Ιδεοληψίες η κάτι χειρότερο ; Νιώθω τρελη

[Mariaammeri]

Καλησπέρα σας!! Είμαι 25 ετών.. πάντα είχα ψυχαναγκασμους στα 18 φοβόμουν μην κάνω κακό στους δικούς μου, και έναν φόβο μην δαιμονιστώ μου πέρασε ομωσ έλεγχα τις σκέψεις φτάνουμε στα 23 που παντρεύτηκα και έκανα έκανα παιδάκι ένιωθα ευτυχισμένη ότι τα είχα ξεπεράσει όλα ήμουν πραγματικά παρά πολύ καλά έτσι νόμιζα δλδ και φτάνουμε στο τώρα.. τον Δεκέμβριο του 23 ξεκίνησαν σκέψεις και φόβος μην κάνω κακό στο παιδί μου κράτησε 2 μήνες με κρίσεις πανικού και μετά άρχισαν τα χειρότερα ήμουν έγκυος 7 μηνών στο δεύτερο παιδί κ εκεί ξεκινάει ο γολγοθάς.. άρχισα να διαβάζω για σχιζοφρένεια και άρχισα να νομίζω πως έχω όλα τα συμπτώματα γεννησα και φοβόμουν ότι συνομοτουν εναντίον μου ο άντρας μου η μάνα μου ενοειται πως ηξερα πως όλο αυτό είναι παράλογο βασικά φοβόμουν μήπως φοβηθώ, περνάει αυτή η σκέψη και πάμε σε άλλη που να φοβάμαι μήπως όλοι οι άνθρωποι είναι τέρατα η ο διαβολος πάλι να ξέρω πως είναι παράλογο όλο αυτό σε οτι σκέφτομαι γνωρίζω ότι είναι παρανοϊκό και παράλογο.. μετά πάμε στα ακόμα χειρότερα μου έλεγε η κουνιάδα μου πως παλιά φοβόταν μην Ζοντανεψουν τα αντικείμενα και μαντέψτε μετά από λίγες ημέρες ήρθε ο φόβος και ενώ γνωρίζω πως όλα είναι παράλογα και αδύνατον να συμβούν αυτά εκεί να μου δημιουργούν άγχος και φόβο η μια σκέψη έρχεται φεύγει και έρχεται άλλη μετά είδα μια ταινία το Τεντ με ένα αρκουδάκι που χει σαν άνθρωπος είχε κοπέλες και επίσης μαντέψτε να μου έρχεται ιδέα πως έχω σχέση με αυτό το αρκουδάκι οπωσ Είχε στην ταινία η στις ειδήσεις μια παντρεύτηκε με μια σκούπα και να φοβάμαι μην κάνω το ίδιο παιδιά πραγματικά νιώθω τρελη για πιο λόγο να τα σκέφτομαι αυτά; Στεναχωριέμαι και νιώθω τόσες ενοχές και τύψεις γιατί ξέρω ποσό παράλογα είναι αυτά και κάθε μέρα μια νέα σκέψη και χειρότερη νιώθω όλο και πιο κοντά στο να τα χάσω τελείως και να αρχίσω να τρελαίνομαι και να το δείχνω στους γύρω μου, μου περνάνε και σκέψεις αυτοκτονίας γιατί δεν άντεχω άλλο να σκέφτομαι , όταν είμαι έξω με κόσμο νιώθω πολύ φυσιολογική και μετά το απόγευμα όλα περνάνε δια μαγείας και το πρωί πάλι τα ίδια μια νέα σκέψη παρανοϊκή κρίσεις πανικού συνέχεια, μίλησα στον άντρα μου αλλά δεν τπυ είπα αυτές τις σκέψεις μόνο ότι θέλω να πάω σε ένα ψυχίατρο, λειτουργική είμαι και τα παιδιά τα φροντίζω και καθαρίζω το σπίτι προσπαθώ να μην το βάλω κάτω, μόνη όταν είμαι κλαίω πολύ από τις τύψεις κθε μέρα νιώθω πως χάνω επαφή με την πραγματικότητα, την Πέμπτη θα πάω σε ψυχίατρο αλλά ντρέπομαι να του πω αυτά που σκέφτομαι και φοβάμαι μην μου πει πως χρειάζομαι νοσηλεία η ότι έχω κάτι πολύ σοβαρό με αυτές τις σκέψεις, γιατί να είμαι έτσι λυπάμαι τα παιδιά μου τον άντρα μου που έμπλεξε με μια τρελη, θέλω να σταματήσουν οι σκέψεις δεν αντέχω άλλο αλήθεια υπάρχει κάποιος που να είναι σε παρόμοια θέση;

