Σας εχω αναγκη ειμαι χάλια

[giota]

Φυσικά και θα σου απαντήσω.Ολα λοιπόν αυτά τα χρόνια που ταξίδευε ο άνδρας μου δεν έχω βάλει στη άκρη ούτε 5 ευρώ μιλάμε για τόνους βλακείας.Επίσης είχε μπλέξει με μια οικοδομή και ότι έβγαζε πήγαιναν εκεί και συγρόνως έχουμε χαλάσει μια περιουσία στους γιατρούς.Εκ των πραγμάτων δεν είχα τα περιθώρια για να μαζέψω χρήματα πάντα με ρωτούσε για το τι υπάρχει στη
τράπεζα οπότε έκανε έλεγχο αλλά έστω 1000ευρώ θα μπορούσα να είχα μαζέψει.

[Sofia]

Originally posted by giota
Σας ευχαριστώ όλους ειλικρινά ντρέπομαι που έφτασα σε αυτό το σημείο και το έκανα λόγω της ανωνυμιας αλλά είχα φπβερή ανάγκη να με ακούσει κάποιος.Πονάω πολύ έχω φοβερές τύψεις που δεν κατάφερα να κάνω ευτυχισμένα παιδιά και απέτυχα παρά τις προσπάθειές μου.

Λες πώς ντρεπεσαι...καταλαβαινω γιατι κι εγω ντρεπομαι πολλες φορες, ακομα κι οταν γραφω κατι σε καποιον, τοσο δημοσια κ τοσο ανοιχτα

Απο την αλλη, ντρεπεσαι γιατι εφτασες στο σημειο να θελεις να σ ακουσει καποιος? Αυτο δεν ειναι \"κακο\", ανθρωπινο ειναι...Αν δεν μπορεις να επικοινωνησεις με ολα τα μελη της οικογενειας σου, δεν ειναι κατι που πρεπει να φορτωθεις εσυ ολοκληρωτικα. Εκανες τις προσπάθειες σου Γιωτα κ αυτο μην το πετας ή μην το περνας στα ψιλα γραμματα. Πολλες απο αυτες ειχαν θετικο αποτελεσμα...οπως αυτο:βλεπεις η κορη σου ηδη διεκδικει την ανεξαρτησια της. Δεν ειναι σημαντικο αυτο? Δεν εχεις συμβαλει σ αυτο? Αυτο το ονομαζεις αποτυχια?

Το να διεκδικεις τη ζωη σου, το να παλευεις για τις συνθηκες της ζωης σου ειναι νομιζω ενα απο τα καλυτερα \"μαθηματα\" που μπορεις να περασεις στα παιδια σου...Οπως κ το οτι η ευτυχια δεν χαριζεται σχεδον ποτε, διεκδικειται.

Κ κατι τελευταιο: δεν υποχρεωνεις κανεναν να σε διαβασει. Οποιος θελει, απλα το κανει

[giota]

Ευχαριστώ Σοφία

[narnia]

Είσαι καλύτερα? Μην κατηγορείς τον εαυτό σου πάλι. Είσαι η καλύτερη μαμά που θα μπορούσαν τα παιδιά σου να έχουν. Τους στάθηκες και τους στέκεσαι. Είσαι φτιαγμένη για να δίνεσαι. Δεν φταίνε αυτά.

[krino]

Originally posted by giota
Φυσικά και θα σου απαντήσω.Ολα λοιπόν αυτά τα χρόνια που ταξίδευε ο άνδρας μου δεν έχω βάλει στη άκρη ούτε 5 ευρώ μιλάμε για τόνους βλακείας.Επίσης είχε μπλέξει με μια οικοδομή και ότι έβγαζε πήγαιναν εκεί και συγρόνως έχουμε χαλάσει μια περιουσία στους γιατρούς.Εκ των πραγμάτων δεν είχα τα περιθώρια για να μαζέψω χρήματα πάντα με ρωτούσε για το τι υπάρχει στη
τράπεζα οπότε έκανε έλεγχο αλλά έστω 1000ευρώ θα μπορούσα να είχα μαζέψει.

το φανταστηκα,
μιας και οι οικογενοιες ναυτικων ειναι πανω κατω ετσι στημενες.

Εστω και ετσι που ειναι δυσκολα,
δεν βλεπω το λογο να μην οργανωσης ενα σχεδιο διασωσης σου η και υποστηριξης σου.


Σε πρωτο πλανο οπως καταλαβαινεις αυτο που φαινεται ειναι οτι θα πρεπει να παραμεινεις στο σπιτι που εισαι τωρα.
Αρα η συζητηση που υπαρχει ειναι τι θα κανεις για να μπορεις να αντιμετωπιζεις τετοιου τυπου επιθεσεις.


