wind of change .....

[Remedy]

α, μα νομιζω φανηκε πως συμφωνεις..

[weird]

Originally posted by olgaki82
H αναγεννηση δεν προυποθετει ενα <<μικρο θανατο>> για τον καθενα μας?

Ολγακι μου

κάθε αλλαγή
προυποθέτει την απώλεια.

[Sofia]

Originally posted by olgaki82
H αναγεννηση δεν προυποθετει ενα <<μικρο θανατο>> για τον καθενα μας?

ωραια ερωτηση:) για μενα, ναι.τουλάχιστον μεχρι τωρα.

[oboro]

Ο Kekule κέρδισε βραβείο νόμπελ χημείας επειδή τον ψιλοπήρε κάποτε στη πολυθρόνα του υπνωτισμένος απο ένα τζάκι...

[Empneustns]

ναι ολγα.σημαινει.αλλα ξερεις κατι;στη ζωη οταν καποια πραγματα κανουν τον κυκλο τους δεν μπορουν να ξαναερθουν.η μπορει να ξαναερθουν με διαφορετικο τροπο,μεσα απο αλλες αναμοχλευσεις.μια φιλικη σχεση στο λυκειο δεν επανερχεται,κανει τον κυκλο της καποια στιγμη.πεθαινει για να γεννηθει μια καινουρια στον εργασιακο χωρο.η αλλαζει η φυση της,πχ μετα απο γαμο των φιλων αλλαζουν οι προτεραιοτητες και οι υποχρεωσεις.οι απαιτησεις και αυτα που μπορεις να προσφερεις.και αν τα 2 μελη συμφωνησουν στα νεα δεδομενα η φιλια συνεχιζεται.αν οχι προχωρας.τιποτα δεν μενει το ιδιο,μονο οι αναμνησεις παραμενουν απαραλαχτες και η ελπιδα να νοιωσεις τα ιδια συναισθηματα στο μελλον.

[weird]

Originally posted by Empneustns
weird :)

και συνεχιζω.... αλλαγη.οταν ειμαστε ευχαριστημενοι με μια κατασταση δεν σκεφτομαστε καν την αλλαγη.σε αυτη την περιπτωση η ειμαστε ευτυχισμενοι σε αυτη την κατασταση η βολεμενοι.το βολεμενος εννοειται πως δεν σημαινει και ευτυχισμενος,απλα ικανοποιουνται καποιες προτεραιτοτητες αναλογα με το ατομο και τις αναγκες του παντα.θυμαμαι τον εαυτο μου παλιοτερα,ορθολογιστης ,να δινω βαση περισσοτερο σε κατορθωματα κοινωνικης φυσης,επαινους ,να περασω σε μια καλη σχολη,να ειμαι αξιος και να κανω περηφανους τους γυρω μου για αυτο που ειμαι.μα παντα κατι ελειπε.παρολη την πραγματοποιηση καποιων στοχων και την ικανοποιηση κατι ελειπε,ενα κενο.πλεον στην αντιπερα οχθη,συναισθηματικος μα γνωστης και τις ορθολογικης σκεψης,καταλαβαινω πως ολα πρεπει να ισσοροπουν.σαν τραμπαλα μεσα στον αερα,οπου αναλογα με τον αερα πρεπει να βαλεις διαφορετικο βαρος καθε φορα,αναλογα με την κατασταση και την περισταση,ωστε να κρατηθει η τραμπαλα οριζοντια.δεν ειναι απλο,δεν ειναι ευκολο.η αλλαγη εφερε νεες προκλησεις,εναν καινουριο κοσμο διαφορετικο,που επρεπε να ανακαλυφθει εξ αρχης.με διαφορετικα κριτηρια,με διαφορετικες βασεις.περιεργεια να τον ανακαλυψω,απογοητευση οταν αυτο που ανακαλυπτα δεν ηταν οπως το περιμενα,χαρα οταν ανακαλυπτα πραγματα που δεν ειχα καν φανταστει.αν με ρωτησετε,η αλλαγη ειναι απαραιτητη μεχρι να βρουμε τον εαυτο μας.να κατανοησουμε που στεκεται,να τον γνωρισουμε.και αν μας ικανοποιει να τον αφησουμε να μας ανταποδιδει και να μας ικανοποιει με τη σειρα του.αν οχι να τον αλλαξουμε και να αλλαζουμε και εμεις μαζι του μεσα στο ταξιδι της ζωης.μεχρι να συναντηθουμε,να συμφωνησουμε,να φωτιστουμε ....

