τα προβλήματά μου...

[Ακροβατης]

αμελι εχεις u2

[amelie74]

olgaki kai melene exete u2u

[Sofia]

Originally posted by amelie74
σημερα η μητερα μου εκανε ενα βημα για να ερθουμε πιο κοντα.
χθες της ειχα εκφρασει το παραπονο οτι δεν μου μιλαει τρυφερα και γενικα ημουν ολο νευρα απεναντι της.
φαινεται το ελαβε υποψιν της και μολις ξυπνησε μου ειπε οτι με τις εκρηξεις μου,δεν βγαινει τιποτα και οτι φθειρουν βασικα εμενα...
αγκαλιαστηκαμε μετα απο παρα πολυ καιρο...
ηταν γενικα τρυφερη απεναντι μου...

Καλημερα Αμελι

Πολυ ωραια τα νεα αυτα. Το χω μαλλον γραψει πολλες φορες, αλλα το πιστευω: πολλες φορες δεν μιλαμε για κατι που μας ενοχλει με τον φοβο οτι μπορει να απομακρυνθουμε. Κρατωντας αυτη τη σταση πετυχαινουμε αυτο ακριβως που δεν θελουμε. Να διατηρησουμε μια αποσταση, εστω αθελα μας. Οταν ομως πουμε, διεκδικησουμε, μιλησουμε γι αυτο που θελουμε μπορουμε να ρθουμε οντως πιο κοντα, πιο πραγματικα κ αληθινα.

Ξερω πώς ειναι καποιες φορες αβολο, αμηχανο ολο αυτο, αλλα σιγουρα αξιζει το ρισκο

Παντα τετοια Αμελι

[anwnimi]

Μπράβο γλυκιά Αμελί.
Οταν εξωτερικεύουμε τα συναισθήματά μας, και ειδικά με επιχειρηματα, είναι προτιμότερο γιατί έχουμε περισσότερες πιθανότητες να εισακουστούμε
Καθε αρχή και δύσκολη αλλά αν γίνει η αρχή, έπεται και συνέχεια.
Σε ακούω πιο δραστήρια τον τελευταίο καιρό...

[amelie74]

να στε καλα κοριτσια!!!
ναι ανωνυμη μου προσπαθω!!!

[Sofia]

ναι, συμφωνω με την ανωνυμη: σ ακουω πιο ανησυχη, πιο μαχιμη κ περισσοτερο σε εγρηγορση

[amelie74]

σοφια μου ))))))))))))))))

[Sofia]

[amelie74]

η μητερα μου ειναι επιοικως ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ!!!
εκει που καθομουν ηρεμη στο δωματιο μου,μπουκαρει μεσα και μου λεει \"αν σου βρω δουλεια θα πηγαινεις ή θα απουσιαζεις και θα με κανεις ρεζιλι?\"
δεν την ενδιαφερει δλδ μια ενδεχομενη αδεια που μπορει να παρω λογω υποτροπης,αλλα μονο ο εαυτουλης της και η φημη της οικογενειας μας.
στην συνεχεια αρχισε να μου την λεει γιατι δεν παω εγω στο super market και παει εκεινη.
την εστειλα στο διαολο και την ειπα μαλακισμενη,γιατι εχω ξυπνησει απο τις 4 τα χαραματα και εχω κανει ενα καρο δουλειες.
εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι ολες οι εκρηξεις μου,πυροδοτουνται απο εκεινη και την απαραδεκτη συμπεριφορα της απεναντι μου.
ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΣΙΑ!

[Arsi]

Aμελί μου,χθές διάβασα την ιστορία σου και παρατήρησα πως απ\'τις πρώτες κιόλας μέρες παραπονιόσουν για το περιβάλλον και εστίαζες ένα σημαντικό ανασταλτικό θέμα για την ψυχική σου υγεία εκεί.

Πιστεύω λοιπόν πως πρέπει να εστιάσεις πιο πολύ στο πως θα βγεις περισσότερο έξω απ\'το σπίτι παρά στο πως σου φέρονται και τι συμβαίνει.Φυσικό είναι βέβαια να σε επηρεάζουν αλλά προσπάθησε να στρέψεις τη σκέψη σου στο τι θα κάνεις.Η μητέρα σου δε θα αλλάξει.Αυτή είναι,έχεις καταλάβει ότι μερικές φορές σε χαλάει η συμπεριφορά της και πιθανότατα να συνεχίσει,εσύ όμως πρέπει σιγά σιγά να παλέψεις για να κάνεις τη δική σου ζωή όπως τη θες.

