δυνάμεις ούτε το χρόνο για κάνω έστω κάτι

Θέλω πολύ να πιστέψω, αλλά δεν μπορώ!

Συγνώμη που οι σκέψεις μου δεν έχουν συνοχή, είναι μπερδεμένες όπως και εγώ ο ίδιος

Ήθελα απλώς να τα πω κάπου.

Ο Θεός ας μας λυπηθεί όλους.

Καλησπέρα. Πριν το έμφραγμα θεωρούσες ότι είχες πολλές ζωές και ξαφνικά φοβάσαι ότι θα πάθεις κάτι; Και πόσο σίγουρος είσαι πως δεν θα πάθει κάποιος άλλος κάτι που τώρα είναι υγιής;
Αυτό που πέρασες ήταν πολύ σκληρό, και εγώ θα είχα φοβηθεί πάρα πολυ αλλά αν δούμε τα πράγματα ωμά κανείς δεν ζει δύο ζωές. Μια ζούμε. Να προσέχεις τη διατροφή σου, να ακολουθείς τις οδηγίες του γιατρού και να αρχίσεις να ξαναζεις. Σου δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία.
Αν θεωρείς ότι ο γιατρός σου δεν είναι καλός, να τον αλλάξεις. Να βρεις έναν που να είναι και ανθρωπος.
Μη θεωρείς δεδομένη την σχέση που έχεις με την οικογένεια σου. Ότι επειδή έχετε ίδιο αίμα γι αυτό ασχολούνται. Ξέρεις πόσοι έχουν ίδιο αίμα και δεν δίνουν σημασία;
Βρες ένα χόμπι για να βλέπεις κι άλλο κόσμο και εκεί θα αρχίσεις σιγά σιγά να κάνεις φίλους. Τι δουλειά θα μπορούσες να κάνεις τώρα, μετά το έμφραγμα;

[asperger39]

φιλαρακι μου εχεις βιωσει κι βιώνεις πολυ δυνατά πραματα πονο φόβο για την υγεια σου σα ηρωας ομως τα καταφερες . οσοι περνουν θεματα τετοια ειναι ανθρωποι που δυνάμωσαν οταν η ζωη τους κερασε δυσάρεστες στιγμες. παλευεις κι παντα βγαινεις νηκτικής κρατα γερα κι αν πονας πολυ ψυχικα και φοβασε που ειναι φυσικο κι δε μπορεις να το διαχειριστείς μπες εδω μπορει να σε βοηθησουν ανθρωποι που γνωριζουν πως .

https://www.milamou.gr/

[gimit]

Καλησπέρα. Πριν το έμφραγμα θεωρούσες ότι είχες πολλές ζωές και ξαφνικά φοβάσαι ότι θα πάθεις κάτι; Και πόσο σίγουρος είσαι πως δεν θα πάθει κάποιος άλλος κάτι που τώρα είναι υγιής;
Αυτό που πέρασες ήταν πολύ σκληρό, και εγώ θα είχα φοβηθεί πάρα πολυ αλλά αν δούμε τα πράγματα ωμά κανείς δεν ζει δύο ζωές. Μια ζούμε. Να προσέχεις τη διατροφή σου, να ακολουθείς τις οδηγίες του γιατρού και να αρχίσεις να ξαναζεις. Σου δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία.
Αν θεωρείς ότι ο γιατρός σου δεν είναι καλός, να τον αλλάξεις. Να βρεις έναν που να είναι και ανθρωπος.
Μη θεωρείς δεδομένη την σχέση που έχεις με την οικογένεια σου. Ότι επειδή έχετε ίδιο αίμα γι αυτό ασχολούνται. Ξέρεις πόσοι έχουν ίδιο αίμα και δεν δίνουν σημασία;
Βρες ένα χόμπι για να βλέπεις κι άλλο κόσμο και εκεί θα αρχίσεις σιγά σιγά να κάνεις φίλους. Τι δουλειά θα μπορούσες να κάνεις τώρα, μετά το έμφραγμα;

Μια δουλειά γραφείου, όπως ανέφερα παραπάνω, το καλοκαίρι παρακολούθησα κάποια σεμινάρια εμπορικής διαχείρισης, καταχώριση παραστατικών κτλ

[Elli19899]

Καλησπέρα και καλή δύναμη. Είσαι πολύ δυνατός να το ξέρεις. Σε νιώθω αν και σίγουρα δεν μπορώ να καταλάβω στο εκατο τα εκατο τι περνας. Θα σου πω κάτι που μου έχουν πει και το σκέφτομαι κάθε φορά που νιώθω έτσι όπως εσύ. Μην περιμένεις από κανέναν να σου φερθεί όπως περιμένεις εσύ να σου φερθεί. Έχεις κοντά σου την οικογένεια σου το πιο σημαντικό. Φίλοι και φλερτ έρχονται και θα έρθουν. Κουράγιο και δύναμη. Θα βρεις τη δύναμη σου ξανά. Μπορείς να κάνεις τα πάντα. Απλά πρέπει να προσέχεις λίγο πιο πολύ. Όλα θα πάνε καλά φίλε μου. Μην φοβάσαι. Όσο για το γιατρό ευτυχώς υπάρχουν τόσοι. Ψάξε και βρες κάποιον θα σε βοηθήσει σίγουρα το να σου δώσει σιγουριά.