Η εύρεση της ισορροπίας,
της μίξης εκείνης των αντιθέτων που σου επιτρέπει την εσωτερική αρμονία, είναι ένα απο τα πιο ακανθώδη και δύσκολα επιτεύγματα...
Χρειάζεται μεγάλος αγώνας Εμπνευστή, συμφνωνώ.
Και επίσης, το θέμα με την ισορροπία, είναι πώς να ξέρεις να την βρίσκεις, γιατί σίγουρα θα την χάνεις αν την έχεις βρει...

Να σου πω οτι δέχομαι πως ο καθένας έχει μέσα του ένα διαφορετικό δυναμικό αλλαγής, πως ο καθένας έχει τα όριά του.

Ομως, η Ύπαρξη, διέπεται απο ρευστότητα κι έτσι το να παγιώσεις μια κατάσταση ανάλλακτη, μοιάζει αφύσικο.
Νομίζω οτι απλά, καλό είναι να νιώθει κανείς πότε να σταματά για λίγο, και πότε να αρχίζει πάλι.

Μιλάς για την συνάντηση και την φώτιση.
Την συνάντηση με το άλλο μισό του εαυτού σου, με το \"αντίγραφο\" ( είναι ένας όρος που χρησιμοποιούν οι αναλυτές και μου τον έφερες στον νου).
Είναι ωραία η Πλήρωση που επέρχεται απο μια τέτοια συνάντηση.

Και τολμώ να πω οτι έχω γευτεί την αίσθησή της, για να την ξαναχάσω πάλι, να την ξαναβρώ μετά.

Σε αέναη
σε αδιάκοπη κίνηση
βρισκόμαστε
πάντα.

[weird]

Originally posted by Empneustns
ναι ολγα.σημαινει.αλλα ξερεις κατι;στη ζωη οταν καποια πραγματα κανουν τον κυκλο τους δεν μπορουν να ξαναερθουν.η μπορει να ξαναερθουν με διαφορετικο τροπο,μεσα απο αλλες αναμοχλευσεις.μια φιλικη σχεση στο λυκειο δεν επανερχεται,κανει τον κυκλο της καποια στιγμη.πεθαινει για να γεννηθει μια καινουρια στον εργασιακο χωρο.η αλλαζει η φυση της,πχ μετα απο γαμο των φιλων αλλαζουν οι προτεραιοτητες και οι υποχρεωσεις.οι απαιτησεις και αυτα που μπορεις να προσφερεις.και αν τα 2 μελη συμφωνησουν στα νεα δεδομενα η φιλια συνεχιζεται.αν οχι προχωρας.τιποτα δεν μενει το ιδιο,μονο οι αναμνησεις παραμενουν απαραλαχτες και η ελπιδα να νοιωσεις τα ιδια συναισθηματα στο μελλον.

αναμοχλεύσεις.. ωραία λέξη.
Οι αναμνήσεις δεν είναι το αληθινό που ζήσαμε, αλλά αυτό που βιώσαμε εσωτερικά τις χρωματίζει.
Αναπόφευκτα οι αναμνήσεις ενέχουν μιαν αλλοίωση του πραγματικού.
Τίποτα δεν μένει ίδιο,
μα δεν χρειάζεται να το χάνεις για να αλλάζει.
Και φίλοι χρόνων που δεν άλλαξαν παρέες, δυσκολεύονται να ανιχνέυσουν εκείνη την αίσθηση που είχαν απο την σχέση τους στο ζενίθ της γνωριμίας τους.