[tony]

Όταν αρχίζεις και δεν είσαι λειτουργικη χρειάζεται ψυχίατρο. Απλά θα του πεις έτσι όπως τα γράφεις εμάς έχουν ακούσει και αυτοί χειρότερα. Ειδικά από μένα.Απλά μην το αμελήσεις και δεν πας

[Mariaammeri]

Λειτουργική είμαι προς το παρών δεν το βάζω κάτω προσπαθώ όσο μπορώ, δεν αντέχω όμως τις σκέψεις και το θέμα είναι πως δίνω σημασία γιαυτο.. θέλω να είμαι όπως πριν που δεν φοβόμουν που ήμουν χαρούμενη πως την πατάει έτσι κάποιος από εκεί που δεν είναι καλά..εσυ τι σκέψεις έχεις

[Remedy]

εργαζεσαι; μενεις σπιτι με τα παιδια; πριν τα παιδια, εργαζοσουν;

[Mariaammeri]

Ναι εργαζόμουν η εγκυμοσύνη ήρθε απρόοπτα και η αλήθεια είναι πως η ρουτίνα και η βαρεμάρα είχαν χτυπήσει κόκκινο γιατί και ο άντρας μου είναι ναυτικός και λείπει.. τώρα είναι εδώ που γεννησα αλλά δεν αντέχω τις σκέψεις αλήθεια

[Remedy]

Ναι εργαζόμουν η εγκυμοσύνη ήρθε απρόοπτα και η αλήθεια είναι πως η ρουτίνα και η βαρεμάρα είχαν χτυπήσει κόκκινο γιατί και ο άντρας μου είναι ναυτικός και λείπει.. τώρα είναι εδώ που γεννησα αλλά δεν αντέχω τις σκέψεις αλήθεια

αυτο που δεν αντεχεις, ειναι το να εισαι μονη με δυο παιδια και χωρις αλλες παραστασεις... οι ιδεοληψιες, επονται...
η γνωμη μου ειναι να πας σε ψυχοθεραπευτη. αν συστησει και φαρμακα για καποιο διαστημα, παρε, αλλα το βασικο ειναι να διαχειριστεις την φαση αυτη της ζωης σου που σε εχει ζορισει ΑΠΕΙΡΑ.
φυσικα, σχιζοφρενης δεν εισαι, κανεις σχιζοφρενης δεν ξερει οτι οι ιδεες του ειναι παρανοικες.
αυτο ομως, δεν σημαινει οτι ζοριζεσαι λιγοτερο...
βρες εναν ψυχοθεραπευτη που να ταιριαζετε, να εχεις μια βοηθεια να τα διαχειριστεις

[Mariaammeri]

Το ξέρω ίσως οφείλετε από εκεί διότι πριν ότι χαζή σκέψη έκανα σε δευτερόλεπτα την ξεχνουσα ασχολιόμουν συνέχεια με κάτι.. τώρα νιώθω πως πλησιάζω όλο και πιο πολύ στην παράνοια με όλες αυτές τις σκέψεις, πριν ήταν 1 και 2 τώρα ειναι 1002 και ακόμα πιο παράλογες είναι λες και βάζω τον αυτό μου επίτηδες να τα σκέφτεται σαν να θέλω να φτάσω στα άκρα να τρελαθώ..προσπαθώ συνέχεια να μην το βάζω κάτω δεν το δείχνω πως Δεν είμαι καλά..πάντα με θυμάμαι δυνατό χαρακτήρα νόμιζα πως δεν θε με φοβίζει τίποτα και τώρα λέω πως κατήντησα έτσι.. αυτές οι παρανοϊκές σκέψεις πιο πολύ δεν με φοβίζει η σκέψη με φοβίζει το γιατί την σκέφτηκα λέω για να σκεφτώ κάτι τέτοιο είμαι τρελη και εκεί είναι που φοβάμαι..

