Τωρα πραγματικα ξεμαυρισα...δεν μπορεις να αντιμετωπισεις τη θρασυδειλια.

**keep_walking** · 31-08-2009, 01:30

Εχετε καμμια λυση...pain in the ass η θρασυδειλια αλλα θα επιζησω.

**Παστελι** · 31-08-2009, 07:48

παλι τα ιδια?αχ βρε κιπ.

**Παστελι** · 31-08-2009, 07:58

αυτο που πρεπει να κανεις ειναι να φυγεις απο εκει.
να περνεις σωστα τα φαμρακα σου και να κανεις μια νεα αρχη,να μην ξερει κανεις το προβλημα εχεις και να κανεις τα παντα να μην φενεται αυτο π εχεις.

**weird** · 31-08-2009, 21:03

Originally posted by keep_walking
Εχετε καμμια λυση...pain in the ass η θρασυδειλια αλλα θα επιζησω.

Γιατί το ονομάζεις θρασυδειλία και όχι δυσκολία?
Ναι, μπορείς να αντιμετωπίσεις την δυσκολία σου, αρκεί να το θέλεις και να σε φροντίζεις σωστά.

όλη η δύναμη που χρειάζεσαι, είναι μέσα σου.

Κηπ, καταλαβαίνω οτι νιώθεις συναισθήματα σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό, βρίσκεσαι σε μεγάλη ένταση τελευταία.

Τί συμβαίνει αλήθεια?

Εχεις εντοπίσει απο πού ξεκίνησε όλο αυτό?

**mariap** · 31-08-2009, 21:51

keep δεν εχεις καποιους συγγενεις ή φιλους να σε φιλοξενησουν καπου αλλου?

Οσο μενεις εκει τοσο αρρωστενεις πιο πολυ :(

**Παστελι** · 31-08-2009, 22:12

δεν ειναι καθολου καλα ο κιπ.το εσ8ανομαι.πρωτη φορα τα λεει αυτα.

**mariap** · 31-08-2009, 22:35

Eδω και μερες βρε panikoula αισθανομαι πως δεν ειναι καλα, απο οτι διαβαζω εχει πολυ θυμο μεσα του

**zwhtsa** · 01-09-2009, 00:43

διαβασα σε καποιο ποστ του πως ελαττωσε την θεραπεια του,παιρνει τη μιση δοση χαπιων? του το ειπε ο γιατρος? η απο πρωτοβουλια δικη του?

**keep_walking** · 01-09-2009, 05:20

Λοιπον καταλαβετε το δεν ειναι τα φαρμακα...προκειται για παρανοια ομαδικη αλλων και ηρθε η ωρα να μαθω.

**keep_walking** · 01-09-2009, 05:29

Και καλλιστα πεταω τη ζωη μου στα σκουπιδια.

**Παστελι** · 01-09-2009, 07:50

κανεις λαθος.εσυ κιπεχεις το προβλημα οχι οτι οι αλλοι ειναι καλυτεροι.
μειωσες τα φαρμακα οταν ενιωθες καλακαι να τα αποτελεσματα.
τι θα κανεις κανε κατι με τα φαρμακα αντε.

**weird** · 01-09-2009, 21:56

Originally posted by keep_walking
Λοιπον καταλαβετε το δεν ειναι τα φαρμακα...προκειται για παρανοια ομαδικη αλλων και ηρθε η ωρα να μαθω.

Σιγουρα, ζεις σε μια μικρή κοινωνία, όπου οι \"διαφορετικοί\" απο κάθε άποψη άνθρωποι είναι δακτυλοδεικτούμενοι, κι αυτό σε κάνει να ασφυκτιάς, όπως φαίνεται. Στην θέση σου, θα ένιωθα οτι χάνω τον εαυτό μου. Οτι γίνομαι αυτό που βλέπουν εκείνοι, αν δεν είχα έστω έναν άνθρωπο να μπορεί να με αποδεχτεί έτσι όπως είμαι.

Σίγουρα, το πρόβλημα είναι δικό τους. Φοβούνται, δεν έχουν με τί να ασχοληθούν, τόση συναισθηματική και άλλου είδους νοημοσύνη διαθέτουν, τόσα κάνουν.

Απο τη στιγμή όμως που το δικό τους πρόβλημα ασκεί τόση επιρροή στην ισορροπία σου, γίνεται και δικό σου πρόβλημα.

Ψυχραιμία λοιπόν.
Ωστε να δεις, τί επιλογές έχεις απο εδώ και πέρα, για να κατευθύνεις την ζωή σου και τον εαυτό σου μέσα σε ένα περιβάλλον που θα σου επιτρέπει να είσαι ήρεμος και να ξεδιπλώνεσαι σε αυτό.

Είμαστε δίπλα σου να σε βοηθήσουμε, όπως μπορούμε.

Φιλιά Κηπάκο, καλό βράδυ !

**genesis** · 06-09-2009, 10:55

Λοιπον καταλαβετε το δεν ειναι τα φαρμακα...προκειται για παρανοια ομαδικη αλλων και ηρθε η ωρα να μαθω.

Αυτή η πρόταση δείχνει και την δική μου περίπτωση αλλά δεν γνωρίζω τι τρομερό έκανες και αντιμετωπίζεις την περιφρόνηση των άλλων.
Μένω στα Γιάννενα με σκοπό να μετακομίσω ξανά προς Αθήνα για παρόμοιους με τους δικούς σου λόγους. Παρά την φαρμακευτική αγωγή και αυτός είναι ο λόγος που ο ψυχίατρος μου αλλάζει τα φάρμακα συνέχεια, στον δρόμο όταν συναντώ ανθρώπους τους βλέπω να κάνουν αηδιαστικά πράγματα όπως να βάζουν το χέρι στη μύτη και να το κοιτάζουν μετά. \'Οταν κοιτάω έναν ωραίο άνδρα κάνει αυτό το πράγμα π.χ.
Κατά την διάρκεια μιας κρίσης στην Αθήνα τριγυρνούσα και εγώ στους δρόμους σε έξαλλη κατάσταση γιατί νόμιζα ότι είχαν κάνει κακό στα αδέρφια μου. Μάλιστα πάνω στην απελπισία μου πήρα πολλά χαπάκια akineton για να αυτοκτονήσω, μέσα σε ένα ταξί. Δεν έμαθα ποτέ αν νοσηλεύτηκα και που, όπως θα έπρεπε, αλλά έχασα μια νύχτα από την ζωή μου αφού ξύπνησα με ελαφρό στομάχι πάλι στον δρόμο (στην περιοχή του Πλανητάριου στην Αθήνα).
Το θεωρώ αισχρό να μην γνωρίζω τι έχει συμβεί στην ζωή μου και να αναγκάζομαι να παίρνω φαρμακευτική αγωγή.
Και κυρίως θεωρώ αισχρό να μου αλλάζουν τα φάρμακα συνέχεια για να σταματήσουν μερικά άτομα να κάνουν και να λένε αυτά που κάνουν και λένε.
Τουλάχιστον όμως με τα φάρμακα μπορείς με τον καιρό να ξεδιαλύνεις τι είναι φαντασία και τι πραγματικότητα.
Στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ π.χ. άκουγα μια γυναίκα να ψυθιρίζει και μου είχε σπάσει τα νεύρα σε σημείο που αν δεν έπαιρνα φάρμακα θα είχα σηκωθεί να την πιάσω από το μαλλί αυτήν που υπέθετα τέλος πάντων ότι ψυθίριζε. Υπέθεσα σωστά για το άτομο αλλά ήταν μια μητέρα που μιλούσε έτσι στο παιδί της.