Πώς να τον ξεπεράσω;

[Κύκνος]

Καλησπέρα παιδιά...

Έχω καιρό ν' ανοίξω θέμα αλλά τώρα νιώθω την ανάγκη...
Βασικά εδώ και μήνες περνάω δύσκολα γιατί μετά που έσπασα το χέρι μου τον Δεκέμβριο δεν έχω ηρεμήσει, είμαι μεταξύ ακτινολόγων, ορθοπεδικών και φυσιοθεραπευτών χωρίς να έχω δει αποτέλεσμα όσον αφορά τον πόνο που νιώθω και που σε κάποια πράγματα με εμποδίζει ακόμα και να αυτοεξυπηρετηθώ, γεγονός πολύ ενοχλητικό καθώς χρειάζομαι βοήθεια... Νομίζω πως αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα καθώς λόγω της κατάθλιψης νιώθω αρκετά άσχημα γενικά...

Τέλος πάντων, για να μην τα πολυλογώ τώρα θέλω να γράψω για το εξής: είχα μάθει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα να έχω μια αγκαλιά για ότι κακό κι αν μου συνέβαινε ακόμα και πολύ άσχημα πράγματα όπως ξύλο... Πάει επίσης πολύ μεγάλο διάστημα που δεν την έχω πια στην ζωή μου γιατί έχουμε χωρίσει εδώ και χρόνια... Όμως ακόμα μου λείπει και τον τελευταίο καιρό ακόμα περισσότερο επειδή έχω χειροτερέψει ψυχολογικά κι όποτε νιώθω άσχημα σχεδόν αυτόματα τον αποζητάω...

Αυτό συμβαίνει 1ον γιατί πάντα με έκανε να νιώθω ασφάλεια και 2ον γιατί ακόμα τον αγαπάω...
Έχω αναφερθεί και παλιότερα σ' αυτό το θέμα κι ίσως κάποιοι αναρωτηθούν γιατί το θίγω ξανά... Ένας λόγος είναι ότι θέλω να βγάλω από μέσα μου ότι αισθάνομαι μήπως και νιώσω λίγο καλύτερα κι ένας άλλος ότι δεν ξέρω τι να κάνω... Περίπτωση επανασύνδεσης δεν υπάρχει, προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις και δεν τα κατάφερα, νιώθω ότι εξάντλησα όλα τα μέσα και δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο... Συνεπώς έχω μείνει με συναισθήματα αγάπης που όμως πλέον δεν βρίσκουν ανταπόκριση και δεν ξέρω τι να κάνω... Πως να το ξεπεράσω εννοώ...

Τουλάχιστον αν είχαμε κάποια επικοινωνία, αν μπορούσα να του ζητήσω πάλι βοήθεια, θα ένιωθα λίγο καλύτερα αλλά ούτε αυτό γίνεται... Δεν ξέρω αν θα βγει κάτι απ' αυτό το θέμα, μπορεί να μην υπάρχει καν λύση αλλά νομίζω πως και μόνο που θα το συζητήσω ίσως ανακουφιστώ κάπως...

Όποιος θέλει ας απαντήσει...

Κλείνοντας, θέλω να βάλω κι αυτό το τραγούδι γιατί οι στίχοι του εκφράζουν απόλυτα ότι νιώθω γι' αυτόν κυρίως στο ρεφρέν...
https://www.youtube.com/watch?v=KbgCvtUgm34

[_Vassilis]

Άμα λες πως δεν υπάρχει περίπτωση επανασύνδεσης τότε κάνε υπομονή και άσε τον πανδαμάτορα χρόνο να δώσει τη λύση κάποτε.. Περαστικά για το χέρι σου, καλή ανάρρωση.
https://www.youtube.com/watch?v=-lx_-zPCrAQ

[asperger39]

γεια φιλαρακι μου νομιζω πως ο χρονος θα γιατρεψει τον πονο σου μα πρεπει να βοηθήσεις σε αυτο κι εσυ για να ηρεμήσεις .

[Κύκνος]

Άμα λες πως δεν υπάρχει περίπτωση επανασύνδεσης τότε κάνε υπομονή και άσε τον πανδαμάτορα χρόνο να δώσει τη λύση κάποτε.. Περαστικά για το χέρι σου, καλή ανάρρωση.
https://www.youtube.com/watch?v=-lx_-zPCrAQ

Σ' ευχαριστώ για τα περαστικά...