Σαν πρωτη απαντηση αυτο που θα επρεπε να σκεφτεις αρχικα με τον συζυγο σου, ειναι αν εχετε περιθωρια να αποκτησετε επικοινωνια.
Με βαση περιγραφων της ζωης σου εδω και καμποσους μηνες, καταλαβα οτι οχι.

Σαν πρωτο μετρο αμυνας ομως, θα εβλεπα θεμιτο να κανεις ενα break, καπου για λιγες μερες.
Προσεξε τις αναστολες σου σε αυτο, γιατι οταν μιλας για το τι θα κανει η κορη σου, το ζητημα δεν ειναι ακριβως η κορη σου, αλλα το τι αφορμη θα βρεις για να μην απαγκιστρωθεις απο το προβλημα που ζεις.
Ενω δειχνεις οτι η κατασταση σου ειναι κατι παραπανω απο ανυποφορη, στην ουσια ενα αλλο κομματι σου, επιζητει να μην λυθει τιποτα και να παραμεινουν ολα ως εχουν. Ετσι αυτο το κομματι, ψαχνει να βρει λογους για να μην αντιδρασεις σε οτι ζεις.
Τωρα ειναι η κορη σου, προχθες θα ηταν τα παιδια που ειναι μικρα κλπ κλπ....


Χωρις να θελω να σου χρεωσω κατι,
σημερα σπανιως γυναικες δεν εχουν μια αυτονομια, για ακριβως τετιους λογους.
Οταν σταματαει η επικοινωνια σε ενα ζευγαρι, δεν υπαρχει λογος και να ειναι μαζι. Εκτος αν αλλες δεσμευσεις προκυπτουν ετσι ωστε αναγκαζεται καποιος να παραμεινει.



Τελος μου εκανε εντυπωση, το θαρρος που ειχε ο γιος σου για να σου χρεωσει οτιδηποτε.
Δειχνει καταρχην κανενα σεβασμο προς εσενα και αλλα που ο καθενας μπορει να σκεφτει.
Αν μη τι αλλο, δειχνει οτι ησουν (και εισαι) υποχειριο ολων των αρσενικων του σπιτιου.
Οι δυναμεις σου για να απαιτησεις τουλαχιστον τον μινιμουμ ανθρωπινο σεβασμο φαινεται οτι εχουν εξανεμισθει προ καιρου.



Τωρα για να σου πω πως θα βγεις απο το αδιεξοδο,
δεν εχω μια ετοιμη και ολοκληρωμενη αποψη.
Ειναι σαν να θελεις να ξαναζησεις μια ολοκληρη ζωη απο την αρχη.
Κατι τετοιο απαιτει πολυ συζητηση....
Αλλα αν εχεις κουραγιο μπορουμε να την κανουμε.

[Empneustns]