[Eagle guy]

Μην ασχολείσαι! Μόνο αυτό κάνει τις ιδεοληψίες να υποχωρήσουν. Δεν είναι τίποτα από αυτά αληθινό, κι εγώ παρόμοια θέματα είχα, αλλά σταδιακά υποχώρησαν όσο δεν ψάρωνα

[Mariaammeri]

Το ξέρω πως δεν είναι αληθινά γιαυτο φοβάμαι πιο πολύ γιατί για να σκέφτομαι τέτοια πράγματα σημαίνει πως υπάρχει σοβαρό θέμα και σκαφτομαι πως θα τρελαθώ τελείως γιατί δεν είχα ξανά σκεφτεί ποτε τέτοια πράγματα.. νιώθω χάλια μέσα μου προσπαθώ για τα παιδιά μου οι γύρω μου δεν έχουν καταλάβει τίποτα με βλέπουν σαν φυσιολογικοτατο άνθρωπο ενώ μέσα μου βασανίζομαι.. προσπαθώ να μην δίνω σημασία αλλά μάλλον φταίει και ότι όλη μέρα σπίτι γιατί όταν πάω κάπου είμαι καλά η όταν μιλάω με κόσμο

[Eagle guy]

Πολλοί έχουν ιδεοληψίες, δεν έχει σημασία τι σκέφτεσαι, το θέμα είναι ότι αν σε ενοχλούν οι σκέψεις αυτές, σημαίνει ότι δεν πρόκειται να γίνουν πράξη. Το βεβαιώνουν ένα σωρό ψυχίατροι. Αυτοί που θα κάνουν κακό χαίρονται με αυτές τις σκέψεις, δεν ντρέπονται

[Remedy]

Το ξέρω πως δεν είναι αληθινά γιαυτο φοβάμαι πιο πολύ γιατί για να σκέφτομαι τέτοια πράγματα σημαίνει πως υπάρχει σοβαρό θέμα και σκαφτομαι πως θα τρελαθώ τελείως γιατί δεν είχα ξανά σκεφτεί ποτε τέτοια πράγματα.. νιώθω χάλια μέσα μου προσπαθώ για τα παιδιά μου οι γύρω μου δεν έχουν καταλάβει τίποτα με βλέπουν σαν φυσιολογικοτατο άνθρωπο ενώ μέσα μου βασανίζομαι.. προσπαθώ να μην δίνω σημασία αλλά μάλλον φταίει και ότι όλη μέρα σπίτι γιατί όταν πάω κάπου είμαι καλά η όταν μιλάω με κόσμο

μα , υπαρχει σοβαρο θεμα.
το σοβαρο θεμα δεν ειναι οτι τρελαινεσαι.
αυτο ειναι αντιπερισπασμος, για να μην ασχοληθεις με το πραγματικα σοβαρο θεμα...
το πραγματικα σοβαρο θεμα, ειναι οτι εισαι 25 χρονων κοπελα και εχεις φορτωθει μονη σου 2 μωρα, με εναν ανδρα αποντα και χωρις αλλες δραστηριοτητες. αυτο ειναι το σοβαρο θεμα. πρεπει να βρεις δραστηριοτητες, καποιους να σε βοηθανε με τα παιδια και να μην κλεινεσαισ τους 4 τοιχους μονη...

[Mariaammeri]

Είναι μεγάλο πρόβλημα διότι λείπει συνέχεια έχω απέναντι την μάνα μου αλλά δεν τολμάω να της πω κάτι διότι θα αρχίσει να λέει τα δικά της του τύπου εμείς δεν είχαμεπροβλήματα και ότι είναι της μόδας και μεγάλωσα τα παιδιά και τα έκανα όλα μόνη κάι ότι έχουμε καλομάθει εμείς οι νέες και ότι αφού έχω τα παιδιά μου τον άντρα μου πρέπει να είμαι καλά..

[Mixedgirl]

Είναι μεγάλο πρόβλημα διότι λείπει συνέχεια έχω απέναντι την μάνα μου αλλά δεν τολμάω να της πω κάτι διότι θα αρχίσει να λέει τα δικά της του τύπου εμείς δεν είχαμεπροβλήματα και ότι είναι της μόδας και μεγάλωσα τα παιδιά και τα έκανα όλα μόνη κάι ότι έχουμε καλομάθει εμείς οι νέες και ότι αφού έχω τα παιδιά μου τον άντρα μου πρέπει να είμαι καλά..