Και μέσα σε μια σχέση ερωτική,
πόσες φορές πένθησα, ενώ ήμουν με τον άλλο,
την χαμένη εκείνη φρεσκάδα του πρώτου καιρού?

Τα πάντα ρει, συνεπώς, που είπε και ο Ηράκλειτος...

Όλα κάνουν τον κύκλο τους.
Για να αρχίσουν πάλι, ή να σπασουν, να χαθούν.

Και τίποτα δεν μας ανήκει για πάντα.
Ούτε καν το ίδιο μας το σωμα.

[Sofia]

Originally posted by Empneustns
Αλλαγη,η αιωνια αντιπαραθεση του γνωστου με το αγνωστο.Η αγωνια να εχουμε ολα αυτα που ξερουμε οπως τα ξερουμε αλλα να μπορεσουμε να γνωρισουμε και το νεο.Ποσο μας φοβιζει,ποσο μας συνεπαιρνει.Πότε ειναι καλο να κανουμε το βημα και πότε να μην το αποτολμησουμε.ποτε καταλαβαινουμε πως η ζωη μας εχει φτασει σε ενα τελμα;ποια ειναι τα στοιχεια,οι ενδειξεις που θα μας πεισουν πως το πληρωμα του χρονου εχει επελθει και πρεπει να ερθει η αναγεννηση.Μηπως οχι;μπορουμε να ειμαστε αιωνια ευτυχισμενοι σε μια κατασταση;αν ναι με ποιες προυποθεσεις.τι μας ελκυει στο καινουριο,τι μας φοβιζει.το ατελειωτο παζαρι του τι εχω να χασω σε σχεση με αυτο που θα βρω.μετρημενο με ποια κριτηρια.φοβος,αγωνια,τραυ� �ατα που μπορει να προκαλεσουμε,τραυματα που μπορει να μας προκαλεσει η στασιμοτητα η ακομα και η αλλαγη;η δυναμη της εμπειριας καθως αποχτιεται,η γνωση και η αυτοπεποιθηση η η απογοητευση στην ιδεα μια αποτυχιας.προφιλ ανθρωπων,πως λειτουργουν,συντηρητικοι η ενθουσιωδεις.

εξαρταται η απαντηση σε ολα. κ εξαρτάται στο ποσο θελουμε να αυτοπροσδιοριστουμε κ να αυτοπεριχαρακωθουμε. κ αναλογως να προχωρησουμε σε αλλαγες.

Μια αλλαγη μπορει να σημαινει κ παραδοχη μιας προσωπικης ματαιωσης. Μπορει να σημαινει, αποδοχη προσωπικων οριων.

Αλλα σιγουρα οι αλλαγες εχουν κ ορια.Ολοι εχουμε ενα προσωπικο οριο σ αυτες. Δεν μπορουμε να τα αλλαξουμε ολα...

Πιστευω πώς τοσο οι αδιακοπες αλλαγες οσο κ η πεισματικη στασιμοτητα ενεχουν μεγαλους κινδυνους: την απωλεια της επαφης κυριως με τον χρονο κ με τον εαυτο μεχρι καποιο βαθμο.

[Empneustns]

και οσο να θελουμε να σταματησουμε αυτη την κινηση,δεν ειναι δυνατον.πως μπορει καποιος να παγωσει τον χρονο;μονο αν βγει εξω απο αυτον,αν ταξιδεψει πνευματικα και αυτο για μια στιγμη.

[Empneustns]

Originally posted by weird

Originally posted by Empneustns
ναι ολγα.σημαινει.αλλα ξερεις κατι;στη ζωη οταν καποια πραγματα κανουν τον κυκλο τους δεν μπορουν να ξαναερθουν.η μπορει να ξαναερθουν με διαφορετικο τροπο,μεσα απο αλλες αναμοχλευσεις.μια φιλικη σχεση στο λυκειο δεν επανερχεται,κανει τον κυκλο της καποια στιγμη.πεθαινει για να γεννηθει μια καινουρια στον εργασιακο χωρο.η αλλαζει η φυση της,πχ μετα απο γαμο των φιλων αλλαζουν οι προτεραιοτητες και οι υποχρεωσεις.οι απαιτησεις και αυτα που μπορεις να προσφερεις.και αν τα 2 μελη συμφωνησουν στα νεα δεδομενα η φιλια συνεχιζεται.αν οχι προχωρας.τιποτα δεν μενει το ιδιο,μονο οι αναμνησεις παραμενουν απαραλαχτες και η ελπιδα να νοιωσεις τα ιδια συναισθηματα στο μελλον.