Κάνω υπομονή αλλά υποφέρω... Πώς δηλαδή λες να δώσει ο χρόνος τη λύση; Να με κάνει να ξεχάσω;

Το κομμάτι υπέροχο, δεν το είχα ξανακούσει... Με εκφράζουν οι στίχοι του... Τώρα θυμήθηκα ένα άλλο γιατί σ' ένα σημείο λέει: "αγάπη μου άξιον εστί, στης μοναξιάς την κουπαστή θα ζω για τη ζωή σου"
https://www.youtube.com/watch?v=taArDkuojhc

[Κύκνος]

γεια φιλαρακι μου νομιζω πως ο χρονος θα γιατρεψει τον πονο σου μα πρεπει να βοηθήσεις σε αυτο κι εσυ για να ηρεμήσεις .

Πώς να βοηθήσω δηλαδή; Δεν ξέρω...

[asperger39]

για δες αυτο εδω μηπως βοηθισει φιλαρακι μου θλιμμένο

Όλοι μας, κατά καιρούς, ζούμε στο παρελθόν. Ειδικότερα, όταν οι αναμνήσεις του παρελθόντος, μας γεννούν ένα αίσθημα αγαλλίασης. Κάποιες στιγμές η προσπάθεια μας αποτελεί έναν τρόπο να ξαναζήσουμε το παρελθόν με την ελπίδα, να το αλλάξουμε.
Βεβαίως, όλοι γνωρίζουμε, πως αυτή η «επανόρθωση» είναι αδύνατον, να συμβεί.
Έχουμε επιλογή και αυτή είναι είτε να εξακολουθούμε να ζούμε σε ένα παρελθόν που μας εγκλωβίζει, απουσιάζοντας από το τώρα και την στιγμή, χωρίς να ελπίζουμε για το μέλλον. Είναι σημαντικό, να αναγνωρίσουμε πόσο χρόνο και ενέργεια χάνουμε παραμένοντας προσκολλημένοι στο παρελθόν και πως αφήνοντάς το, αποδεχόμαστε όσα έχουν συμβεί και είμαστε διατεθειμένοι, να προχωρήσουμε.

Ποιες είναι όμως οι 7 στρατηγικές, για να «κλείσουμε την πόρτα» του παρελθόντος;

Αποφασίζουμε συνειδητά να αφήσουμε πίσω το παρελθόν.

Παρόλο που αυτή η δήλωση μπορεί, να είναι προφανής δεν είναι τόσο εύκολο, να συμβεί. Η παραπάνω δήλωση σηματοδοτεί την ύπαρξη επίγνωσης του τι μας έχει συμβεί και κατανόησης για το πως μας επηρεάζει. Το να πάρουμε μία απόφαση σημαίνει, ότι έχουμε «ζυγίσει» σωστά τις επιλογές μας και έχουμε επιλέξει, να έχουμε συνείδηση και επίγνωση αυτών.

Λαμβάνουμε την ευθύνη απέναντί στον εαυτό μας.
Είναι δικό μας θέμα, να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα για να προχωρήσουμε μπροστά. Οφείλουμε, να μάθουμε τι μας κρατάει πίσω και για ποιον λόγο, γιατί μένουμε στην ανάμνηση του παρελθόντος. Οφείλουμε, να μην μένουμε στο τι θα μπορούσε, να συμβεί και να αντιμετωπίσουμε κατάματα την πραγματικότητα.Άλλες ερωτήσεις που μπορούμε, να κάνουμε στον εαυτό μας είναι, αν είναι εύκολο, να παραμένουμε σε μια κατάσταση μόνο και μόνο γιατί κάποτε μας εξυπηρετούσε, αν χρησιμοποιούμε αυτή την κατάσταση σαν μια δικαιολογία παραμονής, επειδή δεν μπορούμε να διαχειριστούμε την ενδεχόμενη απώλεια.

Να είμαστε όσο ειλικρινείς γίνεται με τον εαυτό μας.
Ο πόνος, ο θυμός και η απογοήτευση θα εξαφανιστούν μόλις ξεκαθαρίσουμε το τοπίο και οδηγηθούμε σε μία πιο ρεαλιστική κατανόηση της κατάστασης.