γιωτα μου καλησπερα,αργησα να απαντησω γιατι δεν ειχα προσβαση σε υπολογιστη.διαβασα με προσοχη οσα εγραψες και μου εκανε εντυπωση ενα πραγμα.το γεγονος πως τα παιδια σου δεν εχουν επικοινωνια με τον πατερα τους ακομα και τωρα και πως ειναι δυστυχισμενα εξαιτιας αυτου.τα παιδια εχουν μεγαλωσει τωρα γιωτα,εχουν αναπτυξει τον δικο τους χαρακτηρα,τη δικη τους προσωπικοτητα.καθοριζουν πλεον την ζωη τους.πλεον ας αναλαβουν και αυτα τις ευθυνες τους.δεν ειναι μικρα,ειναι υπευθυνα ατομα τα οποια εχουν υποχρεωσεις και οφειλουν να αντεχουν σε ζορια οπως αντεξες και εσυ και εγω.το δευτερο πραγμα που διακρινω ειναι ενας μεγαλος θυμος για τον αντρα σου που δεν σταθηκε ανταξιος των περιστασεων.αν με ρωτησεις εγω βλεπω 2 ανθρωπους εσενα και τον αντρα σου,οι οποιοι δεν ταιριαζουν,δεν εχουν τις ιδιες αποψεις,δεν βλεπουν την ζωη με το ιδιο ματι.προσπαθεις ματαια να τον κανεις να δει με τα δικα σου ματια,και αυτος προσπαθει να σε κανει να δεις τη ζωη με τα δικα του.δεν νομιζω πως θα το καταφερετε,ειστε διαφορετικοι,και αυτο που ουσιαστικα σας κρατησε μαζι τοσα χρονια ηταν τα παιδια και οι κοινωνικοι κανονες του χωριου,και η διαθεση σου να μεινεις με τον αντρα σου γιατι αυτο ειναι το σωστο.ειναι μισος χρονο που μιλαμε περιπου και εχω την αισθηση πως δεν εχεις κανει καποια προοδο σε αυτο το θεμα.οπως τα βλεπω τα πραγματα με τα δικα μου ματια,ακομα δεν εχεις αποδεχτει την ανικανοτητα του αντρα σου να σε καταλαβει και πασχιζεις να αλλαξει.κατα τη γνωμη μου πρεπει να αποδεχτεις οτι δεν προκειται να αλλαξει,γιατι η προσωπικοτητα του αντρα σου δεν συμπιπτει με την προσωπικοτητα του αντρα που θα ηθελες να γινει.και αυτο πρεπει καποια στιγμη να το χωνεψεις,για να μπορεσεις να προχωρησεις μπροστα.να σταματησεις να ζητας απο αυτον πραγματα που δεν μπορει να σου δωσει γιατι αυτα που εχουν αξια για σενα αυτος τα θεωρει ανευ σημασιας.εχω την αισθηση πως θελεις να αναγνωρισουν τις θυσιες που εχεις κανει.και ο αντρας σου εχει κανει θυσιες στο δικο του μυαλο και θελει να τις αναγνωρισεις.αλλα οι θυσιες εχουν διαφορετικη αξια για τον καθενα σας.ο καθενας πιστευει πως οι δικες του ειναι και οι πιο σημαντικες.πρεπει να τα αποδεχτεις ολα αυτα γιωτα μου,οτι δεν προκειται να βρεις ανταποκριση,και να στηριχτεις στον εαυτο σου για αλλη μια φορα.εγω σου βγαζω το καπελο,αλλα θελεις και απο το κοινωνικο σου περιβαλλον να το κανουν.μονο οταν σε χασουν θα το καταλαβουν.συμβιβασου με αυτη τη σκεψη,γιατι ουσιαστικα αυτη ειναι που σε τυραννα.αποστασιοποιησου απο την οικογενεια ,η οικογενεια σου δεν εχει την οργανωση και τη δομη που εχεις στο μυαλο σου.ουσιαστικα ζητας επιθυμεις πραγματα που θα σου τα εδινε μια αλλη οικογενεια με διαφορετικες αντιληψεις,με τις αντιληψεις που εχεις στο μυαλο σου αλλα η δικη σου οικογενεια λειτουργει διαφορετικα,και πρεπει να το αποδεχτεις.απο μενα εχεις την αγαπη μου και στεναχωριεμαι για τα σκληρα λογια μου αλλα μονο ετσι νομιζω πως θα ξυπνησεις.ο μονος που μπορει να σε βοηθησει ειναι ο εαυτος σου και οχι οι εξω σου.ισχυροποιησε τον.

[giota]

Εχεις δίκιο τα έχω σκεφτεί και εγώ το ότι επένδυσα όλα σε αυτόν τον άνθρωπο η έλλειψη εμπειριών η μοναχική ζωή τόσα χρόνια με έκανε να προσπαθώ να τον κάνω να καταλάβει.Αισθάνομαι ότι έχασα την ζωή μου και το χειρότερο ότι έκανα δυστυχισμένα τα παιδιά μου.΄Τα παιδιά είναι ενήλικα στην ηλικία του γιού μου είχα δυο παιδιά και χίλια προβλήματα.Ομως πώς να προχωρήσω όταν δημιουργούνται προβλήματα στο σπίτι;τι να κάνω με τον γιό μου; τι να κάνω όταν υπάρχουν προβλήματα υγείας;Θέλω να ελευθερωθώ να φύγω για λίγο να ηρεμήσω.Τόσα χρόνια δεν πέρασε μια μέρα που να πω σήμερα περάσαμε καλά.Με έχει εξαντλήσει η συμπεριφορά του γιού μου χρειάζεται βοήθεια πως μπορώ να τον αφήσω;Θα του προτείνουμε αν νομίζει πως θα είναι καλύτερα γι\'αυτόν να μείνει σε δικό του σπίτι να το κάνει.Νιώθω τόση εξάντληση που δεν βγαίνει η φωνή μου μιλάω ξεψυχισμένα.Είναι θυμωμένος έχει προβλήματα δεν έχει εμπειρία με τις γυναίκες μένει στάσιμος έχει ξεσπάσματα.Παίζει στον υπολογιστή του και πάει στην δουλειά αυτό είναι η ζωή του.Χάνει π.χ σ\'ενα παιχνίδι που παίζει και απο τα νεύρα του δίνει μπουνιά στο γραφείο του.Πολλές φορές έχω τρομάξει αλλά αυτό με διαλύει δεν αρμόζουν με την ηλικία του.Είναι πιο εύστροφος απο την κόρη μου αλλά δεν προσπαθεί.Μακάρι να μπορούσα να εξαφανιστώ δεν υπάρχει άλλη υπομονή γι\'αυτό και αυτή τη φορά κάτι πρέπει να γίνει.Μέχρι να φύγω απο το σπίτι σκέφτηκα έχω τόσα στο μυαλό μου.Εχετε δίκιο όλοι το ξέρω αλλά εγώ τα ζώ.