[amelie74]

ναι αρσι μου αλλα να σου αναφερω ενα παραδειγμα ακριβως αντιθετο με την δικη μου περιπτωση.
εχουμε ενα παιδι στη γειτονια που εχει παρομοιο προβλημα με το δικο μου.
τον ζηλευω αφανταστα γιατι η μητερα του του φερεται αψογα με αποτελεσμα να ειναι τωρα σχεδον μια χαρα.
φιλους δεν εχει μεν,ουτε δουλεια,εχει ομως την αμεριστη συμπαρασταση της μητερας του.

[Arsi]

Kαταρχάς αμελί δεν είσαι στο μυαλό του να ξέρεις αν είναι καλά και δεν ξέρεις τι μπορεί να περνάει μέσα του......
Απ\'την άλλη δεν οφελεί.Πάντα υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που είναι καλύτερα από μας αλλά και χειρότερα.Σημασία έχει υπό τις συνθήκες τις δικές μας τι κάνουμε.Εντάξει τον ζηλεύεις,δεν είναι κακό,το θέμα είναι όμως πως θα μπορέσεις να βοηθηθείς εσύ.Δεν έχεις τη δική του μαμά και ούτε θα την έχεις ποτέ αλλά τη δική σου.Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν αλλά και τα υπόλοιπα της ζωής σου πρέπει να τα βάλεις κάτω και να δεις το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για σένα.Το λες εδώ και καιρό ότι ένα πρώτο βηματάκι είναι να περνάς πιο πολλές ώρες έξω απ\'το σπίτι.Σκέψου πως μπορεί να γίνει αυτό.

[amelie74]

ναι αλλα οταν βγαινω εξω απο το σπιτι,ειμαι ενα φοβισμενο ανθρωπακι(εξαιτιας ολων αυτων των οικογενειακων προβληματων) και ο κοσμος με κοιταει περιεργα,γιατι το προβλημα μου ειναι εμφανες!

[Arsi]

Eγώ πάλι αμελί μου άλλο πιστεύω.Είναι φυσικό όταν έχουμε καιρό εντός κι όχι εκτός,το εκτός να μας προκαλεί φόβο,αμηχανία,άγχος.Κ αυτό ισχύει για τον οποιοδήποτε.
Ο πρώτος καιρός είναι δύσκολος μετά σιγά σιγά θα νιώσεις προσαρμοσμένη με τους άλλους και το έξω περιβάλλον.
Στο λέω εγώ που ήμουν απομωνομένη στην πιο εκρηκτική ηλικία(αλλά και πιο μετά ένα διάστημα) και τον πρώτο χρόνο που βγήκα ένιωθα σαν τη μύγα μες το γάλα.

[Sofia]

Amelie

συμφωνω με την Arsi. Τα δεδομενα σου ειναι αυτα: αυτο το οικογενειακο περιβαλλον. Οσο και να θυμωσεις, να χτυπηθεις, να βρισεις, να φωναξεις η μαμα ειναι ετσι. Τί κανεις λοιπον? Εχε το σαν κρατουμενο οτι ειναι ετσι τα πραγματα. Οχι σαν προσπάθεια να την αλλαξεις. Καποιες στιγμες μπορει να σε καταλαβει κ να τα βρισκετε. Αλλα προφανως, δεν ειναι ο κανονας αυτος.

Με τα εργαλεια που εχεις θα χτισεις τη ζωη σου, και με οσα μπορεις να αποκτησεις. Τους γονεις το ξερεις, δεν τους επιλεγουμε. Ειναι αυτοι.Μπορει να βοηθησουν, μπορει να εμποδισουν. Αλλα δεν μπορουν για παντα. Εκτος αν τους αφηνουμε να το κανουν.

Σε οτι αφορα το εξω: ειμαι σιγουρη πώς εκτος απο φοβισμενη, εισαι κ πολλα αλλα. Ο καθενας επιλεγει να δει καμια φορα, οτι τον συμφερει ή του ειναι ευκολο. Εχεις κ αλλα προσωπα εκτος του φοβου...μηπως να δωσεις λιγο φως κ σ αυτα?