Αποδεχόμαστε το παρελθόν έτσι όπως είναι.
Ας αναλογιστούμε τα 5 στάδια του πένθους της Elizabeth Kubler-Ross σαν πρότυπο αντιμετώπισης του παρελθόντος. Το μοντέλο αναφέρεται, ωστόσο στο πένθος και την απώλεια λόγω θανάτου κάποιου αγαπημένου προσώπου. Υπάρχουν πολλές στιγμές που παρελθοντικά γεγονότα θυμίζουν απώλεια και που το πένθος είναι το ανάλογο συναίσθημα για το θρήνο. Τα στάδια πριν την αποδοχή είναι η άρνηση, ο θυμός, η διαπραγμάτευση και η κατάθλιψη. Ο σκοπός είναι η αποδοχή του παρελθόντος ως έχει, όχι όπως ευχόμασταν να ήταν. Είναι η αποδοχή του γεγονότος πως τα πράγματα ως είχαν δεν υπάρχουν πλέον. Όταν αποδεχτούμε αυτή την πραγματικότητα, η πιθανότητα για νέα πράγματα είναι μπροστά μας καθώς και οι νέες προοπτικές.

Κάνουμε ένα πλάνο για το άμεσο μέλλον
Ας αποφασίσουμε τί είναι πιο σημαντικό για εμάς στο εδώ και τώρα και από εδώ και πέρα. Μπορεί, να μην έχουμε ιδέα πως θα είναι το μέλλον αλλά μικρά βήματα θα βοηθήσουν, να οδεύσουμε προς αυτό. Επαναπροσδιορίζοντας προτεραιότητες και εξερευνώντας διαφορετικές πιθανότητες και ευκαιρίες, κάνοντας κάτι καινούριο και εκτός της ζώνης ασφαλείας μας, μας δίνει την ελευθερία να προχωρήσουμε.

Ανασύνταξη δυνάμεων
Ας σκεφτούμε για λίγο ποια είναι τα θετικά μας χαρακτηριστικά, τα ταλέντα μας, σε ποιον τομέα της ζωής μας μπορούμε να κάνουμε θετικές αλλαγές, τι μπορούμε να αλλάξουμε τώρα, ποιες κινήσεις μπορούμε να κάνουμε άμεσα. Όταν αποφασίσουμε τί θέλουμε, τι μας κάνει ευτυχισμένους, τι μας ενδυναμώνει αντί να ικανοποιούμε τους γύρω μας ο δρόμος ανοίγει πιο εύκολα.

Ας συγχωρέσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους
Η συγχώρεση επιτρέπει, να αποδεχόμαστε παλιές ενέργειες μας ενώ ακόμα αναρωτιόμαστε, γιατί συνέβησαν. Η παραμονή σε παρελθοντικά γεγονότα και στα συναισθήματα που αυτά μας προκαλούσαν μας κρατάει πίσω. Αντί, να ξοδεύουμε χρόνο και ενέργεια στο να κατανοήσουμε κάτι για το οποίο μπορεί, να μην λάβουμε ποτέ απάντηση ή να προσπαθούμε να ξαναγράψουμε και να φανταστούμε το παρελθόν είναι πιο υγιές, να συγχωρέσουμε παρελθοντικά γεγονότα και ανθρώπους και να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο στην ζωή μας. Αντιστοίχως, ας συγχωρέσουμε τον εαυτό μας για τις πράξεις μας είτε κάναμε ό,τι μπορούσαμε και δεν ήταν αρκετό είτε οι συνθήκες δεν ήταν κατάλληλες για το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ας πάρουμε μαθήματα από το παρελθόν
Υπάρχουν πάντα νέες οδοί που μπορεί, να ακολουθήσουμε στη ζωή και να μάθουμε καινούρια στοιχεία του εαυτού μας. Η ειρωνεία είναι, πως τα γεγονότα και οι σχέσεις που μας στιγματίζουν είναι αυτά που δεν λειτούργησαν. Αυτό διότι τα συναισθήματα του θυμού, του πόνου, της απογοήτευσης και της λύπης είναι δύσκολο, να αντιμετωπιστούν. Όταν υπάρχει κάποια δυσλειτουργία στις σχέσεις, ίσως νιώσουμε απόρριψη, ότι μας στερούν τα κεκτημένα μας και η αυτοεκτίμηση μας μπορεί, να πληγεί σοβαρά.