αναμοχλεύσεις.. ωραία λέξη.
Οι αναμνήσεις δεν είναι το αληθινό που ζήσαμε, αλλά αυτό που βιώσαμε εσωτερικά τις χρωματίζει.
Αναπόφευκτα οι αναμνήσεις ενέχουν μιαν αλλοίωση του πραγματικού.
Τίποτα δεν μένει ίδιο,
μα δεν χρειάζεται να το χάνεις για να αλλάζει.
Και φίλοι χρόνων που δεν άλλαξαν παρέες, δυσκολεύονται να ανιχνέυσουν εκείνη την αίσθηση που είχαν απο την σχέση τους στο ζενίθ της γνωριμίας τους.

Και μέσα σε μια σχέση ερωτική,
πόσες φορές πένθησα, ενώ ήμουν με τον άλλο,
την χαμένη εκείνη φρεσκάδα του πρώτου καιρού?

Τα πάντα ρει, συνεπώς, που είπε και ο Ηράκλειτος...

Όλα κάνουν τον κύκλο τους.
Για να αρχίσουν πάλι, ή να σπασουν, να χαθούν.

Και τίποτα δεν μας ανήκει για πάντα.
Ούτε καν το ίδιο μας το σωμα.

μας ανηκουν οι εμπειριες μας και οι αναμνησεις μας.η σταση ζωης μας και η ενεργεια μας,θετικη η αρνητικη.αυτα θα μας συντροφευουν παντα

[Empneustns]

σοφια συμφωνω μαζι σου,εξαλλου το μεγεθος των αλλαγων δεν μπορει να ειναι ιδιο για ολους τους ανθρωπους και εξαρταται και απο την φαση που βρισκεται και την χρονικη στιγμη

[oboro]

Originally posted by olgaki82
H αναγεννηση δεν προυποθετει ενα <<μικρο θανατο>> για τον καθενα μας?

Ενδιαφέρον αυτό... Με εμένα είχε πάντα να κάνει με κοιμώμενους εαυτούς που εγείρονταν απο τα βάθη για να αντικαταστήσουν τους πλέον κουρασμένους κι ακατάλληλους. \'Εχω αφήσει αρκετούς εαυτούς πίσω μου και δεν τους αναγνωρίζω πια, αλλα δεν τους αισθάνομαι νεκρούς. Απλώς ο νεότερος εαυτός μου είναι πιο κοντά στον πραγματικό, γιατί προέρχεται απ΄το ανάλογο βάθος.

Βέβαια είμαι περισσότερο με τον Jung και λιγότερο με τους υπαρξιστές. ;)

[weird]

Πόσο όμορφη πινελιά για το φόρουμ είναι αυτή η φιλοσοφική σου διάθεση.

Πολύ χαίρομαι.

Μας ανήκουν για πάντα.
Ισως, μέσα στο αέναο, να υπάρχει κάτι αναλλοίωτο.

Αναπόσταστο στοιχείο του είναι μας και του συμπαντικού είναι.

Σ ευχαριστώ άλλη μια φορά.
Καλό βράδυ :)

[weird]

Κοιμώμενοι εαυτοί που εγείρονται απο τα βάθη
για να αντικαταστήσουν τους κουρασμένους μου εαυτούς.

Εξαίσιο, απλά, χωρίς πολλά λόγια.

[Ακροβατης]

οντως πολυ ομορφο και αισιοδοξο ολο αυτο να ξερουμε οτι τιποτα δεν μενει στασιμο:)