αυτο που δεν καταλαβαινει η μητερα σου ειναι οτι εισαι ενας ξεχωριστος ανθρωπος απο αυτην και δεν θα επρεπε να συγκρινεται μαζι σου για το μεγαλωμα των παιδιων, καθως εκεινα τα χρονια το περιββαλον ηταν πιο φιλικο προς τα παιδια, ολο το χωριο μεγαλωνε τα παιδια και οχι η μανα μονη της, ο πατερας σου ηταν παρον και οχι απων κατα παρα πιθανοτητα, αυτο που περνας, μονο εσυ ξερεις πως το βιωνεις και πρεπει να βαλεις ορια και να της μιλησεις καποια στιγμη. Με την συζητηση υπαρχει μεγαλη πιθανοτητα να σε καταλαβει, ας μην πιασουμε και το οικονομικοπολιτικο πλαισιο στο οποιο ηταν νεαρη μητερα η μανα σου, σε σχεση με εδω που βρισκεσαι εσυ!

[Mariaammeri]

Συμφωνώ μαζί σου σε αλλα χρόνια τότε.. αλλά πίστεψε με δεν θα καταλάβει και παλαιότερα για κάρι φοβίες που της είχα μιλήσει άρχισε και φώναζε και μου έλεγε ότι λέω όλο βλακείες και ουι δεν μπορεί να ασχολείται με μπούρδες γιατί είναι κουρασμένη από την δουλειά.. και δεν της ξανά μίλησα ποτε όλα μόνη τα αντιμετώπιζα από τότε.. δεν με ενδιαφέρει τι λέει λοιπόν ουτο σι άλλος τίποτα δεν της άρεσε ούτε τον άντρα μου θέλει.. έχει αδυναμία στην αδερφή μου βασικά.. το θέμα είναι να φύγουν όλες οι σκέψεις αυτές

[Mixedgirl]

Συμφωνώ μαζί σου σε αλλα χρόνια τότε.. αλλά πίστεψε με δεν θα καταλάβει και παλαιότερα για κάρι φοβίες που της είχα μιλήσει άρχισε και φώναζε και μου έλεγε ότι λέω όλο βλακείες και ουι δεν μπορεί να ασχολείται με μπούρδες γιατί είναι κουρασμένη από την δουλειά.. και δεν της ξανά μίλησα ποτε όλα μόνη τα αντιμετώπιζα από τότε.. δεν με ενδιαφέρει τι λέει λοιπόν ουτο σι άλλος τίποτα δεν της άρεσε ούτε τον άντρα μου θέλει.. έχει αδυναμία στην αδερφή μου βασικά.. το θέμα είναι να φύγουν όλες οι σκέψεις αυτές

οκ αυτο ειναι θετικο (οτι δεν σε αφορα η αποψη της εννοω), αλλωστε η οικογενεια σου τωρα ειναι τα παιδια και ο ανδρας σου.

Για το αλλο θεμα τωρα, ολα αυτα γι εμενα ειναι η αναγκη του εγκεφαλου σου να συνδεθει με το σωμα σου (αλλωστε γι αυτο λεγονται ψυχοσωματικα γενικοτερα)
Λογικα τωρα που εχεις τα παιδακια, αναβιωνεις, χωρις να το γνωριζεις, πραγματα που ως παιδι κι εσενα σε εφερναν σε συγχυση.
Ολα αυτα δεν ειναι τιποτα αλλο παρα μονο οτι ο εγκεφαλος σου σε κραταει σε επαγρυπνηση γιατι να σταματησουν οι σκεψεις αυτες, απο την κατασταση "επιβιωσης" θα πας σε καταθλιψη.
Οι σκεψεις αυτες κατ αυτες δεν σημαινει οτι θα πραγματοποιηθουν και το γνωριζεις και μονη σου. Το θεμα ειναι γιατι εχεις αυτες τις ψυχαναγκαστικες σκεψεις? που ερχονται απο μονες τους, συσχετιζουν πραγματα και τα προσωποποιουν πανω σου?
προσπαθησε να μην ψαχνεις απαντησεις, αλλα να θετεις στον εαυτο σου τις "σωστες" ερωτησεις, και θα ερθει απο μονη της η απαντηση, αλλωστε ολα μεσα σου τα εχεις.
Τελος, απο τις λιγες φορες που θα επελεγα ψυχολογο και οχι ψυχιατρο προσωπικα, ειναι οι σκεψεις αυτες που εχεις, χρειαζεσαι ψυχαναλυση για να μπορεσει να σε κατευθυνει καποιος προς τις σωστες ερωτησεις.