Τα μαθήματα ζωής είναι σημαντικά, όταν μαθαίνουμε να τα ακούμε και να τα κατανοούμε. Υπάρχει τόσο πολύς χώρος για βελτίωση, για καλύτερες και πιο υγιείς επιλογές, αν παραμένουμε υπομονετικοί και τα βάλουμε σε εφαρμογή.

Η ΚΛΙΜΑΚΑ
Η ΚΛΙΜΑΚΑ είναι ένας κοινωνικός φορέας, μη κερδοσκοπικός – μη κυβερνητικός οργανισμός (ΝΠΙΔ), που ιδρύθηκε το 2000 και δραστηριοποιείται στη λειτουργία Μονάδων και στην υλοποίηση προγραμμάτων και παρεμβάσεων για την προαγωγή της ψυχικής υγείας και την προώθηση της κοινωνικής ενσωμάτωσης των αποκλεισμένων ομάδων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.


ΚΛΙΜΑΞ PLUS RADIO
1917860_202957965977_2129693_n_
Άκουσέ μας ζωντανά!

FOLLOW US
Facebook
YouTube
Twitter
LIKE US ON FACEBOOK

© Copyright - Κλίμακα
-
Designed and Developed by Aris Athanatos- Black Analogue Creative Studio



Εμμονή με το παρελθόν: Πόσο συχνά σκέφτεσαι τα παλιά και γιατί παγιδεύεσαι στο "rumination"
JTeam
20 Μαρτίου 2023

Εμμονή με το παρελθόν: Πόσο συχνά σκέφτεσαι τα παλιά και γιατί παγιδεύεσαι στο "rumination"
Μοιράσου το στο Facebook
Μοιράσου το στο Twitter
Μοιράσου το στο Viber
Μοιράσου το στο Whatsapp
Είναι υγιής η διαρκής αναπαραγωγή παρελθοντικών καταστάσεων και ποιος είναι ο ρόλος της εμμονής;
Το μυαλό σου παίζει σε repeat κάποιο σκηνικό από το παρελθόν. Είτε το κοντινό, είτε το μακρινό. Μια κατάσταση που σου προκάλεσε έντονα συναισθήματα, ένας τσακωμός, το τι θα μπορούσες να είχες πει διαφορετικά για να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, το πώς εκφράστηκε ο απέναντι σου, αλλά και χίλιες δυο σκέψεις για το τι θα μπορούσε να είχε πάει διαφορετικά, κατακλύζουν το μυαλό σου.

Όλοι έχουμε σκέψεις του παρελθόντος που αναλύουμε στο παρόν. Υπάρχουν κάποιες στιγμές που αποτελούν «σταθμό στην προσωπική μας ιστορία» και μας προκαλούν την ανάγκη να ξανασκεφτούμε τα πράγματα ξανά και ξανά και να νιώσουμε δικαίωση ή πως έχουμε ξανά τον έλεγχο.

Emily Ratajkowski: Όσα την έκαναν να βάλει τέλος στον γάμος της - Η τοξική σχέση και τα αντικαταθλιπτικά
UPDATE
Emily Ratajkowski: Όσα την έκαναν να βάλει τέλος στον γάμος της - Η τοξική σχέση και τα αντικαταθλιπτικά
Jenny.Gr
Σύμφωνα με τους ειδικούς, το φαινόμενο αυτό ονομάζεται "rumination". Δηλαδή «αναμάσηση» των παρελθοντικών σκέψεων (και έχει πολύ περισσότερο αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχολογία μας, απ' όσο περιμένουμε). «Νομίζουμε πως με το να αναλύουμε τις καταστάσεις και να αναπαραγάγουμε παρελθοντικά σκηνικά, κάτι θα αλλάξει ή πως θα βρούμε μια λύση/ ανακούφιση», δηλώνει χαρακτηριστικά η ψυχολόγος Smith σχετικά με το φαινόμενο.