[gimit]

Καλησπέρα και καλή δύναμη. Είσαι πολύ δυνατός να το ξέρεις. Σε νιώθω αν και σίγουρα δεν μπορώ να καταλάβω στο εκατο τα εκατο τι περνας. Θα σου πω κάτι που μου έχουν πει και το σκέφτομαι κάθε φορά που νιώθω έτσι όπως εσύ. Μην περιμένεις από κανέναν να σου φερθεί όπως περιμένεις εσύ να σου φερθεί. Έχεις κοντά σου την οικογένεια σου το πιο σημαντικό. Φίλοι και φλερτ έρχονται και θα έρθουν. Κουράγιο και δύναμη. Θα βρεις τη δύναμη σου ξανά. Μπορείς να κάνεις τα πάντα. Απλά πρέπει να προσέχεις λίγο πιο πολύ. Όλα θα πάνε καλά φίλε μου. Μην φοβάσαι. Όσο για το γιατρό ευτυχώς υπάρχουν τόσοι. Ψάξε και βρες κάποιον θα σε βοηθήσει σίγουρα το να σου δώσει σιγουριά.

Αυτό είναι σίγουρο, μόνοι μας ερχόμαστε και φεύγουμε τελικά. Θέλω να πατήσω στα πόδια μου, να βρω μια σταθερή δουλειά και να πάρω τη ζωή μου ξανά. Δεν ζητάω ούτε βίλες ούτε κότερα. Αυτό είναι το ζητούμενο για μένα. Όσο δεν υπάρχει αυτό, σκέφτομαι και όλα τα άλλα και βουλιάζω

[asperger39]

η δικη μου απάντηση ηταν πιθανόν άστοχη γιαυτο προσπεράστηκε απο τον θεματογραφο οπως τις πιο πολλές φορες που με αγνοούν οσοι γράφουν θέματα εδω και ζητουν τη γνωμη του κοσμου σε θεματα τους . λιγοι τα κοιτούν αυτα που γραφω δε πειράζει . :rolleyes:

[elis]

Ασπι εγώ τα κοιτάω με νοιάζουν οι τελευταίοι γτ δεν είστε είστε οι τελευταίοι από τους νορμάλ έχει κ πιο κάτω που δεν εμφανίζεται πουθενά

[george1520]

η δικη μου απάντηση ηταν πιθανόν άστοχη γιαυτο προσπεράστηκε απο τον θεματογραφο οπως τις πιο πολλές φορες που με αγνοούν οσοι γράφουν θέματα εδω και ζητουν τη γνωμη του κοσμου σε θεματα τους . λιγοι τα κοιτούν αυτα που γραφω δε πειράζει . :rolleyes:

[emoji848]. Γιατί να το κάνει κάποιος αυτό; Γιατί το παίρνεις προσωπικά; Δεν σε γνωρίζει κάποιος προσωπικά εδω σε για να σκεφτείς ότι σε αγνοεί. Και δικά μου σχόλια πολλες φορές δεν τα σχολιάζουν. Δεν σημαίνει ότι δεν τα διαβάζουν. Απλα δεν έχουμε πάντα σε όλα κάτι να πούμε. Εσύ συνέχισε να λες τη γνώμη σου, τα λες ωραία.

[asperger39]

george1520 νασε καλα φιλαρακι μου εξέφρασα το παράπονο μου απλα κι εγω γιατι βλεπω συχνα κατι τετοια . κι ο elis λεει αυτα που εσθανετε εκφραζει τον πονο της ψυχης του με άγαρμπο τροπο μα αν κάτσεις κι τα κοιτάξεις τα λεγόμενα του κρυβουν παραπονο μεγαλο. :rolleyes:

[gimit]

φιλαρακι μου εχεις βιωσει κι βιώνεις πολυ δυνατά πραματα πονο φόβο για την υγεια σου σα ηρωας ομως τα καταφερες . οσοι περνουν θεματα τετοια ειναι ανθρωποι που δυνάμωσαν οταν η ζωη τους κερασε δυσάρεστες στιγμες. παλευεις κι παντα βγαινεις νηκτικής κρατα γερα κι αν πονας πολυ ψυχικα και φοβασε που ειναι φυσικο κι δε μπορεις να το διαχειριστείς μπες εδω μπορει να σε βοηθησουν ανθρωποι που γνωριζουν πως .

https://www.milamou.gr/

Σε ευχαριστώ φίλε μου, δεν σε προσπέρασα επίτηδες, κάθε σχόλιο είναι πολυ σημαντικό, δεν με έβρισες για να μην σου απαντησω