[lena25]

υπαρχουν ατομα γυρω σου οπως τα παιδια σου που αξιζει να παλευεις οπως και το κανεις καθε μερα οσο για τον γιο σου απλα δεν μπορει να σε νιωσει αλλα σιγουρα σε λατρευει

[xika]

Γιωτα μου, λες οτι κανενας δεν σε καταλαβαινει και δεν εκτιμαει αυτα που εχεις δωσει και δινεις.

Δες λιγο γλυκια μου τον εαυτο σου στον καθρεφτη και καταλαβε εσυ τον εαυτο σου και εκτιμησε τον. Μην τον υποτιμας. Εχεις τοση δυναμη μεσα σου που αν την χρησιμοποιησεις απλα θα ανταμοιψεις τον εαυτο σου.

Στασου στα ποδια σου και δες καταματα τη ζωη και χαμογελα

Το ξερω οτι δεν ειναι ευκολο στην πραξη, κι εμενα μου τα λενε. Οφειλουμε να προσπαθησουμε ομως, ετσι δεν ειναι?

[Empneustns]

γιωτα δεν εισαι εσυ υπευθυνη για οτι γινεται και οτι δεν γινεται στο σπιτι σου.<-----(αυτο απευθυνεται και σε μια αλλη ψυχη).Ο γιος σου πρεπει να βρει και αυτος τον δρομο του μεσα στη ζωη.δεν μπορεις να του τον εμφυτευσεις,μονο να του δειξεις κατευθυνσεις.αν δεν ειναι ανοιχτος να μαθει δεν μπορεις να κανεις και πολλα πραγματα.ολα θελουν τον χρονο τους.μακαρι να ηταν ολα ροδινα και ευκολα αλλα δεν ειναι.αυτη τη στιγμη ειμαι λιγο ζαλισμενος απο καποιες σκεψεις που με ταλανιζουν,θα επιστρεψω στο θεμα σου αυριο που θα ειμαι πιο ξεκουραστος.

[giota]

Μα το θέμα είναι τα παιδιά ένας άνδρας στην ουσία 26,5 χρόνων ανώριμος για την ηλικία του με θυμό με ανάγκες που δεν μπορεί να ικανοποιήσει χωρίς ιδιαίτερες παρέες χωρίς να ζεί όπως αρμόζει για την ηλικία του.Το ξέρω ότι με αγαπάει αλλά εγώ είμαι είπαμε ο σάκκος του μποξ δεν μπορεί να ξεσπάσει αλλού και δεν μπορώ να τον βοηθήσω είναι αρνητικός σε όλα

[Empneustns]

υπαρχει η δυνατοτητα να μεινει μονος του;

[lena25]

ειναι φυσιολογικο να στεναχωριεσαι για αυτο αλλα οπως ειπες ειναι 26.5 που σημαινει οτι πρεπει μονος του να δει τι θα κανει στη ζωη του..

[xika]

Γιωτα μου , για να μπορεσεις να βοηθησεις τον γιο σου, την κορη σου, οποιονδηποτε πρεπει πρωτα να μπορεις να βοηθησεις τον ευατο σου. Και μπορεις. Εσυ προσπαθεις ν ατα κανεις ολα μαζι και φυσικα δεν γινεται. Κοιταξε να βοηθησεις την γιωτα πρωτα να συαθει στα ποδια της. Τα παιδια σου ειναι μεγαλα και δεν θα εχουν προβλημα. Αλλωστε οταν εσυ νιωσεις καλυτερα και οτι κανεις κατι για τον εαυτο σου επιτελους, να εισαι σιγουρη οτι θα χαρουν και τα παιδια σου.

[giota]

Τώρα πήγε στο νησί που είναι ο πατέρας του και έχουμε συνεννοηθεί να τον ρωτήσουμε εαν θέλει να πάει να ζήσει σε δικό του σπίτι.Χικα προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου αλλά έρχονται συνέχεια αναποδιές και πάντα εγώ θα πρέπει να αγωνιστώ