Αυτή η διαδικασία όμως, συχνά μας οδηγεί σε συναισθήματα, άγχους και κατάθλιψης. «Το να αναθεωρούμε και να σκεφτόμαστε το τι ακριβώς συνέβη, είναι σημαντικό για να εξελιχθούμε και να διορθώσουμε όσα χρειάζεται στον εαυτό μας, αρκεί πρώτα να τα αναγνωρίσουμε», συνεχίζει η ειδικός. «Όμως πρέπει να προσέξουμε, πότε αυτές οι σκέψεις γίνονται τελικά εμμονικές και είμαστε παθιασμένοι με αυτές».

Πώς αντιμετωπίζουμε το φαινόμενο του "rumination";

Σύμφωνα με την Smith, είναι σημαντικό να βάζουμε όρια στον εαυτό μας και να σκεφτόμαστε για ένα ζήτημα που μας απασχολεί μέχρι ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο. Δηλαδή λίγα λεπτά. Για να ξεπεράσουμε το στάδιο όπου συνεχώς σκεφτόμαστε και αναλύουμε μια παρελθοντική κατάσταση, είναι επίσης σημαντική η έννοια της αποδοχής. Οφείλουμε να αποδεχτούμε τα όσα συνέβησαν στο παρελθόν και να εστιάσουμε στο παρόν, καθώς αυτό είναι που αλλάζει. Οφείλουμε να προχωράμε μπροστά και να μη μένουμε προσκολλημένοι σε παρελθοντικές καταστάσεις.

«Το να αναπαριστούμε μια κατάσταση του παρελθόντος ξανά και ξανά στο μυαλό μας, δεν είναι κάτι υγιές», δηλώνει η Smith. Τα άτομα τα οποία συνήθως θέλουν να έχουν τα πράγματα πάντοτε υπό έλεγχο, ή επιζητούν διαρκώς την ασφάλεια και την επιβεβαίωση, είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν τέτοια μοτίβα.

Jenny.Gr
«Όταν πιάνετε τον εαυτό σας με εμμονικές σκέψεις για το παρελθόν, τότε βρείτε κάτι που θα αποσπάσει την προσοχή σας». Καλό θα ήταν επίσης, να ξεκαθαρίσετε τόσο το μέσα σας, όσο και με τα άτομα που σας αφορούν, το γεγονός που συνεχώς σκέφτεστε. Αν για παράδειγμα είχατε έναν τσακωμό με τον σύντροφο σας, και η κατάσταση παραμένει άγνωστη και τεταμένη, καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσετε όσο γίνεται τα πράγματα, για να γνωρίζετε που βαδίζετε.

Τέλος είναι σημαντικό να σημειώσουμε, πως τέτοιες τακτικές δηλώνουν επίσης μια τάση για τελειότητα, κάτι που προσθέτει στρες και πίεση στο άτομο. Ενώ ακόμη, μπορεί να είναι ένα δείγμα ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής και κακής ψυχολογικής κατάστασης.

[Κύκνος]

Σ' ευχαριστώ Άσπεργκερ, το διάβασα αλλά το κρατάω για να το διαβάσω ξανά αργότερα με πιο καθαρό μυαλό... Βλέπεις είχα ξαπλώσει κι έφτιαξα καφέ για να "ξυπνήσω"... Αν έχω καμιά απορία, θα σου την πω...

[axl100]

Δεν εχεις να ξεπερασεις τπτ, το παρελθον ειναι εκει για να μας θυμιζει ποιοι ειμαστε και οτι ειμαστε ζωντανοι.

[_Vassilis]

Σ' ευχαριστώ για τα περαστικά...

Κάνω υπομονή αλλά υποφέρω... Πώς δηλαδή λες να δώσει ο χρόνος τη λύση; Να με κάνει να ξεχάσω;

Το κομμάτι υπέροχο, δεν το είχα ξανακούσει... Με εκφράζουν οι στίχοι του... Τώρα θυμήθηκα ένα άλλο γιατί σ' ένα σημείο λέει: "αγάπη μου άξιον εστί, στης μοναξιάς την κουπαστή θα ζω για τη ζωή σου"
https://www.youtube.com/watch?v=taArDkuojhc

Όχι αναγκαία να ξεχάσεις.. δε χρειάζεται να ξεχάσεις.. Απλά θα μαλακώσει και θα περάσει ο πόνος σου :) Πριν από εικοσικάτι χρόνια με είχε χωρίσει κι εμένα μια κοπέλα και άκουγα το κομμάτι αυτό στο repeat με τη φωνάρα της Τσαλιγοπούλου γιατί πόναγα. Αλήθεια πόναγα όμως.. Ένιωθα να σφύζει βαθιά μέσα το κορμί μου από τον πόνο. Ψυχοσωματικό; Πες το κι έτσι. Αργότερα μου πέρασε και γνώρισα την τωρινή μου γυναίκα που είμαστε μαζί πάνω από τη μισή μας ζωή.. Για αυτό σου λέω.. Δεν είναι ανάγκη να ξεχάσεις τίποτα, αλλά ο τωρινός πόνος θα μαλακώσει και θα περάσει να σαι σίγουρη. Σαν το σπασμένο χέρι ένα πράγμα. Σε λίγο θα έχει φύγει ο πόνος του σπασίματος :) Και δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσει η ζωή παρακάτω.. Είναι καλό που έχεις αγάπη στην ψυχή σου για αυτόν τον άνθρωπο. Μόλις η πληγή θα γιάνει θα θυμάσαι μια όμορφη ιστορία από τη ζωή σου. Αλλά θα ζήσεις κι άλλες καλύτερες που σου επιφυλάσει το μέλλον να σαι σίγουρη και θα βρεις την αγάπη της ζωής σου όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Τουλάχιστον αυτό σου εύχομαι από καρδιάς! :)
https://www.youtube.com/watch?v=sCbzWiJLVhk

[Κύκνος]

Δεν εχεις να ξεπερασεις τπτ, το παρελθον ειναι εκει για να μας θυμιζει ποιοι ειμαστε και οτι ειμαστε ζωντανοι.

Εγώ μόνο ζωντανή δεν νιώθω μακριά του...

[axl100]

Άμα λες πως δεν υπάρχει περίπτωση επανασύνδεσης
https://www.youtube.com/watch?v=-lx_-zPCrAQ

Αυτη οταν ηταν παντρεμενη παραπονιοταν καθε μερα οτι ειναι παντρεμενη και πρεπει να κανει σεξ με τον αντρα της.

[Κύκνος]

Όχι αναγκαία να ξεχάσεις.. δε χρειάζεται να ξεχάσεις.. Απλά θα μαλακώσει και θα περάσει ο πόνος σου :) Πριν από εικοσικάτι χρόνια με είχε χωρίσει κι εμένα μια κοπέλα και άκουγα το κομμάτι αυτό στο repeat με τη φωνάρα της Τσαλιγοπούλου γιατί πόναγα. Αλήθεια πόναγα όμως.. Ένιωθα να σφύζει βαθιά μέσα το κορμί μου από τον πόνο. Ψυχοσωματικό; Πες το κι έτσι. Αργότερα μου πέρασε και γνώρισα την τωρινή μου γυναίκα που είμαστε μαζί πάνω από τη μισή μας ζωή.. Για αυτό σου λέω.. Δεν είναι ανάγκη να ξεχάσεις τίποτα, αλλά ο τωρινός πόνος θα μαλακώσει και θα περάσει να σαι σίγουρη. Σαν το σπασμένο χέρι ένα πράγμα. Σε λίγο θα έχει φύγει ο πόνος του σπασίματος :) Και δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσει η ζωή παρακάτω.. Είναι καλό που έχεις αγάπη στην ψυχή σου για αυτόν τον άνθρωπο. Μόλις η πληγή θα γιάνει θα θυμάσαι μια όμορφη ιστορία από τη ζωή σου. Αλλά θα ζήσεις κι άλλες καλύτερες που σου επιφυλάσει το μέλλον να σαι σίγουρη και θα βρεις την αγάπη της ζωής σου όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Τουλάχιστον αυτό σου εύχομαι από καρδιάς! :)
https://www.youtube.com/watch?v=sCbzWiJLVhk

Πότε; Πότε θα πάψει να μου λείπει; Ξέρω πως θ' ακουστεί τρελό κι ίσως να είναι αλλά κοντεύει δεκαετία... Όσο για να ζήσω καινούρια ιστορία αγάπης, κομματάκι δύσκολο γιατί έχω πρόβλημα σ' ένα βασικό κομμάτι της ερωτικής σχέσης κι αυτό έπαιξε ρόλο στην απόφαση του να χωρίσουμε μέσα σ' άλλα... Μακάρι να γίνει κάποιο θαύμα και να πιάσει η ευχή σου...
Αν δεν σε πειράζει να πεις, πόσο χρονών είσαι;

Το ξέρω αυτό το κομμάτι και μου αρέσει, είχα πάει σε συναυλία των Pink Martini παλιά :)

[asperger39]

Κύκνος φιλαρακι μου να κρατας μεσα σου ζωντανο οτι σου δινει γαληνη κι ασε πισω οτι σε ποναει .ακομα κι με το θεμα αυτου του ανθρωπου κρατα τα ομορφα κι τα σκοτεινα που εχεις ζησει πεταξετα . δε χρειαζεται να βρεις αλλο αμορε αν δε μπορεις . η ζωη ειν γεματη τοσα αλλα να κανεις . σκεψου οταν ησουν παιδι τι σε ευχαριστεί ?? καν πραγματα να ξεχνιέσαι κι σιγα σιγα θα απαλύνει αυτο μεσα σου .

[_Vassilis]

Πότε; Πότε θα πάψει να μου λείπει; Ξέρω πως θ' ακουστεί τρελό κι ίσως να είναι αλλά κοντεύει δεκαετία... Όσο για να ζήσω καινούρια ιστορία αγάπης, κομματάκι δύσκολο γιατί έχω πρόβλημα σ' ένα βασικό κομμάτι της ερωτικής σχέσης κι αυτό έπαιξε ρόλο στην απόφαση του να χωρίσουμε μέσα σ' άλλα... Μακάρι να γίνει κάποιο θαύμα και να πιάσει η ευχή σου...
Αν δεν σε πειράζει να πεις, πόσο χρονών είσαι;

Το ξέρω αυτό το κομμάτι και μου αρέσει, είχα πάει σε συναυλία των Pink Martini παλιά :)

Είμαστε 42 και εγώ και η γυναίκα μου. Το πότε θα πάψει να σου λείπει δεν το ξέρω αλλά βρε Κύκνε μου (sorry για το μου..) μια δεκαετία είναι αρκετός χρόνος και πρέπει σιγά σιγά να αρχίσεις να πηγαίνεις παρακάτω, όπως φαντάζομαι έχει κάνει και αυτός. Όσο για σένα κάτι έχει πάρει το μάτι μου στο φόρουμ με μια περιπέτεια τραυματική που είχες παλιά κλπ που σε δυσκολευει έκτοτε και έχω να σου πω κάτι που αφορα τις σχεσεις των ανθρώπων. Αν δυο ανθρωποι που ειναι σε σχέση τα βρούν σαν χαρακτήρες στα βασικά και το τι θέλουν απ' τη ζωή τους κλπ, δεν εννοω αναγκαια να έχουν ταυτόσημα γουστα αλλά εννοώ σε σημαντικά πράγματα να υπάρχει συννενόηση και κατανόηση τότε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να μην τα βρουν και στο σεξουαλικο κομματι ό,τι πρόβλημα/παλαιο τραύμα κλπ και να έχει συμβει. Το αντιστροφο δεν ισχύει. Με αγάπη και υπομονή αυτά τα πράγματα δεν αποτελούν πρόβλημα σε μια σχέση πιστεύω και ξεπερνιούνται εύκολα. Η γυναίκα μου όταν ξαπλώσαμε πρώτη φορά στο κρεβάτι μας έτρεμε σαν το ψάρι. Ξέρεις τι ωραία περάσαμε μετά; Για αυτό σου λέω.. Τα καλύτερα έρχονται μόλις βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος για σένα ;)

[_Vassilis]

Αυτη οταν ηταν παντρεμενη παραπονιοταν καθε μερα οτι ειναι παντρεμενη και πρεπει να κανει σεξ με τον αντρα της.

Τόσο άνιωθος ρε φίλε; Τι να σου πω...